คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ตอนที่ 1 จดจำขึ้นใจ 100%
ตอนที่ 1 จดจำขึ้นใจ
“ไอเชี่ย...นายมึงมาช่วยพวกกูทำป้ายดิ จะได้เสร็จแล้วกลับบ้านเร็ว มัวแต่นั่งเก๊กหรี่สาวอยู่นั้นแหละมึง” ไอเพื่อนสนิทเบสมันตะโกนเรียกผม ที่ไม่ทำอะไรนอกจากนั่งหรี่สาวไปมา ก็ไอ’นาย’ คนนี้มันหล่อเลือกได้ไง คนหล่อมันต้องคู่กับคนสวยใช่ป่ะล่ะ ก็ต้องมีมองกันบ้าง //เหรออ
“เออๆ ยุ่งจริงวุ๊ย! คนกำลังหรี่สาวอยู่”
“เหอะ มึงหรี่ไม่ดูว่าเขาทำอะไรกันเลย เดี๋ยวแม่งก็แช่งให้มีผัวซะหลอกมึง” อ่าวไอนี่ มึงแช่งกูซะน่ากลัวเลย แมนๆอย่างผมเนี้ยนะจะมีผัว ฝันไปเถอะ! คนอย่างไอนายจะมีเมียเท่านั้นโว๊ย
เรานั้งทำป้ายรณรงค์ช่วยกันปลูกป่าอะไรสักอย่างนี่แหละ มันเป็นหนึ่งในกิจกรรมการรับน้อง แต่จะแยกออกหลังจากรับน้องอะนะเพื่อให้น้องและรุ่นพี่ยังรักกันเหมือนเดิม ผมก็ไม่รู้ว่าใครมันชั่งคิดนะ -*- คือแค่รับน้องก็พอแล้วแต่ฉนัยยังมีไปปลูกป่าอีก จะรักกันไปถึงหนายยย กูอยากรู้
“ไอนาย ช่วยหยิบสีเขียวให้กูหน่อย” ไอเบสหันมาสั่งผมครับ
“มึงเอาเขียวไหนล่ะ เขียวแก่ เขียวกลาง เขียวอ่อน อ่อนมาก อ่อน...”
“พอๆนาย มึงแม่มกวนตีน มันมีอยู่แค่สองสี เอามาเร็วๆกูจะรีบกลับ น้องเบลโทรตามกูแล้ว” โหไรวะ เห็นผู้หญิงดีกว่าเพื่อน ฮอลลล
“มึงเห็นผู้หญิงดีกว่าเพื่อนกูไม่ยอม -3-“ เรื่องนี้นายจะไม่ทน
“ไรมึง ที่มึงล่ะเมื่อกี๊นั่งหรี่สาวปล่อยให้กูนั่งทำคนเดียวนี่ มึงรักกูมากอะ” คนไรอะ ชอบเอาความจริงคนอื่นมาพูด
“เออ ก็อย่างงี้ไงมึงเอาไปเลยสองสี เอาไปเลย กูงอลไปล่ะ เชอะ!” ผมเดินหนีออกมาทันที จริงๆไม่ได้งอลอะไรมันจริงหรอกผมแค่ขี้เกียจทำ เมื่อยก็เมื่อยเดินออกมายืดเส้นหน่อยดีกว่า
“แกๆ นั้นมันน้องนายใช่มั้ยอะ”
“ใช่ๆ ตัวจริงหล่อแถมน่ารักอีกอะ”
รู้มั้ยๆผมเข้ามาที่นี่ก็ดังเลยล่ะ หน้าตาก็ดี เรียนก็...เออ ข้ามมันไปเถอะ-*- ที่รู้คือผมดังอย่างกับดาราเดินไปตรงไหน ที่ไหน มุมไหน ซอกไหน(?) ทุกคนก็กรี๊ดผมหมด และผมยังโหวตให้ได้ประกวดเดือนคณะอีกนะ แต่ผมไม่เอาอ่ะกลัวไปแย่งคะแนนจากคนอื่นเขาหมด ไม่อยากมีปัญหากับพวกนั้นด้วย จะทำไงได้ชีวิตคนหล่อก็งี้ล่ะ เฮ้อ คนหล่อเซ็ง! //เอามันไปเก็บบ ทำไมมันหลงตัวเองอย่างนี้
