คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : จุมพิตเจ้าชาย # 1
"ชั้นไม่ยอมเด็ดขาด!!" เจ้าชายแห่งคาโนวาลแผดเสียงทรงอำนาจดังลั่น"
"แต่นายท่าน ข้าเองก้ไม่ชอบใจเช่นกัน แต่ถ้าปล่อยไปแบบนี้นายหญิงคง…"โอเดลหมอเทวดาพยายามอธิบาย แต่เจ้าชายผู้ปกติจะเยือกเย็นดุจน้ำแข็งบัดนี้กลับคุกรุ่นด้วยแรงโทสะ คาโลหันหลังกลับเข้าไปในห้องคนเจ็บโดยไม่รอฟังความอะไรจากหมอเทวดาอีก
เมื่อ 20 นาทีก่อน
"นายท่าน นายหญิงโดนเวทมนต์ของ ชัมบาล่า ทำให้มีสภาพเหมือนตาย…"หมอเทวดาลังเลที่จะพูดต่อ แต่เมื่อเห็นสายตาคาดคั้นของผู้เป็นนาย จึงรีบเอ่ยต่อ"..เวทมนต์ของพวกชัมบาลาเป็นเวทมนต์ที่สืบเชื้อสายมาจากพวกเอลฟ์ เป็นเวทมนต์ศักสิทธ์ วิธีเดียวที่จะแก้เวทมนต์ได้ จำต้องให้นายหญิงได้รับของบางอย่างจากทาสแห่งความมืด"
"แต่เฟรินเป็นธิดาแห่งความมืดทำไมมนต์ศักสิทธ์จึงทำร้ายเธอได้ล่ะ"คาโลเลิกคิ้วเล็กน้อยอย่างใคร่รู้
"เพราะด้านมนุษย์ของนายหญิงมีมากกว่า ด้านมืดจึงอ่อนแอ ไม่อาจต้านทานเวทมนต์บทนี้ได้"โอเดลชี้แจง คาโลยกมือขึ้นลูบคางอย่างครุ่นคิดก่อนเอ่ยต่อ
"แล้วของที่ว่าทาสแห่งความมืดต้องให้นี่คืออะไร"แม้น้ำเสียงยังคงเรียบเฉยแต่ภายในใจเป็นห่วงแม่ยอดยุ่งยิ่งนัก
"เอ่อ…ของสิ่งนั้นคือ…"หมอเทวดาอึกอักแต่ในที่สุดก้ยอมพูดออกมา
"จุมพิตเจ้าชาย"
กลับมายังปัจจุบัน
ร่างสูงใหญ่ทรุดลงนั่งข้างเตียงซึ่งมีหญิงสาวนอนแน่นิ่งอยู่ ทุกอย่างในห้องเงียบสงบ ไร้ซึ่งสรรพเสียงใดๆ แม้แต่เสียงลมหายใจของหญิงสาว
คาโลพินิจใบหน้าหวานนั้น ก่อนยกมือหญิงสาวขึ้นกุมไว้ ใบหน้าของเจ้าชายก้มลงประทับรอยจูบที่มือเล็กนั้นเบาๆ ดวงตาสีฟ้าบัดนี้แลดูอบอุ่น ตั้งแต่เจอมันก้เจอแต่เรื่องยุ่งยากต่างๆมากมาย แต่เขาก้รักมันและไม่เคยมีครั้งใดเลยที่เขาจะช่วยมันไว้ไม่ได้ นี่จะเป็นครั้งแรกและครั้งสุดท้ายที่เขาจะให้คนอื่นช่วยมันแทนเขา
จุมพิตจากเจ้าชายแห่งดินแดนของทาสแห่งความมืด ดินแดนที่ยอมเป็นทาสแลกกับการได้พลังเวทย์อันหมาศาล จุมพิตจากเจ้าชายแห่งทริสทอร์
คาโลถอนหายใจดังๆราวกับว่าจะปลดเปลื้องอารมณ์ต่างๆออกไปให้หมด ให้เหลือเพียงเหตุผลเท่านั้น เจ้าชายน้ำแข็งยันตัวขึ้นช้าๆ ก่อนจะเดินออกจากห้องนั้นไป
