คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : {chapter1} junseung or junseob
ให้กับคนที่ไม่มีเยื่อใยในตัวคุณ
คุณคือ ....
คนโง่และบ้า.. อย่างน่าอาย
" ฮยอนซึง เราเลิกกันเถอะ " ร่างสูงพูดกับร่างบางที่อยู่ตรงหน้า
" ทำไม ? ฉันไม่มีตรงไหน?" ร่างบางตัดพ้ออกมา พร้อมกับน้ำตาที่ไหลออกมาอย่างไม่รู้ตัว
" ไม่ใช่ ! ไม่ใช่ไม่ดีนะซึง แต่ดีเกินไปสำหรับคนอย่างผม " ร่างสูงพูดพร้อมก้าวขายาวออกไป
" ฮึก ! ฮึก ! ถ้าดีจะทิ้งฉันไปทำไม ? " ร่างบางตะโกนออกไป
แต่ทว่า .. ไม่มีแม้แต่เงาของร่างสูงที่จะหันมามอง
ตีง ! ร่างบางทรุดตัวลงที่มุมห้อง พร้อมกับกระตุกยิ้มที่มุมปาก
หึ .. ความรักจะเล่นตลกอะไรกับ " จางฮยอนซึง " คนนี้นักหนา
ความรัก .. ความหวั่นไหว
ความจริงใจ ... ความเชื่อใจ
อยากรู้จริงๆนะว่าคนที่เข้ามา .. ในชีวิตเรา
จะทำให้เรารู้คำว่า รัก บ้างจริงๆหรือป่าว ?
ณ ร้านซเวนเซอร์
ร่างเล็กกำลังร่ายนิ้วหาเบอร์ที่คุ้นเคยพร้อมกดโทรออก
" ฮัลโหล ซึง" ร่างเล็กพูดกับเพื่อน
" หืม ? มีอะไรหรอ ? "
" มาหาฉันหน่อย ฉันเหงานะ" โยซอบพูดพลางมองไปรอบร้าน
"แต่ฉันเพิ่งโดนทิ้งนะ ฉันอยู่คนเดียวจะได้ไหม ?" ฮยอนซึงตอบกลับมา
"หรอ ? อืม ตามใจแกนะ ฉันแค่โทรมาชวน " โยซอบถอนหายใจอย่างนึกเสียดาย
"อื้ม ขอบใจ งั้นแค่นี้นะ"
"อืม แค่นี้แหละ "
ร่างบางวางโทรศัพท์ลง พร้อมกับถอดแว่นตากรอบสีดำ และมองไปตามร้าน
กริ๊งกริ่งๆ เสียงออดเปิดประตูของร้านดังขึ้น
"สวัสดีครับ น้องโยซอบ ที่นั่งตรงนี้ว่างหรือเปล่า ? ครับ" ร่างสูงเอ่ยพร้อมขยิบตาให้
ไม่เห็นหรือไง ? ว่าว่างจะถามทำไมนะ ?
"ว่างฮะว่าง เชิญฮะ" ร่างเล็กเอ่ยออกมา
"ขอบคุณครับ"
"ผมชื่อ คาโล่ นะครับ"
"คฮะ สวัสดีฮะคาโล่ฮยอง ผมโยซอบนะฮะ เอ่อ..คงรู้อยู่แล้ว "
"บรรยากาศดีนะครับ พี่ชอบ พี่ว่าน้องโยซอบก็คงชอบเหมือนกัน"
"ฮะ พี่ฮะๆ พี่ขอเมนูหน่อยค่ะ"
"ได้ครับๆ" พนักงานเดินมาพร้อมเมนู
"อะนี่ครับ เอ๊ะ ! สวย " พนักงานพูดพร้อมขยิบตา
อะไรกันอีกเนี่ย ? จะมาไม้ไหนนะ ?
"เอาสตอรเบอร์รี่ ซันเดย์ฮะ เอ่อฮยองเอาด้วยไหมฮะ ?"
"ไม่ล่ะ ขอบคุณครับ"
"ครับ ได้ภายใน 10 นาที ครับ"
"น้องโยซอบรู้ไหม ? ว่าพี่เป็นลูก ของ @~#$%^&*$#@$%@$%"ร่างสูงพล่าม (?) ออกมาไม่หยุดปาก
เฮ้อออออ เบื่อจนไม่รูจะเบื่อยังไง
เนี่ยหรอ ? ชีวิตของผม คนที่เข้ามาจะจริงใจกับผมไหมนะ ?
