คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #64 : [ Exc ] 21 - Legend of Yuki Onna คำสาปรักของสร้อยหิมะ
ผู้วิจารณ์ : แป้งโกกิ
วิจารณ์เรื่อง : Legend of Yuki Onna คำสาปรักของสร้อยหิมะ
ลิงค์นิยาย : http://writer.dek-d.com/dek-d/writer/view.php?id=1400385
สวัสดีค่ะ มาจากกิจกรรม “นิยายแลกเปลี่ยน” ของ “กลุ่มนัก(อยาก)เขียนมือใหม่ใจเกินร้อย” นะคะ ก่อนอื่นต้องขออภัยที่ส่งคำวิจารณ์ช้ามาก ที่จริงอ่านไปแล้วแต่ดันทำที่จดรายละเอียดหายเลยต้องอ่านทวนอีกรอบ ฮ่ะๆ
เรามาดูคำวิจารณ์กันเลยดีกว่าค่ะ
1. การดำเนินเรื่อง
ถือว่าคุณผีเสื้อกุหลาบดำเนินเรื่องได้โอเคในระดับหนึ่งนะ ที่บอกว่าระดับหนึ่งเพราะมีบางฉากที่ทำให้แป้งงงอยู่เหมือนกันค่ะ อย่างในตอนเริ่มเรื่องเลยที่คาโอรุบาดเจ็บสาหัส คุณผีเสื้อกุหลาบบรรยายไว้ว่าคาโอรุโดนยิงแต่ว่าพอมาในบทที่ 1 ครอบครัวของเขากลับบอกว่าเขาออกไปเล่นแล้วได้รับบาดเจ็บ ซึ่งที่จริงแล้วการที่เด็กอายุเพียงเท่านั้นได้รับบาดเจ็บหนัก ทางครอบครัวจะต้องสืบหาความจริงว่าทำไมลูกของตัวเองถึงบาดเจ็บ แถมบ้านของคาโอรุก็น่าจะค่อนข้างมีฐานะ การตามสืบจึงเป็นเรื่องที่ไม่น่าเกิดความสามารถ พวกเขาน่าจะรู้ว่าลูกถูกยิง เมื่อเอาเหตุผลข้อนี้มาเทียบเคียงแล้วการที่ทางครอบครัวคิดว่าคาโอรุบาดเจ็บเพราะออกไปเล่นเลยทำให้ดูไม่สมจริงเท่าไหร่นัก
แล้วก็ฉากที่พ่อบ้านขับรถไปส่งคาโอรุ คุณผีเสื้อกุหลาบบรรยายได้ว่าพ่อบ้านจะรีบไปส่งคาโอรุทำงาน ทว่าพอฉากต่อมากลับมาส่งที่คฤหาสน์ที่มียูกิอนนะรออยู่แล้ว แถมคาโอรุยังค้างที่คฤหาสน์หลังนั้นด้วย คือบอกตามตรงค่ะว่างงนะว่าคาโอรุจะไปทำงานไม่ใช่เหรอแล้วทำไมมาที่คฤหาสน์ หรือว่าทำงานที่นี่? แต่ก็ค้างด้วยนี่นา อ่านฉากนี้แล้วเกิดคำถามขึ้นมาว่า ‘ตกลงคาโอรุทำงานหรือเปล่าเนี่ย แล้วอยู่ๆ มาค้างทำไม?’ พอเกิดคำถามขึ้นแล้วก็เลยรู้สึกว่าดำเนินเรื่องค่อนข้าวเร็วค่ะ น่าจะมีการเกริ่นนำสักหน่อยค่ะ อาจจะเกริ่นประมาณว่าวันนี้คาโอรุหยุดงานเพื่อจะมาพบคู่หมั้น และจะค้างเพื่อทำความรู้จักกันเป็นต้นค่ะ
แป้งขออนุญาตแนะนำนิดหนึ่งแล้วกันเนอะ แม้ว่าจะเป็นรายละเอียดเพียงเล็กน้อย เช่น การบรรยายความคิดของตัวละคร หรือการกระทำของตัวละคร ก็สำคัญในการช่วยเรื่องดำเนินเรื่องให้สมจริงมากขึ้น เพราะบางครั้งสิ่งเล็กน้อยพวกนี้อาจทำให้เรื่องติดขัดได้ค่ะ
2. การใช้ภาษา
คุณผีเสื้อกุหลาบใช้ภาษาง่ายๆ ไม่ต้องอ่านซ้ำก็เข้าใจความหมายที่สื่อออกมาค่ะ นอกจากนี้ยังเป็นบรรยายแบบสรรพนามที่ 3 เลยทำให้สามารถปั้นคำให้สละสลวยได้ ทว่ามีบางประโยคที่พออ่านแล้วมันไม่ลื่นไหลอยู่ และมีคำฟุ่มเฟือยอยู่บ้าง แป้งขอยกตัวอย่างสักสองสามประโยคนะคะ
ตัวอย่าง ประโยคที่ 1
เด็กน้อยนอนอ้าปากพะงาบๆ ราวกับกำลังหายใจ
สิ่งที่ทำให้ประโยคนี้ไม่ลื่นไหลคือคำว่า ‘ราวกับกำลังหายใจ’ เมื่ออ่านคำนี้แล้วรู้สึกเหมือนว่า ‘เด็กน้อยเหมือนจะหายใจแต่ก็ไม่ได้หายใจจริงๆ’ มากกว่าค่ะ คล้ายๆ กับคำว่า ‘สวยราวกับนางฟ้า’ คือหมายถึงผู้หญิงที่สวยเหมือนนางฟ้านางสวรรค์แต่เธอก็ไม่ได้เป็นนางฟ้าจริงๆ ใช่ไหมล่ะคะ ประมาณนั้นเลยค่ะ
ทีนี้เราลองมาปรับประโยคให้ลื่นไหลมากขึ้นกันดีกว่าค่ะ จะได้เป็น...
