เริ่องวุ่นๆของยัยจอมซ่ากับหนุ่มไอดอล

ลำดับตอนที่ #1 : เธอผู้แสนวุ่นวาย

เช้าวันหนึ่งที่แสนวุ่นวาย

"แย่แล้วๆ"   เสียงเด็กผู้หญิงตัวสูงหน้าคม ตาโต ผมสีดำเข้ม   เร่งรีบไปโรงเรียน  

"นี่ นาคุมิๆแต่งตัวเสร็จยัง พี่เสร็จแล้วนะ"  เธอถามน้องสาวพร้อมวิ่งลงจากบันได

     สักพักนาคุมิก็ตามลงมา

"ไปล่ะนะคะ" นิฮายะวิ่งออกจากบ้านพร้อมหิ้วกระเป๋าใบโต  ปากคาบขนมปัง  วิ่งอย่างสุดชีวิต

    ส่วนนาคุมิก็ไม่น้อยหน้าไปจากนิฮายะ เธอก็วิ่งสุดชีวิตเหมือนกัน

ตึกๆๆๆ ครืด "แฮ่กๆ  มาทันพอดี"  นิฮายะมาถึงโรงเรียนทันพอดี  

"มาหวุดหวิดอีกแล้วนะ" มิเอโกะพูดทักนิฮายะด้วยความคุ้นเคย

"อ๊ะ   อรุณสวัสดิ์จ๊ะ มิเอโกะ"    นิฮายะพูดขณะที่วางกระเป๋าลงบนเก้าอี้และเตรียมตัวที่จะเรียน

กิ๊ง  ก๊อง   เสียงโรงเรียนเข้า

"สวัสดีจ๊ะ นักเรียนวันนี้เป็นวันเปิดเรียนเทมอวันแรกขอให้ทุกคน ขอให้นักเรียนทุคนทำตัวกันตามสบายนะจ๊ะไม่ต้องเครียด  วันนี้ยังไม่มีการสอนเนื่องจากเราคงต้องปรับตัวกันหน่อยw "   คุณครูซานาโกะผู้น่ารักพูดทักทายนักเรียน

    พอครูพูดจบก็นั่งที่โต๊ะครู  ปล่อยให้นักเรียนคุยกัน  สักพักก็มีประกาศเรียกครูทุกคนในโรงเรียนว่ามีการประชุมใหญ่ ครูซานาโกะจึงเดินออกจากห้องไป

"เย็นนี้กลับด้วยกันนะ" มิเอโกะที่นั่งข้างๆหันมาถามนิฮายะ

"โอเคจ๊ะ  เดี๋ยวแวะไปร้านการ์ตูนกันนะ"  นิฮายะหันมาตอบพร้อมชวนมิเอโกะไปร้านการตูน

  หลังเลิกเรียนทั้งคู่ก็วิ่งหายกันไปเลย  พอถึงร้านการ์ตูน

"เย้  ออกแล้วๆ รอมาตั้งนาน"  นิฮายะกระโดดด้วยความดีใจพร้อมกอดการ์ตูนด้วยความอยากได้    เสียงของเธอทำให้ทุกคนที่อยู่ในร้านหันมามองเธอเป็นตาเดียวบ้างคนหัวเราะบ้างคนก็อมยิ้ม

"นี่ๆ  เรื่องอะไรหรอสนุกขนาดนั้นเลยหรอ"  มิเอโกะถามด้วยความสงสัยว่าทำไมเพื่อนฉันถึงเป็นได้ถึงขนาดนี้

"ใช่ๆ สนุกมากๆเลย ออกมา 5 เล่มแล้ว  เรื่องนักสืบสาวไง"แล้วเธอก็เดินหายไปในชั้นหนังสือส่วนมิเอโกะก็เดินไปซื้อหนังสือของเธอ

