แค่วางทุกข์ก็สุขแล้ว :: (ตีพิมพ์กับ สนพ.อักขระบันเทิง)

ลำดับตอนที่ #3 : ถ้าคุณเป็นคนหนึ่ง..ที่ทำดีแทบตายแต่ไม่มีใครเห็น

อย่าไปคิดว่าทำดีตั้งมากมาย..แต่ไม่มีใครเห็น

อย่าไปคิดว่าทำคุณให้ใครตั้งเยอะ..แต่ไม่มีใครชม

อย่าไปคิดว่าทำประโยชน์ให้ใครต่อใครมานาน..แต่ไม่เคยมีคนเห็นคุณค่า

แม้จะซ้ำร้าย ที่บางครั้งคุณอาจถูกด่าทอ ต่อว่า เสียดสี ใส่ร้าย

ด้วยความเข้าใจผิด..ด้วยความไม่รู้ซึ้งถึงคุณความดีที่คุณได้ตั้งใจทำออกไปอย่างสุดความสามารถแล้ว

คำถามคือคุณจะแบก คุณจะถือสิ่งเหล่านั้นให้หนักใจตัวเองทำไม

ตราบใดที่คุณยังเป็นทุกข์ อยู่กับการที่คิดว่าไม่มีใครเห็นค่าความดีที่คุณได้ทำ

ตราบนั้นเข้าใจเสียเถิด..ว่าคุณยังไม่ได้ทำดีจริง

ทำดีจริงเป็นอย่างไร..

ทำไปแล้วต้องเห็นผลแห่งความดีได้เดี๋ยวนั้น

ทำไปแล้วใจต้องโล่ง โปร่ง สบาย

ทำไปแล้วย้อนนึกดูกี่ทีก็มีแต่ความเย็น สดชื่นในจิตใจ

ทำไปแล้วต้องพุ่งประเด็นไปที่ผลประโยชน์ของสิ่งที่คุณทำ

ไม่ใช่ผลสะท้อนที่คุณจะได้จากใคร

ทำไปแล้วเกื้อกูลให้คนอื่นมีความสุข..มีความสำเร็จ..มีความสบาย

ทำไปแล้วอิ่มเอิบทุกครั้งที่เห็นรอยยิ้มบนใบหน้าของผู้รับ แม้เขาจะไม่ได้ยิ้มให้คุณก็ตามที

ทำดีจริง..ก็เย็น-สุข-ประทับลงไปในใจ ของตัวคนทำได้จริงตั้งแต่วินาทีแรกที่คิดจะทำดี

รางวัลที่ตอบแทนได้สมน้ำสมเนื้อที่สุดแล้วคือ ความดีที่คุณได้ทำนั้น ส่งผลให้ผู้อื่นมีความสุข

ตัวคุณมีความสุขที่ได้ทำมันสำเร็จ ได้ทำออกไปแล้ว

ไม่ใช่ตัวคุณมีความสุขจากการได้รับคำชมจากใคร หรือมีใครมามอบโล่ประกาศเกียรติคุณให้

คุณคงเคยเห็นแมวหิวโซ แล้วรู้สึกอยากให้อาหารมันใช่ไหม..

นั้นแหละความรู้สึกที่ได้ให้อาหารแมวคงไม่ได้ต้องการให้แมวมาชม

แค่คุณเห็นมันตั้งหน้าตั้งตากินอาหารที่คุณให้

แค่คุณเห็นมันรอดตายจากอาหารที่คุณหยิบยื่น

ความสุขก็เกิดขึ้นแล้วในใจคุณ

ไม่แม้จะต้องให้ใครมาบอกว่าคุณนี่ดีจริงๆ ให้อาหารแมว

นั่นแหละ ตราบใดที่คุณรู้สึกอิ่ม รู้สึกสุขได้ อย่างพุ่งประเด็นไปที่ความสุขของผู้รับ

ตราบนั้นคือคุณทำดีได้จริง ทำดีได้ชิน

รู้จักสร้างความสุขให้ตัวเองได้ทุกวินาที

และที่สำคัญ..

คุณไม่ต้องแบกความหนักอึ้งจากการรอคอยคำประกาศกิตติคุณของใคร

ไม่ต้องให้ใครมาแปะป้ายความดีของคุณ!