เทพทั้งเจ็ดกับภารกิจสุดยิ่งใหญ่

ลำดับตอนที่ #3 : ตอนที่ 1

ในปราสาทหลังหนึ่งซึ่งตกแต่งอย่างสวยงาม รอบๆมีสวนสวยประดับประดาอยู่ ซึ่งคงไม่มีใครไม่รู้ว่าที่นี้คือ ที่อยู่อาศัยของเผ่าเทพนั่นเอง

ปัง

“ท่านพ่อ ข้าตัดสินใจแล้วเจ้าค่ะ”เสียงใสของหญิงสาวผู้หนึ่งที่ดูน่ารัก แต่เห็นอย่างนั้น เธอก็เป็นถึงรัชทายาทของเผ่าเทพเชียวนะ

“เรื่องอะไรรึ ลูกรักของพ่อ”ผู้เป็นพ่อถามด้วยน้ำเสียงแข็ง ผู้เป็นลูกสาวเดินเข้ามาด้วยชุดกระโปรงฟูฟ่อง มีเพียงมงกุฎสีทองเท่านั้นที่บ่งบอกว่าเธอเป็นเจ้าหญิง บนมงกุฎสลักชื่อไว้ว่า”ฮิเมโกะ”ซึ่งนั่นคือนามของเธอ

“ข้าจะออกเดินทางตามหาเหล่าเทพทั้งเจ็ดที่จะช่วยปกป้องโลกใบนี้”เมื่อเสียงของฮิเมะจบ ผู้เป็นพ่อถึงกับพุ่งน้ำออกมาจากปากด้วยความตกใจก่อนจะหันไปหาลูกสาวที่น่ารักของตน

“เหตุใดลูกถึงคิดเช่นนั้นฮิเมโกะ!!!”เสียงเฉียบขาดของผู้เป็นพ่อ ทำให้ฮิเมะถึงกับกลืนน้ำลายดังอึก เพราะพ่อของเธอนั่นกำลังโกรธ

“ข้าอยากจะช่วยโลกใบนี้เจ้าค่ะ และข้าจะต้องทำให้ได้”ฮิเมะตอบด้วยน้ำเสียงหนักแน่น ผู้เป็นพ่อมองบุตรสาวของตนก่อนจะนั่งลงบนบัลลังค์อีกครั้ง

“แต่พ่อไม่อนุญาต มันเสี่ยงอันตรายเกินไป”ผู้เป็นพ่อยังไม่ละความพยายาม ฮิเมะมองหน้าพ่อของตนพร้องกับทำแก้มป่องเหมือนงอนก่อนจะเอามือทุบโต๊ะข้างๆ

ปัง

“ท่านพ่อเจ้าค่ะ เราคือเผ่าเทพที่สูงส่งและคอยปกปักษ์รักษาเผ่าอื่นๆใช่ไหมเจ้าค่ะ”ฮิเมะพูด บิดาพยักหน้าก่อนที่เธอจะพูดต่อ

“เพราะฉะนั้นหน้าที่ที่ต้องปกป้องโลกใบนี้จึงอยู่กับเรา ข้าในฐานะเจ้าหญิงของเผ่าเทพก็อยากจะช่วยโลกใบนี้ให้พ้นจากเหล่าปีศาจนี่เจ้าค่ะ”ฮิเมะเถียงด้วยแหตุผล ทำให้ผู้เป็นพ่อเถียงไม่ออก ได้แต่นั่งเหงื่อตกอยู่หน้าลูกสาวของตน

“หรือท่านพ่อจะปล่อยให้เหล่าปีศาจทำลายโลกใบนี้ให้สูญสิ้นหละเจ้าค่ะ”ฮิเมะพูดอีกครั้ง บิดาของตนได้แต่นั่งก้มหน้ามองพรมสีแดงสดด้วยความลำบากใจ

“ได้โปรดเถอะท่านพ่อ ข้าอยากจะชุบชีวิตโลกใบนี้ เพราะฉะนั้นได้โปรดนะเจ้าค่ะ”ฮิเมะเริ่มอ้อนวอนบิดาของตน ผ็เป็นพ่อนั่งนิ่งสักพักก่อนจะถอนหายใจออกมา

