My lovely cat แมวเทพบุตร [ yeolmyung ]

ลำดับตอนที่ #9 : My lovely cat : พี่ 100%

______________________________________
  - - - - - - - - - - - - - - - - - -
 MY LOVELY CAT
- - - - - - - - - - - - - - - - - -
My lovely cat : พี่
________

"ขอเสียงให้วงอินฟินิทพาวเว่อร์ หน่อยค๊า~~"

"กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด!! "

พอสิ้นเสียงของพิธีกรเด็กหนุ่มทั้งสี่คนก็ปรากฏตัวขึ้น แม้จะยังไม่เดบิวต์แต่วงนี้ก็ได้รับการตอบรับที่ดีเสมอ แค่พรีเดบิวต์ยังได้รับการตอบรับดีขนาดนี้คงไม่ต้องคิดเลยว่าถ้าเดบิวต์การตอบรับจะดีแค่ไหน วงนี้เป็นวงน้องใหม่ที่ได้การตอบรับเป็นอย่างดีทีเดียว แต่ก็ยังคงมีเสียงซุบซิบมาไม่ขาดหายในเรื่องการเปลี่ยนแปลงเมมเบอร์




"วาววๆไม่ใช่ใครที่ไหน นี่ก็คือรุ่นพี่และก็เพื่อนๆของพวกเรานี่เองไหนลองแนะนำตัวและทำความรู้จักกับแต่ละคนดีกว่าเนาะ เริ่มจากที่โฮย่าก่อนเลย"เสียงกรี๊ดและกองเชียร์ยังคงดังไม่ขาดสายตลอดการแนะนำตัว ทุกอย่างเป็นไปได้ราบรื่นแต่มีอยู่คำถามนึงที่ทำให้มยองซูชงักเล็กน้อย





"ได้ยินมาว่าวงอินฟินิทพาวเว่อร์มีการเปลี่ยนแปลงเมมเบอร์นิดหน่อยมาจากสาเหตุอะไรคะ?"




"อ้อซึงฮอลมีปัญหาเล็กน้อยครับเลยมีการปรับเปลี่ยนเมมเบอร์เป็นมยองซูแทน แต่เขาเก่งจริงๆนะครับในระยะเวลาอันสั้นเขาสามารถปรับตัวเข้ากับพวกเราได้" ตังแต่คำถามนี้มยองซูนั่งเงี่ยบตลอดงาน เค้ารู้ว่าโฮย่าไม่เต็มใจรับเค้าสักเท่าไหร่น้ำเสียงไม่เต็มใจพูดสะด้วยซ้ำ

"ย๊า นี่มยองซูนายเป็นอะไรนายไหวไหมเนี่ย"พอจบงานพรีเดบิวต์ก่อนลงเวทีมยองซูก็ดูหน้าซีดๆแล้วเซเหมือนจะล้ม ทำให้แดยอลต้องมาประคองไว้ก่อน ทีนี้ก็ได้ใจเหล่าแฟนคลับแม่ยกแดมยองกันไปใหญ่เสียงกรี๊ดมากมายชวนให้คนตัวเล็กเขินๆเหมือนกันที่ต้องมาอยู่ในอ้อมกอดเพื่อนนานๆ




"ไหวๆหน่านายปล่อยเถอะๆ"ร่างเล็กสบัดหวังให้ออกจากอ้อมกอดแต่เพื่อนตัวสูงไม่ยอมกลับดึงมากอดแน่นกว่าเดิมแล้วพาเดินลงไป นั่นก็ทำให้บรรดาติ่งเจอนิพพานกันเลยทีเดียว

"นี่ไอ่แดยอลแกปล่อยน้องฉันเดี่ยวนี้นะเว้ยย!!"เป็นซองยอลเองที่วิ่งมาแยกสองคนออก ไม่ได้หรอกไว้ใจไม่ได้ไอ่แมวมันก็ชอบยั่วไอ่แดมันชอบแทะเล็มไปเรื่องนิดหน่อยมันก็เอา 

"เออ แตะนิดแตะหน่อยไม่ได้เลยนะเหอะ!"





