ลำดับตอนที่ #4
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : My lovely cat : เอ็นดู 100%
________________________________________
- - - - - - - - - - - - - - - - - -
MY LOVELY CAT
- - - - - - - - - - - - - - - - - -
My lovely cat : เอ็นดู
________
- - - - - - - - - - - - - - - - - -
MY LOVELY CAT
- - - - - - - - - - - - - - - - - -
My lovely cat : เอ็นดู
________
"ไอ่ซองยอลลลลลลล!!"
"เห้ยยยยยยย!!"หลังจากอาบน้ำเสร็จร่างสูงเปิดประตูออกมาก็เจอเพื่อนเตี้ยกระโจนมาหาทันที คงจะมาถึงนานแล้วสินะ
"มานี่เลยๆๆ .. นี่แกซุกเด็กหรอห้ะ!!"คนตัวสูงกว่ายกมือขึ้นโบกหัวเพื่อนรักเต็มแรง
"ซุกบ้านแกดิ้ .. นี่มยองซูแมวที่เธอให้ฉันมาเลี้ยงไง"ซองยอลเดินไปนั่งข้างๆมยองซูที่ตอนนี้เอาแต่นั่งกินขนมที่ซึลบีเอาติดมือมาด้วย
"ห้ะ .. แมวแล้วทำไมตอนนี้ถึงกลายเป็นคน?เอาความจริงนะ หล่อกว่าแกอีกวะ"คนตัวสูงกว่าจัดการเตะตูดเพื่อนรักไปที
"นี่มยองซูอ่า ~ ไหนบอกพี่ซิทำไมเราถึงกลายเป็นคนได้"ซึลบีที่กำลังเอาขนมหลอกล่อแมวอยู่(?)ถามขึ้นมา
"ก็เมื่อคืนหน่ะ .. มยองซูแค่อธิฐานกับดาวประจำตัวว่าขอให้กลายเป็นคนแล้วก็เอ่อ .. จุ้บซองยอล"ร่างบางพูดแล้วหน้าขึ้นสีนิดๆ ก็แค่ลองทำนิหน่าก็ไม่คิดว่าจะได้ผลจริง
"งั้นมยองซูลองเอาสมุดเทพความรักของมยองซูออกมาสิ"
"มยองซูเอาออกมาไม่ได้มยองซูใช้เวทย์มนต์ไม่ได้เลย"
"งั้นมยองซูก็คงกลายเป็นเหมือนฉันแต่ก่อนแล้วหล่ะ ใช้เวทย์มนต์ไม่ได้เป็นแค่มนุษย์ธรรมดา"ซึลบีได้แต่นั่งคิดในขณะที่มยองซูเอาแต่นั่งกินไปเรื่อยๆ "อ่าา .. งั้นเดี่ยวฉันลองดูหนังสือที่รุ่นพี่เคยให้ถ้าจำไม่ผิดรุ่นพี่เคยให้ฉันอยู่นะ" แล้วซึลบีก็เสกเวทย์มนอะไรสักอย่างแล้วมีหนังสือเล่มหนาลอยออกมากลางอากาศ
'ตุ้บ~!'
"นี่มันอะไร .. กันซองยอล"ทั้งสี่คนหันไปมองผู้มาเยือนใหม่อย่าตกใจจนหนังสือหล่นใส่หัวร่างบางที่นั่งอยู่ตรงข้ามซึลบี
"พ่อ !! .. แม่ !! .. ทำไมมากันเงี่ยบๆเอ่อเดี่ยวผมเล่าให้ฟังละกัน มยองซูเจ็บไหมไหนฉันดูสิ"มือหนาเอื้อมไปลูบหัวทุยๆเบาๆจนคนถูกลูบร้องโอดโอยเบาๆ
"เดี่ยวแม่ไปเอาของไปเก็บและจะเอาน้ำแข็งมาประคบให้ นี่อูฮยอนมาช่วยแม่หน่อย"แม่เลี้ยงของซองยอลหรือแม่แท้ๆของอูฮยอนที่ได้สติก่อนรีบเอาของที่ทำหล่นตอนตกใจไปเก็บ จะว่าไม่ชินก็ไม่ชินที่เห็นเด็กพวกนี้ใช้เวทย์มนกันก็มีแต่หนูซึลบีนั่นแหละที่ใช้ได้ก็พอรู้กันอยู่ว่าซึลบีเป็นนางฟ้า ความจริงที่ตกใจก็ไม่ใช่เวทย์มนต์หรอกที่ตกใจคือพอเห็นหนูซึลบีใช้เวทย์มนต์แล้วเด็กผู้ชายที่นั่งอยู่ตรงข้ามก็มีหูกับหางโผล่มา ตีวอะไรกัน(?)
