คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : 6 ผู้มาเยือนคนใหม่
6
ผู้มาเยือนคนใหม่
จอห์น อาร์ อิซิดอร์ ขับผ่านท้องฟ้ากลับบ้านหลังจากเลิกงาน อยากรู้จังว่าเธอยังอยู่มั้ย เขาถามตัวเอง เธอจะดูรายการบัสเตอร์ เฟรนด์ลี ในทีวีห้องเธอ และตัวสั่นด้วยความหวาดหวั่นเมื่อได้ยินเสียงบนโถงทางเดิน
รวมถึงเราเองด้วย
บนที่นั่งข้างเขามีผลไม้กับชีสราคาแพง ราคาของมันเท่ากับเงินเดือนสองสัปดาห์ของเขา เขายืมมาจากคุณสโลต ใต้ที่นั่งคือขวดไวน์ที่เขาเก็บไว้ในกล่องที่ธนาคารแห่งอเมริกามาหลายปี เขาปฏิเสธไม่ยอมขายมันมาตลอดเพื่อรอให้ผู้หญิงคนหนึ่งเข้ามาในชีวิต มันไม่เคยเกิดขึ้น จนกระทั่งตอนนี้
เขามาถึงอพาร์ตเมนต์ แบกอาหารกับเครื่องดื่มขึ้นบันไดอย่างระมัดระวังไปที่ห้องของพริส เขาเคาะประตู
“ใครคะ” เสียงของเธอหนักแน่นแต่หวาดหวั่น
“เจ อาร์ อิซิดอร์ครับ” เขาพูดด้วยความมั่นใจใหม่ที่มีตั้งแต่คุณสโลตให้เขาคุยวิดีโอโฟน “ผมเอามื้อค่ำมา”
ประตูเปิดออก “เสียงคุณเปลี่ยนไป” พริสว่า “ฟังเป็นผู้ใหญ่ขึ้น” เธอเห็นเขาแบกของมาและใบหน้าของเธอก็วาบขึ้นด้วยความตื่นเต้น จากนั้นความตื่นเต้นก็หายไปอีกครั้ง และใบหน้าขื่นขมเช่นปกติก็กลับมา
“ทำไมครับ” เขาถามขณะวางของลงในครัวของเธอ
“มันไม่มีประโยชน์กับฉัน”
“ทำไม”
“อ๋อ...สักวันฉันจะบอกคุณค่ะ แต่คุณน่ารักมากนะคะ คุณต้องไปแล้ว ฉันอยากอยู่คนเดียว”
“ผมรู้คุณมีปัญหาอะไร” เขาว่า “คุณไม่มีเพื่อน คุณเลยโดดเดี่ยว”
“ฉันมีเพื่อน” เสียงของเธอเข้มขึ้น “หรือเคยมี เจ็ดคน แต่นักฆ่ากำลังตามหาพวกเขา ตอนนี้ทุกคนอาจตายหมดแล้ว คุณอาจพูดถูก ฉันอาจไม่มีเพื่อนแล้ว”
“นักฆ่าคือใคร” อิซิดอร์ถาม เขาไม่เข้าใจ “พวกเขาพยายามจะฆ่าคุณเหรอ มันขัดกับเมอร์เซอริสซึมนะ ไปหาตำรวจไม่ได้เหรอ”
“ไม่ได้”
บางทีเธออาจเป็นพวกพิเศษและนึกภาพอันตรายออกได้ เขาคิด “ถ้าพวกมันมา ผมจะจัดการให้เอง” เขาเสนอ
“ด้วยอะไรล่ะ” เธอยิ้ม
“ผมได้รับใบอนุญาตใช้เลเซอร์ มันไม่ยากหรอกถ้าคุณอยู่ห่างจากใจกลางเมือง พวกตำรวจไม่ค่อยมาแถบนี้”
“แล้วถ้าคุณไปทำงานล่ะ”
“ผมจะขอลาหยุด”
“คุณน่ารักมากเลยค่ะ เจ อาร์ อิซิดอร์” พริสบอก “แต่ถ้านักฆ่าได้ตัวคนอื่นไป – อย่างแม็กซ์ พอลอคอฟ การ์แลนด์ ลูบา หรือรอย แบตตี...โธ่ รอยกับเอิร์มการ์ด แบตตี เป็นเพื่อนสนิทของฉันเลย ถ้าพวกเขาตาย ก็ไม่มีอะไรสำคัญแล้ว ทำไมฉันยังไม่ได้ข่าวจากพวกเขานะ”
อิซิดอร์เข้าไปในครัวและเจอจานกับแก้วฝุ่นจับ เขาล้างมันอย่างถนอม พอแห้งก็เปิดไวน์และเตรียมอาหาร พริสนั่งลงและชิมผลไม้ จากนั้นเธอก็เริ่มร้องไห้ อิซิดอร์ไม่รู้ว่าควรทำยังไง ทันใดพริสก็ลุกยืนขึ้นอีกครั้ง
“เราอยู่บนดาวอังคาร” เธอพูดแช่มช้า “เราทุกคนเลย มันเป็นที่ที่น่ากลัวมาก ถ้าคุณคิดว่าตอนนี้ฉันน่าเศร้า บอกเลย ตอนอยู่ที่นั่นรันทดกว่านี้เยอะ และเหงามากด้วย”
“ไม่มีพวกแอนดรอยด์อยู่กับคุณเหรอ ผมได้ยินโฆษณา...”
