ราคาที่แตกต่าง กับ ความงดงามของคนจริงใจ

ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้

ความซื่อสัตย์ของคนประมาณค่าไม่ได้ และเป็นสิ่งมหัศจรรย์ที่เพิ่มคุณค่าให้กับคนๆนั้น ความสว่างรุ่งโรจน์ส่องแสงเรืองรองให้กับชีวิตมนุษย์ไม่มีวันเสื่อมคลาย

เนื้อเรื่อง

ความจริงใจสัตย์ซื่อเป็นเรื่องทำยาก หายาก และมีคุณค่ามากจนบรรยายเป็นคำพูดไม่ถูก

เรื่องโกหกหลอกลวง ฉ้อโกง เป็นเรื่องไม่เข้าใครออกใคร ทำง่าย ไม่ต้องฝืนกระแส

แต่ก็เป็นตัวบั่นทอนคุณค่าของตัวคนอสัตย์ไปได้มากจนน่าใจหาย

ฉันเชื่ออย่างยิ่งว่าหาใครเถียงยาก ในเรื่องที่ว่า คนจริงใจซื่อสัตย์จะไม่ก่อความรู้สึกดี

และประทับใจยิ่งให้กับผู้พบเห็น..

และคนกลอกกลิ้งฉ้อฉลเป็นสิ่งที่หลายคนแขยง

แต่อาจไม่ทันได้รู้สึกตัว หรือฝืนไม่ไหวหากเป็นผู้ลงมือกระทำเอง..

ปีใหม่นี้ฉันได้มีโอกาสไปเดินเลือกซื้อผลไม้กับพ่อในตลาดขายส่งแห่งหนึ่ง

เจอเรื่องน่ารันทด แสบๆคันๆในใจ กับเรื่องสุดประทับใจในเวลาไล่เลี่ยกัน

พ่อฉันเดินวนหาราคาที่ถูก ผลไม้ที่ดีอยู่นานพอควร ก็ตัดสินใจจะเลือกซื้อแอ๊บเปิ้ลลังหนึ่ง

ในร้านขายส่งร้านหนึ่ง..

พนักงานขายตอนแรกก็พูดดิบดีว่าเลือกได้ตามใจชอบว่าจะเอาลังไหน

มีเรียงรายให้เลือกสรรอยู่เต็มหน้าร้าน

แต่ละลังก็สีสดสวยน่ารับประทานไม่แพ้กัน

ด้วยความที่พ่อฉันเคยซื้อผลไม้ในตลาดแห่งนี้ไปทีละเยอะๆสองสามครั้งแล้ว

จึงพอจะทราบดีว่าแถวหน้าของผลไม้ที่วางล่อตาอาจสวยสด

แต่พอซื้อกลับไปบ้านเปิดดูด้านล่างๆถัดลงไปจนถึงก้นลัง

กลับพบว่าคุณภาพผลไม้นั้นแย่ลงเรื่อยๆ สีซีดลง ขนาดเล็กลง

พ่อฉันก็พอจะทำใจไว้ล่วงหน้าแล้ว เพราะไม่ว่ากี่ร้านๆ ในตลาดนี้ก็คล้ายกันหมด

พ่อก็เลือกลังที่ถูกใจที่สุด แล้วก็จ่ายเงินเสร็จสรรพ

แต่พอถึงเวลาจะขนลังผลไม้ไปส่งที่รถ

เจ้าของร้านกลับบอกให้พนักงานคนนั้นไปยกลังผลไม้ที่เก็บอยู่ที่ไหนไม่รู้มาส่งแทน

และแน่นอน มันไม่ใช่ลังที่พอฉันเลือกไว้

คราวนี้พ่อเลยมีฉุน

ฉุนตรงที่ว่า ถ้าจะไม่ให้เลือกทำไมไม่บอกกันแต่แรก

นี่บอกให้เลือกได้ แต่เอาเข้าจริงกลับไปยกลังที่ไม่เคยเห็นไม่เคยเลือกมาให้

พ่อฉันคงไม่โกรธมากเท่านี้ ถ้าพนักงานขายบอกเลือกไม่ได้แต่ทีแรก

แต่น่าอัศจรรย์ แทนที่พ่อฉันจะเป็นคนที่สมควรฉุนมากที่สุดในเวลานั้น

กลับมีเสียงเจ้าของร้านแทรกขึ้นมาว่า

“ถ้าเขาไม่เอาก็คืนเงินเขาไปเลย ให้เขาไปหาซื้อร้านอื่นโน่นไป”