"อะไรกันคับพ่อตกใจอะไร ใช่ว่าพ่อจะไม่เคยเห็นซึลบีใช้เวทย์มนต์สักหน่อย"ร่างสูงหันไปตอบพ่อแต่มือหนาก็ยังลูบหัวทุยๆอยู่
"ก็ไม่ได้ตกใจหรอกที่ซึลบีใช้เวทย์มนต์ แต่ .. ตอนใช้เวทย์มนต์พ่อเห็นหูกับหางแมวงอกออกมาจากเจ้าเด็กหนุ่มคนนี้หน่ะสิพ่อไม่ได่ตาฝาดนะแม่ก็เห็น" พ่อพยายามอธิบายให้รู้ว่าตัวเองไม่ได้ตาฝาดไป ร่างบางแอบเข้าไปหลบข้างหลังร่างสูงเหมือนจะกลัวพ่อที่พยายามจับผิด
"ไม่ต้องกลัวหน่ามยองซูนี่พ่อฉันเอง .. พ่อฮะนี่มยองซู ความจริงที่พ่อเห็นคงไม่ได้ตาฝาดหรอกคับมยองซูความจริงเขาเป็นเทวดาแต่โดนสาปให้เป็นแมว" ร่างสูงบอกกับคนเป็นพ่อ คนเป็นพ่อก็ไม่ได้ดูตกใจอะไรคงจะชินกับพวกเทวดานางฟ้าแล้วหล่ะตั้งแต่ซึลบีอยู่กับพวกเรา เราก็เหมือนจะคุ้นเรื่องแบบนี้ไปแล้วเพราะที่ผ่านมามีเทวดานางฟ้าผ่านมาหาซึลบีบ่อยเหลือเกิน
"แม่ง่ะ .. อะไรๆก็ใช้แต่ผมไม่เห็นใช้ซองยอลเลย"เสียงของเพื่อนรักที่คาดว่าจะโดนแม่เลี้ยงของเขาใช้งานดังบ่นขึ้นมาตั้งแต่ในครัว
"นี่อย่าบ่นมาก ถือตามมา"แม่เดินออกมาจากครัวแล้วมานั่งลงข้างๆมยองซูอีกข้าง "เอาหัวมานี่มะแม่จะประคบให้เดี่ยวหัวบวม" แม่ค่อยๆประคบลงไปบนหัวทุยๆของร่างบางอย่าเอ็นดู "เมื่อกี้ฉันได้ยินว่าเราหน่ะเป็นเทวดาหรอ แล้วทำไมถึงมีหูกับหางแมวโผล่ออกมาละ"
"ถ้าตอนนั้นมยองซูไม่รู้หรอกฮะแต่ตอนนี้มันหายไปแล้วเป็นเพราะยังไม่แข็งแรงพอมั้งฮะ เวลาอยู่ใกล้เวทย์มนต์หูกับหางเลยโผล่ออกมา มยองซูโดนคำสาปหน่ะฮะ สาปให้เป็นแมว .. "คนเป็นแม่ลูบหัวอย่างเอ็นดู ถูกสาปน่าสงสารออก
"แล้วทำไมถึงเป็นคนละ"คราวนี้เป็นพ่อที่ถาม
"มยองซูไม่รู้ฮะ พี่ซึลบีกำลังจะหาในตำราให้อยู่แต่คุณพ่อกับคุณแม่เช้ามาก่อนเลยยังไม่ได้ดู"มยองซูพูดเหมือนเด็กน้อยทำให้พ่อกับแม่ดูชอบใจเข้าไปอีก
"งั้นก็ลองหาดูสิจะได้รีบช่วยกันแก้ปัญหาเพื่อพ่อกับแม่ช่วยอะไรได้บ้าง"
"งั้นเดี่ยวลองหาก่อนนะคะ"ซึลบีรีบคว้าตำราเล่มหนามาเปิดอ่าน"เทพแห่งความรักไม่ได้อยู่ในเล่มนี้ .. เอาไว้ถ้ารุ่นพี่แวะมาพี่จะขอตำราให้นะมยองซูแล้วจะลองให้รุ่นพี่ช่วยนายดู ตอนนี้ก็คงต้องเรียนรู้การเป็นมนุษย์แบบนี้ไปก่อนนะ ไว้ถ้านายได้หัวใจครบ100แล้วเดี่ยวนายก็ได้กลับเป็นเทวดาแล้วนะ"
