เริ่องวุ่นๆของยัยจอมซ่ากับหนุ่มไอดอล

ลำดับตอนที่ #4 : เริ่มต้น

พอถึงห้องนิฮายะก็จัดแจงเปลี่ยนเสื้อผ้าเพื่อที่จะเรียนคาบต่อไป  ที่เธอรีบวิ่งขึ้นมาเพราะว่าเธอเขินจนหน้าแดงไปหมดแล้ว

“เชอะ  ใครจะไปให้พวกนายรู้  ว่าฉันนะชอบพวกนายมากแค่ไหน  ฮึ”  นิฮายะคิด

       พอเข้าคาบที่ 5 เธอก็เดินกลับมาด้วยสีหน้าปกติเหมือนเดิม    (เก็บอารมณ์เก่งมาก)  

คาบนี้เรียนวิชาเลข  ที่เธอชองรองมาจากวิทย์

        ตอนนี้เธอกำลังพยายามกำลังหาเรื่องอื่นมาคิด เพื่อลบเหตุการณ์เมื่อตะกี้ออกจากสมอง

“คาวามูระ  นิฮายะจัง   เอาสมุดไปที่ห้องพักครูให้หน่อย”  ครูโคอิโกะบอกนิฮายะเมื่อเดินสวนกันที่รเบียงทางเดิน

“คะ”  นิฮายะรับคำ

    จากนั้นเธอก็เดินไปยกกองหนังสือที่แสนหักบนโต๊ะครู  แล้วเธอก็เดินไปเปิดประตูห้องด้วยความยากลำบากแล้วก็เดินออกจากห้อง   พอดีดีมีเพื่อนมาช่วยปิดประตูให้  

    นิฮายะเดินยกหนังสือเดินออกมาตามระเบียงทางเดินได้สักพัก  จู่ๆก็มีเสียงเพลงขึ้นเป็นเพลงที่ไม่ค่อยคุ้นหูสักเท่าไหร่จากนั้น มิคาโตะกับทาคุโตะก็เดินเข้ามาช่วยนิฮายะยกหนังสือพร้อมร้องเพลงไปด้วย  ตอนนี้เธอกลายนางเอกมิวสิกไปแล้ว  เพราะนี่เป็นแผนการของพวกมิคาโตะกับทาคุโตะร่วมมือกับครูในโรงเรียนนะสิเพราะทุกคนรู้ว่าถ้าบอกกับนิฮายะตรงๆเธอต้องปฏิเสธ

“นี่  พวกนายคิดจะแกล้งอะไรฉันอีกห๊า” นิฮายะหยุดเดินพร้อมหันหน้ามาพูดกับมิคาโตะและทาคุโตะที่กำลังทำหน้าหล่ออยู่  น้ำเสียงยัวสุดๆ

“คัทๆ”  พี่สต๊าฟคนนึงตะโกนขึ้น    

ทำให้นิฮายะตกใจนิดๆ

“ไปตกลงกันให้เสร็จก่อนไป๊”  พี่สต๊าฟคนนั้นพูด

“ว่าไง  พวกนายทำแบบนี้ทำไม  ในเมื่อก็รู้อยู่แล้วว่าฉันไม่คิดจะทำ”  นิฮายะบอกด้วยสีหน้าจริงจัง

“เอ่อ   ก็ไม่มีอะไรหรอก็แค่อยากให้เธอช่วยเล่นมิวสิกกับพวกเราหน่อย  รับรองรุ่งแน่”ทาคุโตะพูดหลังจากที่ยืนจองหน้ากับมิคาโตะอยู่นาน

“โทษนะ  ฉันไม่ต้องการรุ่งหรอ  ฉันว่าพวกนายเลือกผิดคนแล้วล่ะ” น้ำเสียงของนิฮายะเริ่มครึมขึ้น

“น่า  นะ  ช่วยเล่นหน่อยเถอะนะ  รู้ไหมเธอเป็นคนที่เรากำลังตามหาอยู่เลยนะ   ไม่เชื่อเธอก็ถามโปรดิวเซอร์ดูสิ”  มิคาโตะพูด

“งั้น  ถ้าฉันเล่นให้แล้วพวกนายต้องเลิกมายุ่งกับฉันนะ  โอเคม่ะ” นิฮายะต่อลองเมื่อเธอมีความคิดดีๆ

“อืม  เอางั้นก็ได้”  ทาคุโตะกับมิคาโตะทำท่าครุ่นคิดก่อนที่จะตอบพร้อมๆกัน

    แล้วพี่ๆช่างแต่งหน้าทำผมก็จับนิฮายะแต่งตัวแต่งหน้าทำผมใหม่หมด  พอเธอเดินออกจากห้องแต่งตัว

“โอ้โห”  ทุกคนในกองถ่ายมองนิฮายะเป็นตาเดียว

“น่ารักมากเลย” พี่ๆในกองถ่ายพูด ทั้งที่ยังคงตะลึงอยู่

     นิฮายะหน้าแดงก่ำขณะเดินไปดูกระจก

“ว้าว  นี่ฉันหรอนี้ยไม่น่าเชื่อเลย”  เธอตะลึงกับตัวเอง แล้วหันไปหาพี่ที่แต่งหน้าทำผมให้

“พี่...พี่คะ  พวกพี่เก่งมากเลย  พี่ทำให้เด็กผู้หญิงธรรมดาอย่างหนูน่ารักได้ขนาดนี้เลยหรอ พวกพี่ๆเก่งมากๆเลยคะ”   เธอพูดด้วยใบหน้าที่ปลื้มสุดๆ  

    ทำเอาพี่ช่างแต่งหน้ากับทำผมอึ้งนิดๆด้วยความดีใจเพราะสามารถทำให้คนมีความสุขเพราะตัวเองได้ขนาดนี้

“ขอบใจจ๊ะ  เป็นเพราะน้องน่ารักอยู่แล้วต่างหาก”  พวกพี่ๆบอกแล้วยิ้มให้

“ไม่หรอคะ  เป็นเพราะพี่แต่งเก่งต่างหาก” นิฮายะพูดอย่างอารมณ์ดีสุดๆ

“เอาล่ะๆ เรามาเริ่มงานกันเลยดีกว่า” โปรดิวเซอร์ทาคิคายะพูด

“ค่ะ”  “ครับ”  นิฮายะ  มิคาโตะ และทาคุโตะรับคำพร้อมกัน แต่ละคนมีสีหน้าที่มุ่งมั่นและจริงจัง

“คอนเซ็บของเพลงนี้คือ มิคาโตะกับทาคุโตะ เนี้ยไปสนใจผู้หญิงคนเดียวกันก็คือนิฮายะ แต่เธอเป็นคนที่เรียนเก่ง กิจกรรมก็เก่ง  ทำให้ไม่ค่อยมีเวลามาสนใจคนรอบข้างแล้วมิคาโตะกับทาคุโตะก็แข่งกันเอาใจเธอและค่อยช่วยเหลือเธออยู่ห่างๆ    สุดท้ายนิฮายะก็ค่อยรู้สึกถึงความดีของทั้ง 2 คน แล้วทั้ง 3 คนก็กลายเป็นเพื่อนสนิทกัน    ในครั้งนี้พี่อยากให้น้องๆใส่อารมณ์และความรู้สึกให้เป็นรักใสๆ นะครับ” โปรดิวเซอร์พูดอธิบายให้ฟัง