“เออ เราชื่อแตงกวานะ เราของเบอร์นายได้มั้ย?” อยู่ดีๆก็มีผู้หญิงเดินมาขอเบอร์ ไม่อยากบอกว่าหุ่นเธอนี่แบบ อ่า น้ำลายใหลเลย*O* ตัวขาว นมโตๆ เสื้อผ้านี่ฟิตเปรี๊ยะจนกระดุมนี่แถบจะกระเดนออกมา อย่างนี้มีหรือที่คนอย่างไอนายจะพลาด
“ได้สิ เบอร์09xxxxxxxx นะ มีอะไรก็โทรมานะครับ เราไปช่วยเพื่อนทาสีก่อนนะ^_^” ตบท้ายที่รอยยิ้มพิมพ์ใจที่แสนอบอุ่นของผม หึหึ ก็อย่างที่เห็นว่าผมหล่อแค่ไหน //กระโดดถีบนายเอก ย๊ากกก
“ไอนายมึงไปไหนมาห๊ะ มึงแม่งทิ้งกู ไอเพื่อนเวร มึงเอาของไปล้างเลยกระป๋องสี่เอาไปเททิ้งเลย กูจะไม่ช่วยมึงด้วย!” เชดดด พอไอเบสเจอหน้าผมมันก็เอาแต่ด่าๆแล้วก็สั่ง ส่วนมันก็เดินสะบัดตูดหายไปเลย คำถาม...
มันเป็นอะไร ทำไมต้องด่าผม กูทำอะไรผิดดด
เออ ไปล้างทั้งหมดนี่เองก็ได้วะ ผมค่อยๆเอาฝาสีมารองแปรงที่มันทากลัวมันจะหยดลงพื้นห้อง แล้วขี้เกียจมาถูอีก ผมก็เก็บทุกอย่างลงในถังใบเดียวแล้วยกไปล้างทีเดียวเลย กว่าจะเก็บหมดนี่อะไรก็ไม่รู้เยอะแยะมากมายเพราะก่อนที่ผมกับไอเบสจะมาทำก็มีคนมาทำอยู่หน้าก่อนแล้วไม่ได้เก็บไง เลยเป็นภาระผมเลย
ผมจัดการล้างทุกอย่างเรียบร้อย เหลือก็แต่ถังสีที่ผสมกับน้ำใช้แล้วกะว่าจะเทตรงระเบียงนี้แหละคงไม่มีใครอยู่หรอกนะ คงไม่มีหรอกมั้งนี่ก็เย็นแล้วหนิ เทเลยดีกว่าจะรีบกล้าบ้าน
ซ่า!!
“เชี่ย!! นี่น้ำอะไรวะเนี้ย ใครวะ!!!”
เฮ้ย O_O ซวยแล้ว กูเทน้ำไปโดนใครรรร ห่า คิดว่าไม่มีใครแล้วนะ ตามสัญชาติญาณ(?)ผมเลยชโงกหน้าออกไปดู
อือหือ ผลงานกู บอกได้คำเดียวกูตายแน่ สราสสสสส
“เฮ้ย มึงอย่าหนีนะ รอกูอยู่บนนั้นเลย มึงตายแน่” อ่าวไอนี่ มึงจะมาทำร้ายกู กูจำเป็นต้องอยู่ให้มึงกระทืบหรอ คำตอบคือไม่ หนีสิครับงาน โกยเถอะโยม โฮกกก
“ไอเบส! เจอแกพอดี ไปเร็ว รีบเอากระเป๋าไปเร็วววววว-33-“ ผมที่วิ่งมาเจอไอเบสพอดี เลยลากคอมันวิ่งตามมาด้วย มันเหมือนจะถามอะไรผมว่าผมวิ่งหนีอะไรมา ผมรีบวิ่งไปหยิบชีทงานอย่างรวดเร็วปานเครื่องบินเจ็ท ถรุ้ยยยย กูยังมีเวลามาเล่นอีก
ผมวิ่งมาไม่ดูตาม้าตาเรือเลยวิ่งชนกับผู้หญิงที่เดนผ่านมาพอดี หน้าผมเลยทิ้งไปจูบกับพื้น วันนี้มันวันดวงซวยอะไรของโผมมมTOT
“ระ...มิว ใช่มิวมั้ย เรานายไง^^ จำเราได้มั้ย ที่เคยเรียนตอนม.4ด้วยกันไง”
“อ๋อ นายที่ตอนนั้นบอกชอบเราแล้วก็วิ่งหนีหายไปเลยใช่ป้ะ?” ง่ะ ทำไมต้องไปจำส่วนนั้นด้วย อายนะครับคนสวยU_U
“แหะๆ ใช่ เราเอง .__.”
