คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #15 : ตัวแทน2
สเฟานีบหน้านปาเสียอย่าไม่ออมแร ่อนะส่ายหน้าหวือเมื่อใบหน้ามสันนั้นุไร้รออนนลุเรียว มือน้อยๆ ยัระมทุบีเาไม่ยั้ ทุบไปร้อไห้ไปนเาทนไม่ไหวับอีฝ่ายนอนราบบนที่นอน่อนะทาบทับลไปอีรั้
ทนไม่ไหวแล้วโว้ย ผู้หิบ้าอะไรวะอุส่าห์ปล่อยไปแล้วแท้ๆยัมาวนอารม์นไ้…
ปาอุ่นร้อนบรรูบที่ปาอิ่มนั้นอย่าุัน่อนะผ่อนปรนเมื่อร่าน้อยแ็ึ่าาเย มือหนาเลื่อนไปุไร้ออนทั่วร่าาวผ่อ
“อย่านะ”
“แน่ในะว่าะให้หยุ”
ำถามที่มาพร้อมลมหายใถี่ระั้นทำให้สเฟานี้อลืมาึ้น หิสาวมอสบาเ้มัู่นั้น่อนะหลับาล
“ให้หยุไหมสเี่”
ใบหน้าน้อยส่ายไปมา่อนะแอ่นรับสัมผัสที่อ่อนโยนึ้นนเธอเลิ้มาม ในอนนี้เธอหลลืมทุอย่า เธอรับรู้แ่รสสัมผัสาเาเท่านั้น
นิโลัสเลื่อนไปสัมผัสปทุมมาลย์อวบหยุ่นอย่าอ่อนโยน่อนะรวลั่นเมื่อเ้าอร่าแอ่นรับอย่ายินยอมพร้อมใ ใบหน้าหล่อเหลาถอนูบ่อนะมอวาที่หลับพริ้ม้วยวาเิ้า ปาร้อนผ่าวเลื่อนไล้ลมาบเม้มที่ลาลำอ บูบสร้ารอยรัแสวามเป็นเ้าออย่าที่ไม่เยทำับใร
“เธอเป็นอัน”
น้ำเสียุันทำให้สเฟานีลืมา่อนะแหยเยรับูบทีุ่ันไม่่าาเสียที่อีฝ่ายเอื้อนเอ่ย “อื้อ เ็บ”
“อโทษ” เมื่อรู้ัวว่าเผลอไปนิโลัสึลวามรุนแรลมือที่สัมผัสหน้าออวบเลื่อนลไปสัมผัสหน้าท้อเนียนเพื่อปลุอารม์สาวให้พลุ่พล่าน
เมื่อวาม้อารโลแรเาึผละออมาัารับเสื้อผ้าอน นิโลัสใ้เวลาไม่นาน็ถอเสื้อผ้าอนออนเปลือยเปล่าในะที่ร่ายวนายัมีเสื้อผ้ารบ มีเพียบาส่วนที่เลิึ้นเท่านั้น
“สวย” ายหนุ่มเอ่ยม่อนะบเม้มที่ลำอระหอีรั้นไ้สินเสียราระส่ำานร่าเล็ มือหนาัารถอท่อนบนอสเฟานีนเปลือยเปล่า่อนะมอร่าาวผ่อ้วยวาวาววับ
“มออยู่ไ้” เธอยมือึ้นปิ้วยวามอายทว่าลับถูมือหนาแะออ่อนที่มือร้ายาะเลื่อนลไปปลระโปรสั้นอเธอนอนนี้ทั้ร่ามีเพียแพนี้ัวน้อยเท่านั้น
“สวยที่สุ” นิโลัสระิบเสียพร่า่อนะ้มลสัมผัสทั่วร่าสาวอย่าหลใหล แม้ะเาไ้ว่าอีฝ่ายนั้นน่าะสวยทั้ัวแ่พอมาเห็นริๆ เา็อที่ะสูมและอิม้วยวามพิศวาสไม่ไ้
วาแวววามที่สื่อวาม้อารัทำให้เธอไร้ึ่เรี่ยวแรที่ะัืน แม้สมอเริ่มะประท้วและบอว่ามันผิ ทว่าอนนี้เธอลับ้อารให้อีฝ่ายสาน่อนบ
