คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ตอนที่ 4 สงคราม 100%
ตอนที่ 4 สงคราม
“อย่าลืมไปงานเลี้ยงแทนม้านะนาย อย่าลืมย้ายไปอยู่คอนโดนะนาย แค่นี้แหละม้าไปก่อนนะ ไว้จะซื้อของมาฝาก ฟอด ฟอด”
วันนี้ผมมาส่งม้ากับป๊าที่สนามบิม ก่อนจากกันม้าก็สั่งเสียมากมาย อีกแสนแปดอย่างกว่าจะได้ขึ้นเครื่องผมอยากบอกม้าว่าผมโตแล้ว ถึงบอกไปก็โดนด่าอยู่ดี ไม่พูดดีกว่า
“ป๊าไปละ ดูแลตัวเองดีๆละ” สำหรับป๊าก็ไม่มีอะไรมาก ป๊าเป็นคนเข้าใจอะไรง่าย รู้ว่าลูกโตแล้วก็จะไม่ค่อยยุ่งเหมือนม้าที่บ่นตั้งแต่ขยะยันหลังคาบ้าน ช่างแตกต่งจริงๆ ผมยืนโบกมือลาพวกท่านยืนรอจนกว่าพวกทันขึ้นเครื่องจึงขับรถกลับมาบ้าน อย่าคิดว่าผมได้รถคืนนะ ไม่ได้อะนี่รถป๊าซึ้งคนละคันกับผม ผมกลับมาบ้านก็ตรงไปที่เตียงเตรียมตัวนอนต่อทันที วันนี้ไม่มีเรียนเช้า ช่วงบ่ายค่อยเข้ามหา’ลัย ดีกว่า
“คุณนายคะ ตื่นเถอะคะ”
“ขออีกห้านาทีครับพี่จ๋า” และผมก็หลับต่ออีกยาว
“คุณนายตื่นเถอะคะ เดี๋ยวจะมีคนมาฉีนยากันยุงอีก” ผมงัวเงียตื่น มองดูนาฬิกา อีกชั่วโมงกว่าๆก็ได้เวลาเข้ามหา’ลัยแล้ว ผมจึงลุกไปเอากระเป๋าเสื้อผ้าที่เตรียมไว้แล้ว เก็บของส่วนตัวนิดหน่อยแล้วเดินลงมา
“คุณนายจะไปแล้วใช่ไหมคะ ถ้าคุณนายอยากกินอะไรก็บอกป้ากับไอจ๋าได้นะคะ เดี๋ยวป้าจะทำไปให้”
“ขอบคุณครับป้า ผมคงไปๆมาๆ”
“ดูแลตัวเองดีๆนะคะคุณนาย อย่าเรียนจนลืมกินอาหารนะ ป้าเป็นห่วง
“ผมไปแค่เดือนเดียวเอง ไม่ได้ไปตลอดซักหน่อยพูดเหมือนจะจากกันไป ผมไปแล้วครับ”
ผมอมยิ้มกับความเป็นห่วงเกินของป้าแจ๋ว ทั้งม้าทั้งป้าทั้งพี่นิดแต่ละคนเป็นห่วงผมขั้นโอเว่อร์เอามากๆ ทั้งๆที่ผมก็โตตัวเท่าควายแล้วเนี้ย ฮ่าๆ ใช้เวลาเดินทางไม่นานก็มาถึงคอนโด การอยู่คอนโดก็มีข้อดีอย่างหนึ่งคือมันอยู่ใกล้มหา’ลัยมากกว่าบ้าน ไปนู่นนี่ก็สะดวกกว่าด้วย แต่ที่ไม่อยู่เพราะความขี้เกียจล้วนๆ ผมจัดการเก็บของทุกอย่างเข้าที่เข้าทางเสร็จก็ไปอาบน้ำแล้วจึงไปมหา’ลัยฯต่อ
“หล่อมากมั้ง เดินล้วงกระเป๋ามาอะ”
“ก็หล่อจนมีสาวๆตามกรี๊ดวะ หึหึ” ผมสวนกลับไป ผมอย่างถามไอเบสว่าถ้ามึงไม่กวนตีนกสักวันนี่จะลงแดงตายปะ กวนตีนกูได้ทุกวี่ทุกวัน
“มึงก็ไม่ค่อยยอตัวเองเลยนะแสสสส”
“เออ วันนี้มึงจะเข้าประชุมเชียร์ปะวะ” ผมถามมันเนื่องจากผมกับมันโดดกันเป็นว่าเล่น นึกอยากเข้าก็เข้าอยากโดดก็สลายตัวเหมือนตดในอากาศ เลยอยากชวนมันเป็นคนดีเข้าสักวัน”
“ทำไม มึงจะเข้า?” ผมพยักหน้า “อารมณ์ไหนวะ”
“อยากเป็นคนดี” ผมตอบพลางหันหน้าสี่สิบห้าองศาเข้าหาแดดเชิดหน้ายี่สิบองศาให้ได้มุม หล่อเลยครัช
“ถรุ้ยยย จะไปม่อสาวก็บอกมึงอย่าอ้างว่าอยากเป็นคนดี” อีนี่นิ คนอุตส่าห์ปิดเสือกรู้อีก ผมทำเสียงจิ๊จ๊ะในปากอย่างขัดใจ
“ไปๆเข้าเรียน อย่ามัวนั่งสดีดสดิ่งเป็นสาว”
“ไอห่า ปากมึงหรอนั่น วันนี้กูขอเอาเลือดมึงออกจากปากเถอะ มึงอย่าหนีนะ” แล้วผมก็วิ่งไล่ฝัดไล่เตะกันรอบคณะเหมือนคนบ้าจนขึ้นเรียน
