คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : เขาตัวจริงแล้วฉันตัวอะไร(ของเทอละเฟย์)
���������� เช้าวันรุ่งขึ้น
�� ที่โรงเรียนหญิงล้วน
�� ทุกคนต่างก็กำลังพูดคุย ถกเถียงกันหลังจากที่ได้ดูข่าวที่บอร์ดประชาสัมพันธ์ประจำโรงเรียน
�� เป็นข่าวที่ว่าเฟย์คือลูกสาวเศรษฐีที่ปิดบังตัวเองมาตลอด
�� และสร้างความฮือฮาเป็นอย่างมากกับภาพที่เฟย์หอมแก้มมีนบนเวทีเมื่อคืนนี้
�� เมื่อเฟย์ก้าวเข้ามาในโรงเรียนทุกสายตาต่างจับจ้องไปที่เทอ
�� ทั้งยิ้มให้ ทั้งหัวเราะ ทั้งซุบซิบกัน ดูแล้วน่ารำคาญจริงๆ
�� แต่เฟย์ก็ไม่ได้สนใจสายตาที่จ้องมองเทอแต่อย่างใด
�� สิ่งที่เทอสนใจก็คือเทอต้องมานั่งรอเพื่อนรุ่นน้องคนสนิท(เป็นกิ๊กเฟย์นั่นเอง)
�� อย่างเช่นทุกๆวัน เฟย์นั่งรอไม่นานนักคนที่เทอรอคอยก็มาถึง
��������������� “อรุณสวัสดิ์นะพิม” เฟย์ไม่รอช้าตรงเข้าทักทายทันทีเหมือนทุกๆวัน
��������������� “อรุณสวัสดิ์คะ คุณพรปวีณ์” แต่คำทักทายของพิมไม่เหมือนทุกๆวัน�
�� พิมยิ้มน้อยๆแล้วก้มหน้าเดินผ่านหน้าเฟย์ไปเฉยๆ
�� ทำให้เฟย็เกิดอาการงงเป็นอย่างมาก
�� เฟย์ไม่รอช้าคว้าแขนพิมไว้ทันที
��������������� “เดี๋ยวก่อนสิพิม นี่มันอะไรกันทำไมพิมต้องทำแบบนี้กับเราด้วย” เฟย์ถาม
��������������� “แล้วมันอะไรกันละ เฟย์ไม่ใช่เฟย์คนเดิมอีกต่อไป ทุกอย่างมันเปลี่ยนไปแล้ว�
�� �ทางที่ดีพิมว่าเฟย์กลับไปอยู่ในที่ที่เฟย์ควรจะอยู่ ความรักของเรามันเป็นไปไม่ได้หรอกเฟย์�
�� �เฟย์ดีเกินไปสำหรับพิม พิมไม่อยากให้ใครว่าพิมไม่เจียม �เรา-เลิก-กัน-เถอะ”�
��� พิมกลั้นใจกลั้นน้ำตาพูดคำที่ฝืนใจตัวเองออกมาในที่สุด
�� �สะบัดมืออีกคนที่จับอยู่แล้ววิ่งออกไปทันที แต่เฟย์ก็ไม่รอช้าที่จะวิ่งตามออกไป
��� แต่คนที่น่าสงสารก็คือพิมที่ตอนนี้ทั้งวิ่งไปเช็ดน้ำตาไปด้วย
�
� �ตั้งหน้าตั้งตาวิ่งโดยไม่สนใจใครเลย ไม่รู้วิ่งมายังไงมาหยุดที่สระว่ายน้ำของโรงเรียน
� ส่วนเฟย์ที่วิ่งตามมาติดๆ
��������������� “พิมฟังเฟย์อธิบายก่อนสิ” เฟย์ดึงแขนพิม
��������������� “เฟย์ไม่ต้องอธิบายหรอก ยังไงเฟย์ก็ต้องแต่งงานอยู่ดี” สาวน้อยเอ่ยพร้อมทั้งน้ำตา
�� ที่ยิ่งเช็ดเท่าไรมันก็ยิ่งไหลออกมาอย่างห้ามไม่ได้
��������������� “ที่เฟย์ต้องหมั้นเพราะทางผู้ใหญ่ท่านจัดเตรียมไว้ให้ เฟย์เป็นลูกก็ไม่รุ้จะปฏิเสธยังไง” เฟย์อธิบาย
��������������� “แล้วไงละเฟย์ มันไม่มีประโยชน์ที่เฟย์จะต้องมาสนใจพิมอีกแล้ว เฟย์กลับไปห้องเถอะ
�� พิมอยากอยู่คนเดียว”�� พิมนั่งลงข้างขอบสระพลางปาดน้ำตาออกจากแก้มขาว
��������������� “พิมเข้าใจเฟย์หน่อยสิ ฟังเฟย์บ้างนะ พิม” เฟย์นั่งลงข้างๆพิมที่ขอบสระ
����������� “พิมไม่ฟัง เฟย์กลับไปซะพิมไม่อยากเห็นหน้าเฟย์ ได้ยินมั้ยพิมไม่อยากเห้นหน้าเฟย์.
