คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : ความลับที่ไม่อาจเปิดเผย
คืนนั้นที่คอนโดแจมประมาณ เกือบเที่ยงคืน
แจมกำลังนอนหลับสบาย
แต่กลับต้องสะดุ้งตื่นเมื่อเสียงโทรศัพท์ดังขึ้น
“โอยยยย..คายวะ เนี่ย ฮาวววว..โทรมาเอาป่านนี้” แจมบ่นก่อนจะกดรับ
“ฮาโหลลลล”
(คุณแจมใช่มั้ยคะ)
“ห๊า!! ฟางหรอ” แจมตาสว่างทันที
(ฮืออออคุณแจมคะ ฟางเสียใจ ฟางผิดไปแล้ว ฮือออ) ฟางร้องไห้ใส่แจม
“เดี๋ยวก่อนนะฟาง มันเรื่องอะไรกันไหนบอกแจมซิ” แจมถามด้วยความเป็นห่วง
(ฮืออๆๆแจมออกมาหาฟางได้มั้ย)
“ได้สิ ตอนนี้ฟางอยู่ไหน”
(ฟางอยู่ ผับใกล้ๆคอนโดแจม)
“ได้ๆๆฟางรอแป๊บนะ เดี๋ยวแจมจะไปหา”
วางสายแล้วแจมก็เปลี่ยนชุด
วิ่งแจ้นไปที่รถขับออกไปทันทีอย่างรีบร้อน
ไม่นานก็ถึงผับใกล้ๆนี่เอง
แจมเดินเข้ามา มองหาฟางอยู่ชั่วครู่ก็เหลือบไปเจอพอด
ไม่รอช้าวิ่งเข้าไปหาทันที
“ฟาง ฟางเป็นไรไป” แจมถามทันทีที่มาถึงตัวฟาง
“แจม เฟย์หนีออกจากบ้าน เฟย์คงโกรธฟางมากเรื่องเมื่อตอนเย็น ฟางจะทำไงดี”
ฟางร้องไห้โผเข้าซบแจมทันทีไม่ให้แจมได้ตั้งตัว
“ฟางดื่มเหล้าหรอเนี่ย” ใกล้กันซะจนแจมได้กลิ่นเหล้าผ่านออกมาทางลมหายใจ
“ฟางเครียดมากเลย ฟางไม่รู้จะทำไงแล้วละแจม ฟางกลุ้มใจจริงๆ”
ฟางเอาหน้าเข้ามาซบที่ซอกคอแจม
ทำเอาแจมสะดุ้งเฮือก เหงื่อแทบแตก
“แจมว่า ฟางกลับบ้านดีกว่านะ อยู่ที่นี่มันไม่ปลอดภัย”
แจมกอดตอบฟางแล้วบอกด้วยความเป็นห่วงอย่างยิ่ง
“ไม่เอา ฟางไม่อยากกลับบ้าน ฟางเหงา”
ฟางผละออกมาจากอ้อมกอดแจม แล้วจนเหล้ามาดื่มจนหมดแก้ว
“ฟางจะกลับก็ต่อเมื่อ แจมดื่มแก้วนี้หมดก่อน โอเคมั้ย” ฟางยื่นแก้วon the rockให้แจม
ทำเอาแจมต้องปาดเหงื่อทันที ก็เกิดมายังไม่เคยแม้แต่จะยกขึ้นมาใกล้จมูก
กินไปได้ไง เหม็นก็เหม็นขมก็ขม พูดแล้วขนลุก
“จะดีหรอฟาง แจมไม่เคย..ฮึก...อึกกก..อะ..อ้าค!!!”
