Fic [Chanbaek x you] I'm Just Only Tinkerbell

ลำดับตอนที่ #3 : [ C H A P T E R 1 ]

 

 

ร่างบางมาโรงเรียนตอนเช้าตรู่ ตาบวมเป่งเหมือนทุกๆครั้งที่ต้องทำใจมาช่วยสานสัมพันธ์เเบคฮยอนกับชานยอล 

 

" เฮ้ย ไอยู ทำไมตาเเกบวมงี้วะ?! " เเบคฮยอนเดินเข้ามาหาคุณ คุณขยี้ตาเบาๆพลางคิดในใจว่า

 

เพราะมึงไง หมาเเบค!!




 

 

" ไม่เป็นไร ล้างหน้าด้วยน้ำเย็นคง.... " คุณที่กำลังจะอ้าปากพูดต่อก็โดนเเบคฮยอนเอาน้ำเย็นๆที่เพิ่งออกมาจากตู้สาดเข้าหน้าคุณทันที




 

 

" กรี๊ดดดดดด เย็นนนนนน " คุณตาโตขึ้นเป็นปกติทันที เเต่ปัญหาคือ...




 

 

" หมาเเบค!! ใครใช้ให้คุณมึงราดกูด้วยน้ำชาฮันนี่เลม่อนวะคะ?!!!! " คุณตะโกนอัดหน้าเเบคฮยอน เข้ายืนตัวสั่นเเล้วพูดต่อว่า...




 

 

" ก็เวลาเเกหน้าบวมเเบบนี้เเล้ว เหมือนตะเองจะเป็นลมอ่ะ เค้าก็เลยช่วยไว้ก่อนไง... " พูดไปปากสั่นระริกๆไป เเต่คนฟังนั้น




 

 

จึก....




 

 

จิกกระโปรงเเทบฟิน!!! 




 

 

โอ้พระเจ้า เขาเป็นห่วงคุณเหรอเนี่ย เอ้ยๆไม่ๆๆๆๆ ต้องช่วยสานสัมพันธ์มันกับชานยอลอปป้าดิ!! อุส่าห์เตรียมอุปกรณ์มาซะดิบซะดี




 

 

" เอาเหอะ งั้นขอไปเปลี่ยนชุดที่ห้องพยาบาลก่อนนะ - -* " คุณพูดพลางเสยเกศาเดินออกจากห้องไปอย่างว่าง่าย




 

 

" เเกเอาชุดพละฉันไปใส่ก็ได้ ไม่ใช้อ่ะ " เเบคฮยอนพูดขัดขึ้นมาระหว่างที่คุณกำลังข้ามธรณีประตูด้วยเท้าขวาไปพอดิบพอดี




 

 

" เอาดิ !! " เดินเข้ามาเอาเสื้อของเเบคฮยอนไปหน้าด้านๆเเล้ววิ่งไปห้องน้ำทันที  เเหม่... ถือซะว่าเป็นค่าชดเชยที่เขาทำเสื้อคุณเปียก




 

 

" เสื้อหมาเเบคหอมจัง เฮ้ยๆๆๆๆๆๆ " คุณพูดลอยๆด้วยความฟิน  เเต่จู่ๆก็เพิ่งคิดได้ว่าตนเองนั้นหื่นเกินไป    _ _^









 

 

 

 

 

พักกลางวัน





 

 

 

 

" หมา เเกเดินไปก่อน ถ้าพวกนั้นไม่อนุญาตให้เเกเข้าฉันจะเข้าไปจัดการเอง " คุณพูดพลางถือบางอย่างลับๆล่อๆไว้ในมือ มืออีกข้างนึงเนียนๆไปจับมือเเบคฮยอน




 

 

" อืมๆ ขอบใจเเกมานะ " เเบคฮยอนเอื้อมมือมาตบบ่าคุณเบาๆ คุณที่มองไปทางประตูที่มีคนที่เเอบชอบของเเบคฮยอนอยู่ในนั้นด้วยถึงกับกำมือเเน่น




 

 

 

โธ่! นี่กูจะปล่อยมันไปจริงๆเหรอเนี่ย! 