�� ..กลับไปเลย..ไปสิ” พิมโวยวายใส่เฟย์ ผลักเฟย์ให้ออกไปห่างๆ
��������������� “พิม ฟังเฟย์สิ� พิม เฟย์รักพิมนะ ....” เฟย์จับมือพิมที่พยายามผลักเทอ
�ผลัก ๆ ผลัก� เมื่อรู้ว่าไม่ได้ผลจึงใช้ท่าไม้ตายสุดท้าย นั่นคือ
��������������� “เฮ้ย!!!....”�� ‘ต้าม!’
����������� ‘ซ่า ! ซ่า !’
� เฟย์กอดพิมโผลงสระว่ายน้ำ
�ทั้งคู่ตกลงในสระน้ำพร้อมกัน พิมตกใจมากกอดเฟย์ไว้แน่น
� ยื้อแย่งกันในสระน้ำ อยู่ใกล้กันยิ่งกลั้นใจ ยิ่งใกล้กันเท่าไรก็ยิ่งเจ็บ
��������������� “เปียกหมดเลย เฟย์เล่นอะไรก็ไม่รู้” พิมเขิน แต่ตัวเองกอดเฟย์ซะแน่น
��������������� “ก็พิม ผลักไสไล่ส่งเฟย์ดีนักก็ต้องโดนแบบนี้แหละ 55555++” เฟย์หัวเราะอย่างชอบใจ
��������������� “ไม่เอาแล้วพิมจะขึ้นแล้วนะ พิมหนาว” พิมบอกเฟย์ที่กอดเทออยู่
��������������� “หนาวใช่มั้ยงั้นเฟย์ก็จะกอดอยู่แบบนี้ดีมั้ย” เฟย์ทำหน้ากะล่อน
��������������� “ไม่เอาแล้วเฟย์ปล่อยพิมนะ� เฟย์...ปล่อยพิมเถอะนะคะ พิมหนาว” พิมอ้อนวอน
��������������� “ถ้าเฟย์ปล่อย พิมสัญญาก่อนสิว่าพิมจะไม่โกรธเฟย์...แล้วก็ตอบเฟย์ด้วยว่า พิมรักเฟย์รึป่าว”�
�� เฟย์ยื่นข้อเสนอที่เป็นปะโยชน์ต่อตัวเองอย่างมาก
��������������� “คะ พิมไม่โกรธเฟย์หรอก. แล้วปล่อยพิมได้รึยังคะ” พิมตอบคำถาม
��������������� “ยังเหลืออีกหนึ่งข้อ...พิมรักเฟย์มั้ย” เฟย์สบตาถามพิม ด้วยสีหน้าที่แลดูจริงจัง
��������������� “รักสิ...พิมรักเฟย์นะ...ปล่อยได้ยัง” พิมยิ้มอย่างเขินอายที่ต้องบอกรักเฟย์
� ท่ามกลางบรรยากาศที่แสนจะโรแมนติก(ในสระว่ายน้ำเนี่ยนะ คิดได้ไงนะ)
������������ วันนี้แก้วมาโรงเรียนอย่างอารมณ์ดี
� แต่ไม่รู้ว่าเพื่อนซี้สุดแสบของเทอหายไปไหน
� โทรหาก็ปิดเครื่อง
� แก้วจึงต้องเดินหาเฟย์เพื่อนจะถามว่าเอาเพื่อนเทอไปไว้ไหน
� แต่เมื่อแก้วเดินมาก็เห็นกลุ่มวัยรุ่นกลุ่มกำลังมุงดูที่บอร์ดประชาสัมพันธ์ประจำโรงเรียน
� แก้วจึงลองเดินเข้าไปดูใกล้ๆ อยากรู้ว่าเค้ามุงดูอะไรกัน
� แต่ยังไม่ทันจะเอ่ยถาม
���������������
‘กรี้ด พี่แก้ว’
�‘พี่แก้วคะพี่แก้วเก่งที่สุกเลยคะ’
�‘พี่แก้วคะแล้วทุนการศึกษาพี่แก้วจะให้ใครคะ’
�‘พี่แก้วคะ พี่แก้ว’ ‘พี่แก้วคะ เท่ที่สุกเลยคะ’
�‘ร้าก..พี่แก้วจังเลยคะ..จุ๊บ.ๆๆๆ’
บรรดาแฟนคลับเข้ามารุมแก้ว
พึ่บ...พั่บ ปึ้ก..
ต่างคนต่างเบียดกันไม่รู้ว่าใครเป็นใคร
“ผลั่ก..ซ่า..!!...เฮ้ย..”
“ทำอะไของเทอเนี่ย ดูสิเสื้อฉันเปียกหมดแล้ว..”
แก้วโวยวายทั้นทีเมื่อใครบางคนทำน้ำหกใส่เสื้อของเทอ
“ขอโทษนะ ชั้นไม่ได้ตั้งใจ”
เทอคนนั้นกล่าวขอโทษอย่างสุภาพ แล้วหยิบผ้าเช็ดหน้าขึ้นมาเพื่อจะเช็ดเสื้อให้แก้ว
“เทออีกแล้วหรอ ยัยเฉิ่ม !!! เวรกรรมอะไรของชั้นนะเน่ยถึงต้องพบเจอแต่เทอเนี่ย...