“ถ้าลูกต้องการแบบนั้นหละก็...”ผู้เป็นพ่อพูดยังไม่ทันจะจบ ฮิเมะก็เริ่มมีประกายแห่งความหวังขึ้นมาทันที

“หมายความว่าท่านพ่ออนุญาตแล้วใช่ไหมเจ้าค่ะ”ฮิเมะถามด้วยน้ำเสียงที่แฝงไปด้วยความหวัง

“แต่พ่อมีเงื่อนไขอยู่หนึ่งข้อ ลูกต้องพาโคชินไปเพื่อความปลอดภัยของลูกเอง”ผู้เป็นพ่อพูด ฮิเมะพยักหน้ารัวเป็นการตกลงทันที บาดผู้เป็นราชายิ้มก่อนจะลูบหัวเจ้าหญิงน้อย

“ลูกไปเตรียมตัวเถอะ พ่อจะไปส่งนะ”ผู้เป็นพ่อยิ้มให้ ฮิเมะพยักหน้าก่อนจะเดินออกจากห้องไปเพื่อเตรียมตัว เมื่ออกจากห้องไป รอยยิ้มที่แสงสุขของผู้เป็นพ่อก็หายไปทันที

“ทำแบบนี้จะดีหรือเจ้าค่ะ”เสียงหญิงสาวคนหนึ่งดังขึ้นจากมุมมืด ชายร่างสูงยืนขึ้นก่อนจะเดินเข้าไปหาหญิงสาวซึ่งเป็นพระชายาของตน

“เราต้องเชื่อใจลูกสาวของเรา มันเป็นชะตากรรที่ฮิเมโกะต้องออกเดินทาง”ราชายืนมือไปกอดชายาของตนโดยแฝงไปด้วยความอ่อนโยน หญิงสาวตอบรับอ้อมกอดนั้น

“นั่นสิเจ้าค่ะ”เสียงแผ่วเบาของหญิงสาว ทว่าแฝงไปด้วยความมุ่งมั่น ทำให้ราชายิ้มออกมาด้วยความดีใจ

.

.

.

“ข้าไปก่อนนะค่ะ ท่านพ่อ ท่านแม่”ฮิเมะที่บัดนี้ออกมาในชุดลำลองสบายๆกับกระเป๋าใบหนึ่งซึ่งไม่ใหญ่ไม่เล็กซักเท่าไร หญิงสาวผู้เป็นมารดาเดินออกมาข้างหน้าก่อนจะยื่นบางสิ่งให้

“นี่คือลูกแก้วศักดิ์ศิษย์ สิ่งนี้จะช่วยนำทางลูกให้ไปหาเทพทั้งเจ็ด”เธอพูดก่อนจะลูบหัวทูนหัวน้อยของเธออย่างอ่อนโยน

“ข้าฝากฮิเมโกะด้วยนะ โคชิน”ราชาหันไปพูดกับอสูรรับใช้ที่มีร่างเป็นเด็กสาวผมสีชมพูดสั้น ในผมนั้นมีใบหูสีชมพูสองข้างซึ่งแสดงให้เห็นว่าเธอไม่ใช่มนุษย์

“ไว้ใจข้าได้เลย”โคชินตอบอย่างมั่นใจก่อนจะแปลงเป็นปีศาจหมาป่าสีขาวปนชมพู ฮิเมะกระโดดขึ้นไปบนหลังของมันก่อนจะหันมาล่ำลาผู้เป็นพ่อและแม่ของตน

“ข้าไปนะเจ้าค่ะ”

“โชคดีนะลูกพ่อ”

“ขอให้สวรรค์คุ้มครองเจ้าหญิงน้อยของแม่นะ”เมื่อสิ้นสุดคำพูดของผู้เป็นแม่ ฮิเมะก็เลื่อนแว่นกันลมมาใส่แล้วออกเดินทางทันที

การผจญภัยของเจ้าหญิงน้อยในการตามหาเทพทั้งเจ็ดก็เริ่มต้นขึ้น ตามชะตากรรมที่เธอได้รับมาโดยไม่รู้ตัว...

เม้นด้วยนะค่ะ ^ ^