"แต่มยองซูใช้เวทย์มนต์ไม่ได้นะ จะเก็บได้ยังไง"
"ได้สิ กฏข้อนี้ไง เทพที่อยู่ในร่างมนุษย์จะสามารถทำหน้าที่ประจำตัวได้ไม่ว่าจะโดนห้ามการใช้เวทย์มนต์หรือไม่ก็ตาม" ซึลบีว่าแล้วปิดสมุดแล้วเสกให้หายไป
"นี่นายแล้วจะเอายังไงจะเอามยองซูไว้ที่นี่ต่อไหมเป็นคนคงจะไม่มีที่ไปแล้ว ถ้าไปอยู่กับฉันและซึลบีคงจะอยู่ยาก"อูฮยอนพูดแทรกขึ้นมาทำให้มยองซูเริ่มกลัวว่าจะไม่มีที่ไป
"ให้มยองซูอยู่นี่แหละหน่าซองยอล แกจะได้มีเพื่อนอยู่ไงดูท่าทางจะเด็กกว่าแกนะซองยอล มยองซูคงจะอยู่คนเดี่ยวไม่ได้หรอก"พ่อแย่งพูดเพราะกลัวลูกจะปฏิเสธ
"ถ้าซองยอลไม่ให้อยู่แม่จะรับหนูมยองซูไปอยู่ด้วยเอง"แม่ว่าแล้วดึงร่างบางไปกอด ทำให้ร่างสูงรีบไปคว้ามากอดไว้
"อยู่ครับๆๆ ให้อยู่ครับแม่ๆๆเอามยองซูไว้นี่แหละ แล้วถ้าคนอื่นถามว่ามยองซูเป็นใครผมจะตอบยังไง"
"ก็บอกไปว่าเป็นน้องญาติห่างๆย้ายเข้ามาอยู่ด้วย แล้วแกต้องดูแลเขาดีๆด้วยถือสะว่าเขาเป็นน้องคนนึงละกัน"พ่อพูดประหนึ่งไม่รู้ว่าใครเป็นลูก น้อยใจพ่อแล้ว!
"พ่อออออ ..ผมลูกพ่อนะ"ร่างสูงพูดงอแงปนน้อยใจ
"แต่ฉันก็รับมยองซูไว้เลี้ยงดูเหมือนลูกไง ฉันให้แกดูแลน้องในฐานะพี่ชาย"พ่อพูดพร้อมเดินไปลูบหัวทุยๆของร่างบางอย่างเอ็นดู เด็กคนนี้ดูน่ารักถ้าอยู่กับซองยอลคงจะทำให้ลูกชายหายเขาเหงาได้บ้าง
"เดี่ยวพ่อกับแม่กลับละ ดูน้องเขาดีๆละซองยอง"พ่อตบบ่าลูกชายเบาๆแล้วเดินออกไปรอที่หน้าประตู "อูฮยอนกับซึลบีจะกลับไหมเดี่ยวพ่อกับแม่จะแวะไปส่ง"
"ไปครับบบ/ค่ะ"อูฮยอนกับซึลบีรีบวิ่งตามพ่อกับแม่ของเขาไป ซองยอลมองเพื่อนรักทั้งสองที่ยืนโบกมือให้ที่หน้าประตูก่อนประตูจะปิดลง พอหันมามองร่างบางที่นั่งข้างๆ
"งื้อออ~ ซองยอลขอนอนตักหน่อยจิมยองซูง่วง" เอาแล้วไงขยี้ตาพร้อมทำหน้าง่วงๆใส่แล้วเอาหัวมานอนตักเลย
"นี่มยองซูไม่ใช่แมวแล้วนะ"ร่างสูงดันหัวทุยๆขึ้น
"น๊าๆๆๆๆซองยอลนะ ให้มยองซูนอนนะ"เจอลูกอ้อนแบบนี้ซองยอลจะไปเหลืออะไร .. ใจอ่อนยวบยาบเด็กมันอ้อนทำไงได้