เสียงตะโกนบอกพนักงานขายว่าอย่างนั้น

ฉันสัมผัสได้ถึงคลื่นโทสะของใครหลายๆคนในที่นั้น รวมถึงฉันเองด้วย

แต่ฉันก็ยังพอจะตั้งตัวมองดูโทสะที่เกิดขึ้นในใจตัวเองสักพัก ไม่นานมันก็ดับลง

พ่อฉันไม่ง้อเจ้าของร้าน รับเงินคืนมาอย่างง่ายดาย

แล้วก็เดินลุยต่อไปหาซื้อผลไม้ร้านอื่นแทน

ถัดจากร้านเดิม ไม่ไกลกันมาก

คราวนี้แม่ค้าบอกเลือกลังได้ไม่ต่างกัน

ฉันก็เผื่อไว้ในใจว่า อาจจะมาแบบเดียวกับร้านแรก

พ่อฉันก็ทำแบบเดิม

เลือกลังที่คิดว่าถูกใจที่สุด แล้วก็ขอเปิดดูสี และขนาดผลไม้ใต้ชั้นแรกของลังที่วางโชว์สีสะดุดตาไว้

ผลปรากฏว่า ใต้ชั้นแรก คุณภาพผลไม้ไม่ต่างจากร้านอื่นๆที่เคยเจอมา

คือสีซีดลง ขนาดเล็กลง ดูไม่น่าเตะตาเท่าแถวแรกที่วางโชว์ไว้ในลัง

ทุกอย่างเหมือนจะทำท่าวนกลับมาให้เกิดอารมณ์บูดกันอีก

แต่แม่ค้าร้านนี้กลับยอมรับด้วยหน้าตาจริงใจว่า

“อ๋อ มันไม่เหมือนกันหรอกค่ะ ลังที่โชว์ไว้หน้าร้าน และแถวแรกๆ เราเอามาแต่ง เอามาเช็ดคราบให้สีสดใหม่ เอามาขัดเงา มันก็เลยดูดีกว่าแถวที่อยู่ด้านล่าง”

วินาทีนั้นฉันไม่รู้หรอกว่าพ่อคิดยังไง

แต่ความเย็นมันแผ่กระจายไปรอบๆตัว

ความประทับใจอย่างหาอารมณ์ใดในขณะนั้นมาเปรียบไม่ได้ มันก่อตัวขึ้นอย่างไม่หยุดยั้ง

ทั้งๆที่คุณภาพของเหมือนกันไม่มีที่ติ

แต่ความรู้สึกที่ได้รับ จากคำพูดที่ซื่อตรง จริงใจ ไม่มีอารมณ์โกรธ หงุดหงิดลูกค้าเคลือบแฝงอยู่เลยนั้น

มันทำให้ฉันอยากจะให้โบนัสแม่ค้าร้านนี้เพิ่มขึ้นอีกสักสิบเท่าของราคาเดิม

และทำให้มองเห็นภาพของใจที่สวยได้อย่างชัดเจน

สิ่งของที่ดูด้อยค่าในตอนแรก กลับมีความน่าชมขึ้นมาเป็นกอง

วินาทีนั้นฉันยืนยันกับตัวเองว่า

“ความซื่อสัตย์ของคนประมาณค่าไม่ได้ และเป็นสิ่งมหัศจรรย์ที่เพิ่มคุณค่าให้กับคนๆนั้น ความสว่างรุ่งโรจน์ส่องแสงเรืองรองให้กับชีวิตมนุษย์ไม่มีวันเสื่อมคลาย”

สวัสดีปีกระต่าย

ขอให้ทุกชีวิตอยู่กับสุขที่มีแต่ความจริงใจตลอดปี

ศิลาริน พุทธบุตรี