"กลับกันได้แล้วทั้ง4คนเลยวันนี้ไม่มีซ้อมนะ อ้อ!พวกนายเตรียมตัวอัดเพลงได้แล้วนะฉันไปล่ะ ปะมยองซูไปได้แล้ว"หลังจากที่ซองยอลกับมยองซูเดินออกไป มีแววตาคู่หนึ่งจ้องมองทั้งสองตลอด












"ที่ตรงนั้นมันควรจะเป็นของฉันไม่ใช่นายซองยอล .. "คนที่อยู่ในมุมมืดค่อยๆเดินจากไป






























"วาวว นี่ซองยอลดูสิวันนี้ได้หัวใจมาเยอะเลยแหละ"




"ได้กี่ดวงแล้วละ"

"40ดวงแล้ว หัวใจนี่เก็บยากจังต้องเป็นหัวใจที่มีรักแรกเท่านั้นด้วย"คนตัวเล็กพองแก้มออกมาน้อยๆ คงอีกนานกว่าจะเก็บครบ





"อย่าบ่นไปเลยเดี่ยวก็ครบแล้ว เดี่ยวก็ไม่ต้องมาเป็นแมวในร่างคนแบบนี้แล้ว"มือหนาเอื้อมไปยีผมของคนที่นอนยืดอยู่บนโซฟา

"เอ๊ะ ถึงยังไงมยองก็เก็บได้แค่99ดวงแค่นั้นแหละ เพราะว่าหัวใจดวงที่100มันมีปริศนาอยู่นะสิ"

"แล้วปริศนาที่ว่านั่นคืออะไรละ"

"ไม่รู้สิซองยอลในนี้มันบอกว่าถ้ามีหัวใจครบ99ดวงเมื่อไหร่จะเผยปริศนาหัวใจดวงที่100 ออกมาเอง"

"เอาเป็นว่าพักเรื่องเก็บหัวใจแล้วไปนอนพรุ่งนี้มีเรียนแต่เช้านะนายต้องแวะไปอัดเพลงด้วย ไปนอนได้แล้วแมวอ้วน"ซองยอลพลักหัวแมวตัวน้อยไปหนึ่งทีแน่นอนว่าเจ้าแมวก็เดินฟึดฟัดเข้าไปในห้องนอนเรียบร้อย

"รู้ว่าอยู่ในนี้ .. ออกมาได้แล้วอย่าลีลา" .... อยู่ๆภายในห้องนั่งเล่นก็มีผู้ชายอีกคนปรากฏตัว





"หึ .. ฉันจะบอกไว้ให้ ให้ตายยังไงหัวใจดวงที่100 ก็ไม่มีทางที่มยองซูจะเก็บหรอก"






"ทำไม!"

"เดี๋ยวก็รู้เอง .." อยู่ๆผู้ชายคนนั้นก็หายตัวไป








"ซองยอลลลกอดมยองซูหน่อยสิ มยองซูนอนไม่หลับ" พอซองยอลย่อนตัวลงบนเตียงเจ้าแมวน้อยก็รีบมางุ้งงิ้งใส่ทันที





"เดี่ยวนี้แมวน้อยอ้อนทุกวันเชียวนะ"





"ก็กลัวซองยอลไม่รัก"

"ปากหวานใหญ่แล้วรีบนอนเลยแมวน้อย"ร่างสูงจุ๊บหน้าฝากเบาๆแล้วลูบหัวกล่อมเจ้าแมวน้อยที่หลับคาอ้อมกอด "นายจะอยู่กับฉันได้อีกนานแค่ไหนนะ .. รู้ไหมมยองซู ฉันกลัวว่าฉันจะต้องเสียนายไปให้ใครเหลือเกินนายเหมือนสิ่งที่มีค่าและวิเศษของฉันนะอยู่กับฉันต่อไปเถอะนะ" ลูบหัวคนตัวเล็กเบาๆก่อนที่จะเข้าสู่ห้วงนิทราตามร่างเล็กไป

M Y L O V E L Y C A T
- - - - - - - - - - - - - - - - - - -

_____________________________________________

"ย๊าาาา .. มยองซูมานี่เลยนะเอาชาไข่มุกฉันคืนมานะ"

"ไม่มีทาง ที่โรงเรียนนายยังแย่งฉันเลยแดยอล" พอย่างเท้าเข้าบริษัทเสียเจียวจ้าวของเพื่อนรักสองหนุ่มเด็กเทรนก็ดังไปทั่วตึก คนในตึกก็หันมามองยิ้มๆมันกลายเป็นเรื่องเคยชินไปสะแล้วที่ทุกๆเย็นจะมีสองหนุ่มเด็กเทรนที่วิ่งไล่กันทั่วตึก

ปึก!!