ยังไม่ทันพูดจบฟางก็ยัดใส่ปากให้จนหมดแก้ว
“แค่นี้เอง เก่งจังเลยนะคะ” ฟางปรบมือให้แจมเบาๆๆ เหมือนคนเมา
“กลับกันได้ยัง ฟาง” แจมทำหน้าแหยเพราะความขม ปนเหม็น
“เดี๋ยวสิคะ เราไม่เคยมาเที่ยวด้วยกันเลยจะรีบไปไหนละคะ อยู่ด้วยกันก่อนสิ นะ”
ฟางออดอ้อนแจมใหญ่เลย
ทนได้ให้รู้ไป
“เอ่ออ..งั้นก็ได้ ตามใจฟางแล้วกันนะ”
แจมไม่อาจขัดขืนได้เพราะความรักจึงยอมได้ทุกอย่าง
“อีกสักแก้วนะคะ จะให้ฟางป้ปนรึป่าวน้า...” ฟางยื่นให้แจมอีกแก้วนึง
“ไม่ต้องก็ได้ แจมกินเองดีกว่า” แจมต้องจำใจรับมาโดยขัดไม่ได้
กลันใจยกกระดกทีเดียวหมดแก้ว
เวลาผ่านไป
แจมกระดกไป7แก้วแล้วละ
ตอนนี้ก็เริ่มเมาซะแล้ว
เอาไงดีละทีนี้
มาตามฟางกลับบ้าน
ตัวเองกลับเมาซเอง
“แจมคะ เราไปแดนซ์ กันหน่อยนะคะ”
ฟางไม่รอช้าลากแจมออกไปแดนซ์ทันที
ทั้งคู่อยู่ท่ามกลางแสงสีที่ทำให้ลืมทุกสิ่งทุกอย่าง
ตัดความรุ้สึกนึกคิดออกไปจนหมด
เหลือแค่ความสนุกสนานเท่านั้น
ฟางเต้นกับแจม
เคล้าเคลียกันใหญ่เลย
แจมก็เหมือนจะเมามากแล้ว
ทั้งกอดรัดฟัดเหวี่ยงฟางใหญ่เลย
ทำเอาคนแถวนั้นอิจฉาตาร้อนทุกราย
เมื่อแดนซ์สมใจแล้วก็อยากกลับบ้านแล้วละ
“แจมคะ เรากลับกันดีกว่ามั้ย ฟางเมื่อแล้วละคะ”
ฟางพบอกแจมในขณะที่แจมแทบจะไม่รู้เรื่องอะไรเลย
เดินเองยังแทบเดินไม่ไหว จนฟางต้องประคองไว้
“กลับบบบ้านนนหรอออกัลบบบบสิกลับบบบปายยยกานนน” ท่าทางแจมจะเมาหนัก
“งั้นกลับกันเลยนะคะ มา ฟางประคองนะคะ”
ฟางประคองแจมออกมาข้างนอก
เมื่อมาถึงรถ
“น้องคะ ฝากรถด้วยนะ เดี๋ยวพรุ่งนี้มารับ” ฟางบอกพนักงานร้าน
“ครับ”
“แจมคะ กุญแจรถละ ฟางขับให้ดีกว่านะ”
ฟางล้วงเข้าไปในกระเป๋ากางเกงแจม
ลูบคลำเบาๆๆๆ ทำเอาแจมขนลุกซู่ ขนาดเมายังรู้สึกเลย
เมื่อได้กุญแจรถมาแล้วฟางก้เปิดประตูพาแจมไปนอนอยู่เบาะหลัง
แล้วตัวเองก็มานั่งที่คนขับ
แล้วขับออกไป
ตรงไปที่คอนโดแจมทันที
ไม่นานก็ถึง
ฟางประคองแจมออกมา
พาขึ้นลิฟย์ไปที่ห้องทันที
“แจมคะ การ์ดอยู่ไหนคะ ฟางจะเปิดประตู” ฟางถาม
แต่ไม่รอคำตอบ ล้วงกระเป่ากางเกงแจมอีกครั้ง
ซึ่งแจมก็ยังขนลุกอีก
เมื่อได้กุญแจมาแล้ว
ฟางก้เปิดห้องพาแจมเข้าไป
วางแจมลงที่นอนเบาๆอย่างทะนุถนอม
“ฟางงงงงงงง” แจมเรียกชื่อฟางพร้อมกับคว้าฟางเข้ามากอด
