จิ้งจอกร้าย...มังกรรัก

ลำดับตอนที่ #3 : หนึ่งต่อสิบ & A หญิง ต่อ ชายS

     “พี่จะไปไหนอ่ะ” ซันทำลายความเงียบด้วยการถามคำถามกับฉัน

     “ขับไปเรื่อยๆอ่ะแหละ ว่าจะไปหาโรงเรียนก่อนแล้วค่อยดูที่พักอีกที” ฉันบอกแต่สายตายังมองทางเพื่อหาโรงเรียนที่ต้องการ

     “ทำไมพี่ไม่เรียนที่เดียวกับเค้าอ่ะ”

     “ไม่เอาไม่ชอบ”

     “งั้นเค้าอยากย้ายไปเรียนกับพี่ด้วย” ซันบอก

     “ตามใจสิ” ฉันบอกอย่างไม่ขัด ก็ดีเหมือนกันถึงฉันจะเปลี่ยนไปแต่ฉันรักน้องนะบอกให้

     “พี่สวยขึ้นเยอะเลยนะ แต่พี่ก็เย็นชามากเลยอ่ะโดยเฉพาะกับ...พ่อ” สายตาของฉันกระด้างขึ้นมาทันทีจนคนข้างๆรู้สึกได้

     “แล้วไง”

     “เปล่า แต่พี่ที่เค้ารู้จักเมื่อก่อนเป็นคนยิ้มง่ายร่าเริงแจ่มใส แต่ดูพี่ตอนนี้ดิ

เย็นชา แถมยังรักการนองเลือดอีก” ดูมันพูดเข้า - -* เหมือนฉันชั่วร้ายมาก

     “ไอ้...” ฉันยังไม่ทันได้พูด (ด่า) จบซันก็แทรกขึ้นก่อน

     “พี่ๆๆดูดิๆนักเรียนโรงเรียนเซนต์จีซัสอินเตอร์เนชั่นแนลสคูลโครตน่ารักเลยอ่ะ อึ๋มๆทั้งนั้นเลย” ไอ้หื่น ชื่อโรงเรียนห่าอะไรวะโคตรยาวเลย (ก็มันอินเตอร์อ่ะ: คนแต่ง)

     “แล้วไง มันอึ๋มได้ครึ่งของพี่รึเปล่าล่ะ” ไอ้น้องเวรนั้นหันมามองที่น่าอกของฉันแล้วลูบคางเหมือนพิจารณาอยู่แล้วก็พูดขึ้นว่า...

     “คงไม่ได้หรอกมั้ง แต่ก็คงจะมีคนใหญ่กว่าเจ๊อีกแน่เค้าว่านะ”

     ผลัวะ!!!

     “โอ๊ยยยยยย เค้าเจ็บน้าT^T” ซันลูบหัวตัวเองปอยๆตรงที่โดนฉันตบหัว

     “แกหาแฟนให้ได้ใหญ่กว่าของฉันก็แล้วกัน” ฉันว่าแล้วก็ขับรถมองหาโรงเรียนต่อ แล้วไอ้น้องเวรนี่มันก็พูดขึ้นว่า

     “พี่จ๋า~” เสียงอ่อนเสียงหวานเลยนะแก ขนลุกว่ะ

     “อะไร (- -^)” ฉันแล้วเหล่ตาไปมองมันอย่างไม่ไว้ใจในทันที

     “เค้าอยากเรียนเซนต์จีซัสฯอ่ะ*O*” ว่าแล้วไงเห็นอึ๋มเป็นไม่ได้

     “ลองเข้าไปดูก่อนถ้าโรงเรียนมีระดับแล้วก็ชุดสวยฉันจะเรียน” ฉันว่าแล้วก็เลี้ยวรถเข้าไปในโรงเรียนเซนต์จีซัสฯ หลังจากจอดรถและเดินชมโรงเรียนอยู่ไอ้น้องนี่ก็พรรณาไม่หยุดเลยถึงสรรพคุณของโรงเรียนนี้

     “โรงเรียนนี้นะมีดาราอยู่หลายคนเลยนะพี่ แล้วก็ลูกของคนดังๆอีก นักเรียนหญิงก็น่ารัก มีชมรมให้เลือกมากมายเลย แถมชุดนักเรียนก็น่ารักอีก เรียนนะๆ”

     ว่าแล้วเขย่าแขนฉันเป็นเชิงขอร้อง แต่โรงเรียนนี้มันก็น่าเรียนจริงนั่นแหละใหญ่แล้วก็ร่มรื่นดี ในระหว่างที่ฉันแยกกับซันเพื่อเดินดูอะไรๆเรื่อยก็ได้ยินเสียงหนึ่งดังมากระทบโสตประสาทของฉัน...