�� .มานี่ชั้นเช็ดเอง”�
แก้วแย่งผ้าเช็ดหน้าจากมือยัยเฉิ่มมาเช็ดเอง
“แล้วคิดว่าชั้นอยากเจอเทอมากนักรึไง ...หยิ่งยโส..เอาแต่ใจ...ขี้เก๊ก...
�� แถมยังปากร้ายอย่างกับผู้หญิงซะอีก..”�
��� ยัยเฉิ่มพูดแล้วก็เดินชนไหล่แก้วออกไป
“โธ่เว้ย..ยัยเฉิ่มนะยัยเฉิ่ม” แก้วฉุนขึ้นมาทันที บรรดาแฟนคลับที่รุมล้อมเมื่อสักครู่นี้
��� ตอนนี้กลับหายไปหมดไม่เหลือสักคน
“ว่าชั้นปากร้ายหรอ เทอนั่นแหละปากร้ายยัยเฉิ่มขนมจีนเอ้ย!!”
แก้วเดินไปบ่นไปเช็ดเสื้อไปอย่างอามรมณ์เสีย
เช็ดเสื้อแล้วก็ยัดผ้าเช็ดหน้ายัยเฉิ่มเข้ากระเป๋ากางเกงตัวเอง
“อ้าวแก้ว อรุณสวัสดิ์ มาแต่เช้าเชียวนะ� แล้วไปทำไรมาเนี่ยเสื้อเปียกเลยนะ”�
�� แจมที่เพิ่งมาถึงเดินเข้ามาทักแก้ว
“ก็ยัยเฉิ่มนะสิ ...กวนอารมณ์ชั้นแต่เช้าเลยอุตส่าห์มาแบบอารมณ์ดี�
�� แล้วแถมมาว่าชั้นปากร้ายอีกต่างหาก น่าโมโหจริงๆเลย” แก้วบ่นเป็นชุดเลย
�� ซึ่งแจมก็ได้แต่หัวเราะ
“โถ..นึกว่าเรื่องอะไร555++ ชั้นว่า พักนี้แกเจ๊อะ ยัยเฉิ่มบ่อยนะ อะไรอะไรก็ยัยเฉิ่ม�
�� ชั้นว่าต้องเป็นพรหมลิขิตแน่ๆเลยนะแกว่ามั้ย” แจมแหย่แก้วเพื่อให้หายอารมณ์เสีย�
� แต่รู้สึกว่ายิ่งทำให้อารมณ์เสีย
“พรหมลิขิตอะไรละ ชั้นว่านะ กรรมลิขิตมากกว่า แถมด้วยเคราะห์ซ้ำกรรมซัดอีกต่างหาก” แก้วบ่น
“อะ โอเคโอเค กรรมลิขิตก็กรรมลิขิต เข้าห้องกันเถอะ ขี้เกียจเข้าแถว”�
�� แจมบอกแล้วเดินนำไปเพราะไม่อยากเข้าแถว ซึ่งแก้วก็ไม่เข้าอยู่แล้วละ
“แล้วนี่แกทำไมไม่รู้จักเปิดเครื่องชั้นโทรหาร้อยครั้งแล้ว มีไว้ทำไมถ้าไม่รู้จักเปิด”
� �แก้วคิดขึ้นได้ว่ากำลังบ่นหาแจมที่ไม่เปิดมือถือ
“โทษที ชั้นทำหล่นที่ไหนก็ไม่รู้ หาจนทั่วคอนโดแล้วก็ไม่เจอ” แจมตอบ
“เออไม่เป็นไร เดี๋ยวค่อยไปซื้อใหม่” แก้วเลิกอารมณ์เสียนิดหน่อย
“เฮ้ย....เฟย์ �ทำไมเปียกอย่างนั้นนะ ไปทำไรมา55555++”�
�� แจมหัวเราะสภาพเฟย์ที่เปียกโชกเป็นลูกหมาตกน้ำเลย
“หัวเราะชั้นทำไมยัยผีเผือกแจม” เฟย์ถามอย่างไม่สบอารมณ์
“โถ่เฟย์ ชั้นล้อเล่นนิดเดียวเองนะ งั้นชั้นมาไปเปลี่ยนชุดนะ แก้วเข้าห้องก่อนเลยนะ”
�แจมบอกแล้วพาเฟย์ไปเปลี่ยนชุด
.....................................................................
� เป็นไงบ้าง
�������� พอใช้ได้มั้ย
������� ไลฟ์คุงเพิ่งกลับจากเข้าค่ายแนะแนวให้รุ่นน้อง
��� ไม่ได้นอนเลย
��� เหนื่อยมากเลย
� แต่ก็ไม่ลืมรีดเดอร์ที่น่ารักทุกๆๆๆคน
������� มาอัพให้อ่านกัน
��� ดีไม่ดีก็เม้นบอกด้วยนะ
����������������� ขอบคุณทุกคน
�ไปละ
บาย
�� จาก...ไลฟ์คุง
ความคิดเห็น