ลำดับตอนที่ #10
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : หงาย(หลัง)พบรัก//ซอลลา&เชร็ค
16.30 น.
กริ๊งงงงงงงง...~
เสียงออดโรงเรียนดังขึ้นเพื่อให้นักเรียนทั้งหลายรับทราบว่า....เลิกเรียนแล้ว
รูบี้กับซอลลาได้เดินทางมายังโรงรถซึ่งได้นัดเลย์ไว้แล้ว......แล้วพวกเธอก็ยืนรอจนกระทั่ง..
18.00 น.
"แกๆๆฉันเมื่อยขาแล้วน่ะ" รูบี้เริ่มบ่น
"อะไรของแกเนี้ยแปปเดียวเอง"
"แต่นี้เรายืนรอ1ชั่วโมงครึ่งแล้วน่ะ.ฉันจะไม่รอแล้ว" รูบี้พูดพร้อมเร่งถามไปเปิดประตูรถแต่ถูกซอลลาดึงมือไว้ก่อน
"น๊าาาาา..อีกแปปเดียวเอง.เอางี้ ฉันไปซื้อไอศกรีมมาให้กินน่ะะะ"
"......เรนโบว์2ลูกก็แล้วกัน"
"^_^ ได้ค่าบพ้ม รอแปปน๊า ฉันจะวิ่งให้เร็วที่สุดเลย" ซอลพูดจบก็ซอยเท้าไปอย่างเร็ว
"จ้าาา...เห้ย.ระวัง!!!!" รูบี้พูดอย่างยิ้มแย้มก่อนจะเปลี่ยนอารมณ์ไปอย่างรวดเร็วเมื่อเห็นเงามืดๆอยู่หน้าเพื่อนรักของเธอที่กำลังวิ่งไป
ปี้นนนนนน!
"อร้ายยยยยยยยยย"
ภาพที่รูบี้เห็น(ซอลลาไม่เห็นเพราะปิดตาอยู่><)คือเพื่อนของเธอหงายหลังลงกับพื้น.เอ๊ะ!ไม่ใช่สิมีคนมารับเธอไว้หลังจากที่เธอถูกรถเฉี่ยว.
"โอ๊ย!" เสียงผู้ชาย?
"อร๊ายยยย" ซอลลากี๊ดดังลั่นแล้วสะดุ้งตัวขึ้นจากร่างหนุ่มคนหนึ่งแล้ววิ่งไปหารูบี้ที่กำลังอ้าปากค้างกับเหตุการณ์
"เป็นไรไหมซอล"
"ฉันไม่เป็นไร..แค่หน้าซีดนิดๆ=0="
"แล้วคุณละ.."
"ไม่เป็นไรคับ" ชายหนุ่มปริศนาเปิดปากตอบ
"ซอลไปขอบคุณเขาสิ" รูบี้กระซิบบอกซอล ก่อนเธอจะเดินไปยืนข้างหน้าหนุ่มปริศนา
"เอ่ออ..ขะ.ขอโทษด้วยน่ะค่ะ เอ่ออ...ละ.แล้ว ก็ขอ..ขอบคุณด้วยน่ะค่ะ"
ซอลลาพูดติดๆขัดแปลกๆแล้วแก้มของเธอก็เปลี่ยนสีไปจากเดิม
"เอ่อ..ไม่จำเป็นต้องขอโทษฉันขนาดนั้นก็ได้" เอ๊ะ!เสียงนายนี่คุ้นๆหู ก่อนที่ซอลลากับรูบี้จะตะโกนออกมาพร้อมกันว่า
"เชร็ค!!!!" ไม่เพียงเท่านั้นทั้ง2ก่อโผเข้าไปกอดเชร็คและปล่อยท่อน้ำบนใบหน้าออกมา
"ฉันคิดถึงแกมากเลยน๊าาา แกไปไหนมาห๊าาา" รูบี้พูดเหมือนจะด่าแต่ไม่ด่า เอ๊ะ! ยังไงเนี้ย
"ฉันขอโทษน่ะ" เชร็คพูดออกมาพร้อมกับรอยยิ้ม
"ฮือๆๆ แกหน่ะจำไว้เลยไหนบอกว่ารักฉันๆแกนี่มันโกหกจริงๆเลย"ซอลลาพูดแล้วปล่อยโฮออกมา
"งั้น.ฉันพูดใหม่ก็ได้ฉันรักแก"
..ตึกตักตึกตัก เสียงอัตราการเต้นหัวใจผิดปกติของซอลลาทำให้ รูบี้สัมผัสได้เลยว่าเพื่อนเธอไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อนแสดงว่า.....