เด็กน้อยนอนอ้าปากพะงาบพลางลมหายใจก็แผ่วรวยริน
ประโยคนี้จะให้ความรู้สึกว่า ‘เขายังหายใจอยู่แต่มีลมหายใจน้อยลงเรื่อยๆ’ ได้มากกว่าประโยคเก่าค่ะ
ตัวอย่างประโยคที่ 2
รอยยิ้มที่ประดับบนใบหน้าเรียวสวยก็กลายเป็นริมฝีปากที่ประกบกันเรียบๆและไม่ยกยิ้มขึ้น
ที่จริงประโยคนี้ไม่ได้ติดขัดอะไรนัก ทว่าเราสามารถปรับประโยคให้ลื่นไหลได้มากขึ้นค่ะ งั้นเราลองมาปรับกันดูนะคะ จะได้เป็น...
ริมฝีปากเรียวสวยเหยียดเป็นเส้นตรงทันใด และไม่หลงเหลือความเป็นมิตรไมตรีอีกต่อไป
แป้งค่อนข้างเปลี่ยนประโยคนี้ไปเยอะอยู่พอควรเหมือนกันแต่ความหมายยังเหมือนกับประโยคเก่าค่ะ ที่จริงคุณผีเสื้อกุหลาบสามารถเปลี่ยนโดยคงรูปแบบประโยคของตัวเองไว้ได้นะ แป้งแค่อยากยกตัวอย่างประโยคให้ดูหลากหลายมากขึ้นน่ะค่ะ ( จะได้เป็นการเพิ่มคลังคำศัพท์ไปด้วย ) ยังไงลองนำไปปรับใช้ดูนะคะ
จริงๆ ยังมีอีกหลายประโยคที่สามารถปรับให้ลื่นไหลมากขึ้นได้ ค่อยๆ ปรับโดยคงรูปแบบการเขียนของตัวเองเอาไว้นะคะ
แล้วก็ยังมีคำผิดอยู่บ้างค่ะ เช่น...
ฟอกช่ำ คำที่ถูกคือ ฟกช้ำ
สถานการณ์ คำที่ถูกคือ สถานการณ์
นัตน์ตา คำที่ถูกคือ นัยน์ตา
เห็ย คำที่ถูกคือ เห็น
เรือนราง คำที่ถูกคือ เลือนราง
ปาที่กซีด คำที่ถูกคือ ปากที่ซีด
ผุบ คำที่ถูกคือ ฟุบ ( อ้างอิงจากสถานการณ์ในเรื่องแล้ว น่าจะหมายถึงฟุบลงไปค่ะ )
เอยขึ้น คำที่ถูกคือ เอ่ยขึ้น
ขณะที คำที่ถูกคือ ขณะที่
ละออหิมะ คำที่ถูกคือ ละอองหิมะ
เหรอค่ะ คำที่ถูกคือ เหรอคะ
หรือจ้ะ คำที่ถูกคือ หรือจ๊ะ
นั้นราว คำที่ถูกคือ นั่นราว
คุ่หมั้น คำที่ถูกคือ คู่หมั้น
ห่อย คำที่ถูกคือ ห้อย
หลงไหล คำที่ถูกคือ หลงใหล
ถึงกระเป๋า คำที่ถูกคือ ถือกระเป๋า
ศัพท์พนาม คำที่ถูกคือ สรรพนาม
อาจมีคำผิดอยู่อีก ยังไงลองอ่านทวนดูนะคะ
นอกจากนี้มีเรื่องที่อยากแนะนำเพิ่มเติมอีกเล้กน้อยค่ะ ขอแบ่งเป็นข้อๆ ดังนี้นะคะ
( 2.1 ) การเว้นวรรค ควรเว้นวรรค 1 ครั้งหลังเครื่องหมายคำพูด, เครื่องหมายอัศเจรีย์, ไม้ยมก หรือเครื่องหมายต่างๆ ค่ะ เพราะว่าส่วนใหญ่มาตรฐานต้นฉบับของสำนักพิมพ์จะให้เว้นวรรคหลังเครื่องหมายพวกนี้ 1 ครั้ง ฝึกใช้ให้ชินเอาไว้ เผื่อมีโอกาสได้ลองส่งต้นฉบับไปพิจารณาจะได้ไม่ต้องมาแก้ทีหลังค่ะ