“สงสัยวันนี้ฝนจะตกน้ำจะท่วมหิมะจะตกเป็นแน่ เมื่อคุณชายนักโดดทั้งสองได้อย่างกลายเข้ามาในห้องเชียร์แบบนี้” ก้าวแรกที่เหยียบห้องประชุมเชียร์เสียงไอพี่นนท์ก็ดังสะกิดอวัยวะเบื่องล่างทันที
“เงียบน่าพี่”
“อุ๊ยๆทำเป็นดุ” อุ๊ยพ่องง
“วันนี้ถือเป็นวันดีเพราะมีสิงหนุ่มนี่เข้าร่วมเชียร์ ผมจะไม่ซ้อมอะไรมากนักวันนี้จัดเบาๆแบบฮาๆ” ทุกคนส่งเสียงดีใจกันมากที่การมาของผมทำให้การซ้อมเบาลง ผมต้องดีใจมั้ยเนี้ย
กิจะกรรมดำเนินไปอย่างสนุกมาก เราเล่นเกมส่งกระป๋องกันเพลงหยุดแล้วกระป๋องอยู่ที่ใครคนั้นสามารถสั่งอะไรได้อย่าง เกมนี้เป็นเหมือนเกมที่เอาไว้แกล้งคนที่เราอยากแกล้งที่สุด ซึ้งแต่ละคนที่โดน โอ๊ย อยากจะขำตายไปเบสเอาลิปสติกวาดหน้าเป็นแมว แล้วคนที่วาดนี่สวยมากเป็นตุ๊ดตัวถึกๆที่อยากจับไอเบสใจจะขาดตั้งแต่เข้ามา ผมละขำจริงๆและถ้าถามผมโดนมั้ยตอบได้เลย....จะเหลือหรือครับ ไม่เหลืออะ ทั้งโดนเต้น เอาแป้งพับมาทาหน้าปัดแก้ม เขียดคิ้วสภาพเบ้าหน้านี่เล่นงิ้วได้เลย
“อ่าว คราวนี้เป็นตาของน้องออมมี่นะครับ” อืหือกระเทยอีกนางนึงแล้วครับ “น้องออมมี่อยากให้เขาทำอะไรครับ”
“น้องออมอยากให้คำเต้นเพลงชักกระตุกคะ” เธอดัดเสียงให้ดูเล็กแหลม บอกเลยขนลุกสุดๆอะ แต่ยังไม่เท่าชื่อที่เธอจะเรียกว่าให้ใครไปเต้น
“แล้วน้องออมอยากให้ใครเต้นครับ สุดท้ายแล้วเลือกให้ดีๆนะครับ” เกมนี้จะเป็นเกมสุดท้ายในช่วงแรกก่อนจะพักแล้วตามด้วยเกมต่อไป
“ขอเลือกให้...นายกับเบสออกมาเต้นเพลงนี้คร่าาาา” ผมอีกแล้วหรอ เมื่อกี้ก็เพิ่งกาโวไปนะ อันนี้ต้องมาชักกระตุกอีกแล้ว เรื่องแค่นี้จิบๆผมชอบ
“เลือกคนปิดได้ดีครับ เอ้าน้องทั้งสองคนออกมานี่เลยครับ อ่ามาแล้ว เพลงมา”
พอเพลงเริ่มขึ้นทั้งผมและไอเบสก็เต้นทันที ท่าแรกก็ปะแป้งสองข้างผมก็เต้นได้ทุเรศมากอะ แยกขากระพรือ พั่บๆ พอถึงท้อนA B C D ผมก็ยืนตรงทำหน้าแอ๊บแบ๊วเอียงคอไปมาแบบอินโนเซ้นแต่ในสายตาคนอื่นมันกวนตีนมากน่าดู ผมเห็นทุกคนขำกับหัวเราะชอบใจที่มีงิ้วหนึ่งคนกับแมวอีกหนึ่งตัวยืนเต้นเพลงชักกระตุก ผมกับไอเบสทำปากจู๋แล้วก็เอาท่าเต้นแบบเพลงsorryของวงSuperJuniorที่เขาฮิตๆเต้นกันแถมสะบัดตูดไปมาอีกด้วย เสียงหัวเราะดังก้องไปทั่วผมทำผมยังขำตัวเองเลยกล้าทำไปได้ไง ณ จุดๆนี้ไม่อายแล้วครับ มันต้องเต็มที่ครับ ว่าแล้วก็สะบัดบ๊อบไปด้วย เต้นไปสักพักเพลงก็จบลง
“เป็นการเต้นที่มันส์ที่สุดในวันนี้เลย อ่าขอเชิญน้องนายและน้องเบสไปนั่งพักก่อนได้ เกมต่อไปนะครับเป็นเกมพื้นๆบ้านมาก เกมนั้นก็คือ.....เก้าอีกดนตรีครับ” เห้ย เกมโปรดผมเลยเก้าอี้คนตรีอะ ผมนี่เซียนแห่งเกมนี้เลยแข่งกี่ครั้งก็ไม่เคยแพ้ เคยไปแข่งเล่นกับคนชราผมก็ชนะนะ หรือจะแข่งกับเด็กๆในงานวันเด็กอะชนะตลอด แต่แปลกที่ผมชนะแล้วดูเหมือนไม่มีใครดีใจหรือให้ของขวัญผมเลย (-*-)