     “เฮ้ย!! นั่นมันลูกชายของหันหน้าแก๊งFox Holocaust นี่หว่า” คำว่าลูกชายของหัวหน้าแก๊งFox Holocaust ดึงความสนใจฉันได้มากทีเดียวฉันจึงเดินไปแอบดูเหตุการณ์อยู่ตรงมุมตึก มองไปก็ใช่อย่างที่ฉันคิดไว้จริงๆด้วย ซัน!!

     ซันกำลังโดนไอ้พวกนักเลงล้อมไว้พร้อมอาวุธครบมือ น้องฉันคนเดียวจะสู้กับนักเลงเป็นสิบแบบนั้นได้ยังไงว่ะมันยิ่งสู้ไม่เก่งอยู่ไอ้นี่มันเก่งใช้สมอง - -* ฉันแอบดูเหตุการณ์อย่างเงียบๆเพราะจะบุ่มบ่ามไม่ได้ (รอบคอบว่างั้น)

     “กล้ามากนะที่มาให้พวกฉันซ้อมถึงที่ กำลังคันไม้คันมือเลยว่ะ ฮ่าๆๆ” ชายในนั้นพูดขึ้นมาแล้วก็หันไปพูดกับใครก็ไม่รู้ซึ่งฉันมองไม่เห็น

     “ดราก้อน ไอ้เด็กนี่คงไม่ต้องถึงมือนายหรอก พวกฉันขอนะ คันมือว่ะ” ดราก้อน? ชื่อบ้าอะไรว่ะ - -* หัวหน้าของพวกมันงั้นหรออยากเห็นหน้าจริงๆ

     “ตามสบายอย่าให้เลือดกระเด็นมาเปื้อนฉันล่ะกัน” เสียงหนึ่งตอบกลับมาทำให้ไอ้พวกนั้นเตรียมจะรุมน้องฉันทันที ไม่ได้ต้องรีบช่วยแล้ว!!

     “อ้าว!! ซันทำอะไรอยู่ตรงนั้นน่ะ” ฉันเดินออกไปและตะโกนถามซันที่อยู่ในวงล้อมนั้น ไอ้พวกนั้นหยุดและหันมามองหน้าฉัน พอพวกนั้นเห็นฉันนะทำหน้าหื่นขึ้นสมองเลยล่ะ แหวะ!!

     ฉันเดินเข้าไปหยุดอยู่ตรงหน้าซันได้โดยที่ไอ้พวกนั้นแหวกทางให้แต่โดยดี ฉันยืนและส่งสายตาให้ซันเพื่อบอกว่า ‘อยู่เฉยๆ’ ดีจริงที่มันเข้าใจ

     “มีอะไรกันรึเปล่าค่ะ” ฉันถามหน้าใสซื่อสุดๆ (เท่าทีจะทำได้-_-) ไอ้ถึกคนหนึ่งพูดขึ้นว่า

     “อ๋อพอดีไอ้เด็กเวรนี้มันเดินมาเหยียบเท้าพี่น่ะจ้ะ ก็เลยว่าจะสั่งสอนสักหน่อย” ทำเป็นพูดจีบปากจีบคอเดี๋ยวได้จีบตีน นั้นแค่ความคิดค่ะ...

