Oh! no this my Love แผนรักแผนร้าย พิชิตใจจอมป่วน

ลำดับตอนที่ #1 : เพื่อนใหม่

  เอี๊ยดดดดดด~~~~~~
"นี่นาย! ขับรถดีๆหน่อยสิ ถ้าเกิดอุบัติเหตุขึ้นมาจะทำยังไง ห๊า!" เสียงยัยซอล ดังขึ้น ในขณะที่รถเบร็คอย่างแรง 
"แล้วจะให้ทำไงดีละ โทรหาปอเต็กตึ้ง เรียกอาจารย์มาดู หรือ นิมนต์พระมาเลยล่ะ" นี่ก็เสียงของนายเชร็ค ที่กำลังเถียงกับซอล 2คนนี้เป็นเพื่อนของฉันเองแหละ
"นี่นาย!เปิดเทอมใหม่แล้วเปลี่ยนนิสัยบ้างเหอะว่าแล้วทำไมถึงขึ้นคานถึงป่านนี้" ซอลยังพูดไม่หยุด
"หยุดๆพอๆทั้งสองคนเลย" รูบี้พูด ในขณะที่เธอนั่งเงียบอยู่นาน
"พูดอย่างกับว่าเธอมีอ่าน่ะยัยปลาช่อน!!" เชร็คตอบกลับอย่างกล้าหาญ
"เชร็ค หยุดเถอะ -_-"รูบี้ห้าม
"แต่ฉันก็เคยมีแหละ ไอ้ยักษ์ตัวเขียวววว!!!" พวกเธอจะไม่หยุดกันก็ได้ แต่ฉันทนไม่ไหวแล้ว
"หยุดเดี๋ยวนี้น่ะ!!!!!!!!" รูบี้ตะโกนสุดเสียง
"ทำไมห้ะ!" ซอล/เชร็ค พูดพร้อมกัน
"ฉัน..หนวก.หู!!" รูบี้ตะโกนไป เพราะหูเธอรับฟังเสียงดังอันเกินเยียวยาของสองคนนี้ไม่ได้แถมยังไร้สาระอีก
"ขอโทษค่ะ/คับ" ซอล/เชร็คพูดพร้อมกัน
"ไม่เป็นไร งั้นพวกเราเข้าไปในโรงเรียนกันเถอะ ใกล้จะเข้าเรียนแล้ว"
รูบี้พูด พร้อมกับเดินนำหน้าลงจากรถ
  ณ ห้องเรียน ม.502
 กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดๆๆๆๆๆๆๆ(กรี๊ดดังกันทำไม ป่ะป๊าแกแปลงร่างเป็นอุลตร้าแมนหรือไง)
"ซอล เชร็ค พวกนั้นกรี๊ดใครกันหน่ะ เสียงยังกับควายออกไข่ ดูดิ"
รูบี้พูดอย่างให้ความสนอกสนใจ เพราะปกติห้องเรียนของเธอจะเงียบมาก
"บี้ ใครสอนแกว่าควายออกไข่ มีแต่ควายออกลูกน่ะ" ซอลพูดแย้งๆ มีด้วยเหรอควายออกไข่
"เอ่อ..จริงด้วยแฮะ โทษทีๆ ว่าแต่พวกนั้นกรี๊ดใครกันอ่ะซอล"รูบี้ถามซอล
"เด็กใหม่ห้องเรานะ"ซอลบอกเมื่อได้ยินเสียงคนข้างๆพูดกัน
"หญิงหรือชาย?" เชร็คถามอย่างน่าสนใจ
"หึ เสียใจด้วยน่ะเชร็ค ผู้ชายนะ เห็นเค้าบอกว่าอยู่หล๊อออออหล่อออ" ซอลลากเสียงยาว
"ว้า...น่าเสียดายจัง" เชร็คบ่นแบบหมดหวัง
