คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : chapter2
"กลับมาแล้วเหรอลูก" แม่ของเซนถามขึ้น
"ครับแม่" เซนตอบขณะกำลังถอดรองเท้าที่หน้าห้องเช่า
"กินอะไรมาเหรอยังล่ะ" แม่เดินเข้ามาในห้องครัว
"ยังฮะ"
"ในครัวมีต้มเต้าหู้แล้วก็ผัดมะละกอนะ ถ้าหิวก็ไปตักกิน"
"ครับ"
"วันนี้ป้าเค้าโทรมาอีกแล้วล่ะ เรื่องงานของลูกที่โน่นน่ะ" แม่บอก
"เหรอครับ ป้าเค้าว่าไงบ้าง" เซนถาม
"เค้าก็ไม่ได้ว่าอะไรหรอก เค้าบอกว่าถ้าลูกเรียนจบม.6แล้วก็ให้บินไปได้ทันทีเลย ป้าเค้าจัดการเรื่องให้หมดแล้ว"
"ครับ"
"ลูกแน่ใจแล้วนะว่าจะไปที่นั่นจริงๆ" แม่ของเซนเอื้อมมือมาแตะบ่าเขา
"ครับ ผมแน่ใจ ผมอยากให้น้องๆกับแม่ให้ได้อยู่สบายกว่านี้" เซนบอก
"แต่ถ้าลูกอยากอยู่ที่นี่ ถึงงานที่นี่จะให้เงินน้อยกว่าแต่พวกเราก็จะช่วยกันประหยัด ลูกจะได้ไม่ต้องไปอยู่ที่ไกลๆอย่างนั้น แม่เป็นห่วงลูกจริง เพราะแม่เอง แม่มันไม่ดีเอง" น้ำตาอันมีค่าได้ไหลรินออกมาจากตาแม่ของเซน
"มันไม่ใช่ความผิดของแม่ มันไม่ใช่ความผิดของใครทั้งนั้น" เซนบอกพร้อมกับเข้าไปประคองแม่ของเขาไว้
"แม่เป็นห่วงลูก ไม่อยากให้ลูกไปอยู่ในที่ไกลๆแบบนั้น" แม่ของเซนกอดเขาไว้แน่น
"ผมจะดูแลตัวเองครับแม่ ผมจะกลับมาอย่างปลอดภัยแน่นอน"
"ลูกต้องกลับมานะ"
"ครับแม่ ผมจะกลับมาหาแม่อย่างเร็วที่สุดครับ"
---------------
6เดือนต่อมาที่ลอสแองเจิลลิส
"ต้มยำกุ้งได้เหรอยัง" เซนถามหัวหน้าพ่อครัวที่กำลังง่วนอยู่หน้าเตา
" แกจะมาเซ้าซี้อะไรฉัน ก็บอกว่ายังไม่ได้ ยังไม่ได้ไงวะ" พ่อครัวเริ่มอารมย์จากอากาศที่ร้อนอบอ้าวในห้องครัว
"ก็ลูกค้าเค้ารอนานแล้วนี่" เซนบอกแบบกวนๆ
เซนได้มาอยู่ที่ร้านอาหารของป้าในเมืองลอสแองเจิลลิสเป็นเวลาสี่เดือนกว่าแล้ว ตอนแรกเขาคิดว่าจะต้องเข้ามาเป็นกุ๊ก แต่ป้าของเขาสั่งให้เขาเรียนรู้งานโดยเป็นพนักงานเสิร์ฟไปก่อน เวลาผ่านไปทำให้เขาเริ่มคุ้นเคยกับการทำหน้าที่เป็นพนักเสิร์ฟ และสนิทกับเพื่อนร่วมงานหลายคนมากขึ้น
ช่วงเวลาที่เขามาอยู่ที่นี่ ป้าของเขาดูแลเขาค่อนข้างดี เพราะป้าไม่มีลูกกับลุง จึงเห็นเขาเป็นลูกคนหนึ่ง ทำให้เขามีความสุขกายอย่างมาก แต่ถ้าพูดถึงความสุขทางใจ เขาก็ต้องยอมรับว่ามีน้อยมากหรือแทบจะไม่มีเลย เพราะไม่มีวันไหนที่เขาจะไม่คิดถึงแม่ที่อยู่เมืองไทยเลย
อีกคนที่มีความสำคัญต่อจิตใจเขาพอๆกันก็คือชมพู เขาคิดถึงเธอจนแทบทนอยู่ไม่ได้ เขาเขียนจดหมายถึงเกือบทุกสัปดาห์ แรกๆเธอก็ตอบกลับมาทุกฉบับ แต่พอเวลาผ่านไป เธอก็ตอบกลับมาน้อยลงๆ ทำให้เซนเป็นกังวลว่าเธอจะเปลี่ยนใจไปเหรอ แต่เขาก็คิดเข้าข้างตัวเองว่าเธอคงเรียนหนักจึงไม่มีเวลาตอบกลับมา เพราะตอนนี้เธอกำลังศึกษาในระดับอุดมศึกษาในมหาวิทยาลัยแห่งเดียวกับเต้เพื่อนอีกคนหนึ่งของเขา
ความคิดเห็น