"เห้ยยยยยยย!!"หลังจากอาบน้ำเสร็จร่างสูงเปิดประตูออกมาก็เจอเพื่อนเตี้ยกระโจนมาหาทันที คงจะมาถึงนานแล้วสินะ
"มานี่เลยๆๆ .. นี่แกซุกเด็กหรอห้ะ!!"คนตัวสูงกว่ายกมือขึ้นโบกหัวเพื่อนรักเต็มแรง
"ซุกบ้านแกดิ้ .. นี่มยองซูแมวที่เธอให้ฉันมาเลี้ยงไง"ซองยอลเดินไปนั่งข้างๆมยองซูที่ตอนนี้เอาแต่นั่งกินขนมที่ซึลบีเอาติดมือมาด้วย
"ห้ะ .. แมวแล้วทำไมตอนนี้ถึงกลายเป็นคน?เอาความจริงนะ หล่อกว่าแกอีกวะ"คนตัวสูงกว่าจัดการเตะตูดเพื่อนรักไปที
"นี่มยองซูอ่า ~ ไหนบอกพี่ซิทำไมเราถึงกลายเป็นคนได้"ซึลบีที่กำลังเอาขนมหลอกล่อแมวอยู่(?)ถามขึ้นมา
"ก็เมื่อคืนหน่ะ .. มยองซูแค่อธิฐานกับดาวประจำตัวว่าขอให้กลายเป็นคนแล้วก็เอ่อ .. จุ้บซองยอล"ร่างบางพูดแล้วหน้าขึ้นสีนิดๆ ก็แค่ลองทำนิหน่าก็ไม่คิดว่าจะได้ผลจริง
"งั้นมยองซูลองเอาสมุดเทพความรักของมยองซูออกมาสิ"
"มยองซูเอาออกมาไม่ได้มยองซูใช้เวทย์มนต์ไม่ได้เลย"
"งั้นมยองซูก็คงกลายเป็นเหมือนฉันแต่ก่อนแล้วหล่ะ ใช้เวทย์มนต์ไม่ได้เป็นแค่มนุษย์ธรรมดา"ซึลบีได้แต่นั่งคิดในขณะที่มยองซูเอาแต่นั่งกินไปเรื่อยๆ "อ่าา .. งั้นเดี่ยวฉันลองดูหนังสือที่รุ่นพี่เคยให้ถ้าจำไม่ผิดรุ่นพี่เคยให้ฉันอยู่นะ" แล้วซึลบีก็เสกเวทย์มนอะไรสักอย่างแล้วมีหนังสือเล่มหนาลอยออกมากลางอากาศ
'ตุ้บ~!'
"นี่มันอะไร .. กันซองยอล"ทั้งสี่คนหันไปมองผู้มาเยือนใหม่อย่าตกใจจนหนังสือหล่นใส่หัวร่างบางที่นั่งอยู่ตรงข้ามซึลบี
"พ่อ !! .. แม่ !! .. ทำไมมากันเงี่ยบๆเอ่อเดี่ยวผมเล่าให้ฟังละกัน มยองซูเจ็บไหมไหนฉันดูสิ"มือหนาเอื้อมไปลูบหัวทุยๆเบาๆจนคนถูกลูบร้องโอดโอยเบาๆ
"เดี่ยวแม่ไปเอาของไปเก็บและจะเอาน้ำแข็งมาประคบให้ นี่อูฮยอนมาช่วยแม่หน่อย"แม่เลี้ยงของซองยอลหรือแม่แท้ๆของอูฮยอนที่ได้สติก่อนรีบเอาของที่ทำหล่นตอนตกใจไปเก็บ จะว่าไม่ชินก็ไม่ชินที่เห็นเด็กพวกนี้ใช้เวทย์มนกันก็มีแต่หนูซึลบีนั่นแหละที่ใช้ได้ก็พอรู้กันอยู่ว่าซึลบีเป็นนางฟ้า ความจริงที่ตกใจก็ไม่ใช่เวทย์มนต์หรอกที่ตกใจคือพอเห็นหนูซึลบีใช้เวทย์มนต์แล้วเด็กผู้ชายที่นั่งอยู่ตรงข้ามก็มีหูกับหางโผล่มา ตีวอะไรกัน(?)