"ฉันชักอยากเห็นหน้าแล้วล่ะ ซอลเชร็ค เคลียร์!"รูบี้พูดด้วยความสนใจ
"คุณทับทิมทองมาแล้ววว!!"ซอล/เชร็ค ตะโกนสุดเสียง
 สิ้นเสียงของซอลและเชร็ค เด็กทั้งหมดในห้องก็มายืนรอที่โต๊ะของตนเองเปนแถวเพื่อหลีกทางให้รูบี้ โดยมี ซอลและเชร็ค เดินตามมา
"นายหน่ะเหรอ 'เด็กใหม่' " รูบี้พูดเน้นคำว่า เด็กใหม่ ชัดๆ
...เขาค่อยๆเงยหน้าขึ้นมาแล้วฉันก็...อึ้ง! คนอะไรว๊า หล่อโครต เท่ห์ โครต ขาวโครตเลย อยากรูจัง นายนี่กินกลูต้าไธโอน แทนข้าวหรือไงเนี่ย
"ครับ. ผมเลย์ พึ่งย้ายมาที่นี่คับ" เลย์พูด พร้อมรอยยิ้ม ที่แสนนจะบาดใจ สาวๆ
  กรี๊ดดดดดดดดดดดดด เสียง...ยัยซอลล กรี๊ดลั่นห้องเลย กินยามายังเนี่ย
"จริงเหรอค่ะ มีอะไรถามฉันได้น่ะค่ะ" ซอลพูดเสียงหวานน
"ขอบใจน่ะ" เลย์พูด พร้อมรอยยิ้มที่แสนจะบริสุทธิ์ ยังกับเด็ก2ขวบ
"ไม่มีใครจะถามพวกเราเลยเหรอ?"เสียงคนปริศนาสองคนพูดขึ้น
"โอเค. ฉันอาสาถามให้ก็ได้ 'พวกแก' เปนใคร" เชร็คพูดพร้อมกับเน้นคำอีกแล้ว
"สวัสดีค่ะ เอ่อ..ฉันชื่อราวน์นี่ เป็นเพื่อนเลย์ ยังไงก็ขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยน่ะค่ะ" ราวน์นี่พูดเสร็จ พร้อมโค้งตัวคำนับอย่างน่ารัก
  วี้ดดดด..วิ้วววว สิ้นเสียงราวน์ เด็กผู้ชายก็ผิวปากกันลั่นห้องไม่เว้นแม้แต่ เชร็ค ก็ยังโดนมนต์สะกดของราวน์ไปด้วย
"ส่วนผมชื่อแม็กโก้ เป็นเพื่อนของเลย์ หล่อ รวย เก่ง มีอะไรติดต่อผมได้เลยน่ะครับ สาวๆ" แม็ก แนะนำตัว พร้อมกับแจกนามบัตรของเขา ระหว่างแจกนั้นก็ยังมีเสียงกรี๊ดดดดดดดดด ดังอยู่เรื่อยๆ
"แกมองใครนะ ยัยซอล" รูบี้ถาม เพราะเธอเห็นซอลมองใครใจลอยอยู่นาน
"ฉัน...มอง..เลย์ -//////-" ราวน์พูดจบแล้วน่าแดงเลยอ่า
"อย่าบอกน่ะว่าแก..."
ติ๊ง....ต่อง....
"แกพูดว่าอะไรน่ะ ฉันไม่ได้ยิน" ซอลถามฉันอย่างงง เพราะมีเสียงติ๊งตงติ๊งต่อง อะไรนั้น ดังกลบเสียงรูบี้
"เอิ่ม...ครูมาแล้ว!" รูบี้รีบตัดบท เพราะอาจารย์โหดมา ว่าแต่..ทำไมเราไม่พูดไปนะหรือว่าแกคิดอะไรกับเขา เราเป็นอะไรว๊า..ยัยบี้
..
....
ต่อตอนต่อไปน่ะค่าบบ ^^