“ไปไหนแล้ว ไวชิบ!” เสียงไอบ้านั่น ซวยแล้วลืมไปเลยว่าวิ่งหนีใครอยู่ กูอยากรู้ทำไมมึงไม่เอาเวลาไปล้างตัว มาวิ่งตามกูทำไม ไอหอกกกกTT แต่ก่อนไปผมไม่ลืมที่จะ...
“มิวขอเบอร์หน่อยสิ เผื่อว่าจะไว้นัดมากินข้าวกัน” เรื่องนี้ลืมไม่ได้จริงๆ อุตส่าห์ได้เจอรักแรก แต่ดันมาวิ่งหนีไอบ้าที่ไหนไม่รู้ อดที่จะคุยกับมิวต่อเลย
“ได้ๆ 08xxxxxxxx มีอะไรหรือเปล่าเห็นนายดูรีบๆนะ?”
“ปะ..เปล่า เออ เราไปก่อนนะ บาย”
ผมบอกลามิวและก็หันมาลากไอเบสวิ่งหนีไอบ้านั่นต่อ
- ต่อนะจ้า;) -
โปรดเร่งเวลากลับมาที่เหตุการณ์ปัจจุบัน ผมจะเล่าเรื่องเศร้ากระเด้าพื้นแปป ถรุ้ยยยย มันใช่เวลามั้ยเนี้ย
“ว่าไงมึง จำได้หรือยังว่าทำอะไรกูไว้ หึหึ” จำได้แล้วครับ ทุกรายละเอีอดทุกความทรงจำครบร้อย เอาซะกูจะฉี่ราดเลย คุณยังจำไอคนที่ผมไปเทน้ำโดนได้ไหมครับ นั่นแหละวันนี้มันแก้แค้นผมแล้วTT พ่อแก้วแม่แก้วช่วยไอนายด้วยยยย นายยังไม่อยากตาย กระซิกๆ
“มึงน่าจะดีใจนะ ที่กูตามหามึงหนึ่งอาทิตย์เต็มๆ กูทำทุกวิถีทางเพื่อจะเจอมึงแต่มึงก็หลบได้ตลอดเก่งดีนะ” ขอบคุณครับที่ชม ผิดแล้ววมึงอีนาย มึงมาเสียเวลาตามหากูทำไม กูไม่ได้ขอ กูไม่ซึ้ง ได้ยินมั้ยไอควายย>O< แน่นอนว่ามันไม่ได้ยิน ขืนได้ยินมีหวังผมก็ได้ตายน่ะเซ่-O-
“กูนี่จดจำหน้ามึง การกระทำมึงได้ขึ้นใจเลยวะ” ผมควรต้องปลื้มมั้ยที่พี่มันจำผมได้ ต้องปลื้มสินะ ไอเหี้ย มึงไม่ต้องจำขนาดนั้นก็ด้ายยย เออพี่มันอยู่ปีสองลืมบอกไป ตอนมันมาทักมันแนะนำตัวอย่างดีเลยแล้วถามผมว่าจำมันได้มั้ย ตอนแรกจำไม่ได้หรอก แต่ตอนนี้จำแม่นเลยครัช
“ไรพี่ ทักคนผิดหรือเปล่าครับ ผมไม่รู้จักพี่นะครับ”
“มึงว่าไงนะ นี่มึงแกล้งจำไม่ได้ใช่มั้ยห๊ะ!” พี่มันตะวาดลั่นจนคนแถวนี้หันมามอง หึ๊ย มึงจะเสียงดังไปไหน
กลัวจนจะฉี่แตกอยู่แล้ว พูดเบาๆเป็นมั้ย
“ผมเปล่าแกล้งนะครับ ผมมีเหตุผลอะไรต้องไปแกล้งพี่ครับ?” ผมเปล่ามารยานะ ผมนี่ใสๆเหมือนน้ำเปล่าเลย
“มึงนี่มันหน้าด้านจริงๆ” ผมด้านกว่าที่พี่คิดอีก-3-
“และถึงผมจำได้แล้วไหนล่ะหลักฐาน หึ ก็ไม่มี” ก๊ากๆพี่มันหน้าเหว๋อไปเลย 5555 รู้จักไอเจ้านายน้อยไป
“มึง! อยากโดนมากใช่มั้ย หึหึ ไม่มีก็ไม่มี ช่างเถอะกูอาจจำผิดเอง” อะไรของมันวะ ผมว่าผมไม่ไว้ใจในการที่พี่มันบอกว่าเชื่อแล้วล่ะ อีกแบบนี้ไม่ดีแน่ หน้าตาพี่มันฟ้อง--* พอดีกับเสียงที่เขาเรียกให้เข้าห้องเชียร์ ผมก็เลยเดินออกมาโดยไม่พูดอะไร