"อะไรกันคับพ่อตกใจอะไร ใช่ว่าพ่อจะไม่เคยเห็นซึลบีใช้เวทย์มนต์สักหน่อย"ร่างสูงหันไปตอบพ่อแต่มือหนาก็ยังลูบหัวทุยๆอยู่
"ก็ไม่ได้ตกใจหรอกที่ซึลบีใช้เวทย์มนต์ แต่ .. ตอนใช้เวทย์มนต์พ่อเห็นหูกับหางแมวงอกออกมาจากเจ้าเด็กหนุ่มคนนี้หน่ะสิพ่อไม่ได่ตาฝาดนะแม่ก็เห็น" พ่อพยายามอธิบายให้รู้ว่าตัวเองไม่ได้ตาฝาดไป ร่างบางแอบเข้าไปหลบข้างหลังร่างสูงเหมือนจะกลัวพ่อที่พยายามจับผิด
"ไม่ต้องกลัวหน่ามยองซูนี่พ่อฉันเอง .. พ่อฮะนี่มยองซู ความจริงที่พ่อเห็นคงไม่ได้ตาฝาดหรอกคับมยองซูความจริงเขาเป็นเทวดาแต่โดนสาปให้เป็นแมว" ร่างสูงบอกกับคนเป็นพ่อ คนเป็นพ่อก็ไม่ได้ดูตกใจอะไรคงจะชินกับพวกเทวดานางฟ้าแล้วหล่ะตั้งแต่ซึลบีอยู่กับพวกเรา เราก็เหมือนจะคุ้นเรื่องแบบนี้ไปแล้วเพราะที่ผ่านมามีเทวดานางฟ้าผ่านมาหาซึลบีบ่อยเหลือเกิน
"แม่ง่ะ .. อะไรๆก็ใช้แต่ผมไม่เห็นใช้ซองยอลเลย"เสียงของเพื่อนรักที่คาดว่าจะโดนแม่เลี้ยงของเขาใช้งานดังบ่นขึ้นมาตั้งแต่ในครัว
"นี่อย่าบ่นมาก ถือตามมา"แม่เดินออกมาจากครัวแล้วมานั่งลงข้างๆมยองซูอีกข้าง "เอาหัวมานี่มะแม่จะประคบให้เดี่ยวหัวบวม" แม่ค่อยๆประคบลงไปบนหัวทุยๆของร่างบางอย่าเอ็นดู "เมื่อกี้ฉันได้ยินว่าเราหน่ะเป็นเทวดาหรอ แล้วทำไมถึงมีหูกับหางแมวโผล่ออกมาละ"
"ถ้าตอนนั้นมยองซูไม่รู้หรอกฮะแต่ตอนนี้มันหายไปแล้วเป็นเพราะยังไม่แข็งแรงพอมั้งฮะ เวลาอยู่ใกล้เวทย์มนต์หูกับหางเลยโผล่ออกมา มยองซูโดนคำสาปหน่ะฮะ สาปให้เป็นแมว .. "คนเป็นแม่ลูบหัวอย่างเอ็นดู ถูกสาปน่าสงสารออก
"แล้วทำไมถึงเป็นคนละ"คราวนี้เป็นพ่อที่ถาม
"มยองซูไม่รู้ฮะ พี่ซึลบีกำลังจะหาในตำราให้อยู่แต่คุณพ่อกับคุณแม่เช้ามาก่อนเลยยังไม่ได้ดู"มยองซูพูดเหมือนเด็กน้อยทำให้พ่อกับแม่ดูชอบใจเข้าไปอีก
"งั้นก็ลองหาดูสิจะได้รีบช่วยกันแก้ปัญหาเพื่อพ่อกับแม่ช่วยอะไรได้บ้าง"
"งั้นเดี่ยวลองหาก่อนนะคะ"ซึลบีรีบคว้าตำราเล่มหนามาเปิดอ่าน"เทพแห่งความรักไม่ได้อยู่ในเล่มนี้ .. เอาไว้ถ้ารุ่นพี่แวะมาพี่จะขอตำราให้นะมยองซูแล้วจะลองให้รุ่นพี่ช่วยนายดู ตอนนี้ก็คงต้องเรียนรู้การเป็นมนุษย์แบบนี้ไปก่อนนะ ไว้ถ้านายได้หัวใจครบ100แล้วเดี่ยวนายก็ได้กลับเป็นเทวดาแล้วนะ"
"แต่มยองซูใช้เวทย์มนต์ไม่ได้นะ จะเก็บได้ยังไง"