เธอจิบไวน์เล็กน้อย “แอนดรอยด์” เธอว่า “ก็เหงาเหมือนกัน”
อิซิดอร์เปิดปากจะพูดอีกครั้ง แต่ทันใดนั้นเองก็มีเสียงเคาะประตู พริสมองอิซิดอร์ด้วยใบหน้าซีดเผือด
“เราเปิดประตูไม่ได้” เธอกระซิบ “อย่าส่งเสียงอะไรนะ”
เสียงของผู้หญิงดังมาจากโถงทางเดิน “พริส เธออยู่ในนั้นมั้ย” ตามมาด้วยเสียงของผู้ชาย “รอยกับเอิร์มการ์ดเอง เราได้การ์ดจากเธอ”
พริสลุกไปหาปากกากับกระดาษ เขียนข้อความลงไปและส่งให้อิซิดอร์ คุณไปที่ประตู
อิซิดอร์เอาปากกามาจากเธออย่างเงอะงะและเขียนว่า แล้วให้พูดว่าอะไร
พริสเขียนตอบไปอย่างหงุดหงิด ไปดูว่าใช่พวกเขามั้ย
อิซิดอร์เดินไปที่ห้องรับแขกอย่างเชื่องช้า เราจะรู้ได้ยังไงว่าใช่พวกเขามั้ย เขาถามตัวเอง เปิดประตูออก
มีคนสองคนยืนอยู่ในโถงมืด คนหนึ่งเป็นผู้หญิงตัวเล็กสะสวยในชุดทันสมัย ดวงตาสีฟ้า ผมสีทอง ส่วนผู้ชายมีดวงตารอบรู้ ใบหน้าแบนเรียบทำให้เขาดูเหมือนคนต่างชาติ
“เรามาหา...” ผู้หญิงเริ่มพูดก่อน แต่จากนั้นหล่อนก็มองผ่านอิซิดอร์และวิ่งเข้าไปในอพาร์ตเมนต์พร้อมกับร้องออกมา “พริส! เป็นไงบ้าง” อิซิดอร์หันไปมอง ผู้หญิงทั้งคู่อยู่ในอ้อมกอดของกันและกัน เขาเบี่ยงตัว แล้วรอย แบตตีก็เดินตามภรรยาเข้าไป เขามีรอยยิ้มเยียบเย็นและประหลาด
“คุยกันได้มั้ย” รอยถามพริสแล้วก็หันมองอิซิดอร์
“แน่นอนอยู่แล้ว” พริสตอบ ยิ้มอย่างมีความสุข เธอพาแขกทั้งคู่ไปที่ฟากหนึ่งและกระซิบกระซาบกันครู่หนึ่ง จากนั้นก็หันกลับมาทางอิซิดอร์ที่เริ่มอึดอัดมากแล้ว
“นี่คุณอิซิดอร์” พริสบอกเพื่อนของเธอ “เขาคอยดูแลฉันอยู่ เอาอาหารธรรมชาติมาให้ฉันด้วย”
“อาหาร...” เอิร์มการ์ดทวนคำและเดินเข้าไปดูในครัว “ผลไม้!” หล่อนเริ่มกินมันทันที อิซิดอร์พบว่าหล่อนอบอุ่นกว่าพริส เขาเดินตามหล่อนไปที่โต๊ะ “คุณมาจากดาวอังคารเหรอครับ”
“ค่ะ” หล่อนตอบ ดวงตาสีฟ้าโชนประกาย “ตึกที่คุณอยู่มันน่าเกลียดมากเลย ไม่มีใครอยู่ในนี้อีกใช่มั้ยคะ เราไม่เห็นแสงไฟที่ไหนอีกเลย”
“ผมอยู่ชั้นบนครับ” อิซิดอร์อธิบาย
“อ๋อ ฉันนึกว่าคุณกับพริสอยู่ด้วยกันซะอีก”
รอยกับพริสเดินตามพวกเขาเข้ามาในครัว
“พวกนั้นจัดการพอลอคอฟไปแล้ว” รอยเอ่ย รอยยิ้มสุขสันต์ของพริสเลือนหายไป
“ใครอีก” เธอถาม
“ก่อนหน้านั้นก็แอนเดอร์สกับกิตเชล แล้วก็การ์แลนด์ จากนั้น – เพิ่งเช้านี้เอง ลูบาก็โดนแล้ว” เขาฟังดูพึงพอใจที่ทำให้พริสตกตะลึงได้
“งั้นก็เหลือ...”
