คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : ฝืนใจ===F*M
.........เวลา3ทุ่มตามที่ตกลงกันไว้
แก้วก็มาตามที่แจมนัด
แต่มองหาอยู่นานแล้วยังไม่เห็นวี่แววเพื่อนซี้เลย
หลอกให้มาเก้อรึป่าวเนี่ย
มองหาจนจะทั่วอยู่แล้ว
เดินหาแจมอยู่ดีๆก็เจอมีนนั่งดื่มอยู่คนเดียว จึงแวะเข้าไปทักทายซะหน่อย
“มีเรื่องกลุ้มใจอะไรหรอครับถึงมานั่งดื่มอยู่คนเดียว”
แก้วถามพร้อมกับนั่งลงข้างๆ
“ ....ก็..นิดหน่อยคะ เรื่องเดิมๆ” มีนตอบแบบเซ็งๆ
แก้วก็รู้ได้ทันทีว่าต้องเป็นเรื่องเฟย์แน่ๆ
“ถ้าเดาไม่ผิดก็คงเป็นเรื่องเฟย์ใช่มั้ยครับ”
“จะเป็นใครซะอีกละคะ ‘ก็รักอยู่คนเดียว’…”
มีนตอบแก้วแล้วยกขึ้นดื่มอีก
“ดื่มเยอะแล้วนะครับ พอเถอะนะ”
“แค่นี้ นิดหน่อยเองหรอกคะ ไม่ใช่ปัญหา”
ว่าแล้วก็ยกขึ้นดื่มอีก
“เออ มีนเห็นแจมบ้างมั้ย แก้วโทรหาแล้ว สงสัยแบทหมด”
“คุณแจมน่ะหรอ เห็นว่าไปรับฟางนะคะ เดี๋ยวก็คงมามั้งคะ”
พูดจบก็ยกดื่มอีกแก้วนึง
“มีนครับ พอเถอะนะ เดี๋ยวหมดก่อนแจมกลับมาไม่สนุกนะครับ”
“ไม่หรอกคะ เหลืออีกเยอะ” มีนพูดด้วยอาการที่เริ่มแสดงออกว่าเมา
“เอ่อ..เดี๋ยวแก้วมานะ ขอตัวแป๊บนึง.”
“ตามสบายเลยคะ”
แก้วเดินเข้ามาในห้องน้ำ
กดโทรศัพท์หาใครบางคน
“เฟย์ ตอนนี้อยู่ไหน”
(อยู่คอนโด มีไรหรอ)
“ตอนนี้มีนอยู่ผับ กำลังเมาหนักเลย มาดูหน่อยสิ”
(เรื่องของเค้าไม่เกี่ยวกับชั้น)
“ไม่เกี่ยวได้ไง คู่หมั้นแกนะ”
(แล้วไง เค้าเคยทำตัวเป็นคู่หมั้นที่ดีแล้วหรอ)
“โธ่..เฟย์ มีนเค้าน่าสงสารจะตาย เมาหนักขนาดนี้ยังเพ้อหาแต่แกเลยนะ ไม่สงสารบ้างหรอ”
(แกก็ดูแลไปสิ ชั้นอณุญาต)
“คนนะไม่ใช่สิ่งของที่จะฝากใครก็ได้ คิดดูแล้วกันนะ ถ้าจะมาก็ผับใกล้ๆคอนโดแจมนะ แค่นี้แหล่ะ”
‘คอยดูว่าจะใจแข็งได้แค่ไหน’
แก้วบ่นแล้วเดินออกไปหามีน
“เป็นไงบ้างครับมีน ไหวมั้ย??.”
