คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทที่ 1
D.gray-man
บทพิเศษ
ตอนที่ 1
“ในที่สุดก็ถึงแล้วววววววว”เสียงหวานตะโกนอยู่หน้าประตูของศาสนจักร เธอเปิดประตูก่อนจะเข้าไปข้างในอย่างช้าๆ
“ขอโทษนะคะ มีใครอยู่รึเปล่า”เด็กสาวมองเข้าไปด้านในสุดของศาสนจักรซึ่งมืดมิดผิดกับด้านนอกที่อากาศสดใส
“นั้นใครอ่ะ”รินารี่ตะโกนก่อนจะกระโดดลงมาจากชั้นสองลงตรงหน้าเด็กสาว เธอมองคนตรงหน้าที่สูงราว160ซม. นัยน์ตาสีน้ำเงินซึ่งด้านหนึ่งถูกปิดไว้ด้วยผ้าปิดตาสีน้ำตาลรับกับผมสีน้ำเงินยาวปะบ่าและผิวขาวนวลราวหิมะ
“หนูเป็นใครจ๊ะ แล้วมาที่นี้ทำไม”
“หนูชื่อ อานะ หนูมาหาคุณอเลนกับคุณคันดะคะ”
“อเลนคุงกับคันดะหรอ ตอนนี้เขาไม่อยู่หรอ”
“งั้นหรอคะ”อานะกล่าวเสียงเศร้าก่อนจะเดินคอตกออกไปจากศาสนจักร
“เดี๋ยวก่อน!!! หนูรอพวกนั้นที่นี้ก่อนก็ได้ เดี๋ยวพวกนั้นก็คงจะกลับแล้วละ”
“ขอบคุณคะ คุณ.....”
“รินารี่จ๊ะ ฉันชื่อรินารี่”
“ขอบคุณคะ คุณรินารี่” อานะโค้งน้อยๆให้รินารี่
“นั้นใครหรอ รินารี่” ราวี่เดินล้วงกระเป๋าออกมาจากส่วนในสุดของศาสนจักร “น่ารักดี”
“เด็กคนนี้ชื่อ อานะ มาหาอเลนกับคันดะ”ราวี่มองอานะซึ่งโค้งให้เขา
“เธอชื่อ อานะ หรอ แล้วอายุเท่าไหร่ละ”
“หนูอายุ 15 คะ”
“น่ารักอย่างนี้ มาเป็นแฟนผมป่ะครับ”คนถูกถามถึงกับน่าเหวอก่อนจะตอบอย่างอายๆ
“ไม่ดีกว่าคะ”
“ราวี่ นายนี้มันน่าม้อจริงเลยนะ”
“ใครจะเหมือนเธอละ ไม่มีคนมาจีบ ไล่เตะพวกอาคุม่าจนขาใหญ่หมดแล้ว”ราวี่กล่าวก่อนจะทำน่าประมาณว่า “ชาตินี้ก็หาแฟนไม่ได้หรอ เฮ้ยยยย”
“บึด”เสียงเส้นเลือดที่กระหมับของรินารี่ดังขึ้นก่อนที่กระแสอำมหิตจะไหลออกมาจนอานะต้องถอยห่าง(เพื่อความปลอดภัย)
ราวี่ผู้น่าสงสารไม่รับรู้ชะตากรรมของตนเองที่จะเกิดขึ้นในอีกหนึ่งนาทีต่อมา
“ฟิ้ว ~ ~”รองเท้า (พร้อมเท้าของผู้ใส่) ลอยไปกระทบหัวงามๆของราวี่อย่างรุนแรงและรวดเร็ว
“อ๊าคคคคค ตุบ”เสียงร้องสุดท้ายก่อนที่ร่างของเขาจะลอยไปโดนกำแพงอีกด้านหนึ่งของ
ศาสนจักรจนร้าว
“เอือก”อานะกลืนน้ำลายเบาๆ
“ไม่เป็นไรหรอจ๊ะ อานะ หมอนั้นไม่ตายหรอ(อย่างน้อยก็เข้าเฝือกซักสามเดือน)”
“คะ คุณรินารี่”
“งั้นฉันพาหมอนั้นไปเก็บ เอ้ย ไปห้องพยาบาลก่อนนะจ๊ะ หนูนั่งรอที่นี้แหละเดี๋ยวฉันมา”แล้วรินารี่ก็ ลาก(?)ราวี่ไปห้องพยาบาล
3 ชั่วโมงผ่านไปไวเหมือนโกหก
“ผมกลับมาแล้วครับบบบบบบ”อเลนผลักประตูศาสนจักรดังโครมก่อนจะตะโกนออกมาอย่างดีใจโดยมีคันดะเดินตามมาอย่างเงียบๆ”ในที่สุดก็ได้กลับมาซักที”
“อเลนคุงกลับมาแล้วหรอ มีคนมาหาน่ะ”รินารี่ชี้ไปที่อานะซึ่งนั่งอยู่
“ใครกันครับ ผมไม่เห็นรู้จักเลย”
“อ้าว ก็เด็กคนนั้นบอกว่ามาหานาย”
“ก็ผมไม่รู้จักอ่ะครับ”
“นี้หนูรู้จักอเลนคุงจริงๆหรอ”รินารี่หันไปถามอานะ
“จะไม่รู้จักได้ไงคะ ก็เขาเป็นพ่อหนูนะ”
เรื่องราวจะเป็นยังไง ติดตามตอนต่อไปนะคะ ^^
ความคิดเห็น