( 2.2 ) การใช้เสียงวรรณยุกต์เอกโท เรื่องนี้ต้องระวังนิดหนึ่งนะคะเพราะถ้าหากใช้วรรณยุกต์ผิดอาจทำให้เสียอรรถรสในการอ่านได้ แนะนำว่าเวลาเขียนลองออกเสียงไปด้วยก็ได้ค่ะ คำที่คุณผีเสื้อกุหลาบมักใช้สลับกันคือคำว่า จ้ะ – จ๊ะ, คะ – ค่ะ เป็นต้น
( 2.3 ) การย่อหน้า หากมีการย่อหน้าใหม่ควรกดย่อหน้าโดยกดปุ่ม Tap ทุกครั้ง เพื่อความเป็นระเบียบและสวยงาม แถมยังทำให้อ่านง่ายขึ้นด้วยค่ะ
3. ตัวละคร
ตัวละครในเรื่องนี้มีเอกลักษณ์เฉพาะตัวนี้ค่ะ อย่างคาโอรุก็สุภาพเรียบร้อย ยูกิอนนะก็นิ่งๆ เวรี่ก็สดใสร่างเริง ถึงแม้ว่าจะมีตัวละครออกมาหลายตัวแต่แป้งก็จำได้เกือบทุกตัวเลยค่ะ ขอชื่นชมตรงนี้ค่ะ ทว่ายังมีการกระทำบางของตัวละครก็ขัดๆ อยู่ เช่น ตอนที่เวรีตะโกนใส่มิลค์ คือเวรี่เป็นเมด...เป็นสาวใช้ของมิลค์แต่เวรี่กลับไปตะโกนใส่เจ้านายตัวเอง ตามจริงแล้วสาวใช้ไม่น่าจะตะโกนใส่เจ้านายได้นะคะ แถมการเป็นเมดที่คฤหาสน์ใหญ่ขนาดนี้แสดงต้องได้รับการฝึกงานและฝึกกริยามารยาทมาพอสมควร พอแป้งอ่านมาเจอว่าเวรี่ตะโกนใส่เจ้านายเลยรู้สึกว่าไม่สมจริงเท่าไหร่ค่ะ
นอกจากนี้ไม่ค่อยเข้าใจยูกิอนนะด้วยค่ะ ตอนแรกเธอบอกให้ทิ้งสร้อยแต่หลังจากนั้นก็บอกให้เก็บสร้อย ไม่แน่ใจว่าที่เธอให้คาโอรุเก็บสร้อยเพราะกลัวว่าคาโอรุจะเจอเรื่องแปลกๆ อีกหรือเปล่า แต่ถ้าเป็นเช่นนั้นจริงน่าจะบรรยายสักหน่อยค่ะว่ายูกิอนนะก็ไม่ชอบใจที่คาโอรุจะเก็บสร้อยไว้แต่ก็จะให้ทิ้งตอนนี้ไม่ได้ ถ้ามีการบรรยายในส่วนนี้เข้าไปน่าจะทำใหเรื่องและตัวละครดูสมจริงมากขึ้นค่ะ
ลองค่อยๆ ปรับดูนะคะ
การวิจารณ์นี้อาจมีคำพูดที่รุนแรงไปบ้างแต่ผู้วิจารณ์ไม่ได้มีเจตนาร้ายใดๆ ทั้งสิ้น หากทำให้ไม่พึงพอใจประการใดต้องขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วยค่ะ
นี่เป็นเพียงความคิดเห็นของบุคคลเพียงคนเดียวเท่านั้น อย่าเพิ่งท้อถอยนะคะ ถ้าหากเรามีความมุ่งมั่น ตั้งใจ และพยายามให้ถึงที่สุด งานเขียนจะต้องมีการพัฒนาไปในที่ดีแน่นอนค่ะ ขอเป็นกำลังใจให้นะคะ
ความคิดเห็น