เดินมาถึงแก้วก็ถามมีนทันที
“ไหวคะ แค่นี้สบายมาก”
“แก้ว มีน!!” ฟาง แจม มาถึงพอดี
“อ้าว แจม ชั้นมารอตั้งนานแล้ว” แก้วอยากบ่นเพื่อนซี้จริงๆ
ปล่อยให้รอตั้งนานตัวเองกลับไปรับแฟนเฉยเลย
“ขอโทษด้วยนะคะ ฟางขอให้แจมไปรับเองแหละคะ”
ฟางทำหน้าเหมือนคนผิด
“ไม่เป็นไรหรอกครับ แก้วก็แค่แซวแจมไปงั้นแหละ”
แก้วยิ้มให้ด้วยสายตาที่จ้องจะกิน
“มีนเป็นไงบ้าง ไหวมั้ย” ฟางถามเมื่อเห็นสภาพเพื่อนแล้วท่าทางจะแย่
“ไหวสิ ไปแดนซ์กันมั้ย เอาให้หายเศร้าไปเลย”
“มีนครับ ใจเย็นก่อนนะครับ” แก้วเข้าไปประคองมีน
“ฟางว่า เรา ไปหาที่นั่งตรงนู้นดีกว่ามั้ยคะ ดีมั้ยคะแจม”
ฟางออดอ้อนคนรักได้อย่างน่าอิจฉา
“ได้สิ....ไปกันเถอะแก้ว มีน”
แจมเดินตามคนรักต้อยๆอย่างเชื่อง
“เป็นไรหรอแจม ดูทำหน้าสิ”
แก้วทักเมื่อเพื่อนเทอทำหน้าเหมือนจะอ้วกเมื่อยกแก้วเหล้าจะดื่ม
“ป่าวหรอก”
แจมปฏิเสธ แต่ในใจกำลังคิดว่า
‘เมื่อคืนเรามาที่นี่ นี่นา แล้วเราก็ดื่มเหล้าจนรู้สึกมึนๆหัว แล้วจากนั้นก็กลับห้อง มีฟางไปด้วย
แต่พอตื่นมาก็ไม่เจอแล้ว ยังไงกันนะ”
แจมครุ่นคิดอยู่นานก็สะบัดเอาความคิดทั้งหลายทั้งปวงออกจากหัวแล้วกลับมาสนุกกับเพื่อนๆ
"เอ้า!!! เชียร์ แด่ความรักที่เจ็บช้ำ"
มีนยกแก้วขึ้นชนกับเพื่อนๆ
"แด่ความรักที่ยิ่งใหญ่ของเรา"
ฟางยกแก้วชนกับแจมพลางสบตาหวานซึ้ง
"ส่วนนี่ก็ แด่ความรัก 'ของเพื่อน'"
แก้วก็เอามั่ง ยกก้วขึ้นชนกับ แจม ฟาง
นั่งดื่มกันไปเรื่อยๆก็เกิดอยากสนุก
ชวนกันออกไปแดนซ์
ด้วยอาการมึนๆ ทำให้มีนตกอยู่ท่ามกลางเหล่านกกาที่จับจ้องตัวหงส์
มีนเซไปกอดคนนั้นทีคนนี้ทีไปทั่ว
จนมาถึง
“ทำตัวแบบนี้ได้ไงกัน”
“เฟยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย์!!!”
เท่านั้น มีนก็หมดสติไปในอ้อมกอดของเฟย์
เพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์ที่ดื่มเข้าไปหลายลิตร
เฟย์จึงต้องช่วยพยุงทั้งอุ้มเพื่อที่จะพากลับบ้าน
“ดึกมากแล้ว กลับได้แล้วนะพี่ฟาง”
พูดจบเฟย์ก็อุ้มมีนออกไปทันที
เฟย์วางมีนลงที่เบาะข้างคนขับอย่างเบามือที่สุด
“เฮ้อออ!! ถ้ากลับบ้านสภาพนี้ เตี่ยต้องว่าแน่ๆเลย ไปคอนโดเฟย์ก็แล้วกันนะ”
เฟย์บ่นกับมีนเบาๆ แล้วขับรถมุ่งหน้าไปคอนโด
เพราะเฟย์โกรธฟางทำให้หนีไปอยู่คอนโดเพียงลำพัง
รถแล่นมาไม่นานก็ถึงที่หมาย
เฟย์อุ้มมีนขึ้นมาในห้องนอน
วางลงบนที่นอนนุ่มๆอย่างทะนุถนอมปานดวงใจ
“เฟย์ มีนรักเฟย์นะ อย่าทิ้งมีนนะเฟย์ เฟย์อย่าไป.”