ล็อกคอฟางไว้ไม่ให้ขยับไปไหน
“แจมคะ เดี๋ยวก่อนสิ ถอดเสื้อก่อน แบบนี้ร้อนจะตาย” ฟางกระซิบที่ข้างหูแจม
“อืมมมมม” แจมปลดมือที่ล็อกคอฟางไว้ให้ฟางขยับได้
ฟางก็ทำการถอดเสื้อนอกออกให้ทันที กลัวว่าแจมจะอึดอัด
ถอดแจ๊กเกตสีดำออกเหลือแค่เสื้อแขนสั้นสีขาวตัวเดียว
ปลดเข็มขัดออกเพื่อจะได้นอนสบาย
ถอกกางเกงขาเดปออกให้ คงเหลือแต่กางเกงขาสั้นที่ใส่ซ้อนไว้
“แจมคะ แจมง่วงรึยังเอ่ยย” ฟางถามแจมที่นอนหลับตาอยู่
คงจะมึนเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์
แต่แจมก็ไม่ได้หลับหรอกแค่หลับตาเท่านั้น
“แจมยังไม่หลับหรอก รอฟางอยู่นี่แหละ มามาะมาหาแจมซะดีๆ”
สิ้นคำพุดแจมก็คว้าฟางเข้าไปกอดไว้ทันที รัดไว้ซะแน่นกลัวฟางจะหลุดไปได้
“แจมเนี่ย ตัวเล็กๆแบบนี้แรงเยอะจังเลยนะคะ”
ฟางที่อยุ่ในอ้อมกอดแจมพูดออกมาเบาๆ
“ไม่หมดแค่นี้นะ ยังเหลืออีกเยอะ”
พูดจบแจมก็เปลี่ยนขึ้นมาอยุ่ข้างบนคร่อมฟางไว้ให้ฟางอยู่ข้างล่าง
“แจมจะทำอะไรน่ะ” ฟางถามด้วยสีหน้าที่ยิ้มแย้มไม่ได้ตกใจเลยแม้แต่น้อย
“ก็ทำแบบที่คนรักเค้าทำกันไงละ เข้าใจใช่มั้ย” ไม่รอให้อีกฝ่ายได้ตอบตกลง
แจมก็โน้มลงไปจุบฟางทันที
จากจูบที่อ่อนโยนเมื่อตอนเย็นมันทำให้ค้างอยู่นาน
บัดนี้ถึงเวลาเอาคืนแล้ว
จากริมฝีปากเนียนนุ่มน่าหลงใหล
ไล่ลงมาเรื่อยๆถึงซอกคอขาว
คนนี้นี่เอง เทอคือนางฟ้าผู้เลอโฉม ที่เบิกบานท่ามกลางประชา
บัดนี้เทอจะกลายเป็นของข้าแล้วแม่นางเอ๋ย
“แจมคะ ฟางรักแจมจังเลย” ฟางเอ่ยพร้อมกับยกแขนขึ้นมาคล้องต้นคอแจมไว้
“แจมก็รักฟางเหมือนกัน รักตั้งแต่แรกเห็น นางฟ้าของแจม”
พูดจบแจมก็เริ่มทำภารกิจต่อไปเรื่อยๆๆๆๆ
และแล้วก็ถึงจุดสำคัญ
“อืออออ...อืม..อื้อ..” เสียงครางน้อยๆ
ที่เล็ดลอดออกมาจากฟางเพราะความเจ็บปนสุขที่ได้รับแบบถอนตัวไม่ขึ้น
ไม่นานสิ่งที่ต้องการก็สำเร็จ
แจมทิ้งตัวลงข้างๆคนรักชั่วข้ามคืน
พร้อมกับดึงเทอเข้ามากอด
“จากนี้ฟางเป็นของแจมแล้วนะ จุ๊บ” แจมหอมแก้มคนรักทีนึง
ก่อนจะหลับไปอย่างง่ายดายเพราะความอ่อนเพลีย
“หลับแล้วหรอคะแจม แหมหลับง่ายดายจริงๆ”
ฟางพูดกับแจมแต่เมื่อแจมไม่ตอบจึงรู้ว่าหลับไปแล้ว
‘แล้วคุณจะรู้ว่าความรักแบบชั้นไม่เหมือนใครที่คุณเคยพบหรอกนะแจมจ๊ะ จุ๊บ..’
