ลำดับตอนที่ #7
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : บทที่ 7
“เรียบร้อยแล้วรับุโทมัส” แทนไทยระิบบอหลัลับาส่นาแบบสาวึ้นไปบนห้อพั
“อือ...” โทมัสพยัหน้ารับพร้อมับยแ้วเหล้าึ้นื่มรวเียวนหม แล้ว้าวเท้ายาวๆ เ้าไปหาธนาร
“ธนาร วันนี้ฝายายเทลับ้วยนะ ันไม่ลับ” โทมัสบอพร้อมับไหวไหล่เบาๆ ับท่าทายิ้มล้อเลียนอธนารที่ส่มาอย่าเ้าใวามหมายที่เาบอ
“ไ้รับพี่ไทม์ ผมะูแลเทอย่าีเลยรับ” ธนารยิบาให้ับโทมัสแล้วเินไปหาเธี่ที่ยัยืนุยอยู่ับนัธุริหินหนึ่
โทมัสยมือึ้นลูบาไปมาอย่าอารม์ี ันลิ้นหนาๆ ที่ระพุ้แ้ม วาสีอำพันไหวระริพราวระยับ พร้อมับระุยิ้มมุมปาอย่าอบใแล้วเินออาห้อัเลี้ยไปึ้นลิฟ์ โยมีาร์ทั้สอามมาส่ถึหน้าห้อพั
“พวนายพัอีห้อไ้นะ มันว่าอยู่” โทมัสบอับลูน้อทั้สอนที่ามมาส่
“ไม่เป็นไรรับ พวผมเปิห้อที่นี่ไว้รับ ถ้ามีอะไรุไทม์โทร.หาไ้เลย ไม่อยารบวนน่ะรับ เผื่อห้อเียวะไม่พอ อุปร์มีพร้อมนะรับ ผมวาไว้ให้แล้วที่ห้อโถ สอล่อน่าะพอ” แทนไทยพูยิ้มๆ พร้อมับพยัพเยิไปที่แอรอนที่ยืนยิ้มวนๆ ส่มาให้
“พวแนี่นะ ันอยาะเะให้สัที วนบาทาีนั” โทมัสอหมั่นไส้ทั้สอนไม่ไ้ มัน็เปิห้อพาสาวๆ ไปหาวามสุเหมือนันแหละวะ ทำเป็นพูี โทมัสเปิประูแล้วปิล็อทันที บรรยาาศภายในห้อสลัวๆ ูโรแมนิ เามอหาร่าอนาแบบสาวแ่ไม่เห็น ะนอนรออยู่ในห้อละมั้ โทมัส่อยๆ ถอุออทีละิ้นนเหลือแ่บ็อเอร์ อวรูปร่าสวยาม หน้าอแร่เป็นลอนๆ น่าลูบไล้ มีนอ่อนๆ สีน้ำาลประปรายไล่ลไปใ้สะือหายไปับอบบ็อเอร์ มือหนาหยิบล่ออุปร์ป้อันที่แทนไทยวาเอาไว้ให้และเินเ้าไปในห้อนอนที่เปิรออยู่ึ่มีแสไฟสลัวๆ ลอออมา พอเาเินเ้าไปในห้อนอน็เห็นร่าอนาแบบสาวนอนะแอวส่วนเว้าส่วนโ้ยั่วยวนสายา พร้อมับส่สายาเิวนมาให้ ร่าอนาแบบสาวมีเพียแพนี้ัวน้อยสีำที่แทบปิอะไรไม่มิ หน้าอที่ผ่านารทำศัลยรรมให้สวยามูระห่านูน่าสัมผัส โทมัสเินเ้าไปใล้ๆ เียนอนแล้ว้อมอนาแบบสาวนิ่ ทำให้มัสยาถึับสั่นสะท้านเพียแ่เห็นายแร่ในสภาพเือบเปลือยยืนอยู่รหน้า เธอมอไปที่ใลาร่าอเาแล้ว็้อลอบลืนน้ำลายเหนียวๆ ลอ มัน่าให่โอลัาร อแร่อุมไป้วยมัล้ามอย่านออำลัายสม่ำเสมอ เาูหล่อเหลาราวับรูปปั้น
“ทำให้ันพอใสิ” โทมัสยมือึ้นเยปลายาอนาแบบสาวพร้อมับ้อมอนิ่ๆ ้อารที่ะเิมเ็ม