"โอ้ยย"

"เซนานูน่า!! อ่าผมขอโทษนะผมช่วยๆเจ็บตรงไหนรึเปล่าฮะ"มยองซูก้มลงช่วยเก็บกระดาษต่างๆที่หล่นกระจายเต็มพื้น





"มยองซูนายนี่ไม่ระวังเลยจริงๆ"

"ฉันไม่เป็นไรหรอก ขอบคุณนะฉันต้องรีบไปประชุมแล้วขอตัวก่อนนะ"พอเก็บเสร็จนูน่าคนเก่งก็ก้มหน้าก้มตารีบไปห้องประชุมทันที ร่างบางได้แต่มองตามด้วยสายตาละห้อยทำไมนูน่าทำเหมือนรังเกลียดเราแบบนี้คงจะไม่ใช่แค่โฮย่าฮยองที่ไม่ชอบเราแล้วแหละ





"แดยอลนายว่า .. นูน่าเค้าเหมือนรังเกลียจฉันไหม"ร่างเล็กพูดแล้วก้มหน้าปากยื่นออกมาน้อยๆเหมือนเด็กขี้น้อยใจ






"ไม่หรอกน่าอย่าคิดมากเลย ไปซ้อมเต้นได้แล้วรีบไปก่อนที่ฮยองเค้าจะกินหัวนาย"












"เอาหล่ะโฮย่ากับแจซอกนายคงจะได้ฟังเพลงที่พวกนายจะต้องอัดแล้วใช่ไหม ตอนนี้ก็ขอให้รีบอัดกันหน่อยละกันเพราะเรายังต้องเอาเวลามาซ้อมเต้นอีกส่วนเด็กเทรนคนอื่นๆพวกนายก็จะได้เป็นแบล็คอัพให้ด้วย ว่าแต่มีใครเห็นแดยอลกับมยองซูไหม?"ร่างสูงของซองยอลที่กำลังร่ายตารางงานให้กับเหล่าเทรนนี่ฟังแต่ยังขาดคนอีกสองที่เลิกเรียนนานแล้วแต่ยังไม่เห็นวี่แววเข้ามาในห้องซ้อม





"หึ .. แค่มาซ้อมยังมาไม่ตรงเวลาแล้วยังงี้ต่อไปจะไม่แย่หรอ"โฮย่าที่นั่งเงี่ยบมานานเอ่ยขึ้นทำลายความเงี่ยบ




"มาแล้วครับบบ ขอโทษครับที่มาสาย"แดยอลและมยองซูที่พึ่งเข้ามาก้มหัวขอโทษทุกๆคนตามมารยาท





"หึ .. ไม่มีความรับผิดชอบเป็นเด็กใหม่แล้วยังทำตัวไม่ดีอีก"





"โฮย่าฮยองแต่ผมก็สายเหมือนกันอย่าว่ามยองซูเลยครับ ผมก็ผิด"แดยอลที่เห็นมยองซูหน้าเจือนๆก็รีบพูดตัด





"เอาหล่ะๆๆแยกย้ายกันไปซ้อมได้ ดูแลตัวเองกันดีๆจะเดบิวต์กันแล้วเข้าใจไหม"





"เข้าใจครับ!"ทั้งหมดรีบก้มหัวให้ซองยอลแล้วรีบแยกย้ายกันไปทำหน้าที่




"พวกนายสามคนรีบตามฉันขึ้นไปอัดเพลง"โฮย่าเดินนำเข้าไปในห้องอัดก็เห็นเซนานั่งอยู่ที่ควบคุมเพลง "อ่าวเซนาครั้งนี้เธอเป็นทำเพลงนี้หรอ"




