เพื่อนรัก

'เป็นเพื่อนกันมาสิบปีแล้วหรอวะ โคตรนาน'

'ฮื่อ แกอยากลองเป็นแฟนบ้างมั้ยล่ะ' 

จุ๊บ! คนเมาเขย่งตัวขึ้นเอาปากไปแตะปลายคางเพื่อนตัวสูงอย่างนึกสนุก

◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇

'แฮปปี้เบิร์ดเดย์ค่ะคุณเศรษฐินี เกิดมายี่สิบห้าปี ขอให้มีแฟนสักทีนะค้า'

'เออ ทำไมแกยังไม่เคยมีแฟนเลยวะพลัม'

'หน้าตาดี๊ดี หุ่นเซี๊ยะ เงินก็เป็นฟ่อนพร้อมเปย์ขนาดนี้'

'ยังไม่เจอคนที่ใช่ล่ะมั้ง อยู่แบบนี้ก็แฮปปี้ดีออก'

'แล้วคนที่ใช่ของแกเป็นแบบไหน'

'ไม่รู้ดิ ไม่เคยคิด'

'ชอบสายตี๋ สายฝอ หรือสายเข้ม'

'ตี๋ตาโตมั้ง คิ้วเข้มๆด้วยก็ดี เหมือนไอติณห์อะ'

'ต้องสูงปะ'

'ช่ายยยยย ฉันอยากมีโมเม้นท์ตัวเล็กบ้าง'

คนสูง 167 ตอบเพื่อน

'สูงขนาดทำให้แกดูตัวเล็กได้ไม่ต้องเสาไฟฟ้าเลยเรอะ จะมีที่ไหนในแดนสยาม'

'ก็ไม่ขนาดนั้นมะ ติณห์ยังสูง 188 เลย'

'แล้วก็ต้องเก่งระดับตัวท็อปแบบติณห์ด้วยเนอะ'

'แน่นอน แฟนในอนาคตของฉันจะธรรมดาได้ไง'

'อือฮึ มีอีกมะ'

'รักครอบครัว'

'กลับบ้านทุกวันอาทิตย์พาแม่ไปเที่ยว พาหมาไปวิ่งงี้หรอ'

'อื้ออออออ'

'แล้วอะไรอีก'

'เปย์มั้ง เทคแคร์ ดูแล เอาใจใส่'

'แบบไปรับไปส่ง ตัวไม่อยู่ก็ส่งคนอื่นมาดูแลแทนงี้'

'อยากได้กระเป๋าช็อปไหนขอให้บอก อีกครึ่งวัน SA เอาของมาส่ง'

'ไม่สบายก็มาเฝ้าที่คอนโด ทำข้าวต้มกุ้งของโปรดแกให้'

'ดูแลยันพาคุณนายศจีไปหาหมอแทนแกตอนแกติดงาน'

'ประมาณนั้น พวกแกเดาออกได้ไงอะ'

'นี่แกยังไม่รู้ตัวอีกเรอะ!'

'รู้อะไรของพวกแก'

-❡❡❡❡❡❡-

'แปปนะ ติณห์โทรมา'

'ฮาโหลลลล หนุ่มสิงคโปร์ว่ายังไงคะ'

'อยู่ร้านรึเปล่า'

'อยู่ๆ เดอะแก๊งก็อยู่เนี่ย ไม่เหมือนคนแถวนี้หร๊อกที่ลืมวันเกิดฉัน'

'อ่าฮะ'

'อย่าบอกนะว่าแกลืมจริงๆ ฉันงอนนะโว้ย'

'หยุดตัดพ้อแล้วเงยหน้ามองประตู เลขาฉันยืนรอแกจนรากงอกแล้ว'

'ติณห์เพื่อนรัก ฉันว่าแล้วว่าแกต้องไม่ลืมวันเกิดเพื่อนที่น่ารักคนนี้'

'อย่าเวิ่นเว้อ ไปดูของไป ฉันจะประชุมแล้ว'

'เออแล้วทำไมพี่มีนไม่เดินเข้ามา จะให้แกโทรมาจากที่นู่นทำไม'

'เขาคงกล้าเดินเข้าไปขัดวงเม้าท์แกหรอก'

'อ้ออออ เออเนอะ'

'ไปดูของ ฉันไปละ'

'โอเคคค ขอบคุณนะคะเฮียขาของลูกพลัม'

กล่องกระดาษแบรนด์เนมยี่ห้อดังถูกวางลงบนโต๊ะพร้อมกับเสียงฮือฮาของเพื่อนในแก๊ง

'ปีนี้เฮียขาของแกเปย์หนักนะเนี่ยไอ้พลัม'

'ก็ปกตินะ ช่วงหลังมาก็เปย์งี้ตลอด มันรวยแหละ'

'ไอ้พลัม ต่อให้รวยขนาดไหน ผู้ชายมันก็เปย์หนักขนาดนี้แค่แม่กับเมียเท่านั้นแหละโว้ย'

'ฉันคงเป็นแม่มันมั้ง ฮ่าฮ่าาา'

'อื้อหือ limited edition มีเฉียดสองแสนแน่ๆ'

'มันถึงเป็นเฮียขาของลูกพลัมคนนี้ยังไงเล่า'

'เออพลัม คนที่ใช่ของแก ต้องเลือกกระเป๋าถูกใจแกเป๊ะๆด้วยปะวะ'

'คงงั้นแหละม้างงง'

'ฉันไม่แปลกใจที่แกรักษาความโสดมาได้ถึงทุกวันนี้'

'ใช่มั้ยล่ะ หายากจะตายผู้ชายแบบนั้น ฉันถึงแฮปปี้กับการโสดแบบนี้งะ'

'หรอ ลองนึกดูดีๆดิ้ แกไม่เคยเจอคนที่ตรงทุกข้อเลยหรอ'

'ก็ไม่นะ ถ้าเจอฉันจีบเองไปแล้ว'

'พวกฉันให้แกคิดอีกที'

'งืมมมมม คิดไม่ออกอะ ไม่มีหรอกคนแบบนั้น พวกแกอย่าพยายามยุฉันเลย'

'เรื่องอื่นมันก็ฉลาดนะ ทำไมเรื่องนี้มันโง่วะ'

'มันโง่มาสิบปี โง่ต่อไปอีกสักสิบปีฉันก็ไม่แปลกใจ'

'แกว่าควรบอกมันได้ยัง...'

.

.

.

'ว่าไอสเปคที่บอกมาทั้งหมดหนะ มันเอามาจากตัวไอ้ติณห์ทั้งนั้นเลย!'