“พวกพี่ๆช่วยเอาเก้าอี้มาสักสิบตัวนะครับ ส่วนน้องๆเชิญพักทานน้ำกันได้ก่อนครับ” ช่วงพักเบรกดื่มน้ำ ผมก็มาช่วยพวกรุ่นพี่เขายกเก้าอี้ไปวางเป็นวงกลมกลางห้อง ครั้งแรกเก้าอี้สิบตัวกับคนสิบห้าคนผมมีแผนละว่าเล่นยังไงให้ชนะ อิอิ อย่ามองว่าชั่วแบบนั้นสิครับเกมยังไม่เริ่มเลยจะรู้ได้ไงว่าผมโกงอะ
------------------ต่อจ้า:)------------------
“อ่าวไงมึง มาไงมานานยัง” ระหว่างที่นายนั้นกำลังช่วยกันจัดสถานที่เล่นเกม คนที่ไม่น่าจะอยู่ในที่นี้กำลังเดินมาทักทายเพื่อนสนิทตัวเอง
“มาได้ทันเห็นมันเต้นนานแล้วละ” ใช่เขามาทันเห็นนายธนกรหรือนายเต้นตั้งแต่เริ่ม ทุกอย่างอยู่ในสายตาของเรย์หมดแล้ว เห็นมันรั่วแค่ไหนเห็นมันยิ้มกว้างแค่ไหน ทุกกิริยาที่มันทำทุกคำพูดที่มันตะโกนคุยกับเพื่อน
“มึงจะร่วมเล่นเกมต่อไปด้วยไหมละ เห็นไอนายมันกระดี้กระด้าอยากจะลง มึงก็ลองลงไปเล่นดิ”
“จะดีหรอวะ กูเล่นเดี๋ยวก็แพ้ขายขี้หน้าเขาเปล่าๆ” พูดไปตาก็ยังจับจ้องอยู่ที่ภาพคนที่กำลังยกเก้าอี้คุยหยอกเย้ากับรุ่นพี่อย่างสนิทสนมไป
“มึงลงไปนะ แค่เขาเห็นมึงก็หลีกทางให้นั่งละ และมึงอะเลิกมองมันแปปได้มั้ย ห่า มองแบบนี้มึงสิงเลยมั้ย” เมื่ออีกคนไม่หันมาสนใจกับบทสนทนา เลยอดที่จะแขวะเพื่อนไม่ได้ ก็ดูมันสิตั้งแต่เริ่มคุยกันมันก็เอาแต่มองรุ่นน้องสายรหัสตัวเองไม่วางตา กูจะบ้าตาย
“เดี๋ยวกูบอกน้องๆให้รวมก่อน อ่าวทุกคนครับมายืนรอมวงได้เลย พี่ขอสิบสี่คนนะ อีกหนึ่งเป็นเป็นแขกสุดพิเศษของเรา” เสียงทุกคนเริ่มซุบซิบท้ายกันว่าใครจะมาเปป็นแขกสุดพิเศษกัน
“ผมขอเชิญคนดังระดับมหา’ลัย พี่เรย์ครับผม”
“นั่นพีเรย์ อร๊ายยย ตัวจริงหล่อลากอะแกร”
“ว้ายย หล่อจนมดลูกฉันกระพรือ” ได้ข่าวว่ามึงเป็นผู้ชายนายได้แต่คิดในใจ ไม่เห็นจะหล่อตรงไหนก็งั้นๆ
“แกๆ ดูหน้าฉันสิว่าต้องเติมอะไรหรือเปล่า” หนาขนาดนั้นยังเติมอีกหรอ
“แกฉันจะลงแข่งงง”
“อีชะนีหลบไป ฉันจะลง กรี๊ดดดด ขุ่นพี่เรย์ขา” จะอะไรกันนักหนาวะ ก็แค่คนแปลกหน้าเข้ามา นี่จะลงแข่งอีกไอความที่รู้สึกอยากเล่นเริ่มแปลเปลี่ยนไปอยากเดินออกจากห้องเชียร์
“เอาแหละครับใครที่ตอนแรกได้ลงชื่อไว้เชิญมาข้างหน้าได้เลย โอ้ เกมนี้ก็ไม่น่าเชื่อนะครับว่าน้องนายกับน้องเบสจะลงด้วย” มันดูจะเป็นอะไรที่น่าตื่นเต้นมากเมื่ออีกสองหนุ่มหล่อก็ลงเล่นหลังจากการหนีเชียร์มาหลายครั้งจนแทบนับครั้งได้ ไม่ว่าจะเข้ามาแต่สองคนนี้ก็จะนั่งเฉยๆไม่ได้ร่วมกิจกรรมใดๆ การที่สองคนนี้ลงและเล่นกิจกรรมในวันี้ก็ถือเป็นสิ่งมหัสจรรย์เอามากเลยทีเดียว
“อ่า ผู้เล่นเริ่มเข้าที่ได้ครับ พี่เรย์เชิญลงประจำที่ครับ พร้อมนะ ดนตรีมา”
และเพลงก็ดังขึ้น ทุกคนก็เต้นอย่างสุดติ่งไม่มีเก็บหรือกักไม่ห่วงสวยห่วงหล่อกันเลย
นาย
เหลืออีกแค่ห้าคนแล้ว ก็มีผม เบส พี่เรย์และก็เพื่อนอีกสองที่เป็นตุ๊ดกับผู้ชาย เพลงเริ่มขึ้นอีกครั้งในจังหวะที่มันส์สุดติ่ง และรอบนี้เราก็จะกำจัดอีกสอง...