“เราสามคน” เอิร์มการ์ดสรุป
“เราถึงได้มาที่นี่” รอยเสริม
“นักฆ่าของพวกเขาชื่อเดฟ โฮลเดน” เอิร์มการ์ดเล่าอย่างกังวล “พอลอคอฟเกือบจัดการเขาได้แล้ว ตอนนี้เขาต้องเข้าโรงพยาบาล เลยให้รายชื่อกับนักฆ่าอีกคนที่พอลอคอฟก็เกือบจัดการเขาได้ แต่สุดท้าย เขาก็ฆ่าพอลอคอฟ จากนั้นเขาก็ไปตามหาลูบา เธอโทรหาการ์แลนด์ แล้วการ์แลนด์ก็ส่งคนไป เธอนึกว่าการ์แลนด์จะฆ่าเขา แต่มีบางอย่างผิดพลาดที่มิชชันสตรีท เราไม่รู้ว่าอะไร”
“นักฆ่าคนนี้มีชื่อมั้ย” พริสถาม
“อยู่แล้วจ้ะ ที่รัก เขาต้องมีอยู่แล้ว แต่เขาไม่รู้ว่าเราอยู่ที่ไหน รอยกับฉันขนของมา แล้วก็จะย้ายมาอยู่ที่อพาร์ตเมนต์นี้”
“มันเป็นความคิดที่ด...ดีเหรอครับ” ปุบปับอิซิดอร์ก็พูดออกมาได้ “ท...ที่ทุกคนมาอยู่รวมกัน”
“มันก็อาจไม่สร้างความแตกต่างสักเท่าไหร่” เอิร์มการ์ดตอบ เสียงของหล่อนราบเรียบอย่างน่าประหลาดแล้ว มันไร้อารมณ์ พวกนั้นแปลก อิซิดอร์คิด ยกเว้นพริส เธอดูหวาดกลัวมาก – เธอเกือบดูเป็นปกติ แต่...
“ทำไมเธอไม่ย้ายไปอยู่กับเขาล่ะ” รอยถามพริส ชี้ไปทางอิซิดอร์ “เขาอาจปกป้องเธอได้นะ”
“คนหัวกลวงเหรอ” พริสถาม “ฉันจะไม่อยู่กับคนหัวกลวง”
“เธอไม่ควรผยองนักในช่วงเวลาแบบนี้” เอิร์มการ์ดพูดเร็วรี่ “คืนนี้นักฆ่าอาจมา”
“ฉันว่าเธอควรย้ายไปอยู่กับอิซิดอร์นะ พริส” รอยเห็นด้วย “และเราก็จะอยู่ที่นี่ด้วยจะได้ช่วยเหลือกัน ฉันจะติดตั้งที่ดักฟังเพื่อจะได้ยินว่าเกิดอะไรขึ้นในห้องของเธอ และเธอก็จะได้ยินของฝั่งเราด้วย แล้วฉันก็อาจติดตั้งสัญญาณเตือนได้ ถ้าเขามานะ คงอีกไม่นานแล้ว เพราะพวกนั้นทำงานกันอย่างนั้น ถ้าเขาไม่มา เราก็จะย้ายไปอยู่ที่อื่นกัน”
อิซิดอร์พูดขึ้น “ผมพ...พอจะปะติดปะต่อจากที่ผมได้ฟ...ฟังคุณแบตตี ว่าเขาเป็นผู้นำของพวกคุณ”
“อ๋อ ใช่ค่ะ เขาเป็นผู้นำ” เอิร์มการ์ดตอบรับ “เขาเป็นคนวางแผน...ทริปของเรา จากดาวอังคารมานี่”
“งั้น” อิซิดอร์ว่าต่อ “คุณก็ต้องทำตามที่ข...เขาแนะนำ” เสียงของเขาเปี่ยมความหวัง “พริส ถ้าคุณไปย...อยู่กับผม ผมจะอยู่ที่ห...ห้องสักสองสามวัน เพื่อให้แน่ใจว่าคุณจะไม่เป็นไร” ไม่น่าเชื่อ เขาคิด ที่ตำรวจทำอะไรไม่ได้ คนพวกนี้ต้องทำบางอย่างมาแน่ แต่ทุกวันนี้ก็ไม่มีใครฆ่ามนุษย์กันแล้วนะ