"ได้สิ กฏข้อนี้ไง เทพที่อยู่ในร่างมนุษย์จะสามารถทำหน้าที่ประจำตัวได้ไม่ว่าจะโดนห้ามการใช้เวทย์มนต์หรือไม่ก็ตาม" ซึลบีว่าแล้วปิดสมุดแล้วเสกให้หายไป
"นี่นายแล้วจะเอายังไงจะเอามยองซูไว้ที่นี่ต่อไหมเป็นคนคงจะไม่มีที่ไปแล้ว ถ้าไปอยู่กับฉันและซึลบีคงจะอยู่ยาก"อูฮยอนพูดแทรกขึ้นมาทำให้มยองซูเริ่มกลัวว่าจะไม่มีที่ไป
"ให้มยองซูอยู่นี่แหละหน่าซองยอล แกจะได้มีเพื่อนอยู่ไงดูท่าทางจะเด็กกว่าแกนะซองยอล มยองซูคงจะอยู่คนเดี่ยวไม่ได้หรอก"พ่อแย่งพูดเพราะกลัวลูกจะปฏิเสธ
"ถ้าซองยอลไม่ให้อยู่แม่จะรับหนูมยองซูไปอยู่ด้วยเอง"แม่ว่าแล้วดึงร่างบางไปกอด ทำให้ร่างสูงรีบไปคว้ามากอดไว้
"อยู่ครับๆๆ ให้อยู่ครับแม่ๆๆเอามยองซูไว้นี่แหละ แล้วถ้าคนอื่นถามว่ามยองซูเป็นใครผมจะตอบยังไง"
"ก็บอกไปว่าเป็นน้องญาติห่างๆย้ายเข้ามาอยู่ด้วย แล้วแกต้องดูแลเขาดีๆด้วยถือสะว่าเขาเป็นน้องคนนึงละกัน"พ่อพูดประหนึ่งไม่รู้ว่าใครเป็นลูก น้อยใจพ่อแล้ว!
"พ่อออออ ..ผมลูกพ่อนะ"ร่างสูงพูดงอแงปนน้อยใจ
"แต่ฉันก็รับมยองซูไว้เลี้ยงดูเหมือนลูกไง ฉันให้แกดูแลน้องในฐานะพี่ชาย"พ่อพูดพร้อมเดินไปลูบหัวทุยๆของร่างบางอย่างเอ็นดู เด็กคนนี้ดูน่ารักถ้าอยู่กับซองยอลคงจะทำให้ลูกชายหายเขาเหงาได้บ้าง
"เดี่ยวพ่อกับแม่กลับละ ดูน้องเขาดีๆละซองยอง"พ่อตบบ่าลูกชายเบาๆแล้วเดินออกไปรอที่หน้าประตู "อูฮยอนกับซึลบีจะกลับไหมเดี่ยวพ่อกับแม่จะแวะไปส่ง"
"ไปครับบบ/ค่ะ"อูฮยอนกับซึลบีรีบวิ่งตามพ่อกับแม่ของเขาไป ซองยอลมองเพื่อนรักทั้งสองที่ยืนโบกมือให้ที่หน้าประตูก่อนประตูจะปิดลง พอหันมามองร่างบางที่นั่งข้างๆ
"งื้อออ~ ซองยอลขอนอนตักหน่อยจิมยองซูง่วง" เอาแล้วไงขยี้ตาพร้อมทำหน้าง่วงๆใส่แล้วเอาหัวมานอนตักเลย
"นี่มยองซูไม่ใช่แมวแล้วนะ"ร่างสูงดันหัวทุยๆขึ้น
"น๊าๆๆๆๆซองยอลนะ ให้มยองซูนอนนะ"เจอลูกอ้อนแบบนี้ซองยอลจะไปเหลืออะไร .. ใจอ่อนยวบยาบเด็กมันอ้อนทำไงได้
M Y L O V E L Y C A T
- - - - - - - - - - - - - - - - -
- - - - - - - - - - - - - - - - -
หลังจากที่จัดการเจ้าแมวขี้เซาให้ออกจากบ้านซองยอลก็ต้องจัดการเดินซื้อของใช้ให้มยองซูทุกอย่างและจัดการหาที่เรียนให้มยองซู โรงเรียนที่เอามยองซูไปเรียนก็โรงเรียนเก่าเขานั่นแหละจะได้อยู่ใกล้แม่ไม่ต้องห่วงเวลาอยู่ที่โรงเรียน