แล้วเมื่อไหร่ผมจะได้รู้จักความรัก " ยังโยซอบ "
every day I just can’t control every night the loneliness my love ~ เสียงเพลงจากมือถือของร่างเล็กดังขึ้นก่อนที่มือเล็กจะเอื้อมไปหยิบไอโฟนคู่กายขึ้นมาก่อนจะกรอกเสียงหวานลงไป
“ ว่าไงฮยอนซึง จะมาหาฉันหรือยังไง“
‘’ เปล่า แกมาหาฉันหน่อยที่เดิมนะ ฉันมีอะไรสนุกให้ทำแล้วล่ะ “
“ อะไรของแกว่ะ อืมแปปนะ จะไปล่ะ “
“ เอ่อรุ่นพี่ฮะ โยขอตัวก่อนนะฮะ พอดีโยจะไปหาเพื่อน บ๊ายบายนะฮะ “
พูดจบร่างเล็กก็รีบสาวเท้าออกไปอย่างรวดเร็วโดยไม่สนเสียงเรียกของรุ่นพี่เลย เดินไปสักพักถึงที่ประจำของทั้งสองคน สวนสาธารณะกลางกรุงโซล .
“ แกมีอะไรก็ว่ามา ฮยอนซึง “
“ รีบหรอว่ะ ? หึ บอกเลยก็ได้ฉันไปเจอผู้ชายคนหนึ่งมาเป็นเด็กใหม่ของโรงเรียนเราเขาบอกหล่อและฮอตมาก “
“ แล้วมันเกี่ยวอะไรกับฉันและแกว่ะ ? “
“ ใจเย็นสิ ฉันกำลังจะพูดอยู่ เกี่ยวมากครับแก ก็คือฉันจะชวนแกมาเล่นเกมส์จีบไอ่จุนฮยองกับฉันแกอยากรู้จักความรักใช่ไหมล่ะ ? ฉันก็อยากจะพิสูจน์เห็นแฟนเก่าฉันดูว่าฉันสามารถหาแฟนได้หน้าตาดีกว่ามันแกว่าไงโยซอบสนไหมล่ะ ? หรือแกป๊อด หึ .”
“ คนอย่างฉันเนี่ยนะป๊อด ฝันหรือหรอครับ ? โอเคฉันจะแข่งแต่มันจะดีหรอว่ะแก เรามาล้อเล่นกับความรักกันอย่างนี้ มันจะดีหรอว่ะ “
“ ดีไม่มีอะไรหรอก งั้นเรามาแข่งกันแข่งอย่างเดียวก็คงไม่เร้าใจสินะเอางี้เรามาพนันกันด้วยเงินคนละห้าแสนบาท คงไม่เยอะไปสำหรับคนอย่างแกสินะ ขอห้ามของการแข่ง ห้ามบอกใครเรื่องนี้เป็นความรักของเราสองคนและข้อนี้สำคัญที่สุด ห้ามตกหลุมรักจุนฮยองเด็ดขาด ... ‘’
‘’ แค่นั้นเอง คนอย่างโยซอบไม่มีปัญหาอยู่แล้ว แปปนึงนะเว้ย แม่โทรมาว่ะ “
พูดจบร่างเล็กของโยซอบก็เดินจ้ำออกไปคุยโทรศัพท์กับแม่
ฮยอนซึงมองตามก่อนจะกระตุกยิ้มที่มุมปาก หึ ยังโยซอบ แกไม่มีวันชนะฉันหรอก จำเอาไว้! …
“ เฮ้ย โยซอบฉันกลับเลยแล้วกัน บ๊ายบายไว้เจอกันวันจันทร์เริ่มได้เลยการแข่งขันเริ่ม ณ ตั้งแต่วินาทีนี้เป็นต้นไป “
ยังไม่ทันที่โยซอบจะได้เออออห่อหมกอะไรฮยอนซึงก็ไปซะแล้ว
โยซอบมองตามก็ก่อนจะยิ้มบางๆออกมา ถ้าแกคิดจะแข่งกับคนอย่างฉัน มันเร็วไป ฉันคือที่ 1 ตลอดกาล!
http://upic.me/i/bb/106291535swcopyqq.png
“ ได้รูปแล้ว โยซอบ เราจะเป็นเพื่อนกันตลอดไปนะ สัญญาๆ “ นิ้วเรียวยื่นออกไปก่อนจะยิ้มหวานเพือนรัก
“ สัญญาสิเพื่อนรัก ฉันรักแก ฉันดีใจที่มีเพื่อนอย่างแก “ นิ้วอวบก็ยื่นออกไปคล้องกันแล้วทั้งสองก็ยิ้มหวานให้กันด้วยความจริงใจ ก่อนจะคลายนิ้วเปลี่ยนมากอดและกอดกันแน่นขึ้นเหมือนหัวใจที่ผูกกันไว้ด้วยคำว่ามิตรภาพ ..
เมื่อมิตรภาพที่มีเริ่มสั่นคลอนเพราะความอิจฉาในตัวของกันและกัน แล้วถ้าพวกเขารักคนๆเดียวกันขึ้นมาพวกเขาจะสะกดคำว่า เ – พื่ – อ – น ได้เหมือนเดิมหรือเปล่า ..
ความคิดเห็น