// ในขณะที่นายเดินไปแล้ว แต่สายตาของคนที่กำลังยืนมองแผ่นหลังนั้นไปอย่างมีแผน
“ชื่อนายสินะ สนุกแน่งานนี้ กูจะตามราวีมึงไปทุกทีเลย หึหึ”
“ไอนายมึงไปไหนมาวะ เห็นมึงเดินเข้ามานานและ” พอเดินเข้ามาผมก็ถูไอเบสถาม
“พอดีพวกพี่ๆ ฝ่ายบริการเขาต้องการผู้ชายหล่อเหลา(?)และแรงดี(?)ไปช่วยยกน้ำน่ะ ได้เบอร์พี่เขามาเพียบเลย” ไม่อยากจะคุย// ก็ไม่ต้องคุยเด้-0- หุบปากไปเลยอีไรต์ มีแต่คนชมผมว่าน่ารักอย่างนั้น น่ากินอย่างนี้ หน้าหล่อแบบนี้ ยิ้มแล้วโลกสวยงี้ เป็นเคะแบบนี้ เอะ...O_oอันหลังมันแปลกๆดูต่างจากพวก มันคุ้นๆสงสัยมันเป็นคำแบบเดียวกับฟรุ้งฟริ้งมั้ง //โง่จริงนายเอกเรา
“แล้วไง มึงได้เบอร์เขามา มึงจะเอาไปแทงหวยรึไง”
“ทีมึงล่ะ เห็นเวลาเลิกทำใจไม่ถึงวันนี่มีคนใหม่แล้ว-3-“
“เขาเรียกว่าจบอย่างมีสเต็ป เจ็บอย่างมีสไตล์โว๊ย;)” โหไอดวก สไตล์บ้านอาตี๋แกดิ ซึมแค่ชั่วโมง อีกชั่วโมงมึงลั้นลา กูไม่คุยกับมึงแล้ว ห่าน คุยด้วยแล้วปวดหัว
“นาย เรานั้งด้วยได้มั้ย?” เสียงใครวะ
“อ่าว มิวเองหรอ ได้ๆนั่งดิ” โอ้ นางฟ้ามาโปรดไอนาย ผมนี่หูตั้งหางกระดิกเลยบอกตง//หมาชัดๆ ปัดฝุ่นที่พื้นเต็มที่ครับ
“ไม่ต้องทำถึงขนาดนั้นก็ได้นาย” เธอบอกอย่างยิ้มๆ โอ๊ย หัวใจไอนายคนนี้จะวาย แม่ของลูกชัดๆ
เราทำกิจกรรมนู่นนี่กับพวกพี่ๆเขาจนเลิกผมก็เอยปากชวนมิวไปกินไอติมกัน มิวตอบตกลงด้วย ดีใจเหี้ยๆเลยงานนี้ เราเลือกร้านไอติมใกล้ม. ระหว่างรอเราก็นั้งคุยอะไรกันเพลินๆ
“วันนายวิ่งหนีอะไรหรอเห็นวิ่งๆแล้วก็ลากเพื่อนไปด้วย” มิวถาม
“เออ เราวิ่งหนีหมาน่ะ หมามันวิ่งไล่กัดเราพอดีไปเดินเหยียบหางมัน” //พี่เรย์::ฮัดชิ้ว!! ใครนินทาวะ? //อินาย:: อย่าๆพึ่งเอาอิพี่เรย์ออกมาาาาT^Tเดี๋ยวกูโดน
ผมเปล่าแขวะไอพี่นั่นนะ ผมแค่เปรียบเทียบเฉยๆหรือไม่จริง วิ่งตามผมซะ อย่างกับหมาบ้า-*-//พี่เรย์::ถึงบทกูเมื่อไหร่ มึงโดนแน่นาย! รู้สึกเสียวหลังแปร๊บๆ
“นายนี่ตลกไม่เปลี่ยนเลยเนอะ เมื่อก่อนเอ๋อยังไงตอนนี้ก็เอ๋ออย่างนั้น ฮ่าๆ” เดี๋ยวๆนะครับคนสวย ของรีเพลใหม่ซิ อ๋อ..รู้แล้ว ชัดเลย คนสวยว่าผมเอ๋อนี่เอง นึกว่าอะไร เฮ้ยO_Oนี่นางด่าผมเอ๋อหรอ ผมสาบานได้เลยถ้าที่นั่งตรงหน้าผมไม่ใช่ผู้หญิงนี่ซัดสลบคาพื้นเลยนะ-_-
“ง่ะ ทำไมมิวพูดงี้ล่ะ น้อยใจนะเนี้ย-3-“ ผมทำปากจู๋ แบบน้อยใจ ซึ่งผมทำใส่ผู้หญิงคนไหนก็ไม่เคยรอด ยกเว้น...