“หัวกลวง” พริสเอ่ยขึ้น “ชอบฉัน”
“อย่าเรียกเขาอย่างนั้น” เอิร์มการ์ดท้วง มองอิซิดอร์อย่างอบอุ่น “คิดสิว่าเขาเรียกเธอว่าอะไรได้”
“ฉันจะไปเอาสายมา” รอยบอก “เอิร์มการ์ดกับฉันจะอยู่ที่ห้องนี้” เขารีบรุดออกไปนอกประตู
“โอเค เจอาร์ ฉันจะย้ายไปอยู่กับคุณ คุณจะได้ปกป้องฉัน” พริสบอกเขา
เอิร์มการ์ดแตะที่แขนของอิซิดอร์ “ฉันอยากให้คุณรู้ว่าเราซาบซึ้งน้ำใจคุณมากค่ะ คุณอิซิดอร์ คุณเป็นมิตรคนแรกที่พวกเราได้เจอบนโลกนี้ ฉันหวังว่าสักวันจะได้ตอบแทนน้ำใจของคุณนะคะ”
อิซิดอร์เดินนำพริสขึ้นบันไดไปยังห้องของเขา เขาเปิดไฟ ฮีตเตอร์ กับทีวีที่ฉายอยู่แค่ช่องเดียว
“ฉันชอบจัง” พริสบอก แม้ใบหน้าขื่นขมเป็นปกติของเธอจะไม่ได้แสดงความชื่นชมแต่อย่างใด “ไม่มีเรื่องไหนจริงเลย รู้มั้ย เราก็บ้ากันหมดทั้งนั้น ตอนอยู่บนดาวอังคารเรากินยาไปเยอะเลย แล้วตอนนี้เราก็เริ่มจินตนาการ ฝันกันเป็นหมู่คณะ ไม่รู้ว่าเรื่องไหนจริงไม่จริง”
“ผมไม่คิดว่ามันจริงนะ” อิซิดอร์พูดอย่างอารมณ์ดี
“ทำไมล่ะ” เธอจ้องมองเขา
“พ...เพราะว่ารัฐบาลไม่เคยฆ่าใครไม่ว่าจะจากความผิดไหน และเมอร์เซอริสซึมก็...”
“แต่ถ้าคุณไม่ใช่มนุษย์” พริสขัด “มันต่างไปโดยสิ้นเชิง”
“นั่นไม่จริงเลย แม้แต่สัตว์ – กับนก – กฎหมายก็คุ้มครอง”
“โดยเฉพาะพวกแมลง” รอยเสริม เขาเดินเข้ามาระหว่างที่คนทั้งคู่คุยกัน ยกรูปภาพบนกำแพงห้องนั่งเล่นขึ้น ห้อยชิ้นส่วนเล็กๆชิ้นหนึ่งของอุปกรณ์ดักฟังไว้แล้วเอารูปกลับมาบัง “ทีนี้ก็ติดตั้งสัญญาณเตือน สายพวกนี้จะสอดอยู่ใต้พรม สัญญาณเตือนจะดังถ้ามีสิ่ง – ถ้ามีคนเดินมาเหยียบมัน ที่ไม่ใช่พวกอย่างเรา”
“พอดังแล้วจะทำยังไง เขามีปืนนะ” พริสถาม
“มีเครื่องปรับอารมณ์อยู่ในนั้นด้วย เว้นแต่แขกของเราจะเคลื่อนไหวเร็วมาก เขาจะได้รับรู้ถึงความกลัวมหันต์เลยล่ะ เขาจะทนอยู่ที่นี่ต่อไม่ได้อีกก่อนจะวิ่งหนีไป แล้วเราก็จะตามไปจัดการเขา”
“แต่สัญญาณเตือนจะมีผลกับอิซิดอร์ด้วยนะ” พริสย้ำเตือนรอย
“นั่นไม่สำคัญ พวกเขาทั้งคู่จะรีบออกไป แต่อิซิดอร์ไม่ทำให้สัญญาณดังหรอก ต้องมีมนุษย์อีกคน และนักฆ่าก็ไม่ทำร้ายอิซิดอร์ เขาไม่อยู่ในรายชื่อ”