“ปี๊ดดดดดดด” ก่อนเสียงนกหวีดจะดัง ผมกับไอเบสก็พยักหน้ากันอย่างรู้งานก่อนจะ
ปึก
พลั่ก!
“Yes/Yes” ผมสามารถกำจัดเพื่อนผมอีกสองคนออกไปได้ จนตอนนี้เหลือแค่ผมกับเบสและพี่เรย์ เก้าอี้ก็ลดลงมาเหลือแค่สองพอดี ผมกับเบสหันมามองหน้ากันต่ออย่างรู้งาน ทุกคนคงอยากรู้สินะว่าผมกับเบสกำจัดทุกคนยังไง ก็ง่ายเลย แอ่นก้นเยอะๆแล้วเอาก้นงามๆของเราเนี้ยแหละกระแทกแต่ละคนให้เด้งออกอะ อย่าเพิ่งมองผมแบบนั้นส่วนผู้หญิงผมก็ใช้ความเร็วกับรอยยิ้มละลายใจแค่นั้น เห็นไหมผมไม่ได้โกง
“มึงเอาแบบให้ขายหน้านะ กูอยากเห็น” ผมบอกกับไอเบสเรื่องจะแกล้งให้พี่มันหกล้มลงกับพื้น
“กูจัดให้ หมั่นไส้หน้ามันเหมือนกันวะ” จัดไปเพื่อน หึหึ เสร็จกูแน่
“รอบคัดสองคนสุดท้ายแล้วครับทุกคน เข้าที่ เพลง” เพลงเริ่มขึ้นแต่ท่าเต้นในครั้งกลับไม่ค่อยสนุกตามเพลงเท่าไร เมื่อเริ่มเห็นว่าพี่นนท์เริ่มยกนกหวีด แผนผมก็ดำเนินขึ้น
“เฮ้ย”
“เฮ้ย!”
ปึก
จุ๊บ!
เหรี้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
ทั่วทั้งห้องตกอยู่ในความเงียบทันที
ตุ๊บ
“ซุบชิบๆ” เสียงซุบซิบดังระงมแต่พวกมันกลับเบากว่าเสียง หัวเราะเยาะของพี่เรย์อีก
“หึหึ สม!”
ผมเตรียมลุก จะไปชกหน้าไอพี่เรย์แต่ก็ถูไอเบสจับไว้
เมื่อกี้เกิดอะไรขึ้นหรอ คือผมกับเบสกำลังจะขัดขาไอพี่เรย์ แล้วอยู่ๆพี่มันก็พลิกตัวอะหลบ ทำให้ผมกับไอเบสสะดุดขาพี่มันที่ยื่นออกมาจนหน้า ผมทิ่มเข้าหาหน้าไอเบสแล้วจูบกันนี่ไง เสียงตุบต่อมาคือผมล้มทับไปบนตัวไอเบส ฮือ โคตรอับอายเลยอะ
“เออ ใจเย็นก่อนนะครับ เรามาเริ่มเกมใหม่เนอะ”
ผมลุกขึ้นมาจัดสภาพตัวเองให้เรียบร้อย วางแผนกับไอเบสใหม่ว่าจะเอาคือ เพลงเริ่มดังขึ้นอีกรอบคราวนี้ไม่พลาดแน่นอน ฮ่าๆๆ แค่คิดก็หัวเราะฝันร่วงแล้ว คุณลองคิดนะว่าไอพี่เรย์กำลังจะลงนั่งบนเก้าอี้แต่ดันหน้าทิ่มซะก่อน
โครม!
แล้วทุกคนก็จะหัวเราะลั่นห้อง
‘ฮ่าๆๆๆๆๆๆ’
แล้วพี่เรย์มันก็จะอายร้องไห้แงๆหน้าแดงด้วยความอายแล้วก็วิ่งออกไปเหมือนตุ๊ดที่รับความจริงที่เกิดขึ้นกับตัวไม่ได้ ต่อไปที่มันก็จะรู้ว่าไม่ควรมาเล่นกับคนอย่างผมถ้าเล่นแล้วจะเป็นยังไง ผมอยากเห็นสีหน้าเวลาพี่มันเจอผมแล้วจะหลบเหมือนกลัวผมมากนี่แค่ความคิดนะถ้าเรื่องจริงละก็ ฮือหือ ไม่อยากจะพูด ผมก็ยืนหัวเราะสะใจและที่สำคัญผมก็จะสามารถเอาเรื่องนี้มาแบล็คเมล์พี่มันตลอดจนจบการศึกษาแค่คิดก็สะใจแล้วโว๊ย ฮ่าาๆ อยากหัวเราะให้ฟันร่วง ดูผมจิตๆเนอะ
“ปี๊ดดดดดดดดดดด”
เสียงนกหวีดดังขึ้น พร้อมกับคนที่นั่งลงพร้อมกันสองคนแต่ตัวเหมือนว่ามันจะมีอะไรผิดพลาดไป
“โอ๊ย!”