“ทำไมนายทำหน้าอ้อน’ทีน’จัง คิกคิก” =[]= ผมนี่ถึงกับเงิบเลยครับ อดทนไว้นายท่องไว้ๆ
เขาคือผู้หญิงๆ
.
.เขาคือแม่ของลูกๆ
ท่องไว้ไอนาย อย่าซัดนะมึงไอนายอย่าๆU_U
“นายเป็นอะไร ทำไมทำหน้าเหมือนอมขี้เลย”
สุดจะทน!
เธอไม่ใช่แม่ของลูกผมอีกต่อปายยยย>0< กรี๊ดดดดด
- ต่อนะจ้า:) -
Trrruuuuuuuuuuuuuuuuuuuu
ในระหว่างที่ผมกำลังจะหมดความอดทนกับแม่ของลูกในอนาคต(?) ก็มีเสียงโทรศัพท์ของมิวแทรกขึ้นก่อน
[อยู่ไหนเนี้ยเรา จะกลับมั้ยบ้านห๊ะ เดี๋ยวก็หลงหลอก]
“จ๋าๆ อยู่ร้านไอติมใกล้ๆม.นี่แหละ บ่นอย่างกับพ่อ ชิส์”
“บ่นๆอย่างกับพ่อ ถึงพึ่งจะกลับก็จำได้ อะไรมากมาย” เธอทำเสียงจิ๊จ๊ะในปาก ออกลำคาญ แต่มันกลับดูน่ารัก^^ นี่แหละว่าที่แม่ของลูกผมในอนาคตตต>< //อ่าวเฮ้ย เมื่อกี๊ยังอยากอัดเขาอยู่เลย ไอนี่-*-
กรุ้งกริ้ง
เสียงเปิดประตูมาพร้อมกับร่างสูงใหญ่ แต่ว่าหน้าตามันดูคุ้นๆวะ เหมือนเคยพานพบมาก่อน(?) แถมมันเดินมาที่โต๊ะผมอีก
“ไงเรา หนีมาเที่ยวกับหนุ่มไหนหืม?” คนที่เดินมาถามมิว ผมว่าไอนี่หน้าคุ้นๆนะเหมือนเคยเจออะ-.-
“นี่นาย เพื่อนมิวเอง นายนี่พี่เรย์ พี่เราเองล่ะ” พี่? เดี๋ยวๆผมว่ามีอะไรเริ่มชัดแล้ว เหมือนผมพึ่งนึกออก...
“O_O”
“ไง ไอเด็กเทกระป๋องสีJ” ชัดเลยเชี่ย!
กูรู้แล้วว่ามึงเป็นใคร! มึงคือไอพี่เรย์ที่กูเทน้ำกระป๋องสีใส่พี่แกไง=0= ช๊อกครับ ช๊อกระดับสามโลกตะลึง มันคือพี่เขยผมในอนาคต //นี่แกยังไม่เลิก? มันคือไอพี่เรย์คนนี้!!
กูลาโลกแปป..
ตึ่ง!
“ J “
นั่นคือร้อยยิ้มสุดท้ายที่ผมเห็นก่อนหมดสติไป....
‘เออ...มิวเรามีอะไรจะบอกอะ><’ ผมกำลังสารภาพรักกับผู้หญิงที่ชื่อมิวอยู่ เธอคือรักแรกของผม และผมจะบอกเธอ!
‘นายมีอะไรหรอ?’