มีนละเมอเรียกหาแต่เฟย์
‘เป็นมากขนาดนี้เลยหรอ รักเฟย์ทำไม เฟย์ไม่ดีพอสำหรับพี่หรอกพี่มีน’
เฟย์บ่นกับตัวเองเบาๆเมื่อเห็นสภาพมีนที่เอาแต่เพ้อหาชื่อเฟย์คนเดียว
“เฮ้อ! ถอดเสื้อหน่อยนะจะได้หลับสบาย”
เฟย์ถอดเสื้อนอกออกให้มีน แล้วเอาน้ำมาเช็ดหน้าให้ ห่มผ้าให้เรียบร้อย
แล้วนั่งมองเวลาที่มีนหลับมีแต่ความน่ารัก น่าหลงใหล
น่าเป็นเจ้าของอยากมีไว้ในครอบครอง
“ถ้ารักมันทำร้ายขนาดนี้แล้วจะมีรักไว้ทำไม”
เฟย์นั่งบ่นอะไรไปเรื่อยเปื่อย
“รักไม่เคยทำร้ายใคร แต่คนต่างหากที่ทำร้ายกันเอง”
มีนรู้สึกตัวขึ้นมาได้ยินคำที่เฟย์บ่น
“เป็นไงบ้าง ดีขึ้นแล้วหรอ”
เฟย์ถามอย่างไม่ค่อยใส่ใจนัก
“ไปที่นั่นทำไม ไมไม่ปล่อยไว้ซะเลยละ”
มีนถามแบบว่าประชดน้อยๆ
“เดี๋ยวโทรบอกเตี่ยให้”
“เดี่ยวสิ.” เฟย์จะลุกออกไปแต่มีนรั้งมือไว้
“ทำไมละ.” เฟย์หันมาถาม
“ไม่ต้องโทรหรอก บอกเตี่ยไว้แล้วว่ามาเที่ยวกับแจม” มีนตอบ
“แต่นี่ไม่ใช่แจม” เฟย์ทำหน้านิ่ง
“แต่เป็นคู่หมั้น” มีนพูดอย่างชัดเจน
“แต่อีกไม่นานก็จะเป็นแค่อดีต” เฟย์ยังคงทำหน้านิ่ง
“กล้าทิ้งได้ลงคอหรอ????” มีนลุกขึ้นมาเอาหน้าเข้ามาใกล้ๆเฟย์
มองลึกเข้าไปในตา
“ทำไมจะไม่กล้า” เฟย์ตอบแบบท้าทาย
“เพราะความรักไง !!รักที่ปิดบังไว้” มีนบอก
“ไม่มีในหัวสมอง ” เฟย์เบือนหน้าหนี
“ถ้าเป็นอย่างนั้นจริงๆ ทำไมไม่กล้าสบตาละ” มีนจับหน้าเฟย์ให้หันมามอง
“เพราะว่า ไม่อยากให้ใครเห็นความเฉยชาในสายตา”
“แน่ใจหรอ”
มีนหลับตาลงแล้วค่อยๆเลื่อนใบหน้าเข้าไปหาเฟย์
ริมฝีปากสัมผัสกันเบาๆ รับรู้ถึงลมหายใจอุ่นๆที่ผ่อนออกมา
เคล้าด้วยกลิ่นเหล้าอ่อนๆ
ช่างยั่วอารมณ์ได้ดีจริงๆ
“.......พอเถอะ! รีบนอนซะ พรุ่งนี้ตื่นไปเรียน!”