"ใช่ .. มีอะไรรึเปล่า?หรือว่านายไม่ชอบ"




"ก็เปล่าหรอก .. "โฮย่าเดินเข้ามาใกล้และกระซิบพอให้ได้ยินกันสองคน "ฉันแค่คิดว่าถ้ามยองซูรู้อาจจะดีใจที่ พี่สาวเป็นคนแต่งเพลงให้ตัวเองร้อง"





"นี่นาย!อย่านะอย่าให้มยองซูรู้มยองซูจะรู้ไม่ได้ ฉันไม่อยากให้มยองซูจำเรื่องเก่าๆได้โดยเฉพาะจำนายได้ .. ไปอัดเพลงกันได้แล้ว"โฮย่ายักไหล่อย่างไม่ใส่ใจเท่าไหร่แล้วเดินเข้าห้องอัดไปเป็นคนแรก





"พวกนายสามคนก็ฟังเพลงไปพลางๆก่อนนะ"เซนาหันมายิ้มหวานให้สามคนที่เหลือ แต่ก็กังวลเหลือเกินว่ามยองซูจะจำตัวเองได้ พี่อยากกอดนายนะมยองซูแต่พี่ก็ทำไม่ได้พี่ไม่อยากทำร้ายนาย 





"อัดเพลงกันเป็นไงบ้าง"ซองยอลที่หลังจากคุมพวกเทรนเนอร์เรียบร้อยแล้วก็ขึ้นมาดูการอัดเพลงของอินฟินิทพาวเว่อร์





"พึ่งได้เริ่มอัดหน่ะ ยังไงก็ฝากก่อนนะฉันลงไปหาประธานแปปนึง"





"ได้ๆ"





"ฉันฝากด้วยนะซองยอล"เซนาเดินไปหยิบเอกสารที่วางไว้ข้างมยองซูแล้วรีบเดินออกไป




"เอ๊ะ ! นูน่าทำเอกสารหล่นนิ"มยองซูที่เห็นกระดาษหล่นแถวๆตัวเองก็หยิบขึ้นมาจะเอาไปคืนนูน่าก็เดินออกไปแล้ว





"มาเดี่ยวฉันเอาไปให้"ซองยอลยืนมือไปเพื่อที่จะเอาแต่มยองซูกลับดึงไปดู มันทำให้มยองซูชะงักไปสักพัก





"ไม่เป็นไรหรอกซองยอลเดี่ยวมยองซูเอาไปให้เอง ซองยอลดูที่นี่เถอะ"มยองซูพอออกมาจากห้องก็รีบวิ่งไปให้เร็วที่สุดพร้อมกำกระดาษนั้นแน่น พอเจอคนที่ตามหาก็หยุดอยู่ด้านหลังพอเซนาหันมามยองซูก็รีบเข้าไปกอดพร้อมร้องไห้





"มะ .. มยองซูนี่มันอะไรปล่อยนะ"





"นู่น่าคือพี่ของผม คือพี่ที่ผมตามหามานาน พี่หายไปตั้งแต่วันที่ผมกลายเป็นแมว แล้วทำไมทำไมพี่ถึงไม่บอกผมพี่ไม่รู้หรอว่าผมคิดถึงพี่"





"มยองซูนายพูดอะไรฉันไม่ใช่พี่ของนายนะ"





"พี่เลิกโกหกผมได้แล้ว ก็ในเมื่อเพลงนี้ .. มันเป็นเพลงที่พี่กับผมและพี่ใหญ่แต่งด้วยกันผมจำได้ดี"มยองซูยื่นกระดาษที่ตัวเองกำไว้ให้คนเป็นพี่ดู "พี่เลิกโกหกผมเถอะถึงผมจะไม่รู้ว่าพี่จะโกหกไปทำไมก็ตาม"