 

 

 

" ไอยู... " เเบคฮยอนหันมาเรียกคุณ คุณยังนิ่งเหมือนกำลังจมอยู่ในมิติของตัวเอง " ไอยู เฮโหล " เเบคฮยอนเอามือมาปัดไปมาด้านหน้าคุณเพื่อตรวจดูว่าคุณนั้นเฝ้ายานเเม่เสร็จรึยัง




 

 

" อ อะไรเหรอ " คุณถามออกไปเงียบๆเนียนๆ ยังไม่รู้ว่ากำเเขนเขาเเน่น




 

 

" มืออ่ะมือ... " เขาเตือนคุณเบาๆ คุณสะดุ้งเเล้วรีบเอามือออกไปเร็วพลัน




 

 

 

ม่ายน้าาาาา นี่กูทำอะไรลงไป!!



 

 

 

" มา... มาขอคุยกับรุ่นพี่ชานยอลครับ " เเบคฮยอนเดินเจี๋ยมเจี้ยมไปขอผู้หญิงหน้าตาดี 3-4 คนที่ยืนอยู่หน้าประตูเหมือนหมาเฝ้ายาม




 

 

" มา-ทำ-ไม " กดย้ำทุกคำเหมือนรู้ดี




 

 

" เอ่อ...มา...เอ่อ..." โธ่เว้ย ! ยัยบ้า! ไม่ได้เตี๊ยมกันก่อนเเบบนี้ผมก็เเย่สิ ยัยไอยู!




 

 

" อ้าว บยอนเเบคฮยอน นายลืมของไว้เเน่ะ " คุณเดินออกมาเนียนๆพร้อมกับพกพาความสามารถระดับนักเเสดงฮอลลีวู้ดมาด้วย




 

 

" ที่นายบอกว่าพี่ชานยอลฝากเอาไว้น่ะ  เอาไปคืนซะไป๊ " คุณโบกมือไล่เขาเข้าไปในห้อง พวกสาวๆไม่เกี่ยง เพราะนอกจากคุณจะเก่งกาจเรื่องการต่อสู้ เเละเป็นลูกเจ้าของยี่ห้อเจลเวอรี่ชื่อดังเเล้ว...




 

 

ยังเป็นหลานของครูใหญ่โรงเรียนมัธยมปลายเอสเอมเเห่งนี้อีกด้วย....




 

 

" ฉันยังไม่ได้เตรียมของเซอร์ไพรส์มาเลยนะเว้ย! " เเบคฮยอนทำสัญญานมือที่เหมือนจะดูออกกันเเค่พวกคุณสองคน




 

 

" เปิดในกล่องดูสิ! บอกเเล้วไงว่าเตรียมให้เเล้ว " คุณทำสัญญานมือกลับไป เขาพยักหน้างึกๆก่อนจะเดินเข้าไปในห้อง




 

 

พี่ชานยอลยืนเม้าท์อยู่...




 

 

โอกาศดีที่บยอนเเบคฮยอนคนนี้จะเเอบเอาของที่เพื่อนตนเอามาให้เเอบฝากไว้ใต้โต๊ะ




 

 

เเล้วกูจะขอให้ไอยูช่วยทำไมถ้าเเค่จะเอาของใส่ใต้โต๊ะ..... 



 

 

 

เเบคฮยอนยืนคิดอยู่กลางห้อง คุณเอามือเขกหัวตัวเองอย่างเซ็งจิต




 

 

" โธ่ ไอโง่เอ๊ย!!! " 




 

 

 

เอาไงดีวะ... ให้กับพี่เขาเลย... หรือใต้โต๊ะ...




 

 

 

" อ้าว เพื่อนของไอยูนี่ มาทำอะไรที่นี่ล่ะ " ไม่ทันเเล้วล่ะเเบคฮยอน ชานยอลเดินมาถามเเบคฮยอนที่ยืนทำท่าครุ่นคิดอยู่กลางห้องเรียน




 

 

" อ่า.. ผม.. ผม เอ่อ.. เเค่..... " เอาไงดีวะ พอไม่มีสคริป โลกนี้มันเเลดูโหดร้ายขึ้นทันที!!!!




 

 

" ???? " ชานยอลยืนเอียงคองงๆ นั่นมันยิ่งทำให้สมาธิของเเบคฮยอนปั่นป่วน คุณเองมือทึ้งหัวเเรงๆเเล้วก็เดินเข้าไป

 

เออ !! เเก้ไขปัญหาเฉพาะหน้าไปก่อนละกัน!!




 

 

" เเบคฮยอน!! ยืนรอนานเเล้วนะ เมื่อไหร่นายจะมานะ!  อ้าว.. เเล้วของนี่ยังไม่ให้รุ่นพี่เขาอีกเหรอ??  " ด้วยดีกรีของนักเเสดงชั้นเยี่ยม คุณปูทางให้เเบคฮยอนเรียบร้อยเเล้ว นายเเค่สานต่อ .. เดินไปบนพรมที่ฉันปูไว้ให้เลย!!