เช้าวันรุ่งขึ้น
แจมตื่นขึ้นมาก็ไม่พบใครเลย
แจมนั่งระลึกเหตุการณ์ว่าเมื่อคืนมันเกิดอะไรขึ้นทำไมรู้สึกมึนๆหัว
แต่เหมือนจะคิดไม่ออก
จึงคว้าผ้าเช็ดตัวเข้าห้องน้ำ
อาบน้ำไปโรงเรียนเช่นปกติทุกวัน
ที่โรงเรียนของแจม
วันนี้แจมเดินงัวเงียมาเข้าห้องเพราะรู้สึกว่ายังเมาค้างอยู่เลย
“อ้าว..แจม ทำไมวันนี้ดูโทรมจังเหมือนอดหลับอดนอนมายังไงยังงั้น”
แก้วทักทันทีที่เพื่อนซี้เดินมาถึง
“รู้สึกเพลียๆๆนะแก้ว ฮ้าววววว..” แจมตอบไปก็หาวนอนไปด้วย
“แจม..หันซ้ายหน่อยซิ...คอแกไปโดนอะไรมา รอยช้ำๆ เหมือน...”
แก้วกำลังจะพูดออกมา
แต่ก็
“แก้ว อรุณสวัสดิ์นะ” ขนมจีนเดินเข้ามาพอดี
“อรุณสวัสดิ์นะขนมจีน แล้ววันนี้มีอะไรมาฝากแก้วรึป่าวน้า”
แก้วกลับไปสนใจขนมจีน
ทิ้งเพื่อนไปเลยนะเนี่ย
“ฮ้าวววว...นอนดีกว่า..” ว่าแล้วแจมก็ก้มลงที่โต๊ะทันทีอย่างคนหมดแรง
ผ่านไป3ชั่วโมง
คุณครูสอนเสร็จไป3คาบแล้ว แจมก็ยังหลับอยู่
จนแก้วต้องปลุกเมื่อถึงเวลาพักเที่ยง
“แจมๆๆๆตื่น ไปกินข้าวกัน” แก้วปลุกเพื่อนซี้พร้อมกับสะกิดเบาๆ
“อืม...เที่ยงแล้วหรอเนี่ย” แจมงัวเงียลุกขึ้น
“ถามจริงเถอะแจม เมื่อคืนแกไปทำไรมาวะ ถึงได้มีสภาพแบบนี้ แกไม่เคยเป็นแบบนี้เลยนะ”
แก้วชักสงสัยซะแล้วซิ ยังไงกันเพื่อนคนนี้
“ไม่มีไรหรอกแก้ว ชั้นก็แค่แชทเพลินไปหน่อยก็เลยนอนดึก ไม่มีไรจริงๆ”
แจมตอบแบบร้อนตัวจนแก้วสังเกตเห็นได้ทันที
“........................”
“มองแบบนี้หมายความว่าไง” แจมถามเมื่อโดนแก้วมองด้วยสายตาจับผิด
“ป่าว..” แก้วปฏิเสธทันทีทันใด
“ก็ดี ไปกินข้าวกันเถอะ” แจมบอกแล้วลุกเดินออกไปก่อนแก้ว
‘แกต้องมีอะไรปิดบังชั้นแน่ๆเลยแจม อยากรู้จริงๆเมื่อคืนแกไปทำไรมา ชั้นต้องรู้ให้ได้
ว่าแกโกหกชั้นทำไม ทุกทีแกไม่เคยปิดบังอะไรชั้น แต่คราวนี้แกโกหก ชั้นต้องรู้ให้ๆได้’
แก้วคิดแล้วเดินตามแจมไป
ความคิดเห็น