♂สาวใช้วัยใส กะนายคุณชายดงบัง♥

ลำดับตอนที่ #3 : เอ๋...นายชางมินจะกลับมาเรียนม.4ใหม่เหรอ?

……ฉันสังเกตุลายเซ้นนายจุนซูอย่างงงๆ เขายัดเยียดเซ็นให้ฉันเอง แล้วยังจะมากล่าวขอบคุณขอบใจอะไรอีก
“โอ๊ย!!!”  อู๊ย!!!!!ดาวรอบหัว แบบว่า….ฉันดูลายเซ็นนายเซียเพลินไปหน่อย เลยไปเดินชนคนเข้า แล้วคนที่ฉันชนเนี่ย…สูง!!!!!!!!!!!มากๆๆๆๆๆๆๆเลยแหะ
“โหย๋~~~~~~” ฉันอ้าปากค้างตาโตแบบตกใจสุดๆ หา!!!ไม่อยากเชื่อ เทพบุตรสุดหล่อในฝันของช้าน!!!!!คิงคอง เอ๊ย!!!!คิบอม  นายคิบอมก็เรียนอยู่ห้องข้างๆฉันเอง
“ขอโทษทีนะ” เขาพูดด้วยน้ำเสียงและสีหน้าแบบน่าตายสุดๆ อืม….เหมือนเขากัลงเศร้าแหะ
“อืมๆ” ฉันพยักหน้าหงึกๆ แล้วรีบเดินเลี่ยงไปทางอื่น  แต่ก็ยังไม่หายข้องใจเลยแหะ ทำไมเขาถึงน่าเศร้าขนาดนั้น……

………..ฉันกลับถึงหอพัก กำลังจะหยิบกุญแจขึ้นมาไขประตูเข้าห้อง…..
ติ๊ดๆๆ  ติ๊ดๆๆๆ
….เสียงเรียกเข้าโทรศัพท์มือถือฉันดังขึ้น  ฉันรีบไขประตูเข้าไปข้างใน
“ฮาโหล” หน้าจอโทรศัพท์ขึ้นเป็นเบอร์คุณแชอึน ฉันชุ่งใอยู่นานก่อนจะรับ

“นี่…ทำไมกลับก่อนเล่า” เขาทำเสียงงอนเล็กน้อย

“ก็เธอมั่วแต่บ้าดาราอยู่ได้…ฉันเบื่อน่ะ ก็เลยหนีกลับก่อน”  ฉันเปิดลำโพงโทรศัพท์ แล้ววางโทรศัพท์ไว้ที่โต๊ะ ก่อนจะเดินตรงไปที่ตู้เย็น

“อืม…….งั้น…ฉันจะกลับแล้วล่ะ แล้วเจอกันนะ” หลังจากวางสายกับแชอึนแล้ว ฉันรีบต้มบะหมี่กิน เพราะกระเพาะมันเรียกร้องมาก…พอโซ้ย!บะหมี่เสร็จ..สิ่งที่ฉันทำทุกวันและที่ขาดไม่ได้คือ…หางานทำ เหอๆ เปิดหาจากหนังสือพิมพ์หรือหนังสือทั่วไปบ้าง….แต่ไม่มีงานไหนเลยที่เขาจะรับเด็กม.ปลายทำงานบ้างเลย

“จ๊ะเอ๋!!!!” แชอึนกระโดดมาโผล่อยู่ตรงหน้าฉัน

“อืม…กลับแล้วเหรอ ฉันต้มน้ำร้อนไว้แล้วนะ ไปทำบะหมี่กินเอาเองนู่น” ฉันเปิดหางานไป มองหน้าแชอึนไป เฮ้อ!!!!เวียนหัว

“นี่…โซจิน พรุ่งนี้เราไปโรงเรียนแต่เช้าเลยนะ เพราะพรุ่งนี้อะ  ชางมินเค้าต้องกลับมาเรียนม.4ใหม่ แล้วไม่แน่นะ อาจอยู่ห้องเดียวกันกับเราก็ได้ อิอิ ฉันเนี่ยปลื้มสุดๆไปเลย”  รู้สึกว่ายัยแชอึนจะยังไม่ตื่นแหะ ฉันเนี่ย รำคาญมากๆเลย กับไอ้เรื่องพวกเนี่ย..

“อือ….แล้วเค้ากลับมาเรียนม.4ใหม่ทำไมอะ”  ฉันหยุดเปิดหนังสือหางาน แล้วเปิดทีวีดู

“อืม…..ก็ คงเป็นเพราะ เค้ามีงานเยอะมั้ง ก็เลยเรียนไม่ทันเพื่อน” แชอึนพูดพลางโซ้ยบะหมี่

“เหรอ….” ฉันกล่าวจบอย่างสั้นๆง่ายๆได้ใจความ โดยที่ไม่ต้องการคำตอบ

“นี่….งอนฉันเหรอ ฉันขอโทษน้า~~~” แชอึนทำหน้าเว้าวอน ฉันละเบื่อหน้ายัยนี่มากเลยนะเนี่ย อิอิ

“หาว~~~~~ฉันไปนอนก่อนนะ” ฉันทำท่าหาว แล้วรีบวิ่งเข้าห้องนอน

…….ฉันหยิบโทรศัพท์มือถือออกไปถ่ายรูปดอกไม้ที่ฉันปลูกไว้นอกระเบียงห้องนอน  แต่มันทำให้ฉันเหลือบไปเห็นลายเซ็นนายนั่นอีกแล้ว
“เฮ้อ!!!!จะเก็บไว้ทำไม” ฉันชูมือขึ้นแล้วมองมันในกระจกโต๊ะเครื่องแป้ง  แล้วหยิบกระดาษทิชชู่มาลบออก…. แล้วทิ้งตัวนอนลงบนเตียง ในหัวฉันตอนนี้คิดถึงแต่เรื่องเงิน งาน และเรื่องเรียน ฉันละเครียดชะมัด….

