เริ่องวุ่นๆของยัยจอมซ่ากับหนุ่มไอดอล

ลำดับตอนที่ #6 : อีกแหละ

        เช้าวันรุ่งขึ้น

            วันนี้กองถ่ายเริ่มถูกเคลื่อนย้ายไปที่โรงยิมที่อยู่ทางด้านหลังของโรงเรียน

   “สวัสดีจ๊ะ  คาวามูระ  นิฮายะจัง   นี่จะการบ้านของวันนี้นะ”  ครูซานาโกะเดินออกมาจากห้องพักครูพร้อมกับชีท 5-6 แผ่นกีบสมุดอีก 2 เล่ม  ยื่นให้ธอพร้อมรอยยิ้มบางอย่างภูมิใจ

   “เอ่อ  ครูคะนี่หมายความว่า”   นิฮายะรับีทและสมุดมาแล้วถามด้วยความแปลกใจ

   “อ้าว  ก็เดี๋ยวมีถ่ายทำกันต่อไม่ใช่หรือจ๊ะ”  ครูซานาโกะตอบเสียงสูง

   “อ๊ะ  คะค่ะ” นิฮยะรับคำทั้งๆที่ยังงงๆอยู่ 

แต่เมื่อเธอกำลังจะถามลายละเอียด ครูก็เดนกลับเข้าห้องพักครูไปแล้วปล่อยให้เธอยืนงงเกาหัวแก๊กๆอยู่หน้าห้อง

‘เฮ้อ  ขั่งเหอะ คงให้ไปช่วยงานนิดๆหน่อยๆล่ะมั้ง’เธอคิดแล้วจึงเดนนำกระเป๋าไปวางที่ห้องก่อนจะเดินไปช่วยงานที่โรงยิม

และเมื่อเธอลงไปถึงที่โรงยิมพวกพี่ๆช่างแต่งหน้าทำผมชุดเดิมก็เดินมาลากเธอไปแต่งหน้าทำผมแต่งตัวให้เธอซะใหม่ทุกอย่างทำด้วยความรวดเร็วและวุ่นวายซะจนเธอไม่สามารถหาโอกาสที่จะถามถึงลายละเอียด  จนกระทั่ง

“นักแสดงพร้อมกันรึยัง”พี่สต๊าฟคนหนึ่งเรียก

นิฮายะจึงเดินออกจากห้องแต่งตัวด้วยความอยากรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น  แต่เมื่อเธอเดินก้าวออกไปจากห้องแต่งตัว  ภาพคนที่เห็นตรงหน้าคือ กลุ่มพี่สต๊าฟ  โปรดิวเซอร์และรวมถึงมิคาโตะและทาคุโตะด้วยซึ่งบัดนี้อยู่ในชุดเสื้อโคลสท์แขนยาวประดับด้วยขนสีขาวฟูๆ กางเกงขายาวเข้ากับชุด พร้อมด้วยรองเท้าผ้าใบสีขาวดำกับทรงผมที่สุดแสนจะเท่ ทั้งสองใส่เสื้อคล้ายๆแบบเดียวกันไม่เหมือนตรงที่สีที่แตกต่างกันและเครื่องประดับ    

ทุกคนต่างพากันมองเธอเป็นตาเดียวซึ่งทำให้เธอเขินๆไม่รู้ว่าจะทำหน้ายังไง  ตอนนี้เธอใส่เสื้อแขนกุด กระโปรงสั้นที่ถูกผูกทับด้วยเสื้อคลุมแขนยาว รองเทาผ้าใบพร้อมทรงผมน่ารัก   และอีกสิ่งที่เธอเห็นมันอยู่ตรงหน้าก็คือโต๊ะปิงปองมันทำเอาสีหน้าของเธองงๆนิดๆ

“ขอโทษนะ  พอดีมีการเปลี่ยนแปลงนิดหน่ยเลยไม่ได้บอก  เดี๋ยววันนี้เราจะถ่ายทำต่ออีกหน่อยจะตัดเป็น 2 ฉากน่ะ  ช่วยหน่อยนะ” โปรดิวเซอร์เดินมาหานิฮายะ แล้วแจกแจงให้ฟัง

พอทุกอย่างพร้อมก็เริ่มการถ่ายทำโดยการเล่นปิงปองสลับกันไปสลับกันมากันมิคาโตะและทาคุโตะเล่นเอาเธอเหงื่อตกเลย  การถ่ายทำ ทำซ้ำกันอยู่หลายต่อหลายครั้ง  และแล้วเมื่อถ่ายทำเสร็จ

“นิฮายะมานี้หน่อย”มิคาโตะเรียก

“เอ๊ะ  นายมีอะไร”  นิฮายะหงุดหงิดเล็กน้อยกับเหงื่อที่ไหลไม่หยุด

“อยู่เฉยๆนะ” มิคาโตะพูดพลางหยิบผ้าขนหนูผืนเล็กๆจากกระเป๋า

“นายจะทำอะไรน่ะ” นิฮายะถอยหลังก้าวใหญ่

“เอาน่าอยู่เฉยๆเหอะ” เขาเดินก้าวมาประชิดตัวนิฮายะ  ก่อนจะค่อยๆบรรจงเช็ดหน้าที่เต็มไปด้วยเหงื่อให้เธอ   ทำเอานิฮายะใจเต้นไม่เป็นจังหวะ

“น่ารักจัง”  เสียงที่แสนนุ่มของเขาพูดขึ้น  ยิ่งทำให้นิฮายะหน้าเริ่มแดง

“อะไรน่ารัก” เธอถามแกเขิน

“ก็เธอไง”  น้ำเสียงที่ตอบดูจะนุ่มและหวาน

“ฉัน” นิฮายะทวน  แล้วเธอก็หันหลังควับก่อนจะวิ่งหนีไปเพราะหน้าของเธอเริ่มแดงขึ้นเรื่อยๆ

‘นี่ฉันใจเต้นกับใครอยู่เนี้ยบุคคลต้องห้ามเลยรู้ไหม  เฮ้อ’ เธอคิดหลังจากวิ่งเข้ามาสงบจิตสงบใจในห้องแต่งตัวแล้วพยายามขจัดความคิดฟุ้งซ่านทั้งหมด