ซาตานกะนางฟ้า

ลำดับตอนที่ #2 : การเริ่มต้น

                  จิ๊บๆ   เสียงนกร้องในยามเช้าที่มีอากาศแสนบริสุทธิ์

ณ  ห้องเรียน

        “ยัยลาริสซ่าหายไปไหนอีกแล้วเนี้ย”    เสียงห้าวๆจากเด็กสาว ผิวขาวหน้าใส 

ผมยาวระบ่า   ที่บัดนี้ถูกรวบเป็นหางม้า  กำลังเดินหิ้วกระเป๋าเรียนมาที่โต๊ะ  พร้อม

มองหาเพื่อนรวมกลุ่มที่หายไป

         “อ้าว   อรุณสวัสดิ์มีคาน่า”   เสียงใสๆที่แสนร่าเริงดังทาจากโต๊ะของมีคาน่า

ซึ่งจะเป็นใครไปไม่ได้นอกจากเฟอร์เซียที่ตอนนี้กำลังตั้งใจอ่านหนังสือการ์ตูนที่ใต้

โต๊ะ

           “ลาริสซ่าอยู่ห้องสมุด”      เสียงห้าวๆที่ห้าวยิ่งกว่ามีคาน่ามาจากโต๊ะข้าง

หลังเฟอร์เซียเธอคือ  มาทิลน่า  เด็กสาวผมซอยสั้นไม่มากนัก  หน้าใสๆกำลัง

หมกมุ่นกับการอ่านนิยายเกาหลีอย่างเมามัน

             “รู้ได้ไง”      มีคาน่าซึ่งกำลังวุ่นวายกับกระเป๋ที่แสนจะรก   ส่งสายตาเหล่

มองผู้ที่อยู่ด้านหลัง

              “ก็มันเป็นที่เดียวที่ลาริสซ่าจะตื่นแต่เช้าและตรงดิ่งไป”   เสียงเรียบๆจาก

โคโลนี่   เด็กสาวผมหยิกมากๆและฉลาดที่สุดในกลุ่มตอบ    พร้อมอ่านหนังสือ

เรียนต่อ

        “ใช่  และกลับมาพร้อมหนังสือ 2-3 เล่ม”   เฟอร์เซียหันหน้ากลับมาสมทบ

ด้วยใบหน้าร่าเริง

           “ฮึ  ก็จริงอ่ะนะ”    มีคาน่าได้ยินขำตอบแล้วก็นึกขำ

           “ฮ่าๆๆๆ”      แล้วทุกคนในกลุ่มก็หัวเราะตาม

ณ ห้องสมุด     ในขณะเดียวกัน

         “อึบ    ทำไมไม่ถึงซะทีนะ   ตัวเราก็ใช่ว่าจะเตี้ย”    เสียงใสๆบ่นพึมพำกับตัว

เองของเด็กสาว  หน้าใส  นัยน์ตาคม ซึ่งตอนนี้สวมแว่นอยู่  ถักเปียและผูกโบว์ซะ

เรียบร้อย  กำลังเอื้อมมือหยิบหนังสือที่เธอกลังหาซึ่งตอนนี้มันอยู่ชั้นบนสุด

         “อุ๊ย”   เสียงอุทานของเด็กสาว  เมื่อถูกใครไม่รู้เบียดตัวเข้ามาแล้วหยิบหนังสือ

ที่เธอต้องการไป

         “ขอโทษครับ  อะ  นี้หนังสือ”  เสียงทุ้มและนุ่ม  ตอบ  แต่คำพูดแข็งๆ  มาจาก

หนุ่มหล่อหน้าใส  ตัวสูงโปร่ง  ผม  คิ้ว และนัยน์ตาสีดำเข้ม   ซึ่งตอนนี้กำลังจ้อง

หน้าสาวน้อยอยู่พร้อมยื่นหนังสือให้

        “ขอบคุณคะ”  สาวน้อยรับหนังสือแล้วหลุบตาลง

         “เธอ”  หนุ่มคนนั้นจับปลายคางสาวน้อยยกขึ้นอย่างเบามือ  พร้อมส่งนัยน์ตา

ครุ่นคิด

         “เธอชื่ออะไร” เขาถาม

          “ลาริสซ่า  ฮาซิโอ่”  เธอตอบสั้นๆ แล้วเชิดหน้าออก

         “ลาริสซ่า”เขาทวน   แล้วยิ้มน้อยๆที่มุมปาก

         “ฉันเพิ่งย้ายมาใหม่ชื่อ   คาลอส   ทีโอบาลต์”  เขาแนะนำตนเอง

         “หรอ   ขอบใจมากนะเรื่องหนังสือ   ฉันไปล่ะ”   ลาริสซ่าหยิบหนังสือแล้ว

เดินฉับๆออกจากชั้นหนังสือทันที

      เธฮนำหนังสือ 2 เล่มมาวางที่เคาท์เตอร์ของบรรณารัษ์เพื่อจะยืมหนังสีอกลับไป

อ่านพอยืมเสร๊จปุ๊บ  เธอก็รีบขึ้นห้อง 

        เมื่อถึงห้อง

     “มาแล้วจ้า”    เสียงใสๆทักคนที่อยู่ในกลุ่มขณะเดินกลับมาที่โต๊ะที่อยู่แถวหลัง