“เฮ้ย ไอเบสมึงลงไปทำไรตรงนั้น เป็นอะไรมากเปล่า”
ผมลุกจากเก้าอี้เพื่อไปดูไอเบสที่นั่งก้นจั่มเบ้ากับพื้น ส่วนคนที่นั่งแทนมันนะหรอ จะใครซะอีกถ้าไม่ใช่ไอพี่เรย์ ไอเบสดูเหมือนจะเจ็บก้นมาก น่าจะจุกน่าดูจากสภาพที่ลงไปแรงมากขนาดนั้น ผมหันไปมองพี่มันตาขวางแต่พี่มันคงไม่สะทกสะท้านอะไร มันยังนั่งไขว่ห้างยิ้มเยอะอยู่อย่างนั้น
ผมประครองตัวเบสให้ลุกขึ้นและพามันไปนั่งกับเก้าอี้ ทุกคนก็ช่วยกันหามไอเบส ยิ่งพี่นนท์นี่แทบจะโยนไมค์ทิ้งแล้ววิ่งมาหาไอเบสเลย ผมนั่งดูอาการมันสักพักพอมันดูโอเคทุกคนก็กลับไปทำหน้าที่ตัวเองตามปรกติ ส่วนพี่นนท์ก็กลับไปทำหน้าที่ตัวเองถึงแม้จะมีอุบัติเหตุเล็กน้อย แต่เกมก็จะต้องดำเนินให้จบ ซึ้งก็ดีเพราะผมมีแผน (อีกแล้ว?)
--------------------ต่อจ้า:)-----------------
“อ่า ครับเรากลับมาเล่นให้จบเกมดีกว่า ตอนนี้เราก็เหลือ โอ้ ไม่น่าเชื่อสองหนุ่มที่หล่อลากกินกันไม่ลง คนนึกหล่อเข้มอีกคนหล่อกวนดีกรีเทียบเท่าเดือนมหา’ลัย มาดูกันดีกว่าครับว่าใครจะ...ชนะ”
“มึงแก้แค้นแทนกูด้วย”
“เพื่อมึง กูจะทำให้มันหนักกว่ามึงอีก หึหึ”
ผมจะบอกอะไรให้นะ ไม่ว่าเรื่องไหนผมยอมได้แต่เรื่องทำร้ายเพื่อนผม หึ ผมไม่ยอมเตรียมรับความอับอายได้เลยไอขี้เหล่ และครั้งนี้แผนผมยกระดับคูณสองด้วยรับรอง...ไม่พลาด
“พร้อมนะครับ เพลงมา”
เราเริ่มต้นเพลงกันอีกรอบ ทุกอย่างดำเนินไปเหมือนทุกครั้งแต่ตอนจบมันจะไม่เหมือนเดิม!
“ปี๊ดดดดดดดด” ได้เวลา....
พรึบ! พลั่ก! ตุบ! โครม!!
“เย้ ชนะ!”
“เฮ้ยไอเรย์!”
“ว้าย พี่เรย์”
“เฮ้ย พี่เรย์”
“ดีมากเพื่อนไปเถอะ กูสะใจวะ” เบสว่า ฟังจากน้ำเสียงก็รู้ หึหึ
แล้วผมก็ประคองพาไอเบสเดินออกมาจากห้องประชุม ไม่รอให้ทุกคนรู้ตัวก่อน หึหึ ก็ผมบอกแล้ว่าจะเอาคืนแทนเพื่อนผมก็ต้องทำสิ ไม่ทำได้ยังไง ผมพาไอเบสออกนอกมหา’ลัยทันที พามันไปนั่งฉลองกับความสำเร็จที่เกิดขึ้น ใครจะมองผมชั่วก็ช่าง สะใจไว้ก่อน
“มึงแม่มเจ๋งวะ กูไม่คิดว่ามึงจะกล้าทำดูจากหนังหน้า” อ่าวไอนี่
“ไอห่า กูอุตส่าห์แก้แค้นแทนมึงนะ สำนึกบุญคุณกูบ้าง”
มันทำเพียงแค่ยักไหล่ กูละอยากถีบมึงจริงๆ
“มึงมานี่เลย มึงกล้ามากนะที่ทำกู!!”
ตามมาได้ไงวะ ผมว่าผมทำแรงแล้วนะยังลุกขึ้นมาได้อีก ทนจริงๆผู้ชายคนนี้
“อะไรพี่ แพ้แล้วพาลหรอวะ”
ผมก็ลอยหน้าลอยตาตอบกลับไป ไม่สะทกสะท้านอะไรทั้งสิ้น ไม่กลัวหรอกโว๊ยยย
“แพ้หรอ? ถ้ากูแพ้แบบดีๆกูคงไม่มาพาลหาเรื่องกับมึงหรอก นี่มึงเล่นทีบกูลงจากเก้าอี้ กูคงไม่อยู่เฉยๆให้มึงทำฝ่ายเดียวหรอก!”
ไอเหรี้ย มึงช่วยพูเบาๆได้มั้ย จะเสียงดังทำไมกูเริ่มกลัวแล้วนะ
“ก็มึงมาทำเพื่อนกูก่อนทำไมละ กูก็แค่เอาคืนนิดๆหน่อยๆแค่นั้น”
ผมยังทำใจดีสู้เสือต่อไป ทั้งที่ในใจ...ฮึก สภาพพี่มันน่ากลัวมากกก กูจะรอดมั้ยสสราสสสส
“หรอ งั้นมึงมากับกูนี่ ทำให้กูโมโหเองนะ!” สัสกูกลัวนะ
“จะ....จะไปไหน ไอเบสเจ็บอยู่”
ผมหันไปมองไอเบส ซึ้งมีพี่นนท์ช่วยยืนประคองอยู่ ผมรู้เลยว่าซวยน่ผมพยายามสะบัดมือพี่มัน ถ้าผมไปกับมันรับรองผมตาย
“กูก็เจ็บ ได้เวลาไปเป็นคนใช้บ้านกูแล้ว หึ”
คนใช้อะไร กูไม่ทำ กูไม่เป็น กูไม่ปายยยยยยยยยยยย ใครก็ได้ช่วยผมด้วยยยT^T
“เข้าไป”
ปึก
เบาๆเด้ -O- คนนยิ่งบอบบางอยู่ พี่มันไม่เคยเข้าใจเลยใช่มั้ยว่าจะจับต้องใครต้องเบาๆไม่เช่นนั้น เขาจะแตกได้ (?) เอาจริงๆผมเริ่มปวดแขนแล้ว จี๊ดเลยอะ เจ็บง่ะ มันใช่เรื่องป้ะที่จะต้องโดนแบบนี้อะจะฟ้องประวีณา จะฟ้องๆ นายจะฟ้องข้อหาทำร้ายร่างกายอันบอบบาง ใช้ความรุนแรงกับคนไม่มีทางสู้ ประทุษร้ายกับชีวิตที่แสนจะน่าถนุถนอม
“ทำดีๆเด้ คนนะ เจ็บนะรู้ยัง?”