“แชอึน!!!แชอึน!!!”ฉันตะโกนใส่หูแชอึนเพื่อปลุกให้คุณเธอตื่น
“หา~~~จ้า~~โทษทีนะ ฉันตื่นสายไปหน่อย” แชอึนลุกขึ้นจากเตียงเกาหัวยุกยิก

“เร็วๆนะ ฉันจะไปกินข้าวที่โรงอาหารโรงเรียน” ฉันเร่งให้แชอึนอาบน้ำแต่งตัวเร็วๆ

……เวลาผ่านไป10นาที แชอึนก็อาบนำแต่งตัวเสร็จพอดี
“ล๊อกห้องนะ ฉันจะไปรอข้างล่าง”  ฉันโยนกุญแจให้แชอึน

“อืม….อย่าไปก่อนนะ” แชอึนเร่งรีบจับสมุดหนังสือยัดกระเป๋า

….ฉันเดินลงมารอแชอึนข้างล่าง ระหว่างรอก็เจอเพื่อนๆที่เรียนห้องเดียวกันกับเพื่อนๆที่เรียนอยู่ห้องอื่นๆที่รู้จักกัน

“อ้าว…โซจิน รอแชอึนเหรอ ยัยนี่สายประจำเลยใช่ม่ะ” เยวอนเดินเข้ามาคุยกับฉัน

“อืม..เธอก็รู้น่ะ ไม่น่าถาม อิอิ” ฉันืนคุยกับเยวอนไป จ้องนาฬิกาไป นี่มันนนานเกินไปแล้วนะเนี่ย

“นี่…เธอรู้รึเปล่า…ชางมินหนุ่มหล่อ tvxqน่ะ จะมาเรียนอยู่ห้องเดียวกับเรา”  เยวอนทำหน้าตื่นเต้นสุดๆ  แต่แบบว่า หา!!!!!ขอหาหน่อยนะ ไม่น่าเชื่อว่าห้องพวกฉันจะโชดีนักร้องดังมานั่งเรียนเสริมบารมีด้วยแหะ

“งั้น…ฉันไปก่อนนะ เธออยากได้รูปชางมินรึเปล่าล่ะ ฉันจะถ่ายไว้ให้ พอดีฉันเอากล้องมาด้วย” เยวอนโชว์กล้องให้ฉันดู

“ฮึๆ ไม่อ่ะ ขอบใจนะ”  ฉันทำหน้าแสยะยิ้ม ในใจอยากบอกเหลือเกินว่า ฉันมีเกินพอแล้วนะ เพราะแชอึนเนี่ย ช่างกล้องมือหนึ่ง

…….เยวอนขอตัวไปก่อน ส่วนฉันเหรอ…..ก็รอคุณยายแชอึนอยู่อ่ะแหละ ป่านนี้ยังไม่ลงมาอีก

“อู๊ย~~~~โทษทีนะโซจิน ฉันมัวแต่ชาตร์ถ่านกล้องอ่ะ เมื่อคืนลืมชาตร์”  เหอะๆ วุ่นวายเหลือเกินนะ กับอีแค่นายชางมินจะมาเรียนม.4ใหม่แค่นั้น ตื่นเต้นยังกับได้เงินล้าน

“นี่….แล้วรู้รึยังว่า ชางมินได้อยู่ห้องไหน” ฉันถามแชอน ก่อนจะเดินนำแชอึนไป

“นี่….เธอรู้แล้วเหรอ” แชอึนน้ำเสียงและสีหน้าบ่งบอกถึงความตื่นเต้น แบบว่าถ้าขาดพวกดงบังไปเนี่ย ฉันยังนึกไม่ออกเลยนะว่ายัยนี่จะอยู่ยังไง…คงขาดใจตาย ไปเกิดใหม่รอกันชาติหน้า

“อืม…..ถ้าเธอกับฉัน ไปถึงโรงเรียนภายใน5นาที ฉันจะบอก โอเคป่ะ”
ฉันเม้มปาก แล้ววิ่งนำแชอึนไปไกลระยะ15…เซนติเมตร (ไกลตรงไหน-_-)

“โอเค…” แชอึนวิ่งแซงฉันไป ท่าทางพี่แกอยากรู้มากเลยนะเนี่ย ถึงกับติดเทอร์โบXวิ่งหางจุกตูดเชียว

จะมาอัพต่อน้า~~~พรุ่งนี้มีสอบอะ ไปอ่านหนังสือก่อง

อิอิบทนี้ขอเพิ่ม คิบอม เป็นตัวละครรับเชิญละกัน