มัสยายับัวลุนัุ่เ่าบนฟูนิ่ม แล้วยมือึ้นลูบไล้อแร่ไปมาพร้อมับ่อยๆ พรมูบไปทั่วแผอ แล้วลาไล้ริมฝีปาึ้นมาที่อออเา เธอำลัะูเ้มประทับรา แ่็้อะัเมื่อเสียเ้มๆ ำรามบอ
“อย่าทำรอย ันไม่อบ” โทมัสระุผมอนาแบบสาวเบาๆ ่อนบเบียริมฝีปาหนาทาบทับบนริมฝีปาอนาแบบสาว เาส่ลิ้นหนาเ้าไปวานหาวามหอมหวานาภายใน เรียนในายอนาแบบสาวให้ลุูันเมื่อโนูบแบบุันอเา
“อื้อ...” มัสยาไ้แ่ร้อราเมื่อมือหนาอเาเริ่มอบุมหน้าอพร้อมับเล้นลึไปมาอย่าระหาย นาแบบสาวรีบึบ็อเอร์อเาออแล้วปล่อยัวนอโทมัสออมา เธอถึับร้อราในใเมื่อเห็นมันัๆ
โทมัสระุยิ้มมุมปาเมื่อเห็นท่าทาอนาแบบสาว รับรอืนนี้เาะใ้มันบุทะลวเ้าไปหาน้ำหวานอเธอหลายยแน่นอน ว่าแล้วโทมัส็ผลัร่าอนาแบบสาวลบนที่นอนแล้วัารรูแพนี้ัวน้อยออนพ้นเรียวาาม านั้น็ัารีออุปร์ป้อันแล้วสวมใส่ทันที ายหนุ่ม่อยๆ ทาบทับร่าอันให่โลบนร่าอนาแบบสาว แล้วร่ายมนร์สวาทเ้าใส่ร่าที่พร้อมพรัให้เาสำรว โทมัสเริ่มาัหวะแผ่วเบา่อนะแปรเปลี่ยนเป็นุันิบเถื่อนทันทีที่นาแบบสาวเนสนามพร้อมที่ะามไปทุหนแห่ที่เาะพาไป
“ุโทมัสะ มัสยา มัสยาไม่ไหวแล้ว่ะ อ๊า”
มัสยาร้อราอย่าสุสมในทุารโน้วอุโทมัส เธอรู้สึสุมาว่ารั้ไหนๆ เธออบสนอเาอย่าเร่าร้อนและรุนแรพอๆ ัน ยินยอมให้เาพาเธอไปทุท่วท่าและลีลา นร่าอเธอแทบะแสลาย แ่ทว่าเปรมปรีิ์ นเาผละออไปเมื่อผ่านไปหลายั่วโม เธอแทบะสลบเลยทีเียว าแ้สั่นเทาไปหม แทบไม่มีแรทรัวลุึ้น ไ้แ่นอนมอเาเินเ้าห้อน้ำที่อยู่ภายในห้อนอนแล้วเินลับออมา้วยเนื้อัวเปล่าเปลือยอวหุ่นามโยไม่อายสายาอเธอเลย เา่าแ็แร่ริๆ นาส่เธอึ้นสวรร์ไปหลายรอบแล้วยัไม่มีทีท่าอ่อนเพลียให้เห็น
“เธอนอนห้อนี้แล้วัน ันะไปนอนอีห้อหนึ่ แล้วนี่เ็ันให้เธอสำหรับ่ำืนที่มีวามสุ” โทมัสบอพร้อมับวาเ็ลบนโ๊ะ้าเียนอน แล้วเินาไป ปล่อยให้นาแบบสาวนอนฝันหวานเพราะัวเลในเ็นั้นมีถึเ็หลั มาว่าานที่เธอทำั้หลายเือน
โทมัสเินมายัห้ออีห้อหนึ่ที่แ่เหมือนับห้อที่เาให้นาแบบสาวรอบรออยู่ เาทิ้ัวลนอนทั้ที่ร่าายเปล่าเปลือยแล้วหลับาลอย่าผ่อนลายหลัาไ้ระบายับนาแบบสาว ผู้หิส่วนให่็้อารแ่นี้แหละ เ็ส์และ็เิน แ่เห็นัวเลที่เาให้็าโแล้ว ฮึ! โทมัสเหยียยิ้ม แล้วหลับาล พรุ่นี้มีาน้อทำอีหลายอย่า ่อยหาที่ระบายใหม่ เาไม่อบใ้ผู้หิ้ำและอย่าไ้ิว่าะับเาไ้่ายๆ ล่ะ ไม่มีทา
.......................