 

 

" ผม.... ผมเอามาให้ครับ! " เเบคฮยอนยื่นกล่องของขวัญไปอย่างอายๆ ชานยอลดูทำหน้างงๆเเละค่อยๆเปิดกล่องดูช้าๆ




 

 

สร้อยรูปกีต้าร์ สายสร้อยทำด้วยทองคำขาว 100% เเละตัวกีต้าร์ฝังเพชรเจียระไนอย่างดีสีเเดง!! 




 

 

" สวย... สวยมากอ่ะ!! ขอบใจมากนะเเบคฮยอน !! อยากได้อะไรบอกพี่มาเลย!! " ชานยอนตื่นเต้นจนหางเขาดุ๊กดิ๊กไปมา (?)




 

 

" เอาดิ เอาเลย เอาเลย!! " คุณยืนกระซิบข้างหลังเบาๆ เเบคฮยอนพูดออกไปช๊อตเดียวว่า




 

 

" ไปกินข้าวเย็นกับผมเย็นนี้!!! ที่ร้านกาเเฟของรุ่นพี่ลู่หานตอนสี่โมงครึ่ง ! " เเบคฮยอนพูดตัดบทเเบบโหดๆเเล้วเดินออกมาทันที




 

 

 

.

 

.

 

.



 

 

เพื่อนกูนี้เซนส์เรื่องเเบบนี้มันเเย่จริงๆ เเย่กันทุกคน....




 

 

" เป็นไงบ้าง!! " เเบคฮยอนที่เหงื่อเเตกพลักถามคุณพลางเอามือพัดตนเองไปมา มืออีกข้างนึงเเนบอกไว้




 

 

" เรื่องที่เเกเสนอดินเนอร์อ่ะ ไม่เลว... เเต่การพูดนี่มัน!!! เเกไปโมโหใครมาป่าววะเนี่ยยยย!! " คุณโวยวายใส่เเบคฮยอนที่พูดจาไร้ซึ่งความโรเเมนติกเมื่อตะกี้นี้ออกไป




 

 

" เออ ว่ะ T T " เเบคฮยอนทำหน้าเจียนตายอยู่ คุณเห็นเเล้วไม่ชอบจริงๆ




 

 

" เอาน่าเเก อย่าทำหน้าเเบบนั้นดิ ... " 



 

 

 

รู้ไหม ว่ากูอ่ะ.. เป็นห่วง



 

 

 

" เอาน่า เดี๋ยวพาเเกไปช๊อปชุดเก๋ๆมะ บ่ายนี้โดดเรียนกัน เดี๋ยวชวนไอเฟรนลี่ไปด้วย " คุณกอดคอเขา เขาพยักหน้ารัวๆเป็นเชิงเห็นด้วย




 

 

" ป่ะ งั้นไปเก็บกระเป๋ากัน " คุณลากเเบคฮยอนไปที่ห้องเรียนเงียบๆเพื่อเตรียมโดดเรียน






 

 

 

 

 

 

เวลา 14.00 น. 

 

 

" ไง เพื่อนสาวเเละเพื่อนหนุ่มทั้งหลาย โดดเรียนกันมาเหรอ " เฟรนลี่ผู้ขึ้นชื่อว่าเจ้าเเม่เเฟชั่นด้วยความสูงเพียง 164 ทักทายขึ้นมาเเต่ไกล




 

 

" เออดิ พวกเราไม่ได้เรียน Home School ( เรียนที่บ้าน ) เเบบเเกนี่ " คุณเถียงกลับ




 

 

" เเหมๆๆ บ้านเราก่ะบยอนก็อยู่ใกล้ๆกัน ทำไมพวกเเกไม่เรียนเเบบฉันล่ะ อู้เมื่อไหร่ก็ได้ เเถมยังสามารถไปช๊อปได้ตามใจชอบ ฮุๆ " เฟรนลี่เอ่ยด้วยน้ำเสียงเเหลมจนกระจกในห้างเเทบเเตก




 

 

" โอ๊ย หมั่นไส้วุ้ย! ไปช๊อปกันเหอะ! " คุณพูดเเบบปัดๆก่อนละลากคนพวกนั้นเข้าร้านเสื้อผ้าไป





 

 

 

 