"อะนี่มยองซู" ร่างสูงพอจัดของที่ซื้อมาจัดเข้ารถเรียบร้อยก็ยื่นวัตถุสี่เหลี่ยมขนาดพอมือที่เรียกว่ามือถือมาให้ร่างเล็กอยู่ข้างๆ
"อะไรหรอซองยอล?"ร่างเล็กหยิบมาจับๆดู
"มือถือนายใช้เป็นใช่ไหม?นี่เบอร์ฉัน"ซองยอลยิงเบอร์ตัวเองเข้ามือถือมยองซู พร้อมสอนวิธีใช้ให้เสร็จสับ มยองซูต้องเรียนรู้การใช้ชีวิตแบบมนุษย์ เพราะมยองซูไม่รู้เรื่องของมนุษย์เลยแต่ก็ยังดีที่เรียนรู้ได้เร็วซองยอลเลยสบายใจไประดับหนึ่ง "ห้ามปิดเครื่องนะรู้ไหมเวลาอยู่โรงเรียนฉันจะได้โทรหาได้ .. อ้อเวลาไปเรียนเป็นเด็กดีห้ามซนนะแม่ฉันเป็นครูอยู่ที่นั่นจะดูแลนายเอง" ผมให้ซึลบีจัดการเอกสารการเรียนของมยองซูให้เอาไปให้แม่ผมคาดว่าซึลบีน่าจะให้มยองซูอยู่มอปลายปีสามนะ อายุน่ะมอปลายปีสามแต่นิสัยนี่สองขวบ จะรอดไหมเนี่ยยิ่งกว่าซึลบีตอนนั้นอีก
"โอเคฮะ .. มยองซูจะไม่ดื้อจะเป็นเด็กดีเชื่อฟังทุกอย่างเลยฮะ!"
"555ดีมากเด็กดี"ร่างสูงเอื้อมมือไปยีหัวเด็กน้อยตรงหน้าอย่างหมั่นเขี้ยว"นี่เดี่ยวฉันจะต้องแวะไปที่ทำงานก่อนนนะมยองซู นายต้องอยู่ใกล้ๆฉันนะจำไว้"
"โอเคฮะ มยองซูจะอยู่ใกล้ๆซองยอล"พูดแล้วยิ้มจนเห็นแก้มบุ๋ม ยิ้มทำไมยิ้มอยู่ได้พ่ออยากจะจับมาฟัดแก้มจริง;_;อย่ายิ้มแบบนี้ให้ซองยอลอีกนะหัวใจจะวายตาย
"อะนี่มยองซู" ร่างสูงพอจัดของที่ซื้อมาจัดเข้ารถเรียบร้อยก็ยื่นวัตถุสี่เหลี่ยมขนาดพอมือที่เรียกว่ามือถือมาให้ร่างเล็กอยู่ข้างๆ
"อะไรหรอซองยอล?"ร่างเล็กหยิบมาจับๆดู
"มือถือนายใช้เป็นใช่ไหม?นี่เบอร์ฉัน"ซองยอลยิงเบอร์ตัวเองเข้ามือถือมยองซู พร้อมสอนวิธีใช้ให้เสร็จสับ มยองซูต้องเรียนรู้การใช้ชีวิตแบบมนุษย์ เพราะมยองซูไม่รู้เรื่องของมนุษย์เลยแต่ก็ยังดีที่เรียนรู้ได้เร็วซองยอลเลยสบายใจไประดับหนึ่ง "ห้ามปิดเครื่องนะรู้ไหมเวลาอยู่โรงเรียนฉันจะได้โทรหาได้ .. อ้อเวลาไปเรียนเป็นเด็กดีห้ามซนนะแม่ฉันเป็นครูอยู่ที่นั่นจะดูแลนายเอง" ผมให้ซึลบีจัดการเอกสารการเรียนของมยองซูให้เอาไปให้แม่ผมคาดว่าซึลบีน่าจะให้มยองซูอยู่มอปลายปีสามนะ อายุน่ะมอปลายปีสามแต่นิสัยนี่สองขวบ จะรอดไหมเนี่ยยิ่งกว่าซึลบีตอนนั้นอีก
"โอเคฮะ .. มยองซูจะไม่ดื้อจะเป็นเด็กดีเชื่อฟังทุกอย่างเลยฮะ!"