"มยองซูพี่ขอโทษ"เซนาดึงมยองซูเข้ามากอดด้วยความคิดถึงถ้ามยองซูรู้แล้วเธอเองก็ไม่อยากจะโกหกน้อง เพราะเธอเองก็คิดถึงน้องไม่แพ้กัน "พี่รู้แค่ว่าการที่นายจะจำอะไรไม่ได้มันจะดีที่สุดพี่ไม่อยากให้นายจำเรื่องอะไรร้ายๆอยากให้นายลืมมันสะ ไม่ใช่ว่าพี่ไม่คิดถึงนายนะมยองซู"

"แต่ผมคิดถึงพี่ .. พี่ไม่รู้หรอผมกลัว กลัวที่ต้องอยู่คนเดียว ส่วนเรื่องในอดีตก็ปล่อยให้มันอยู่ในอดีตสิฮะผมจะไม่ไปนึกถึงมันถ้าพี่ต้องการแบบนั้น แต่ผมกลัวกลัวว่าจะไม่ได้เจอพี่กลัวว่าจะไม่ได้กลับไปเจอทุกคน"





"ไม่ต้องกลัวนะพี่จะช่วยให้นายกลับไปเป็นเทวดาได้อีกครั้ง ไม่ต้องห่วงนะ"เซนาลูบหัวมยองซูเบาๆนานแค่ไหนแล้วที่ไม่ได้กอดน้องชายของตัวเองแบบนี้





"แล้วพี่ละ .. ผมอยากให้พี่กลับไปอยู่กับผม"





"ไม่เป็นไรพี่อยู่แบบนี้ก็ดีแล้ว ตอนนี้นายควรขึ้นไปอัดเพลงก่อนที่จะมีคนสงสัยส่วนเรื่องเราเอาไว้ค่อยคุยกันนะ"





"ครับ คิดถึงพี่นะ"ก่อนไปมยองซูก็มากอดอ้อนอีกรอบก่อนจะเดินไป มยองซูเป็นคนเชื่อฟังพี่จึงไม่ได้งอแงอะไรมยองซูยังคงเป็นเด็กดีเหมือนเดิม










ตอนนี้ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นตอนนี้ฉันก็คงจะปกป้องน้องชายเต็มที่ 






น้องชายฉันไม่สมควรจะได้รับความเจ็บปวด






เพราะฉะนั้น

ถ้าคิดจะทำอะไรน้องฉันอย่าคิดว่าจะได้อยู่อย่างสงบเลยโฮย่า ..

- - - - - - - - - - - - - -
เ ห มี้ ย ว

     กลับมาอัพแล้วค่าา หลังจากที่หายไปราวๆ4-5 เดือน 55555 ยังมีคนอ่านอีกไหมนะ 555 ถ้าใครรออ่านต่อก็ขอบคุณมากนะคะ><  กลับมาอัพอีกทีไรต์อาจจะเบลอคาแลคเตอร์ตัวละครอาจจะดูแข็งๆไปกว่าเดิมเนื่องจากไรต์เบลอคะ5555 ตอนนี้มันอาจจะดูแปลกๆไปหน่อยแต่ทุกเรื่องที่ไรต์แต่งมันจะมาแบบละมุนเขินๆน่ารักๆเสริมอีกนิดพระเอกหื่น 5555 ตอนนี้อาจจะดูไม่ค่อยละมุนแต่ตอนหน้าารับรองความละมุนและความน่ารักของแมวมยองแน่นอนคะ   ที่อยากจะฝากคือ #ฟิคแมวเทพบุตร และเม้นคะ555    รอเม้นจากทุกคนอยู่คะอยากได้กำลังใจแต่งต่อนิสนึงเข้ามาคุยกับไรต์ในทวิตหน่อยก็ดีคะ มาคุยแบบทำไมไรต์แต่งกากจังคะ ยังงี้ก็ได้คะไม่ว่ากัน 55555 มาทวงมาคุยได้หมดคะอยากรู้ว่ามีคนรออ่านไหม  ฟิคเรื่องนี้สำหรับคนนีดยอลมยองมากๆคะฝากด้วยน๊าาา^^

[   Twitter  : Lifnt1   ]  #ฟิคแมวเทพบุตร ใส่แท็กด้วยๆๆน๊าเข้ามาพูดคุยกับไรต์ได้นะ^^

CR.SHL