เฟย์บอกแล้วก็ลุกออกไป ยืนตากลมที่ระเบียง
‘ถ้ารักแล้วต้องเจ็บ ก็ ไม่ขอรักดีกว่า’
เฟย์ยืนคิดอะไรไปเรื่อยตามความรู้สึก
เหม่อมองท้องฟ้า ชมดาวชมจันทร์อยู่ท่ามกลางบรรยากาศที่เยือกเย็น
เพื่อดับความเร่าร้อนในใจ
รู้สึกง่วงแล้วจึงกลับเข้ามาเพื่อจะนอน
แต่กลับต้องใจเต้นถี่เมื่อมองดูคู่หมั้นที่นอนหลับอยู่อย่างสบาย
ความรู้สึกที่แว๊บเข้ามามันคือความรักที่พยายามปิดบังไว้ตลอด
เฟย์ขึ้นไปนอนบนเตียงกับมีน
พร้อมกับกอดมีนไว้แน่นเหมือนกลับว่าไม่อยากให้เทอจากไปไหน
ฟาก..ฝั่งโขง(เกี่ยวอะไรกัน).
แก้ว-ฟาง-แจม
แจมเมาหนักมากจนต้องให้แก้วช่วยพามาส่งที่บ้านฟาง
เมื่อมาถึงก็พาแจมไปที่ห้องนอนทันที
ทำการเปลี่ยนชุดให้เรียบร้อย
ให้นอนอย่างสบายที่สุด
“งั้นแก้วกลับก่อนนะ.”
“เดี๋ยวสิคะ อยู่เป็นเพื่อนฟางก่อน..”
“ฟางก็ไปนอนกับแจมสิ”
“ฟางอยากนอนกับแก้วมากกว่า ได้มั้ยคะ”
ฟางขยับเข้ามาใกล้ๆแก้ว คลอเคลียแก้วอย่าเหย้ายวน
“อย่าทำแบบนี้สิ เดี๋ยวแจมเห็นมันจะดูไม่ดี”
แก้วพยายามออกห่างเพราะกลัวเพื่อนตื่นมาเห็นแล้วจะเป็นเรื่อง
“ถ้ากลัวแจมเห็นเราก็ไปที่อื่นก็ได้นิ่คะ บ้านฟางมีตั้งหลายห้อง
แก้วชอบห้องไหนก็เลือกได้ตามใจเลย”
ฟางทำท่าเซ็กส์ซี่ย่วนยวนแก้วสุดๆ
ลูบไล้ตามใบหน้าแก้วพร้อมกับหายใจรดต้นคอที่ก่อให้เกิดความสยิว
“ฟางควรจะให้เกียรติแจมบ้างนะ แก้วเป็นเพื่อนแจมทำแบบนี้ไม่ได้หรอก”
แก้วไม่ได้คล้อยตามที่ฟางยั่ว
“ทำไมละคะ ทีแจมยังทำได้เลย แล้วทำไมฟางจะทำบ้างไม่ได้”
“นั่นมันก็เรื่องของแจมกับฟางไม่เกี่ยวกับแก้ว”
“แก้วเสียสละให้เพื่อนมาตลอดก็น่าจะได้อะไรเล็กๆน้อยๆเป็นของตอบแทนบ้าง”
“แต่คงไม่ใช่ตัวฟางแน่นอน”
“แน่ใจหรอคะ ถ้าแก้วทนได้ ฟางจะยอมแพ้เอง.”
ฟางกระชากแก้วเข้ามาจูบแบบที่ทำกับแจมไม่มีผิด
แต่นี่คือแก้วไม่ใช่แจม
แก้วไม่ได้คล้อยตามอย่างที่ฟางคิด
“ไม่มีประโยชน์หรอก ยิ่งฟางทำแบบนี้แก้วยิ่งสะอิดสะเอียน”
คำพูดของแก้วแทงใจฟางเต็มๆ
“คุณกล้าพูดแบบนี้กับชั้นหรอแก้ว!!!?”
ฟางเริ่มจะโมโหแก้วที่ว่าเทอเสียๆหายๆ
“ดูที่คุณทำตัวสิ ถ้ามันไม่ใช่ก็ไม่ต้องเดือนร้อน”
แก้วฉุนเฉียวเดินออกจากห้องไป
‘คุณกล้าพูดแบบนี้กับชั้นคอยดูนะ ชั้นจะทำให้คุณต้องมาซบที่อกชั้นเอง คอยดู’ ฟางคิด
พร้อมกับความโกรธแค้นที่แก้วว่าเทอเหมือนเป็นการดูถูก
ความคิดเห็น