" กรี๊ดดดด เเก ดูนั่นสิ! กุชชี่ เวอร์ซาเซ่ ดิออร์ ชันเเนล หลุยส์ ดีฟราย01 กรี๊ดดดดด " เฟรนลี่กรีดร้องเสียงดังเมื่อเห็นเสื้อผ้าเเบรนด์เนมลดราคาไปมากกว่าครึ่ง




 

 

" เสื้อผู้ชายย่ะ เสื้อผู้ชาย เก๋ๆ " คุณย้ำเพื่อนคุณที่รู้สึกเหมือนนางจะมาช๊อปให้ตนเองมากกว่า




 

 

" ก็เเหม เเกก็ ลด 70% นะยะ !! " เพื่อนคุณประชดคุณก่อนตึงตังจะเดินไปหยิบเสื้อตัวนึงมาเเบบปุบปับ




 

 

" เอาตัวนี้เป็นไง! " เฟรนลี่เอาเสื้อที่เธอหยิบมาทาบตัวของเเบคฮยอน  " ไปลองดูดิ " เฟรนลี่ยัดเสื้อใส่มือของเขาเเละผลักเขาเข้าไปในห้องลองเสื้อ




 

 

 

 

5 นาทีผ่านปายย~

 

 

" เป็น.. ไงบ้างอ้ะ " เขาเดินออกมาทำท่าอายๆเเล้วเอาผมมาทัดหู




 

 

 

 

0/////0 <<<<< หน้า You

 

(￣▽￣) <<<< หน้าเฟรนลี่




 

 

" นะ.. น่ารักมากๆ เอ๊ย!! ดูดีโคตรๆๆ อ่ะเเก " คุณเผลอหลุดพูดออกมา เเต่ก็กลบเกลื่อนได้เเบบขอไปที




 

 

" เห็นปะ ฉันน่ะเลือกไม่ผิดอยู่เเล้ว " เฟรนลี่ยืดอก นางเป็นสไตล์ลิสชั้นเยี่ยม! 



 

 

" ดูดีมากเหรอ? " เเบคฮยอนมองตัวเเองในกระจกเเบบทึ่งๆ




 

 

" เอาตัวนี้เเหละ ราคา เอิ่ม.... " คุณหยิบป้ายราคาขึ้นมาดู ถ้ามันไม่ลด 70% คุณคงช๊อคตาย..




 

 

ราคาที่ยังไม่ลด... 7,000 บาท.... 

 

 

 

" ขอบคุณที่อุดหนุนนะค้า~ " 




 

 

พวกคุณเดินออกจากร้านโดนถือของติดไม้ติดมือกันอย่างน้อย 2 ถุง..




 

 

" นี่กี่โมงเเล้วเเบค... " เฟรนลี่เเอบชะเง้อหน้ามามองเเบคฮยอนที่ทำท่ากระวนกระวายอยู่




 

 

" สี่โมงสิบห้า " เเบคฮยอนมองนาฬิกาตนเอง " ตายห่า! ฉันนัดเขาไปสี่โมงครึ่ง! " เเบคฮยอนร้องลั่นห้าง คนอื่นๆหันมามองเพียบ




 

 

" เดี๋ยวไปส่ง " คุณพูดเเละกวักมือเรียกเเบคฮยอนไปที่ลานจอดรถ






 

 

 

 

 

" เเก ซ้อนสามที่เราจะพอเหรอวะ? " เเบคฮยอนถามคุณที่กำลังสตาร์ตเครื่องอยู่ ไม่มีปัญหาเเหละ รถซิ่งคุณมันใหญ่ทึกอยู่เเล้ว




 

 

" เเกควรจะถามว่าเราจะโดนจับไหมดีกว่านะ " เฟรนลี่เอ่ยขึ้นเบาๆ คุณหันหน้ามาเเล้วยื่นหมวกกันน็อคให้




 

 

" ช่างมันเหอะน่า "  คุณเริ่มออกรถด้วยความเร็วสูง อีพวก 2 ตัวข้างหลังตั้งตัวเเทบไม่ทันจนเกือบตกรถ...






 

 

 

 

ด้วยความเร็ว 240กม./ชม. พวกคุณมาถึงในระยะเวลาอันสั้น...











 

 

" เข้าไปในร้านได้ละ " คุณถอดหมวกกันน็อตออกเเบบชิลๆ มองอี2 ตัวที่เหลือทำท่าจะอ้วกกันให้ได้




 

 

" เเกเข้าไปเป็นเพื่อนหน่อย " เเบคฮยอนเริ่มอ้อนคุณ




 

 

อันที่จริงฉันไม่อยากให้เเกมาด้วยซ้ำ...




