เริ่องวุ่นๆของยัยจอมซ่ากับหนุ่มไอดอล

ลำดับตอนที่ #3 : สถานที่ลับ

  หลังเลิกเรียนวันนี้นิฮายะไม่ไปที่ร้านการ์ตูนแต่รีบไปหลังโรงเรียน  ซึ่งที่นั้นเป็นสถานที่ลับของนิฮายะกับมิเอโกะเพราะหลังโรงเรียนนั้นมีหญ้าขึ้นสูงแต่มีป่าซากุระอยู่หลังพงหญ้ารกๆนั้น  ส่วนใหญ่ก่อนกับบ้านทั้ง 2 ก็จะแอบไปหลังโรงเรียนกัน  พวกเธอมีทางลับซึ่งรู้กันแค่ 2 คนเท่านั้นเพื่อที่จะไปที่ป่าซากุระเพราะเมื่อถึงป่าซากุระแล้วในนั้นจะมีต้นซากุระอยู่เต็มไปหมดทำให้ข้างในนั้นสงบร่มเย็นและยังมีลนกว้างไว้เล่นบาสอีกด้วยบางทีนิฮายะก็เข้าไปร้องเพลงหรือไม่ก็สีไวโอลินกับฟลุต  บางทีก็ทำการบ้าน

  แต่วันนี้นิฮายะมาคนเอียวเพราะมิเอโกะติดธุระจึงขอกลับก่อน  วันนี้นิฮายะเอาวิทยุเครื่องเล็กๆติดมือมาด้วยมาด้วย   เธอกะว่าจะมาลองเต้นเพลงเด้งในคิดของเธอดูบางโดยเต้นไปพร้อมๆกับลูกบาสแล้วมันก็ได้ผลที่ดีมากทีเดียวพอเธอเต้นจนเหนื่อยแล้วเธอจึงค่อยกลับบ้าน

  วันรุ่งขึ้น   วันนี้มีวิชาพละ  เมื่อนิฮายะไปถึงโรงเรียนก็พบกับความเปลี่ยนแปลงของโรงเรียนอย่างมากก็ตอนเนี้ยโรงเรียนมีวิ่งวุ่นวายแล้วก็มีเครื่องมือการถ่ายทำเต็มไปหมด

“เฮ้อ” เธอถอนหายใจ   “นี่ฉันต้องทนอยู่แบบนี้อีกกี่วันเนี้ย” เธอคิดในใจพร้อมเดินขึ้นห้องด้วยความเบื่ออย่างบอกไม่ถูก

“อรุณสวัสดิ์” เสียงหาวๆของมิเอโกะทักมาแต่ไกล

“อรุณสวัสดิ์จ๊ะ” นิฮายะทักตอบ

“นี่  วิชาพละคาบอะไรหรอ” นิฮายะถาม

“เอ่อ รู้สึกว่าจะคาบ 4 นะ”มิเอโกะตอบด้วยความไม่แน่ใจ

“ขอบใจจ๊ะ” นิฮายะตอบ

  แล้วพวกเธอทั้ง 2 ก็เรียนๆๆแล้วก็เรียนจนถึงคาบ 4 วิชาพละ แต่ละคนก็เร่งรีบแต่งตัวให้เสร็จเพื่อจะลงไปเรียนพละ

    วันนี้โชคดีที่ครูพูดน้อยบอกปล่อยให้นักเรียนเล่กันตามสบายเพราะครูต้องไปช่วยดูแลเรื่องกองถ่าย   นิฮายะไปเล่นบาสกับพวกกลุ่มเด็กผู้ชายที่เธอสนิทด้วยเหมือนอย่างเคย  เธอเล่นเก่งพอๆกับพวกผู้ชายเลยแถมยังมีลีลาสวยๆอีกด้วยบางท่าเล่นเอาอึ่งกันไปเลย  ระหว่างที่เธอเล่นบาสอย่างสนุกสนานอยู่  พวกมิคาโตะกับทาคุโตะที่ได้เวลาพักจากกองถ่ายก็เดินเข้ามาหานิฮายะพวกสาวๆในห้องก็กรี๊ดกร๊าดกันใหญ่  ส่วนนิฮายะก็หน้าบูดบึ้งในทันที