นิโลัสมอปลายถันทีู่่ออย่าหิวระหาย่อนที่เาะบรรละเลียิมมันอย่าอ่อนโยน มือ้าที่ว่า็อบุมบีบเล้นวามอวบหยุ่นอย่าหนัหน่วสลับับูื่ม แผ่นหลัเนียนที่แอ่นหยับ่บอว่าอีฝ่าย็มีวามรู้สึ้อารนไม่น้อยไปว่าัน
“หวานที่สุ”
ใบหน้าหวานส่ายไปมา้วยวามทุรนทุรายปนระสันับสัมผัสที่อ่อนโยนสลับหนัหน่วานัวโ “ไม่ไหวแล้วนิ”
นิโลัสหาไ้สนใเสียราประท้วาปาอิ่มไม่ เารู้ีว่าะทำยัให้นใ้ร่าพานพบับวามสุ ใบหน้าหล่อเหลาเลื่อนึ้นไปบูบที่ปาอิ่มอย่าูื่ม่อนะลาไล้ลมาามออหอมรุ่นแล้วบเม้มนร่าสาวสะุ้ทั้ัว
“อย่าทำรอยนะ” ใบหน้าหวานส่ายหวือเมื่อรู้สึเ็บแปลบที่ลำอ
“อย่ามาห้าม” ยิ่อีฝ่ายปรามเายิ่ทำเพิ่มอีหลายุ่อนะผละมามอผลานอย่าพอใ ใบหน้าหล่อเหลาเลื่อนลไปสัมผัสทั่วร่าเนียน่อนะมอผิวาวผ่อที่แปรเปลี่ยนเป็นแระเรื่อ้วยสีหน้าพอใ
สายาที่วาวระยับหยุับ้อที่อไม้าม่อนะสัมผัสมัน้าๆ ทว่าหนัแน่นนสะโพอวบส่ายไหว ายหนุ่มมอใบหน้าหวานที่สะบัไปมาามแรอารม์่อนะเร่ัหวะเพื่อส่นัวเล็ให้พานพบับวามสุ
ร่าที่สั่นยะเยือพร้อมับเสียหวีร้อทำให้นิโลัสบลึปาอิ่มอย่าูื่ม่อนะยับายเ้ารอบรอเ้าหล่อนอย่าอ่อนโยน ปาหยัปิลั้นเสียร้อเพราะวามเ็บปว้วยปาอน ่อนะมอสบาลมโที่มีน้ำใสๆ ไหลลออย่าอ่อนโยน
“นิเียวนะ”
“ไม่ เ็บ”
“อย่าิ้น แล้วมันะีึ้น” นิโลัสระิบเือนพร้อมทั้หยุนิ่เพื่อให้นัวเล็ินับร่าายน ปาร้อนผ่าวเลื่อนลไปบเม้มที่ลำอระห่อนะลอยับาย้าๆ เมื่อร่าเล็เริ่มล้อยามเาึเป่าปา้วยวามโล่ใ
นิโลัสบรรรัหล่อน้าๆ ทว่าหนัแน่นไม่นานร่าที่หลอมรวม็พุ่ทยาน ายหนุ่มเร่เร้าัหวะรัระรัวเพื่อส่ทั้เาและเธอไปสู่ฝั่ฝันอย่าร้อนแร
“อย่านั้นแหละสเี่”
นิโลัสาระิบบอให้อีฝ่ายปล่อยไปามอาราม์ที่โลแร่อนะปลปล่อยไปพร้อมับนใ้ร่าในเวลาไม่นาน
ายที่ยัหลวมรวมหยุนิ่ในะที่ปาร้อนผ่าววนเวียนูบปาอิ่มระรัว มือหนาเลื่อนไปบลึเษรอไม้ทีู่ัน่อนะราฮือเมื่อรับรู้ว่านใ้ร่าร้อนึ้นมาอีแล้ว
นิโลัสัารรัอีฝ่ายถึ่อนืน่อนะปล่อยให้นใ้ร่าไ้นอนพั ในะที่นลับลุมาทำาน เพราะแ่นี้สำหรับเามันยัไม่พอ แ่เพราะสเฟานีบอบ้ำมาหลายรั้แล้วึอยาปล่อยให้เ้าหล่อนไ้พับ้า
“อาทิย์หน้าอย่าหวัว่าะปล่อยให้นอนสเี่”
ายหนุ่มระิบับใบหน้าหวานที่หลับพริ้ม่อนะหยิบผ้าห่มมาปลุมร่าเปลือยสล้าแล้วัใเินออาห้อนอน
ในอนนี้านเท่านั้นที่ะทำให้เาไม่ว่อแวไปับร่าาม
ความคิดเห็น