“อ้อหรอ เจ็บหรอ แค่นี้มึงเจ็บ แล้วที่เตะเป้ากูไม่เจ็บหรอห้ะ”
ได้ยินไม่ผิดหรอกครับ ใช่ ผมเตะเป้าพี่มันเตะไข่มันนี่แหละ ฮ่าๆ นึกแล้วก็ขำสุดๆไปเลย เตะพี่มันครั้งแรกนี่หน้าเขียวเลย หลังจากนั้นก็ทรุดลงไปนอนกุมเป้า ความฮาแบบนี้หาที่ไหนไม่ได้จริงๆ
“คิก คิก...”
“หัวเราะอะไรไม่ทราบ อยากโดน”
อุ๊บ หุบปากแทบไม่ทัน แต่ก็กลั้นไม่ไหวอะ ปล่อยเลยแล้วกัน
“อุ๊บ คิก คิก ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆ อุ๊บ คิกๆๆๆๆๆ โอ๊ย ฮ่าาา”
ขำจนท้องแข็งแล้ว วะฮ่าๆ โอ๊ย ขำน้ำตาไหลเลย มันมีรู้ขำอะไรแต่มันขำอะ ก็คิดดูนะหน้าหล่อ บิดเบ้ด้วยความทรมาน หน้าเขียวๆมือกุมเป้า แค่คิดชีวิตก็อยากจะขำให้ฟันร่วง ถ้าพี่มันมีลูก ผมจะเล่าเรื่องนี้ให้ลูกพี่มันฟังว่ามีพ่อที่โดนเตะเป้า ผมน่าจะถ่ายรูปเก็บไว้อัดกรอบนะ มันคงเป็นไรที่OMG คนดังในมหา’ลัยเราถูกเตะเป้า หน้าเขียวกลางห้องประชุมเชียร์ ข่าวนี้คงดังน่าดูไม่ก็ดังตลอดการเรียนที่นี่ ฮิฮิ
“จะเลิกขำได้ยัง
“เลิก คิก ได้แล้ว คิกๆ อุ๊บ!...อือๆ”
ไม่น้าาาา ไม่เจรง มันไม่เป็นความจริง พะ...พี่มัน...มันจูบผม! กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด ผมเสียจูบแรกให้พี่มันอะ ใช่มันคือจูบแรก จูแรก จูแรกของโผมมมม เอาจูบแรกของผมคืนมา เอามาเลย ฮือๆอยากจะบ้า ผมเสียจูบแรกให้ผู้ชาย ซึ้งผู้ชายที่เอาไปดันเป็นศัตรูกับผมอีก มันจะมีอะไรแย่ไปกว่านี้อีกไหม ผมจะร้องต้องรวบรวมสติ สติจงกลับ พอได้สติก็พลั่กพี่มันออกไป
ตุ๊บ
“ทำเหี้ยอะไรของมึงเนี้ย”
ผมตะโกนใส่หน้าพี่มัน
“มึงสิทำอะไร ต่อยเข้ามาได้หน้าคนนะ”
ผมยอมรับว่าไม่ได้พลัก แต่ต่อยพี่มัน ก็คนมันตกใจจะให้ทำไงได้เลยต่อยไปเต็มแรงเลยอะ นะ..นั้น ละ...เลือด ผมต่อยพี่มันเลือดออกจมูกเลย ตายแล้วๆ ผมรีบควานหาทิชชู่มาซับ พี่มันยังไม่รู้ตัวหรอกว่าเลือดไหลอะ ผมรีบหาจนมองเห็นทิชชู่ผ่านกระจกหน้ารถว่ามันอยู่เบาะหลัง ผมเอื้อมตัวไปหยิบ ทำให้ชายเสื้อเลิกออกจากกางเกงเผยให้เห็นเอวคอดขาวแต่ผมก็ไม่ได้สนใจ พยายามหยิบมันมาจนได้ แต่พอหันกลับไปผมก็แทบช็อกเมื่อเลือดกำเดาของพี่มันไหลหนักกว่าเก่าอีก นี่ผมแค่ต่อยไปนิดเดียวเอง
“พะ...พี่เรย์ ละ...เลือดวะ เช็ดเร็ว”
“หะ อะ...อะไร ไหนเลือด เฮ้ย เลือด”
ก็เออนะดิ เลือดไง ไขมันมั้ง ถถถถถ
“มาๆ ผมเช็ดให้ มัวแต่ตะลึงเลือดตัวอยู่นั่นแหละ”
ผมค่อยๆบรรจงเช็ดเลือดให้ไอพี่เรย์ เลือดพี่มันดูท่าทางจะไม่ยอมหยุดง่ายๆด้วย เป็นโรคอะไรรึเปล่าวะเช็ดเท่าไหร่ก็ไม่หยุด ยิ่งเช็ดยิ่งไหล พาไปหาหมอดีมั้ย