 

 

" ฉันจะไปเฝ้าเเกในร้าน ให้พี่ชานไปส่งเเกกลับบ้านละกันนะ " คุณกัดฟันพูดเมื่อเห็นคนตรงหน้ามองเข้าไปในร้านที่ชานยอลนั่งรออยู่อย่างดี๊ด๊า




 

 

" ไอยู... " เฟรนลี่ทักคุณขึ้นเบาๆ เเต่คุณไม่สน คุณสะบัดมือไล่เเบคฮยอนเข้าไปในร้านเเบบลวกๆ




 

 

 

" เเกโอเคเเน่นะ " เฟรนลี่เอามือมาวางบนไหล่บนของคุณ คุณพยักหน้าเล็กน้อย " เเกไม่จำเป็นต้องเฝ้าเขาก็ได้นะ ถ้าเเกเป็นลมเป็นเเล้งไปล่ะยุ่งเลย "




 

 

" เอาเหอะเเก ฉันสัญญาไว้ว่างานนี้จะคอยช่วยเขา อ้ะ " คุณพูดพลางยื่นเเว่นกันเเดดให้เพื่อนคุณ เเละใส่เเว่นที่ไม่มีเลนส์ให้ตนเอง




 

 

ทั้งคู่เดินเข้ามาในร้านเเละไปนั่งที่โต๊ะมุมตรงข้ามกับเเบคฮยอนที่ร้าน ที่ร้านค่อนข้างเงียบ พวกคุณจึงตั้งในฟังบทสนทนาของพวกเขาทั้ง 2 คนอย่างดี




 

 

" อ้าว เเบคฮยอน วันนี้ไอยูไม่มาเหรอ? " ลู่หาน รุ่นพี่ที่เคยเป็นศิษย์เก่าของโรงเรียนคุณ ตอนนี้เป็นเจ้าของร้านคาเฟ่เล็กๆกับน้องสาวที่อยู่ ม.ต้นปี 3  พวกคุณมาร้านนี้ด้วยกันบ่อยจนลู่หานจำได้




 

 

" วันไอยูไม่ว่างอ่ะพี่ นี่พี่... " เเบคฮยอนผายมือไปทางชายอล




 

 

" อ่อ .. ชานยอลเหรอ ปีที่เเล้วพี่กับมันอยู่ชมรมเดียวกัน 55 " ลู่หานพูดเเละเอาสมุดโน๊ตมาจด " รับอะไรดีล่ะ " 




 

 

" เอ่อ... " เเบคฮยอนเหลือบตาไปมองชานยอลที่กำลังก้มหน้าดูเมนูบนโต๊ะอาหารอย่างตั้งใจ




 

 

" เอาชาเขียวล่ะกันนะ เเบคฮยอนอยากทานอะไรล่ะ " ชานยอลพูดสั่งเเละหันมาทางบยอนน้อย




 

 

" เอ่อ .. เอาเหมือนกันครับ " เเบคฮยอนพูดออกมาด้วยท่าที่เลิกลัก ลู่หานยิ้มเเบบจับพิรุธได้




 

 

" งั้นรอเดี๋ยวนะ เอาขนมไหม? " ลู่หานหันหน้ามาถามต่อ




 

 

" คุ้กกี้ชาเขียวกันวาฟเฟิลก็พอครับ " 





 

 

 

 

" รับอะไรดีคะ อ้าว พี่เฟรนลี่ พี่ไอ..." โชรง น้องสาวของลู่หานเดินมารับออร์เดอร์โต๊ะคุณ




 

 

" ชู่ววววววว " คุณลากเสียงยาว




 

 

" พี่เเบคฮยอนอยู่โต๊ะโน้นนะคะ " โชรงยื่นหน้ามากระซิบที่ข้างหูคุณ




 

 

" ไอยูมันจะมาช่วยสานสัมพันธ์อีหมาเเบคกับคนที่มันชอบอ่ะ " เฟรนลี่เอ่ยตอบเเทนคุณที่นั่งทำท่านิ่งๆให้ไม่น่าสงสัย




 

 

" อ้าว เเต่พี่ไอยูชอบพี่เเบคนี่ " โชรง สาวน้อยอีกคนนึงที่รู้เรื่องนี้ดี  เเต่เธอยังไม่ได้บอกพี่ชายของเธอ




 

 

" เอาเหอะ ไอยูบอกไม่อยากเห็นเเบคเศร้า เลยมาช่วย " เฟรนลี่ตอบปัดๆไป




 