"อุ๊ย  ขอโทษคะ"นิฮายะสะดุดขาตัวหงายหลังจนไปชนผู้ชาย 2 คนที่เธอเห็นก็แค่ผมสีทองเพราะเอาแต่ก้มหน้าก้มตาขอโทษแล้วก็วิ่งออกมาจากชั้นหนังสือไปที่เคาน์ทเตอร์ชึ่งมีคุณลุงใส่แว่นหน้าตาใจดียืนอยู่

"3 เล่มคะ" เธอยื่นหนังสือให้

"90 บาทครับ" คุณลุงบอกเธอด้วยด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้มละคุ้นเคย

"ขอบคุณคะ" เธอพูดพร้อมยื่นตังค์ให้  แล้วเธอก็ผลักประตูร้านออกไปหามิเอโกะที่ยืนรออยู่หน้าร้านเพราะซื้อเสร็จแล้ว

"นิฮายะ  เดี๋ยววันนี้ฉันไปส่งเธอที่บ้านนะ" มิเอโกะพูดระหว่างเดินกลับบ้าน

"อืม" นิฮายะทำหน้าครุนคิดเพราะตอนนี้เธอกำลังคิดว่าผู้ชาย 2 คนที่เธอชนหน้าตาคุ้นๆแต่เธอก็ไม่ได้ใส่ใจอะไรนัก

"ขอบคุณมากนะ มิเอโกะ พรุ่งนี้เจอกันกลับบ้านดีๆล่ะ" นิฮายะบอกมิเอโกะ

"จ้า พรุ่งนี้เจอกัน บาย" มิเอโกะตอบ

    แล้วนิฮายะก็ค่อยๆเดินเข้าบ้านไป

แอ๊ดดด     นิฮายะค่อยๆเปิดประตูบ้าน

    นาคุมิกลับมาแล้ว   แม่อยู่หลังบ้าน       นิฮายะคิดในใจ

ตึกๆๆๆๆๆ      นิฮายะค่อยๆย่องขึ้นบันไดไปที่ห้อง

แอ๊ดดด      นิฮายะค่อยๆเปิดประตูห้องให้เบาที่สุด  แล้วค่อยๆย่องเข้าไป

แกร๊ก   เธอปิดพร้มล๊อคประตู

กุกกักๆๆ นิฮายะเปิดวิทยุฟังเพลงพร้อมนอนอ่านหนังสือการ์ตูนเล่มใหม่ที่เพิ่งจะซื้อมา  บนเตียงของเธอ

"วันนี้เรามีเพลงใหม่มาให้ลองฟังกันนะครับ ชื่อเพลง เด้ง ไปลองฟังกันเลย" เสียงพิธีกรในวิทยุพูดแนะนำเพลงใหม่

"หืม มันดีแหะ"นิฮายะเริ่มติดใจเพลงนี้ซะแล้วซิ เธอวางการ์ตูนแล้วขึ้นมาเต้นอย่างเมามันพอเพลงจบเธอก็ลงมานั่งอ่านหนังสือการ์ตูนเหมือนเดิม

"อาบน้ำ  แล้วฟิตร่างกายหน่อยดีกว่า" เธอพูดกับตัวเองแล้วก็ไปอาบน้ำเปลี่ยนเสือผ้าเป็น  เสื้อกรามสีฟ้า กับกางเกงขาสั้นสีเทาแล้วก็เปลี่ยนทรงผมจากถักเปียเป็นทรงหางม้า แล้วเธอก็ปิดประตูวิทยุแล้ววิ่งลงไปหน้าบ้านที่ลานจอดรถซึ่งมีเป้นบาสอยู่ส่วนข้างๆเป็นสวนย่อมเล็กๆที่มีน้าตกด้วย

ตึงๆๆๆ  นิฮายะเดาะลูกบาสด้วยความชำนาญแถมยังมีลีลาอีกตั้งหาก

    เธอเล่นบาสอยู่เกือบชั่วโมงถึงจะเข้าเพราะแม่เรียกให้กินข้าว

   พอเข้าไปในบ้านเธอก็เก็บลูกบาสแล้วก็เปิดทีวีดูเหมือนเช่นเคยเพราะได้เวลาที่จะดูรายการเพลงที่เธอชอบแสนชอบ