สุดแล้วถูกขนาบข้างด้วยมาทิลน่าและโคโลน่า

      “จ้า  เสด็จมาได้แล้วหรอจ๊ะ”  มีคาน่าหันกลับมาแซว

      “แหม”   ลาริสซ่าเอ่ยตอบ    พร้อมกับถอดแว่นเก็บใส่กล่อง

      “ฉันมีเรื่องมาเล่าให้ฟังง่ะ     เพิ่งเกิดเมื่อกี้นี้เอง”    ลาริสซ่าพูดขึ้น 

      “ทำไมหรอ”    เฟอร์เซียปิดหนังสือการ์ตูนแล้วโยนใส่ใต้โต๊ะที่รกยิ่งกว่ารังหนู

บวกกับรังหมารวมกัน

      “เรื่องก็มีอยู่ว่า.....”     แล้วเธอก็นั่งสาธยายเล่าเรื่องทั้งหมดให้เพื่อนๆฟังจนจบ

      “แบ๊”     เสียงแกล้งจากเด็กหนุ่มผมสีน้ำตาลเข้ม ผิวขาว นัยน์ตาสีน้ำตาลเข้มจน

เกือบดำ    ยื่นมือใส่หน้าลาริสซ่าเพื่อจะแกล้งให้เธอตกใจแล้วมันก็เป็นผลสำเร็จ

       “ว้าย    ไอคิว”   ลาริสซ่าตกใจสุดๆ    แล้วหันไปหานายตัวดีที่แกล้งเธอ   ซึ่ง

ตอนนี้ยืนทำหน้าทะเล้นอยู่ข้างหลัง

        “ไม่ต้องมายืนยิ้มเลย   สนุกนักหรือไงมาแกล้งฉันเนี้ย  แกล้งอยู่ได้ทุกวี่ทุก

วัน”    ลาริสซ่าว่าด้วยน้ำเสียงไม่สบอารมณ์สุดๆ  แถมค้อนควับใส่คิว

         “โอ้ๆ     ขอโทษคร้าบ”  คิวมัส    ซาริกาส  หรือเรียกสั้นๆว่าคิว    เดินเข้ามา

โอ้ลาริสซ่าเหมือนเด็กๆ

        “เชอะ”   เธอสะบัดหน้าหนี

            กริ๊งงงงงงงง         เสียงกริ๊งเข้าเรียนดังขึ้น

            แล้วความวุ่นวายที่จะเกิดเหมือนๆกันทุกวันคือต่างคนต่างวิ่งกลับที่นั่งของ

ตนเอง   บ้างคยที่นั่งอยู่แล้วก็ยายามจัดแจงของทุกอย่างที่อยู่บนโต๊ะให้เรียบร้อย

       “เฮ้ย    ครูมาแล้ว”     อริสเด็กสาวที่นั่งอยู่ที่ริมประตูชะโงกออกไปดูครู     

ตะโกนเตือนเพื่อนในห้อง

            ตึกๆๆ

     “สวัสดีจ๊ะ   นักเรียน”   ครูจาสครูประจำชั้นที่แสนจะใจดีและตลก    ครูไว้ผม

บ๊อบสั้นน่ารัก

    “นักเรียนทั้งหมดทำความเคารพ”    โคโลนีหัวหน้าห้องสุดห้าวตะโกนบอกทำ

ความเคารพ

     “สวัสดีครับ    สวัสดค่ะ”    นักเรียนทุกคนทำความเคารพพร้อมกัน

     “วันนี้ครูพาเพื่อนใหม่มาจ๊ะ   มาแนะนำตัวหน่อยสิ”   ครูพูดพร้อมกวักมือเรียก

คนที่อยู่นอกห้อง

     “สวัสดีครับ   ผม คาลอส  ทีโอบาลต์ ครับ”     เด็กนักเรียนใหม่แนะนำ

ตัว                         

            เท่านั้นแหละเสียงของสาวๆในห้องก็ฮือฮาขึ้นทันทีก็หน้าตาของเขาจัดว่า

หล่อมากเลยก็ว่าได้

     “อ๊ะ”    ลาริสซ่าชะงักไปครู่หนึ่ง

     “หืม   เธอรู้จักกันหรอ”    เพื่อนในกลุ่มเธอหันมามองเธอเป็นตาเดียว

     “คนนี้แหละที่ฉันเล่าให้ฟังเมื่อเช้า ง่ะ”     ลาริสซ่าว่าแล้วก็มองไปทางหน้า

ห้อง    คนถูกมองเองก็เห็นมีคนมองมา    เลยหันไปสบตาแล้วยิ้มให้

      “เธอไปนั่งที่วางข้างหลังคิวมัสก็แล้วกันนะ”ครูพูดพลางชี้ไปที่วางเปล่าข้างคิว

       “ฉัน คิวมัส   ซาริกาส   ยินดีที่ได้รู้จัก”คิวพูดแนะนำตัวขณะที่คา

ลอสวางกระเป๋า

       “เช่นกันครับ”คำตอบสั้นๆกัยน้ำเสียงเรียบๆแต่ให้ความรู้สึกที่เป็นมิตร