"555ดีมากเด็กดี"ร่างสูงเอื้อมมือไปยีหัวเด็กน้อยตรงหน้าอย่างหมั่นเขี้ยว"นี่เดี่ยวฉันจะต้องแวะไปที่ทำงานก่อนนนะมยองซู นายต้องอยู่ใกล้ๆฉันนะจำไว้"
"โอเคฮะ มยองซูจะอยู่ใกล้ๆซองยอล"พูดแล้วยิ้มจนเห็นแก้มบุ๋ม ยิ้มทำไมยิ้มอยู่ได้พ่ออยากจะจับมาฟัดแก้มจริง;_;อย่ายิ้มแบบนี้ให้ซองยอลอีกนะหัวใจจะวายตาย
- - - - - - - - - - - - - -
เ ห มี้ ย ว
เ ห มี้ ย ว
ตอนที่4จบแล้วน๊าาา ใครที่รอnc ตอนนี้ก็รอไปก่อน5555 เดี่ยวอีกไม่นานอาจจะอัพDeep kiss ไว้ให้อ่านกันพอเรียกน้ำย่อย ใครที่ติดตามเรื่องนี้ก็ฝากติดตามดีฟคิสกันด้วยนะ อย่าทิ้งกันนะ
ใครรอnc ก็เดี่ยวมีแน่ๆไม่ต้องห่วง5555 ไรต์กำลังคิดอยู่ว่าจะลงให้อ่านที่ไหนกันดี
ในฐานะที่วันนี้วันเกิดไรต์(?)ไรต์ก็ขอแจ้งไว้ก่อนเนาะว่าอาจจะไม่ได้มาอัพทุกวันแบบนี้อาจจะติดฉลองวันเกิดหลายวันหน่อย และเดี่ยวไรต์จะมีช่วงเตรียมสอบเข้าต่อโรงเรียนอื่น ถ้าเป็นไปได้อีกสองวันไรต์จะมาอัพต่อนะเดี่ยวแถมเรื่องดีฟคิสให้ตอนนึง ฝากติดตามทั้งสองเรื่องด้วยนะคะ^^
[ twitter : Lifnt1 ] เข้าไปพูดคุยกับไรต์ได้ที่นี่น๊า^^ #ฟิคแมวเทพบุตร อย่าลืมใส่แท็กน๊า
ใครรอnc ก็เดี่ยวมีแน่ๆไม่ต้องห่วง5555 ไรต์กำลังคิดอยู่ว่าจะลงให้อ่านที่ไหนกันดี
ในฐานะที่วันนี้วันเกิดไรต์(?)ไรต์ก็ขอแจ้งไว้ก่อนเนาะว่าอาจจะไม่ได้มาอัพทุกวันแบบนี้อาจจะติดฉลองวันเกิดหลายวันหน่อย และเดี่ยวไรต์จะมีช่วงเตรียมสอบเข้าต่อโรงเรียนอื่น ถ้าเป็นไปได้อีกสองวันไรต์จะมาอัพต่อนะเดี่ยวแถมเรื่องดีฟคิสให้ตอนนึง ฝากติดตามทั้งสองเรื่องด้วยนะคะ^^
[ twitter : Lifnt1 ] เข้าไปพูดคุยกับไรต์ได้ที่นี่น๊า^^ #ฟิคแมวเทพบุตร อย่าลืมใส่แท็กน๊า
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น