"เอิ่ม.ฉันมาขัดจังหวะไหม" เสียงของบุคคลอันกล่าวไว้ตั้งแต่เปิดเรื่องแต่ดั๊นมาโผล่เอาตอนนี้
"ไม่หรอก.แต่มาถูกเวลามากๆเลยล่ะ"รูบี้พูดจบก็ลากมือบุคคลดังกล่าวคือเลย์ขึ้นไปบนรถแล้วแล่นออกไปทันที
ทิ้งให้2คนนี้อยู่ต่อ2กัน2คน
"เอ่อ..คือ.." ซอลลาจะพูดอะไรซักอย่างแต่พูดไม่ออก
"มัวแต่เอ๋ออๆอยู่ก็ค่ำกันพอดี"
"-////////-"
"ไป.ไปหาไรลงท้องกันดีกว่า.ฉันหิวแล้ว"
"....งั้นก็...ไปสิ"
ทั้งสองคนเลยออกเดินทางไปหาของกินกันโดยที่มีมือของ'เชร็ค'จับมือของ'ซอลลา'ไว้อย่างไม่ให้หลุด
ความรู้สึกนี้มันคืออะไรกัน. เขาเป็นเพื่อนสนิทเราตั้งแต่เล็กแต่ทำไมช่วงเวลาสั้นๆถึงทำให้ความคิดฉันปลิวไปไกลขนาดนี้ มันคืออะไร ความรู้สึกนี้คืออะไร.มันใช่..ความรัก..หรือเปล่า
****************************************************
555555'ขอประทานโทดทุกท่านที่หายหน้าหายตาไปนาน
ก็เลยจัดให้ตามคำขอ(ของตัวเอง)55
คู่นี้ถ้าใครไม่ชอบก็ต้องชอบน่ะ.บังคับเลย
เพราะอนาคตข้างหน้าของซอลและเชร็ค
อาจจะเป็นเหมือนความฝันที่สาวๆหลายคน
วาดไว้ก็ได้ฝากไว้ในอ้ออมอกอ้อมใจด้วยน๊าา <3
กริ๊งงงงงงงง...~
เสียงออดโรงเรียนดังขึ้นเพื่อให้นักเรียนทั้งหลายรับทราบว่า....เลิกเรียนแล้ว
รูบี้กับซอลลาได้เดินทางมายังโรงรถซึ่งได้นัดเลย์ไว้แล้ว......แล้วพวกเธอก็ยืนรอจนกระทั่ง..
18.00 น.
"แกๆๆฉันเมื่อยขาแล้วน่ะ" รูบี้เริ่มบ่น
"อะไรของแกเนี้ยแปปเดียวเอง"
"แต่นี้เรายืนรอ1ชั่วโมงครึ่งแล้วน่ะ.ฉันจะไม่รอแล้ว" รูบี้พูดพร้อมเร่งถามไปเปิดประตูรถแต่ถูกซอลลาดึงมือไว้ก่อน
"น๊าาาาา..อีกแปปเดียวเอง.เอางี้ ฉันไปซื้อไอศกรีมมาให้กินน่ะะะ"
"......เรนโบว์2ลูกก็แล้วกัน"
"^_^ ได้ค่าบพ้ม รอแปปน๊า ฉันจะวิ่งให้เร็วที่สุดเลย" ซอลพูดจบก็ซอยเท้าไปอย่างเร็ว
"จ้าาา...เห้ย.ระวัง!!!!" รูบี้พูดอย่างยิ้มแย้มก่อนจะเปลี่ยนอารมณ์ไปอย่างรวดเร็วเมื่อเห็นเงามืดๆอยู่หน้าเพื่อนรักของเธอที่กำลังวิ่งไป
ปี้นนนนนน!
"อร้ายยยยยยยยยย"
ภาพที่รูบี้เห็น(ซอลลาไม่เห็นเพราะปิดตาอยู่><)คือเพื่อนของเธอหงายหลังลงกับพื้น.เอ๊ะ!ไม่ใช่สิมีคนมารับเธอไว้หลังจากที่เธอถูกรถเฉี่ยว.
"โอ๊ย!" เสียงผู้ชาย?