‘เรา...เราชอบมิวนะ ชอบมานานมากและมิวก็คือรักแรกของเราด้วย-///////////////////-‘
‘หรอ แต่เรา...มีแฟนแล้วอะ’ อะไร แฟนๆ มิวอยากเป็นแฟนเราหรอ >///< เขินแปป
‘-///////- จะเป็นแฟนเราหรอ?’ โอ๊ย เราจะได้เป็นแฟนมิว กรี๊ดดดดด มดลูกกระพรือ><
‘เออ เราบอกว่าเรามีแฟนแล้ว’
‘จริงหรอๆ^_^..................เดี๋ยว เออมิวมีแฟนแล้ว?O_O’ หูผมไม่ได้ฝาดไปใช่มั้ย!?
‘ (‘ ‘)(_ _)(‘ ‘)(_ _)’ ไม่นะ
‘อ๋อหรอ รักกันนานๆนะ^^’ ผมบอกแค่นั้นแล้วก็วิ่งจากออกมา ไม่รู้ว่าวิ่งไปไกลแค่ไหน....
ม่ายยยยยยยยยยยยยยเจรงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง TTT^TTT
“ม่ายยยยยยยเจรงงงงงงงงงงง แว้ก! =[]=” ความฝันทะลุยันความจริงได้ไงวะ
“เป็นไร อยู่ๆก็ตะโกนแหกปาก หัดเกรงใจเจ้าของบ้านมั้ง-_-^”
“เห้ย พี่มาอยู่บ้านผมได้ไงO_o”
“มึงแหกตาน้อยๆ ของมึงมองซิว่าบ้านมึงเองหรือบ้านใคร ไอตาตี่!!” แรง!! ด่าไอนายคนนี้ว่าอะไรไม่เคยเจ็บ แต่อันนี้นายยอมไม่ด้ายยย><
“อย่ามาว่าตาผมนะเว้ย ไม่รู้อะไร ตาแบบนี้เขาเรียกว่าตามีเสนห์เหอะ ไม่รู้อะดิ” ผมเถียงกับไอพี่เรย์ข้างๆคูๆ เรื่องอะไร จะยอมรับความจริง-*-
“เอาที่มึงสบายใจเถอะ- -* ฝื้นแล้วก็กลับบ้านมึงไปได้แล้ว” ไล่กันเลยหรอ ชิส์ ไปก็ได้ใครง้อ
“ฝื้นแล้วหรอนาย หิวเปล่า กินอะไรก่อนมั้ย?” เสียงนางฟ้า*O*
“กำลังหิว พอดีเลยอะมิว เราขอฝากท้องที่นี่หน่อยได้มั้ย-3-“ ดัดจริตสุดๆงานนี้
“ไม่ได้!” เสือก! มึงมันมารความรักไอพี่เรย์>0<
“เราจะให้คนแปลกหน้ามากินข้าวบ้านเราได้ไงกันมิว”
“คนแปลกหน้าที่ไหนกันคะพี่เรย์ นี่เพื่อนมิวนะ ไม่ใช่คนแปลกหน้าหรอกเนอะ^^”
“ใช่ๆ เราไปกินข้าวกันเถอะมิว ปะ..ไป ;P” ผมเดินโอบหลังมิวไป พอดูแล้วมิวไม่เห็นผมก็หันไปแลบลิ้นใส่ไอพี่เรย์มัน ดู๊ ดูชี้หน้าว่าที่น้องเขย อย่าให้เป็นได้นะกูนี่จะแกล้งแม่มให้หัวปั่นเลย
การได้กินข้าวกับมิว ไม่นับรวมหม้าบ้าแถวนี้นะ ทำให้สนิทกับมิวมากขึ้นเราชอบอะไรหลายๆอย่างเหมือนกัน เธออยู่บ้านกับพี่ชายแค่สอง เพราะพ่อแม่ต้องไปดูงานที่ต่างประเทศนานๆจะกลับที เลยชื้อบ้านหลังไม่ใหญ่มากไว้ให้อยู่กันแค่สองคนพี่น้อง มีรถหนึ่งคันไว้ขับไปเรียนที่มหาลัยแค่นั้น และที่สำคัญตอนนี้มิวโสดครับท่าน:)
มันถึงเวลาพระเอกอย่างผมออกโรงไปเป็นคู่ชีวิตกับมิวแล้ว //เพ้อเจ้อ-0- ไม่ว่าอะไรจะมาขัดขวางความรักระหว่างผมกับมิวเราจะจับมือและฟันฝ่าอุปสรรคไปพร้อมกัน ไม่ว่าอะไรก็ตาม //แม้แต่สามีแกในอนาคตแกงั้นหรอ //อินาย::ให้กูได้ชื่นชมผู้หญิงในช่วงนี้เถอะ เพราะหลังจากเนี้ย ผมไม่มีสิทธิ์TOT!!