“พี่เป็นโรคอะไรรึเปล่าวะ ทำไมเลือดไม่หยุด ไปหาหมอมั้ย”
“มะ...ไม่ไป”
----------------------ต่อจ้า:)------------------
เป็นไรมากมั้ยละนั่น โดนชกไปทีเดียวเครื่องรวนรึไง ผมกลับมานั่งกับที่ ปล่อยให้พี่เรย์มันเช็ดของมันเอง สักพักมันก็เช็ดเสร็จ ก็ไม่เชิงเสร็จอะนะพี่มันเล่นเลือดไหลไม่หยุดมันเลยเอากระดาษอุดจมูตัวเองทั้งสองข้างเลย ไม่รู้มันคิดไปได้ไงนะแล้วหายใจสะดวกหรอ ผมขี้เกียจถามมากปล่อยให้พี่มันจัดการตัวมันเองไป อยู่ๆพี่มันก็สำลักเพราะหายใจไม่ออกไม่รู้จะสมน้ำหน้าหรือสงสารดีเล่นทำตัวเองทั้งนั้น ผมนั่งไปเลื่อยๆก็มาถึงบ้านไอพี่เรย์
จะบอกว่าผมก็ดีใจไม่น้อยที่ได้มาอยู่ชายคาบ้านเดียวกับมิว ลองจินตนาการตามผมนะ ผมมาทำงานที่นี่ทุกวัน ได้เห็นหน้ามิวทุกวัน เผลอๆก็ได้รู้หมดว่ามิวชอบกินอะไร ดูหนังเรื่องอะไรวันๆทำอะไรบ้าง แล้วที่นี้ละผมก็จะได้โอกาสจีบมิวเต็มๆใกล้ชิดขนาดนี้ ตรงกับประโยคที่ว่า รักแท้แพ้ใกล้ชิด แค่คิดก็ฟินเฟ่อร์แล้ว ว้ายเขิน
“ไหนบอกผมเริ่มงานอาทิตย์หน้าไง”
“กูเปลี่ยนใจแล้ว วันนี้มึงทำกูแสบมาก ฉะนั้นมึงเริ่มงานวันนี้ได้เลย”
โห ไรวะ เซ็ง ผมเดินสำรวจบ้านปทั่วคราวที่แล้วมายังเดินไม่หมด
“แล้วผมต้องทำอะไรบ้าง?”
“ก็ง่ายๆดูแลสาระทุกข์สุขดิบในบ้านหเมือนคนใช้เขาทำกัน อย่างห้องกูรกมึงก็ไปเก็บกวาดเช็ดถู เอาเสื้อผ้ามาซํก”
แล้วพี่เรย์มันก็จับผมหิ้วปีกขึ้นไปชั้น แล้วโยนผมใส่ในห้องพี่มันก่อนผมจะโวยวายพี่มันก็ชิงพูก่อน
“ไม่เสร็จไม่ต้องออกมา!”
ปัง! ไม่มีมารยาทเอาสักนิด มาปิดประตูใส่น้าคนอื่น ไม่มีใครสั่งสอนหรอ ชิส์ ผมยื่นสาปแช่งพี่มันอยู่หน้าประตูสักพัก จึงหันมาดูว่าจะตองทำอะไรบ้างแต่พอเห็นเท่านั้นแหละ ผมนี่ผงะเลย รกมาก ขั้นบรมอะ ผมเห็นทีแรกยังอยากเป็นลมเลย ใช่มันรกเหมือนผ่านสมรภูมิอะไรสักอย่างมา เสื้อผ้ากระจัดกระจายกองเต็มพื้น ซีดีเกม แผ่นหนังเกลื่อนเต็มพื้นห้อง เศษขนมกับขยะก็มี แล้ววันมีผมจะทำเสร็จมายยยยยยยยยยยย แล้วดู ดูพี่มันขับรถออกไปดิ ทิ้งกันเห็นๆ
แต่ในวินาทีสุดท้ายก็คิดวิธีเก็บกวาดเรียบร้อย หึหึ อยากให้กูทำดีนักใช่ไหม ดายย จะจัดให้!
“เย้ เสร็จแล้วโว๊ย! กลับบ้านดีกว่า”
ผมจัดการล็อกบ้านให้พี่มันเรียบร้อย เดินออกมาอย่างสบายใจเชิบ ผมตรงดิ่งกลับคอนโดทันที รู้สึกเหนื่อยมากในรอบเดือนนี้ ผมอาบน้ำทำนู่นนี่เสร็จก็ปาเข้าไปห้าทุ่มแล้ว รู้สึกว่าอาทิตย์สองอาทิตย์ที่ผ่านมาจะมีอะไรเกิดขึ้นกับผมเยอะชะมัด มันเริ่มจากตรงไหนนะ?