“ยิหวารีบึ้นไปทำวามสะอาห้อพิเศษ้วยนะ ลู้าโทร.มา้ะ แ่วันนี้มะเหมี่ยวลาหยุนะ ยิหวาทำไหวไหม อนนี้ไม่มีใรว่าเลย” ุันทิมาหัวหน้าอยิหวาเินเ้ามาบอยิหวา
“ไ้่ะพี่ันทิมา ไม่มีอะไรมาหรอ่ะ เมื่อวาน็ไปทำมาแล้ว สบาย่ะ” ยิหวาอบรับพร้อมับยิ้มหวาน หิสาวรวบผมเพราะเพิ่ะมาถึที่ทำาน และเปลี่ยนเป็นุฟอร์มอทาโรแรมเป็นุระโปรสีฟ้าอ่อนยาวลุมเ่าูเรียบร้อย ะไม่มีอะไรมาหรอ เพราะเมื่อวานเธอ็ไปทำวามสะอาับพี่มะเหมี่ยวมาแล้ว็สบายๆ
“ั้นยิหวาไป่อนนะะุันทิมา ยิหวาอัว่ะ” พอูวามเรียบร้อยอัวเอเสร็ ยิหวารีบรไปยัรถเ็นสำหรับทำวามสะอา และเ็นไปที่ลิฟ์ ไปยัั้นที่้อาร เธอเพิ่ะไ้ีย์าร์อห้อมาเมื่อี้นี้เอ ไม่ิว่าะ้อึ้นไปทำวามสะอาเร็วนานี้
๊อ...๊อ...
ไม่มีเสียอบรับ ยิหวาึใ้ีย์าร์เปิเ้าไปพร้อมับเ็นรถใส่อุปร์ทำวามสะอาามเ้ามา
“สสัยออไปทำธุระันหมแล้วมั้!” ยิหวาพูับัวเอเบาๆ พร้อมับมอไปรอบๆ ห้อรับแ แล้ว็้อหน้าแเมื่อเห็นเสื้อผ้าเลื่อนห้อ ูแล้วเป็นอผู้าย เหมือนเ้าัวไม่ไ้สนใที่ะวาให้เป็นระเบียบ ถอแล้ว็โยนไปส่ๆ แบบรีบร้อน ยิหวา่อยๆ ้มลเ็บเสื้อผ้าึ้นมาทีละิ้นแล้วเอามาวาไว้บนโฟา เธอเ็บอที่วาระเะระะอยู่บนโ๊ะให้เรียบร้อย ไม่มีอะไรมา เหมือนยัไม่ไ้ใ้านอะไรเท่าไร ยิหวามอไปยัห้อที่เปิประู้าเอาไว้แล้วไม่อยาะิเลยว่าะมีสภาพเป็นอย่าไรบ้า
'ทำไมวันนี้พี่มะเหมี่ยว้อลาหยุนะ'
“อย่าิมาน่ายิหวา รีบๆ ทำีว่า” ยิหวาสูหายใเ้าปอลึๆ แล้วผลัประูห้อเ้าไป สภาพอมันเป็นอย่าที่เธอินนาารเป๊ะ เียว้าูยุ่เหยิราวับเอสรามอย่าหนั ที่ปลายเียมีบ็อเอร์ผู้ายวาทิ้เอาไว้ ยิหวาหยิบใส่ถุพลาสิเพื่อส่ั แล้วรีบึผ้าปูเียออ รวมทั้ปลอหมอนเพื่อเปลี่ยนผืนใหม่แทน พอปูที่นอนเสร็ยิหวา็ผ่อนลมหายใออมาแรๆ แล้วเธอ็้อะัเท้าที่ใส่รอเท้าผ้าใบบาๆ เมื่อเธอเินถอยหลัมาเหยียบโนอะไรลื่นๆ ยิหวา้มลมอแล้ว็แ้มแ่ำพร้อมับเอาที่ีบหยิบมันึ้นมาใส่ถุยะ้วยวามยะแย เธอแอบเห็นในถุยะมีอยู่หลายอัน แ่พยายามไม่ใส่ใ ันยัมีหลอยู่อี
“ทำไมไม่เ็บทิ้ให้เรียบร้อยนะ น่าเลียน่ายะแยที่สุ ฮึ่ย...” ยิหวาแบะปา นึ่อนอถึเ้าอห้อที่ไม่ทำอะไรให้เรียบร้อย สสัยะเป็นเพลย์บอยัวพ่อแน่ๆ เลย
“เธอบ่นอะไร!”