“พวกคุณคือแอนดรอยด์” พลันอิซิดอร์ก็เข้าใจ “ผมเข้าใจแล้วว่าทำไมพวกเขาอยากฆ่าคุณ ที่จริง คุณไม่มีชีวิตด้วยซ้ำไป” เขาเข้าใจทุกอย่างแล้ว นักฆ่า การตายของเพื่อน ทริปกลับโลก “มันไม่สำคัญกับผมหรอก ผมเป็นพวกพิเศษ พวกเขาก็ไม่ได้ทำดีกับผมมากนักเหมือนกัน ผมจะอพยพก็ไม่ได้” ตอนนี้เขาหยุดพูดไม่ได้แล้ว “คุณมาที่นี่ไม่ได้ ส่วนผมไปไม่...” เขาพยายามทำให้ตัวเองสงบ
หลังจากเงียบไปครู่หนึ่ง รอย แบตตีก็พูดว่า “คุณไม่ชอบดาวอังคารหรอก คุณไม่ได้พลาดอะไรทั้งนั้น”
“เราแตกต่างกันใช่มั้ย” พริสถาม
“ผมหวังว่าจะมีสติปัญญาอย่างพวกคุณ” อิซิดอร์ว่า “ผมจะได้ไม่ต้องเป็นพวกหัวกลวง ผมคงเรียนรู้จากคุณได้เยอะเลย”
รอยติดตั้งสัญญาณเตือนท่ามกลางความเงียบ
“เขาไม่เข้าใจ” พริสพูดเสียงเฉียบ “ว่าเราออกจากดาวอังคารยังไง เราทำอะไรที่นั่นบ้าง”
เอิร์มการ์ดเอ่ยขึ้น หล่อนยืนอยู่หน้าประตู “ฉันว่าเราไม่ต้องกังวลเรื่องคุณอิซิดอร์หรอก” หล่อนพูดอย่างเคร่งเครียด เงยหน้ามองอิซิดอร์ “เขารู้จักเราและเขาชอบเรา...และนั่นคือทั้งหมดของเขา มันยากที่พวกเราจะเข้าใจ แต่มันเป็นความจริง”
“คุณเป็นคนดี อิซิดอร์” พริสบอก
“ถ้าเกิดเขาเป็นแอนดรอยด์นะ” รอยเสริม หัวเราะ “พรุ่งนี้เช้าระหว่างไปทำงานเขาจะโทรหาตำรวจ แต่เขากลับจะปิดปากเงียบเพื่อช่วยเรา อัศจรรย์ดีมั้ยล่ะ” อิซิดอร์บอกไม่ได้ว่ารอยจริงใจหรือไม่ “และเราก็นึกว่าโลกนี้จะไม่เป็นมิตร”
“ฉันไม่กังวลนะ” เอิร์มการ์ดว่า
“เธอควรกังวล” รอยบอก
“มาโหวตกัน” พริสเสนอ “เหมือนตอนที่เราอยู่บนยาน”
“ฉันคงจะไม่พูดอะไรมาก” เอิร์มการ์ดว่า “แต่ฉันคิดว่าคุณอิซิดอร์...”
“พิเศษ” พริสต่อคำให้
เอิร์มการ์ดกับพริสโหวตให้เขายังอยู่ต่อ รอยโหวตให้ฆ่าอิซิดอร์แล้วย้ายไปที่อื่น พวกผู้หญิงชนะ
“ผมเหนื่อยแล้ว อิซิดอร์” รอยอธิบายขณะยอมรับความพ่ายแพ้ “เป็นทริปที่ยาวนานมาก”
“ก็คงอย่างนั้น” อิซิดอร์พูดอย่างมีความสุข “ผมช่วยให้คุณอยู่บนโลกอย่างมีความสุขได้” หลังจากการวิดีโอโฟนที่ผ่านมา เขาก็แน่ใจว่าเขาทำได้
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------รอย แบตตี ออกแล้วววววววววว!!!!!!!!!!!!
(Jun 6, 2020)
ความคิดเห็น