"สวัสดีครับ มาพบกับรายการไอโอซีมิวสิกอีกเช่นเคยนะครับ  วันนี้เราก็มี MV ใหม่ๆมาให้ได้ดูกันนะครับ  ชื่อเพลง เด้ง  จาก 2 คู่หู ดูโอ้ที่กำลังมาแรงในตอนนี้มิคาโตะและทาคุโตะครับ" พิธีกรรายการไอโอซีมิวสิกที่นิฮายะดูเป็นประจำพูด

  จากนั้นก็เปิด MV   นิฮายะที่ตั้งตาดูก็ต้องเอ๊ะใจขึ้นมาอีกครั้งเพราะเธอรู้สึกคุ้นๆกันทรงผมของทั้งคู่

"ผมทรงนี้เคยเห็นที่ไหนน้า   เอ๊ะ  ร้านการ์ตูนคนที่เราชน แต่คงไม่ใช่หรอก็นักร้องดังขนาดนั้นจะไปเดินในร้านการ์ตูนแบบนั้นได้ยังไง"  เธอคิด

  แล้วพอจบรายการเธอก็ไปกินข้าวพร้อมกับดูหนังจีนเรื่องโปรดกับแม่และน้องส่วนพ่ยังไม่กลับจากทำงาน

        ไม่นานนัก

"กลับมาแล้ว"พ่อของเธิก็กลับมา

"กินข้าวจ๊ะ"แม่เรียกพ่อ

  แล้วก็กินข้าวกันเหมือนปกติ  หลังจากที่กินข้าวเสร็จแล้วทุกคนก็แยกกันไป พอไปอาบน้ำ  นาคุมิดูโทรทัศน์  แม่ล้างจาน ส่วนนิฮายะขึ้นห้องเปิดเพลงเพราะเธอรู้สึกว่าพ่อแม่ไม่ค่อยสนใจเธอเดี๋ยวถ้าพวกเขาโกรธก็มาลงที่เธอจึงไม่ค่อยลงไปร่วมกิจกรรมกับครอบครัวซะเท่าไหร่

  บนห้องของเธอมีเครื่องดนตรีอยู่หลาย่อหลายอย่างเช่น เปียสีดำที่ตั้งอยู่ติดกับผนังห้องสีขาว  กัยฟลุตที่วางอยู่บนเปียโน แถมด้วยกลองชุดที่ตั้งอยู่ข้างๆเปียโนละก็กีต้าไฟฟ้ากับไวโอลีนที่อยู่ในกล่องวางพิงกำแพงอยู่หลังกลองชุดอีกตั้งหาก    

  พอเธอขึ้นไปถึงห้องเธอก็จะเล่นเครื่องดนตรีทั้งหมดโดยไม่มีใครรู้นอกจากครอบครัวของเธอและมิเอโกะเพื่อนสนิทของเธอแล้วการที่เธอเล่นเครื่องดนตรีทั้งหมดนี้ได้ก็เพราะแม่ของเธอให้เธอเรียนเปียโนกับไวโอลีนส่วนที่เหลือก็ให้พี่ที่เป็นญาติกันช่วยสอนให้โดยที่พี่เองก็ไม่รู้ความลับนี้เหมือนกันส่วนที่เหลือๆเธอก็หัดเล่น่องเพราะเธอเองก็มีวงดนตรีอยู่เหมื่อนกันทำให้เธอต้องซ้อมตลอดจนตอนนี้เธอก็พัฒนาฝีมือจนเรียกว่า เก่งได้แล้ว

    นิฮายะเล่นดนตรีเกือบชั่วโมงครึ่งจึงจะเข้านอนในขณะที่ทุกคนนอนกันหมดแล้ว  เธอจึงเข้านอน