"อร๊ายยยย" ซอลลากี๊ดดังลั่นแล้วสะดุ้งตัวขึ้นจากร่างหนุ่มคนหนึ่งแล้ววิ่งไปหารูบี้ที่กำลังอ้าปากค้างกับเหตุการณ์
"เป็นไรไหมซอล"
"ฉันไม่เป็นไร..แค่หน้าซีดนิดๆ=0="
"แล้วคุณละ.."
"ไม่เป็นไรคับ" ชายหนุ่มปริศนาเปิดปากตอบ
"ซอลไปขอบคุณเขาสิ" รูบี้กระซิบบอกซอล ก่อนเธอจะเดินไปยืนข้างหน้าหนุ่มปริศนา
"เอ่ออ..ขะ.ขอโทษด้วยน่ะค่ะ เอ่ออ...ละ.แล้ว ก็ขอ..ขอบคุณด้วยน่ะค่ะ"
ซอลลาพูดติดๆขัดแปลกๆแล้วแก้มของเธอก็เปลี่ยนสีไปจากเดิม
"เอ่อ..ไม่จำเป็นต้องขอโทษฉันขนาดนั้นก็ได้" เอ๊ะ!เสียงนายนี่คุ้นๆหู ก่อนที่ซอลลากับรูบี้จะตะโกนออกมาพร้อมกันว่า
"เชร็ค!!!!" ไม่เพียงเท่านั้นทั้ง2ก่อโผเข้าไปกอดเชร็คและปล่อยท่อน้ำบนใบหน้าออกมา
"ฉันคิดถึงแกมากเลยน๊าาา แกไปไหนมาห๊าาา" รูบี้พูดเหมือนจะด่าแต่ไม่ด่า เอ๊ะ! ยังไงเนี้ย
"ฉันขอโทษน่ะ" เชร็คพูดออกมาพร้อมกับรอยยิ้ม
"ฮือๆๆ แกหน่ะจำไว้เลยไหนบอกว่ารักฉันๆแกนี่มันโกหกจริงๆเลย"ซอลลาพูดแล้วปล่อยโฮออกมา
"งั้น.ฉันพูดใหม่ก็ได้ฉันรักแก"
..ตึกตักตึกตัก เสียงอัตราการเต้นหัวใจผิดปกติของซอลลาทำให้ รูบี้สัมผัสได้เลยว่าเพื่อนเธอไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อนแสดงว่า.....
"เอิ่ม.ฉันมาขัดจังหวะไหม" เสียงของบุคคลอันกล่าวไว้ตั้งแต่เปิดเรื่องแต่ดั๊นมาโผล่เอาตอนนี้
"ไม่หรอก.แต่มาถูกเวลามากๆเลยล่ะ"รูบี้พูดจบก็ลากมือบุคคลดังกล่าวคือเลย์ขึ้นไปบนรถแล้วแล่นออกไปทันที
ทิ้งให้2คนนี้อยู่ต่อ2กัน2คน
"เอ่อ..คือ.." ซอลลาจะพูดอะไรซักอย่างแต่พูดไม่ออก
"มัวแต่เอ๋ออๆอยู่ก็ค่ำกันพอดี"
"-////////-"
"ไป.ไปหาไรลงท้องกันดีกว่า.ฉันหิวแล้ว"
"....งั้นก็...ไปสิ"
ทั้งสองคนเลยออกเดินทางไปหาของกินกันโดยที่มีมือของ'เชร็ค'จับมือของ'ซอลลา'ไว้อย่างไม่ให้หลุด
ความรู้สึกนี้มันคืออะไรกัน. เขาเป็นเพื่อนสนิทเราตั้งแต่เล็กแต่ทำไมช่วงเวลาสั้นๆถึงทำให้ความคิดฉันปลิวไปไกลขนาดนี้ มันคืออะไร ความรู้สึกนี้คืออะไร.มันใช่..ความรัก..หรือเปล่า
****************************************************
555555'ขอประทานโทดทุกท่านที่หายหน้าหายตาไปนาน
ก็เลยจัดให้ตามคำขอ(ของตัวเอง)55
คู่นี้ถ้าใครไม่ชอบก็ต้องชอบน่ะ.บังคับเลย
เพราะอนาคตข้างหน้าของซอลและเชร็ค
อาจจะเป็นเหมือนความฝันที่สาวๆหลายคน
วาดไว้ก็ได้ฝากไว้ในอ้ออมอกอ้อมใจด้วยน๊าา <3
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น