“แดกเสร็จแล้วก็กลับบ้านดิมึง อยู่รอพ่อมาตัดริบบิ้นเชิญกลับบ้านหรือไง-___-“
ปากมึงมีไว้ประดับหน้าเรอะ!
“กลับก็ได้ ชิส์! ไล่กันจริงๆ ผมไม่รู้ว่าไปทำอะไรให้พี่โกรธอะ ทำไมพี่ถึงไล่’น้องเขย’คนนี้จังครับU^U” ผมเบะปากน้อยๆแล้วเอียงคอมองคนตรงหน้า ภาพออกมามันคงแลดูกวนตีนมากแน่เลย พี่เรย์มันถึงได้ขบกรามแน่นขนาดนั้น ฮ่า ยกนี้ผมชนะอีกแล้ว><
“ใครให้มึงเป็นน้องเขยกูห๊ะ ไอหน้าอ่อน ฝันกลางวันหรอมึง”
“เปล่า นี่มันไม่ใช่ตอนกลางวันครับพี่ จะได้ฝันกลางวัน นี่มันตอนกลางคืนมันต้อง......ฝันเปียก เท่านั้นพี่;P”
“มึง มึงมัน...ไอ้ ไอ้” ไอ้อะไรครับพี่^O^
“ทำอะไรกันเอ่ย^^” เสียงใสๆของมิวดังแทรกขึ้นมา คั่นกลางระหว่างศึก(?) “แล้วนี่นายกลับยังไงหรอ”
“เราคงโบกแท็กซี่กลับนะ รถเรายังอยู่ที่มหาลัยอยู่เลย”
“งั้นให้พี่เรย์ไปส่งมั้ย?” อะไรนะ!!
“O_O / =O=” อเกนพลีสสสสสสส ไม่นะ ไม่มีทาง ผมจะไม่ร่วมทางเดิน(?)กับไอพี่นี่เด็ดขาด
“นี่มันก็ดึกมากแล้วเกิดเป็นลม ล้มไปอีกเหมือนเมื่อตอนกลางวันจะทำยังไง นะ ให้พี่เรย์ปส่ง นะน้าาา เราขอล่ะ เราเป็นห่วงนะ*^*” ไปก็ได้ครับคนสวย
“ไปก็ได้จ้า เห็นมิวเป็นห่วงแบบนี้เราก็ดีใจแล้ว^^” แค่นั่งรถไปกับ(ว่าที่)พี่เขยแค่นี้คงไม่เป็นไรมั้ง
เอียดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!!!!!
กูขอถอนคำพูด!=[]= ที่บอกว่าคงไม่เป็นไร เพราะตอนนี้กูจะตายแล้ววววววววววว
ก็พอขึ้นรถมาพี่มันก็เหยียบเต็มสตรีมเลย พอถึงทางแยกหรือทางโค้งนะมันก็ดริฟหักพวกมาลัย แหกโค้งเหมือนในฟาสร์ ชนิดที่แก้มผมไปจูบกับกระจกรถพี่มันอะ-0- คิดดูหน้าผมนี่ทั้งเจ็บทั้งแสบเลย โดนกับกระจกมันเบาซะที่ไหนล่ะ ก่อนโดนแก้มหัวผมก็โขกกับกระจกก่อน นี่ถ้าพี่มันขับยกล้อเหมือนโดมินิค โทเร็ทโต้(ชื่อพระเอกในเดอะฟาสต์) ได้นี่มันคงทำไปแล้ว-*-
และก็มาถึงตรงช่วงติดไปแดงอีกห้าเมตรข้างหน้า ทุกคนก็คงคิดว่าดี แต่สำหรับไอนายคนนี้ไม่ใช่!! มันทำผมต้องเป็นแบบนี้....
พลั่ก!!
ปึก!!