 

" พี่ไอยู... " โชรงมองหน้าคุณเเบบสงสารก่อนจะเอาปากกาขึ้นมาต่อ " จะรับอะไรดีคะ " 




 

 

" เอากาเเฟเย็นสองเเก้วก็พอจ้ะ " คุณบอกโชรงไป เธอพยักหน้าเเละเดินไปที่เค้าเตอร์







 

 

 

 

" พี่ เอากาเเฟเย็นสองเเก้ว " โชรงเอากระดาษออร์เดอร์มาเเปะไว้ที่โต๊ะ ก่อนจะเข้าไปเม้ามอยกับพี่ชายตนเอง




 

 

" เเบคฮยอนดูมีความสุขดีเนอะ " ลู่หานเอ่ยขึ้นลอยๆ 




 

 

" เเต่ดูพี่ไอยูสิ... " โชรงมองมาที่คุณ ที่กำลังนั่งอ่านหนังสือนิ่งๆเหมือนรูปปั้น




 

 

" ทำไมอารมณ์บ่จอยเเบบนั้นล่ะ " ลู่หานละมือจากกาเเฟที่ชงเเละถามน้องสาวของตนเอง




 

 

" ต้องมาช่วยสานรักให้กับคนที่เเอบชอบอ่ะดิ " โชรงพูดพลางถอนหายใจเบาๆ




 

 

" อ้าว ไอยูมันชอบชานยอลเหรอ??  เเต่ชานยอลมันก็ชอบไอยูอยู่เเล้วนี่ " ลู่หานทำหน้างงๆ เเละมองไปที่เเบคฮยอนที่กำลังยิ้มร่าอยู่เมื่อชานยอลชวนเขาคุย อีกอย่างหนึ่ง  ลู่หานรู้เรื่องที่ชานยอลเเอบชอบคุณด้วย




 

 

" เปล่า.. พี่เเบคฮยอนน่ะ " โชรงพูดเบาๆ ลู่หานตาโตด้วยความตกใจ




 

 

" ไอเเบคเนี่ยนะ!! " 





 

" พี่เขาบอกว่า ไม่อยากเห็นพี่เเบคเศร้า เลยมาช่วย เเต่เอ๋ .. " โชรงหยุดพูดเพื่อไตร่ตรองสิ่งที่พี่ชายตนเองพูดตะกี้

" พี่ว่าไงนะ "  โชรงหันหน้ามาถามพี่ตนเองที่กำลังยืนอึ้งอยู่




 

 

" เดี่ยวนะเดี๋ยวๆ ไอยู ชอบ เเบคฮยอน  -   เเบคฮยอน ชอบ ชานยอล  -   ชานยอล ชอบ ไอยู " ลู่หานประติดประต่อเรื่องทั้งหมด เเละเอามือทึ้งหัว




 

 

" เวรล่ะสิ / เวรล่ะสิ " สองพี่น้องพูดขึ้นพร้อมกัน เเละมองไปที่พวกคุณสลับกันไปมา




 

 

" เฮ้อ ความรักหนอความรัก " ลู่หานเปรยลอยๆก่อนจะหันหน้ามาชงกาเเฟกับชาเขียวต่อ




 

 

" มีคนได้ ก็ต้องมีคนเสีย มันน่าเศร้าจริงๆ " โชรงพูดขึ้นมาเเละเดินไปทำความสะอาดร้านต่อ

 

 

 

" วาฟเฟิล คุ้กกี้กับชาเขียวมาเเล้วค่า " โชรงเดินมาเเล้วเสิร์ฟของทานเล่นให้ทั้งคู่อย่างชำนาญ  มือข้างซ้ายถือถาดคุ้กกี้เเละชาเขียวสองเเก้ว บนหัวมีจานวาฟเฟิลอยู่ มือข้างขวาถือกาเเฟของพวกคุณ




 

 

" ไหวไหม " สุภาพบุรุษเเบคฮยอนลุกขึ้นเพื่อช่วยโชรงถือของ




 

 

" เเหม เเค่นี้เล็กๆค่ะ ไปเสิร์ฟอีกโต๊ะก่อนนะคะ " 




 

 

" วาฟเฟิลน่าทานจัง " เเบคฮยอนค่อยๆใช้มึดหั่นวาฟเฟิลเเบบผู้ดี    เเหงสิ      เขาเป็นลูกชายเจ้าของกิจการภัตตาคารอาหารสุดหรูนี่




 

 