“ว้าย!” เสียวาที่ัมาาหน้าประูห้อทำให้ยิหวาสะุ้สุัว เธอหันไปมอเ้าอเสีย แล้ว็แทบะเป็นลม เนื้อัวสั่นเทา พยายามไม่มอไปที่ร่าหนาเือบเปลือยอผู้ายที่ยืนอยู่หน้าประูห้อ มีเพียผ้านหนูพันอยู่ที่เอวสอบอย่าหมิ่นเหม่นเธอลัวว่ามันะหลุออมา เธอมั่นใว่าภายใ้ผ้านหนูผืนนั้นไม่มีอะไรใส่อยู่อย่าแน่นอน
'ุพระ่วยยิหวา้วยเถอะ'
“ันถามว่าเธอบ่นว่าอะไร” โทมัส้อมาที่ร่าอนรหน้านิ่ เามอหน้าไม่่อยัเพราะเ้าัว้มอยู่
“ปะ...เปล่า่ะ” ยิหวาเยหน้าึ้นมอเา พร้อมับส่ายหน้าไปมา วหน้าหวานแ่ำอย่าเินอายอย่าเห็นไ้ั ริมฝีปาสั่นระรินเ้าัว้อบเม้มเอาไว้
โทมัสเห็นหน้านรหน้าัๆ แล้ว็้อลายอ้อมแนที่ออเอาไว้ออ ยมือึ้นลูบปลายาสาไปมาแล้วหรี่ามอใบหน้าหวานที่แ่ำอย่ามีวามหมาย ไม่ิว่าเมอโรแรมอเาะน่ารัน่าินนานี้ เาัะื่นัวเสียแล้วสิ แ่้อ่มใเอาไว้
“เธอเป็นเมอที่นี่เหรอ ื่ออะไร แล้วทำประำห้อนี้เหรอเปล่า” โทมัสหรี่าพร้อมับร้อถามเสียเ้ม วาสีอำพันเ้นระริ พร้อมับระุยิ้มที่มุมปาอย่าถูใ
“่ะ ันื่อ ยิหวา ิภั ่ะ มาทำวามสะอาประำห้อนี้่ะ ปิะมีเพื่อนมาทำอีน่ะ พอีไม่สบาย่ะ” ยิหวาอบ้วยเสียสั่นพร่า เธอรู้สึไ้ถึรัสีอันรายาผู้ายนนี้ นไม่อยาอยู่สอ่อสอในห้อนี้นานนั ใบหน้าร้ามมเ้มที่มีเราสานิๆ ริมฝีปาบาเียบ มูโ่สวย วาสีอำพัน้อมาที่เธอนิ่อย่ามีวามหมาย แ่นี้็ทำให้เธอถึับสั่นไ้แล้ว
“อือ...ั้นเหรอ ื่อยิหวาเพราะีนะ ันื่อโทมัส เิเธอทำวามสะอาามสบาย ันำลัะให้นเอาุมาให้ อาะไม่สุภาพหน่อย” โทมัสทำเสียเนือยๆ เหมือนไม่ใส่ใเพื่อให้นรหน้าสบายใ พร้อมับยมือึ้นลูบอแร่อัวเอไปมา แล้วเินออไปนั่ที่ห้อรับแทั้สภาพแบบนั้น ริมฝีปาแเรื่อบาเียบอโทมัสยยิ้มอย่าอบใ วามิเ้าเล่ห์มาแผนารเริ่มบัเิ เพราะอยาินผลเอร์รี่รหน้า
“เฮ้อ!” ยิหวาถอนหายใออมาอย่าโล่อ ทุารยับอเาทำให้ยิหวาใหายใว่ำ ลัวว่าปมผ้ามันะหลุออมาถ้าเิเายัยืนพูับเธออยู่รนี้ เาเป็นผู้ายหล่อล่ำหุ่นเ็ี่อย่าที่ยิหวาเห็นามปนิยสารวนให้ใเ้นแร แู่อันรายและลึลับน่าลัวไม่น่าเ้าใล้อย่าแร
‘รีบๆ ทำให้เสร็ีว่า ะไ้ออไปาสถานาร์น่าอึอัแบบนี้’
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น