“ -3333- “ อย่าได้ถามว่าหน้าอุบาทถ์ๆนั่นของใคร ตอบได้เลย
ตูเอง-_____-^
พี่มันขับมาด้วยความเร็วไวปานเครื่องบินเจ็ท(?) แล้วพอพี่มันเบรกทุกคนคิดว่าไงล่ะครับ....หน้าตูก็ไปกระแทกกับกระจกหน้ารถพี่มันไง=[]= ย้ำนะ! ว่ากระจก ไม่ใช่แค่คอนโซนหน้ารถ ก็คิดเอาว่าพี่มันขับเร็วขนาดไหน จนหน้าผมกระเด็นไปจูบกับกระจกหน้ารถได้-3-
ปื๊ดดดด อี๊ดดด
ไม่ต้องตกใจว่าเสียงเห้ๆนั้นของใครตอบได้คำเดียว
ตูเอง-_____-^
หน้าผมรูดกับกระจกหน้ารถพี่มันจนเกิดเสียงอันน่าไม่พึงประสงค์ขึ้น- -* มันดังเอี๊ยดอ๊าดๆแบบนั้นเลย หน้าผมนี่อย่างเบี้ยวอะ แก้มนี่แนบชิดติดกระจกจึงเป็นก่อให้เกิด(?)ปากจู๋น่าตบแบบนี้!!
-33333333-
ตับห่านนนนนน หน้ากูววววววววววว )T0T(
หมดแล้ว!! หมดกันความหล่อของไอนายที่สะสมมานาน มันพังทลายแล้ว ฮึก...ดาวจิมิทน-O- //เดี๋ยวๆผิดเรื่องโว๊ย สาบานเลยผมจะไม่นั่งรถกับพี่มันอีกแล้วTOT ไม่เอาแล้ว! นั่งมาด้วยแล้วกูหมดหล่อกูไม่นั่ง! แล้วบ้านผมจะอีกไกลมั้ยเนี้ยผมอยากกลับบ้านนนนน
ปริ๊นนนนนนนนนนนนนนนนน
บีบแตรหาพร่องงงงงง=[]=
คุณๆครับแค่รถข้างหน้ามันหยุดจอดกลางถนนนิดเดียว ไอพี่เรย์มันบีบแตรดังขนาดคนแถวนั้นหันมามองว่ามึงจะบีบเชี่ยไรนักหนา ผมนี่แถบจะมุดดินอะ พอพ้นตรงนั้นพี่มันก็พาผมทัวร์นรกต่อ ผมเริ่มเห็นหลังคาบ้านตัวเองแล้ว>< กลับเข้าบ้านไปผมจะกอดมะม๊าและสำนึกบุญคุณทุกอย่าง(?) การมากับไอพี่เรย์ทำให้ผมรู้ว่าชีวิตของเราไม่มีอะไรแน่นอนTT //เป็นเอาหนักนะ
เอี๊ยดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ปึก!!!
เอาอีกแล้ว!หัวผมกระแทกกับกระจกรถพี่มันอีกแล้ว ก็พี่มันเล่นดริฟหักพวกมาลัยอีกแล้ว!! TOT แต่ตรงที่พี่มันจอดคือหน้าบ้านผมพอดี ผมนี่ถลาลงไปจูบกับพื้นปูนหน้าบ้านเลย
“มึงทำอะไรน่ะ ลงไปจูบกับพื้นดินทำไม-_-“
“พี่ไม่รู้อะไร พี่เงียบไปเลย-3- พื้นบ้านจ๋านายกลับมาแล้วนะครับ คิดถึงนายหรอ? นายก็คิดถึงนะ”
“ -*- “
__________________________________
มาแว้วๆเขามาลงให้แว้วน้า-O- แหะๆมาคุยกับเขาก่อนน้า หนีมาอัพให้แ้วน้า ทนไม่ไหวจริงที่ต้องไม่อัพอินายอะ เขาอัพแล้วเด้ออ
สุดท้ายนี้ รักคนอ่านทุกคนนะครัชผม=[]=!
ปล.เขาเห็นรูปพี่เผือกมันตลกดีบวกกับ ไปดูไอฟาย...แต๊งกิ้วมา ตอนที่ซันนี่พูด'มองหน้าผมทำไมครับ หน้าผมเหมือนผัวคุณรึไง?' มันใช่อะ 5555 เลยเอามารวมกัน พอรวมกันก็ได้อย่างที่เห็นคะ พี่เผือกขอมาเราก็เม้นเจิมหน่อยเน้อ-^-
ความคิดเห็น