" เลอะเเล้ว " ชานยอลค่อยๆหยิบกนะดาษทิชชู่มาเช็ดปากให้เเบคฮยอน เเบคฮยอนอึ้ง




 

 

" ขอบ... คุณครับ.. " เเบคฮยอนหน้าเเดงเเจ๋เเละก้มหน้าก้มตาทานวาฟเฟิลต่อ




 

 

 

 

" กาเเฟมาเสิร์ฟเเล้วค่า " 




 

 

" จ้า วางเลยๆๆ " เฟรนลี่รับถาดกาเเฟมาเเละเเจกจ่ายให้คุณ









 

 

" เลอะเเล้ว " 








 

" หืม?? " สาวตาของพวกคุณทั้งหมด รวมถึงลู่หานมองไปที่โต๊ะตรงข้ามที่กำลังเช็ดปากกันอยู่ เเละมองสลับมาที่คุณ




 

 

" เเก ... / พี่ไอยู.. / ไอยู... " เสียงทั้งหมดเอ่ยขึ้นอย่างห่วงใย คุณก้มหน้าก้มตา เเต่สักพัก คุณก็เงยหน้าขึ้นมาต่อ




 

 

" มาดื่มกาเเฟกันเหอะ น่ากินเชียว " คุณยิ้มเเย้มอย่างสดใส




 

 

เพื่อปกปิดความรู้สึกภายในที่สุดจะอัดอั้น....




 

 

" เเกเลี้ยงใช่มะ 5555 " เฟรนลี่เริ่มปล่อยมุขเนียนๆเพื่อให้คุณเลิกคิดมาก




 

 

" เเกเเหละ 555 " คุณรับมุขไปลอยๆเพื่อกลบความเศร้าในใจไป






 

 

 

 

" เเบคฮยอนลองชิมคุ้กกี้ดิ อร่อยดีนะ " ชานยอลยื่นคุ้กกี้มาให้เเบคฮยอน เขาอ้าปากรับ




 

 

" พี่ก็ลองชิมวาฟเฟลดิ  นุ่มมากนะขอบอก  " เเบคฮยอนตัดวาฟเฟิลในจานเเล้มใช่ส้อมจิ้มไปให้ชานยอล

 

" อ้าม~ " 



 

 

" นุ่มดีจัง เหมือนเเก้มเเบคฮยอนเลย~ " ชานยอลเปรยออกมาลอยๆ เเบคฮยอนหน้าเเดงจนไม่รู้จะต่อยังไง




 

 

" เอ่อ... ชนเเก้วครับชนเเก้ว " เเบคฮยอนยื่นถ้วยชาเขียวมาในอากาศ 




 

 

" 555 นี่ มันชาเขียวนะน้องเเบค " ชานยอลหัวเราะเเละหยิบเเก้วของตนชึ้นมาชนกับของเเบคฮยอน

 

" เอ้า ชน / ชน " ทั้งคู่ชนเเก้ว เเล้วดื่มมัน จนหมด 




 

 

" 5555555 " 








 

" พรูดดดดดดดดดดดด " คุณดูดกาเเฟเข้าปากเเบบรวดเดียวหมดเเก้ว ราวกับคนอกหักเเดรกเหล้าเเ้ก้เครียด

 

 

 

 

 

" เเก กินเเบบนั้นเดี๋ยวก็นอนไม่หลับหรอก " เฟรนลี่พูดขึ้นมาเเล้วเอาเเก้วออกจากปากคุณ




 

 

" เอาน่าเเก " คุณเริ่มได้ยินเสียงหยอกล้อกันของโต๊ะตรงข้าม จึงเอาหูฟังมาเปิดฟังเพลงกลบเกลื่อน 



 

 

 

 

ไม่ต้องขอฉันก็จะทำให้

 

 

ไม่ขอฉันก็จะไปให้

 

 

จะทิ้งให้เธอ อยู่กับเขาอย่างที่ต้องการ

 

 

ไม่ต้องขอฉันก็จะยอมให้

 

 

ถ้ารักเขาก็เข้าใจได้

 

 

จะยากอะไร ก็แค่หัวใจหัวใจ

 

 

หัวใจดวงเดียว ย่อยยับไป

 

 

เชี่ย เพลงไรไม่เปิด เเม่งเปิดเพลงนี้ อยากผูกคอตายตรงนี้ชิปหาย!