“นี่ เธอมาเล่นบาสกับพวกเราหน่อยสิ”มิคาโตะเดินเข้ามาหานิฮายะพร้อมตบบ่าของเธอเบาๆ

“ไม่ ทำไมต้องเป็นฉัน คนอื่นมีเยอะเเยะไป เชอะ” นิฮายะพูดสวนกลับไปทันทีพร้มสะบัดหน้าใส่ด้วย

“หรือว่าฝีมือห่วยกลัวเทียบไม่ติดล่ะสิ”  ทาคุโตะพูดบ้างพลางทำหน้ากวนๆใส่

“นี่  พวกนาย”  นิฮายะพูดด้วยน้ำเลียงที่ไม่สบอารมณ์สักเท่าไหร่

“แค่ฉันเล่นก็พอแล้วใช่ม่ะ” นิฮายะพูดอย่างจนใจ

   ทั้ง 2 คน พยักหน้า

“ขอบอล 3 ลูก  มัตจัง” เธอบอกเพื่อนที่เล่นบาสด้วยกันด้วยความสนิทสนม

“ขอบใจ” นิฮายะพูดพร้อมรับลูกบาสจาก มัตจัง หรือชื่อเต็มคือมัตสึโมโต้

“อ่ะ  บอกกติกามาดิ” นิฮายะพูดน้ำเสียงท้าทายมาก

“กติกามีอยู่ว่าต้องเต้นพร้อมกับเล่นบาสไปด้วย โดยต้องเต้นตามฝ่ายตรงข้าม  โอเค”  มิคาโตะพูดชี้แจงกติกา

“โอเค”  นิฮายะตอบ

     เป๊าะ  ทาคุโตะดีดนิ้ว

        จากนั้นเพลงก็ขึ้นฝ่ายมิคาโตะกับทาคุโตะเป็นฝ่ายเริ่มก่อน    แต่มิคาโตะกับทาคุโตะต้องอึ้งเพราะ

นิฮายะสามารถที่จะเต้นตามได้อย่างสบายๆไม่มีผิดสักท่าก็พวกมิคาโตะใช้ท่าเดิมหมดเลยนี่

       พอถึงตานิฮายะพวกมิคาโตะก็เต้นตามได้เก่งไม่แพ้กันแต่บ้างท่าก็ทำไม่ได้เพราะนิฮายะดัดแปลงท่ามาใหม่ตามความคิดและรูปแบบของเธอ

แฮ่กๆ  เสียงหอบของทั้ง 3 คน เมื่อเพลงจบลง  แล้วเสียงตบมือก็ตามมา

“ขอบคุณคะ ที่ออมมือให้” นิฮายะพูดจบก็หันหลังกลับเดินไปเก็บลูกบาส

“นี่  เธอจะมาขอบคุณพวกฉันทำไม  ก็เธอนั้นแหละที่เป็นฝ่ายชนะ”  มิคาโตะกับทาคุโตะตะโกนบอก  

นิฮายะ

      เธอจึงหยุดเดินครู่หนึ่งแล้วก็เดินต่อ

“นี่  เธอ” มิคาโตะวิ่งไปฉุดแขนนิฮายะ

“โอย  นี่นายฉันเจ็ยนะ   นี่  ปล่อยฉันนะอีตาบ้า”  นิฮายะโวยวาย

“เธอไม่สนใจมาเป็นเพื่อนกับเราหรอ    เธอเก่งออกอย่างเงี้ย” ทาคุโตะซึ่งเดินตามมาพูดกับนิฮายะที่ตอนนี้พยายามแกะมือมิคาโตะออก

“ไม่ ” นิฮายะสวนกลับในทันที

“ปล่อยสิ  ฉันบอกให้พวกนายปล่อยฉันได้แล้ว  อึ่ย”  แล้วเธอก็ดิ้นหลุดในที่สุด

      พอเธอดิ้นหลุดปุ๊ป เธอก็รีบวิ่งขึ้นห้อง        

ส่วนมิคาโตะกับทาคุโตะก็ยืนมองด้วยสายตาเจ้าเล่ห์พร้อมกับพึมพำกันว่าอะไรไม่รู้