ประตูไม้บานใหญ่ทั้งสองบานถูกผลักให้เปิดออกกว้าง เผยให้เห็นผู้มาใหม่ ห้องนั่งเล่นป้อมอัศวินตกอยู่ภายใต้ความเงียบไปชั่วขณะ
"เฟรินเป็นไง ลุงหมอรักษาได้ใช่มั๊ย"คำถามดังมาจากนักฆ่ากิ๊กก็อกเป็นคนแรก
"เฟรินโดนเวทย์น่ะ แต่ชั้นรู้วิธีรักษาแล้ว"คาโลตอบเสียงเย็น
"ทำยังไงครับ"ซีบิลถามอย่างเป็นห่วง
"ต้องให้เฟริน…"น้ำเสียงที่เคยเข้มแข็งดุจน้ำแข็งบัดนี้กลับละลายหายไปสิ้น ภายในห้องนั่งเล่นเงียบกริบ ทุกคนต่างกลั้นใจฟังสิ่งที่คาโลจะพูด หากแต่ไม่มีเสียงใดๆออกมาจากปากเจ้าชายแห่งคาโนวาล
"ต้องอะไรล่ะคาโล"กัสเร่ง
"…จูบกับ...เจ้าชายแห่งทริสทอร์.."คาโลกลั้นหายใจเล็กน้อยก่อนจะตอบออกมาเบาราวเสียงกระซิบ เหมือนกับว่าหากเขาต้องพูดคำนั้นซ้ำอีกครั้งเขาจะไม่อาจยืนอยู่ได้อีกต่อไป ภายในใจของบุรุษผู้เย็นชาบัดนี้รวดร้าวไปด้วยความเจ็บปวด กับความจริงที่ต้องยอมรับ <เฮ้ยยยยย!!! แค่จูบเองเศร้าอะไรเวอร์นักวะ คาโล พอฟื้นค่อยเอาคืนก้ได้ งิงิ>
อีกครั้งที่ห้องทั้งห้องกลับมาเงียบสนิทอีกครั้งจนในที่สุดหญิงใหญ่ประจำป้อมเลยต้องทำลายความเงียบขึ้นมา
"แต่ตามธรรมเนียมทริสทอร์ เจ้าชายจะต้องออกเร่ร่อนนี่นาจะหาตัวเจ้าชายทริสทอร์น่ะไม่ใช่เรื่องง่ายนะ"
"ใช่ ถ้า ทริสทอร์มีเจ้าชายจริง ก้น่าจะไปสืบราชสมบัติได้แล้วคงไม่ปล่อยให้บัลลังค์ว่างอย่างนี้หรอก"ครี้ดพูดบ้าง<นี่คงจะเป็นครั้งแรกและครั้งเดียวมั้งที่ครี้ดมีเหตุผลกะเค้าอ่ะ>
"แต่ชั้นว่าไม่…ใช่มั๊ย"สายตาของคาโลจับจ้องไปที่บุรุษหนึ่งเดียวที่นั่งเงียบมาตลอดตั้งแต่เขาย่างเข้ามาในห้อง
"โร เซวาเรส เดอะ ปริ้นส์ ออฟ ทริสทอร์"เจ้าชายแห่งคาโนวาลเอ่ยเสียงเย็นจนคนในห้องขนลุกชัน สายตาทุกคู่หันไปมองยังผู้ที่ถูกเอ่ยถึงเป็นตาเดียว
ขอทานกิติมศักดิ์นั่งฟังนิ่ง ไม่เอ่ยโต้ตอบคำใดๆ แต่นัยตาสีเขียวมรกตคู่นั้นตอบทุกคำถามกระจ่างชัดแก่ทุกคน
มันเป็นสายตาแบบเดียวกันกับของคาโล โรเวน หรือแม้แต่อาเธอร์ สายตาของบุรุษผู้พร้อมครองบังลังค์
สายตาของเจ้าชาย...
................................................................................
ไม่ค่อยจะมีบทบทสวีทอีกแล้ว แต่คอยดูเถอะเฟรินฟื้นเมื่อไหร่จะชดใช้ให้คาโลเต็มที่เรย หุหุ อย่าลืมช่วยกันเม้นคนละนิดนะจ๊ะ เพื่อกำลังใจของข้าน้อย
mimi_
mimi mimi_
mimi mimi_
mimi
ความคิดเห็น