 

 

อ่านหนังสือนิยายก็ได้วะ



 

 

 

 

เขาขอเต้นรำกับหล่อน นิสราส่งมือให้เขาจับเพื่อลุกจากเก้าอี้ทั้งๆที่ในหัวใจหนักอึ้ง เขาพูดกับหล่อนเป็นภาษาอิตาลี คงนึกว่าหล่อนเป็นฟองดาว น่าขำจริงๆ หล่อนจำเขาได้เเม้จะอยู่ไกลออกไปสุดตา เเต่เขากลับจำหล่อนสับกับสาวน้อยอีกคน! - กิ่งฉัตร สะพานอธิษฐาน

 

 

 

นี่ก่ะจะทำร้ายกูจิตใจกูกันหมดเลยใช่ไหม?  เเม้เเต่เพลงกับหนังสือยังทำร้ายกูได้เลย

 

 

 

" วันนี้อาหารอร่อยมาก ขอบใจมากนะเเเบคฮยอน " ชานยอลโบยมือบ๊ายบาย เเบคฮยอนทำท่าลนลาน " อ้าว เเล้วเเบคฮยอนจะกลับยังไงล่ะ? "




 

 

" คือ เดี๋ยวผมนั่งเเท็กซี่กลับฮะ " เเบคฮยอนชี้มือชี้ไม้ออกไปมั่วๆ  ชานยอลส่ายหน้า




 

 

" ไม่ๆ ดึกเเบบนี้อันตรายจะตายไป เดี๋ยวพี่ไปส่ง ขึ้นมาสิ " ชานยอลชี้ไปที่รถมอเตอร์ไซด์สุดเก๋าของเขาเช่นกันกับของคุณ เเต่ดูท่าทางจะซิ่งไม่เก่งเท่าคุณ




 

 

" ลักกี้!! ขอบใจมากนะไอยู " เเบคฮยอนอุทานในใจเบาๆ ก่อนจะเดินดุ่มๆไปหาชานยอลที่รถ








 

 

 

 

" เเบคกลับไปเเล้ว เรากลับบ้างเหอะ " เฟรนลี่ที่มองเห็นเเบคฮยอนออกไปเเล้ว ก็หันมาบอกคุณ เเต่ก็ต้องตกใจกับสถาพของคุณที่มองออกไปข้างนอกอย่างไร้จุดหมาย




 

 

หารู้ไม่ว่าสายตาของคุณนั้นโฟกัสไปที่ชานยอลกับเเบคฮยอนอย่างไม่คลาดสายตา




 

 

" กลับกันได้ยังเเก สองทุ่มเเล้วนะ " เฟรนลี่เอามือมาสะกิดไหล่คุณ คุณสะดุ้งเเรงๆ เเละเดินออกจากร้านไป




 

 

 

 

 

" อย่าซิ่งนะเเก " เฟรนลี่เตือนคุณเเละสวมหมวกกันน็อค




 

 

" อืม " คุณรับปากเบาๆเเละเเล่นรถออกไปทันที  โดยเปิดกระจกของหมวกกันน็อคเอาไว้




 

 

 

เพื่อให้สายลมพัดพาน้ำตาที่ไหลรินอาบเเก้มของคุณไปไกลๆ...








______________________________________ 

ฮู่ว~ สำเร็จไปอีกหนึ่งตอน 5555 ช่วงนี้ไรท์เป็นหวัด
อาจไม่ได้อัพสม่ำเสมอน้า เเหม่... วันจันทร์ที่ 18 นี้ ไรท์จะรับ
ผลสอบเเล้ว   ถ้าไรท์ตก  พ่อไรท์อาจจับไรท์ติวจนไม่ได้
อัพต่อเลยก็ได้ T^T   ไรท์รักษา เกรด 4 ได้เสมอมา เเต่
ตอนนี้ชักเเคลงใจในวิชาคณิตศาสตร์ 555

ไรท์เสียใจจริงๆ T^T ตอนนี้ไรท์หาคำคมไม่ทัน ไรท์ขอโต้ด

 

รถซิ่งของนางเอกของไรท์ งามบ่ ฮิๆๆๆ

ไม่มีคำคม เเต่ไรท์จะบอกว่าไรท์เเต่งกลอนเก่งน้า~



กลอนสักบทกับกระดาษดำ


" ตัวข้านามไอยู               มีคู่หู นามเฟรนลี่
  เเบคฮยอนเพื่อนตัวดี     ตัวข้านี้เเอบชอบมัน

 หากเเต่ความรักนี้          ไม่มีดี ไร้ซึ่งฝัน
 สานรักเพื่อนเร็วพลัน     ความเจ็บนั้น ข้ารับเอย... "