ครอก zzZ
“ไอนายกินช้าๆ ไม่มีใครแย่งมึงกินหรอก มึงไปอดอยากที่ไหนมาวะถึงได้มากินเอาๆ”
เวลานี้ผมและไอเบสย้ายตัวเองมาอยู่ที่ศูนย์อาหารเรียบร้อยด้วยเหตุที่ว่า เมื่อวานไม่ได้กินข้าวเย็น เมื่อเช้าก็ไม่ได้กินข้าวอีก เลยต้องโทรบอไอเบสให้จองโต๊ะกับซื้อข้าวเตรียมรอไว้ แค่เดินยังจะหน้ามืดเลย
“เมื่อวานกูไม่ได้กินข้าวเย็น เมื่อเช้าก็ไม่ได้กิน”
ผมว่าจบก็ก้มลงจัดการกับข้าวตรงหน้าต่อ
“แล้วป้าที่บ้านมึงม่จัดกับข้าวให้รึไง”
“กูย้ายมาอยู่คอนโดแล้ว”
“จริงดิ! ดีเลยกูจะได้มีเพื่อนเที่ยว”
ในหัวมึงคิดอะไรได้นอกจากเที่ยวบ้างเนี้ย หัวสายหน้ากับความคิดมันแล้วลงมือกินต่อ ผมว่าถ้าผมอยู่คอนโดนะผมต้องให้ไอเบสคอยจองโต๊ะกับซื้อข้าวให้ทุกวันซะแล้ว ช่วงเย็นผมอาจจะต้องแวะเซเว่นไม่ก็กินที่ฟูดคอร์ทในห้างแหงๆ
“ไอนาย เมื่อวานเมื่อไปทำอะไรไว้ ไอน้องเวร!”
หืม? ผมที่กำลังก้มกินข้าวอยู่ถึงกับสดุ้งเงยหน้าขึ้นมามองเจ้าของเสียงที่เรียกผม อ้อ นึกว่าใครพี่นนท์นี่เอง รู้เลยว่ามาเรื่องอะไร ก็เมื่อวานมีไม่กี่อย่างหรอกที่ผมสร้างเรื่องไว้จริงมั้ย
“อะไรหรอพี่?”
ผมถามทั้งที่ในปากยังเคี้ยวข้าวตุ่ยๆในปากอยู่ เรื่องนี้ผมชิลๆมากครับเพราะตอนนี้ยังไม่มีไอพี่เรย์ แต่พอเดี๋ยวพี่มันมาเมื่อไหร่ผมค่อยวิ่ง คุณผู้อ่านไม่รู้หรอกว่าผมก่อวินาศกรรม(?)อะไรไว้บ้าง สิ่งที่ผมทำรู้อย่างเดี๋ยวเป็นผม ผมก็อยากตามไปกระทืบคนทำอ่า ผมไมเวลาผมทำอะไรไม่ค่อยคิดก่อนเลยว่าภายหลังผมจะโดนยังไง ฮือๆ ตูไม่น่าทำเลย ย้อนเวลากลับไปตอนนี้ทันไหมเอ่ย
“พี่พูดเบาๆเป็นป้ะ ส่วนมึงไปก่อเรื่องอะไรไว้อีก”
“ก็....”
ผมยักไหลแบบไม่ใส่ใจ แล้วลงมือกินต่อ
“มึงช่วยสนใจหน่อยไอนาย สิ่งที่มึงทำอะมันไม่มาต่อยก็บุญแล้ว โอ๊ย กูคิดถูกคิดผิดวะที่ให้มึงไปทำเนี้ย”
“มึงไปทำอะไรมาวะนาย ทำไมไอพี่รหัสมึงถึงได้พูเหมือนมึงไปลื้อบ้านใครเขาวะ”
“เกือบถูกนะ แต่กูไม่ได้ลื้อ กูไปเก็บกวาด” ผมบอกตามความจริง...ละมั้ง
“เก็บกวาด? มึงใช้คำว่าเก็บกวาดได้ไง อย่างที่มึงทำเขาเรียกเก็บทิ้งแล้วโว๊ย มึงอย่าขยันหาเรื่องเลยนึกถึงกูบ้าง” ก็ใครใช้ให้พี่เอางานนี้มาให้ผมทำละ ผมก้มหน้ากินต่อไม่สนใจพี่มันว่าจะพูดอะไรแต่ในหัวกำลังคิดวิธีเอาตัวรอดพ้นวันนี้ไปให้ได้
คิดสิคิดว่าจะหนีพี่มันยังไง ถ้าหนีไม่ได้มีแต่ตายกับตายนะครับ ยิ่งคิดยิ่งเครียดยิ่งเครียดก็ยิ่งกินมากขึ้น งั่มๆ (เกี่ยว?)
“ถ้ามึงโดนอะไรจากมันกูจะไม่ช่วยอะไรมึงละ...”
“พี่หยุดขู่เพื่อนผมสักทีได้ป้ะ มาทีไรไม่ขอให้มันช่วยก็มาขู่มันตลอด กูละสงสารมึงจริงๆมีพี่รหัสแบบนี้ สั่งเสียมันเสร็จยัง? ถ้าเสร็จแล้วก็ไปได้แล้ว” อุตะ! เพื่อนกูด่าไม่ธรรมดา ด่าทีเจ็บจี๊ด
“เออ...ครับ เสร็จแล้ว” อ่าวพี่มันก็บ้าจี้ตาม เดินไปเลยเว้ย เออดีๆมีเพื่อนด่าเจ็บกับพี่รหัสไม่เต็มชีวิตกูมีอะไรที่พิศดาลกว่านี้อีกมั้ยวะ งั่มๆ
_________TBC
อัพๆนะคะ ตอนหน้าไรท์จะมาเปิดตัวตัวละครใหม่นะคะ ตัวละครที่จะเปิดตัวบอกเลย สร้างมาเพื่อฆ่าผู้อ่าน สร้างมาเพื่อฆ่าพี่เรย์ และสร้างมาเพื่อขโมยหัวใจน้องนายเรา!!
ไปแล้วนะก้ะ รักนักอ่านรักรีดเดอร์ทุกคน คิดถึงทุกลมตด เอ๊ย ลมหายใจ บะบาย
ความคิดเห็น