     “แล้วน้องล่ะจ้ะว่างมั้ย พี่อยากคุยกับน้องแบบใกล้ชิดน่ะจ้ะ” อีกคนพูดขึ้น

     “^^ถ้าพวกพี่ๆมีปัญหากับไอ้เด็กเวรนี่ล่ะก็ ฉันก็คงจะได้คุยกับพี่ๆแบบใกล้ชิดแบบแนบชิดกายสัมผัสกายเลยล่ะค่ะ” ฉันยิ้มหวานแล้วมองหน้าพวกนั้น

     “*O* จริงหรอจ้ะกายสัมผัสกาย โอ้ววว อึ๋มๆอย่างน้องคงจะเร้าใจพี่ได้มากเลยล่ะ” ไอ้หื่นนี่ทำหน้าตาเพ้อฝันไปไกลจนฉันเห็นความคิดอันอุบาทว์ของมัน

     “แล้วพี่พอจะบอกได้มั้ยจ้ะว่าพี่จะสั่งสอนไอ้เด็กเวรนี่ยังไง” ฉันถาม

     “พี่ก็จะอัดมันให้เละเลยล่ะจ้ะ แล้วน้องรู้จักกับไอ้เด็กเวรนี่ด้วยหรอจ้ะ” ไอ้หื่นถามพรางสาวเท้าเข้ามาหาฉันที่ยืนรออยู่ ฉันยิ้มให้มันแล้วก็พูดต่อ

     “รู้สิจ้ะคนเป็นพี่ที่ไหนจะจำน้องตัวเองไม่ได้ล่ะ^^ ก็ไอ้เด็กเวรที่พวกแกพูดถึงน่ะมันน้องชายฉันไงว่ะ!!” ฉันยิ้มพูดประโยคแรกแล้วพูดประโยคหลังจบฉันก็เปลี่ยนสีหน้าเป็นโหดกระโดนประเคนตีนสวยๆใส่ท้องมันทันที แล้ว...

     พวกมันอีกหลายคนก็เข้ามาช่วย การต่อสู้จึงเริ่มขึ้นโดยที่ฉันสู้และมีไอ้น้องเวรยืนให้กำลังใจอยู่ข้างหลัง ดูสิมันรักพี่ขนาดไหน-_-

     พลัก!!

     ผลั่ว!!

    ตุบ~ตับ!! (ไม่ใช่ขนมนะค่ะ-_-)

    แล้วไม่นานการต่อสู้ก็จบลงโดยมีไอ้พวกนักเลง (ดีแต่ปาก) นอนจมกองเลือดอยู่แทบเท้าฉันทั้งหมด (หนึ่งต่อสิบ!! โอ้วววว เว่อร์อ่ะ -_-) ฉันเดินไปหาซันที่ยืน (ยืนดูฉันสู้=_=) อยู่ข้างหลัง ไอ้น้องเวรนี่มันยังตาค้างไม่หายเลยล่ะ -_-

     “เป็นอะไรรึเปล่า” ฉันถามซันที่ยังยืนอึ้งอยู่ท่าเดิม

     “เฮ้ย!!” ฉันตะโกนใส่หูมันอย่างดังจนมันได้สติขึ้นมาแล้ว...

     “โหพี่!! เจ๋งว่ะ!! ทำได้ไงอ่ะหนึ่งต่อสิบ แถมหญิงต่อชายอีก ชนะด้วย!!”

     “ฉันไม่ใช่แกนี่หว่า ไอ้น้องเวรเห็นพี่สู้กับผู้ชายเป็นสิบดันยืนให้กำลังใจอยู่ข้างหลัง โคตรดีเลยน้องฉัน-_-;” ฉันว่าพรางพลักหัวมันเบาๆ

     “พี่ก็ ดีขนาดไหนแล้วที่ผมไม่วิ่งไปตั้งหลักก่อนพี่อ่ะ” เรียกง่ายๆว่า’หนีอย่างมีฟอร์ม’ นั่นเอง

     “ตั้งหลักบ้านป้าแกสิ ลองแกหนีไปสิฉันจะเอาแกให้ตายคาที่เหมือนไอ้พวกนี้เลย” ฉันพูดอย่างรู้ทันแล้วหันไปพูดกับพวกที่นอนจมกองเลือดอย่างอาฆาตว่า 

     “แล้วจำไว้นะ ไม่ว่าพวกแกจะเป็นใครมาจากไหนฉันไม่สน แต่อย่าได้คิดริอาจเตะต้องน้องฉันอีกเป็นอันขาดไม่งั้นฉันไม่เอาไว้แน่ ไม่ว่าใครหน้าไหนก็ตาม!!”

     แปะๆๆๆๆ

     เสียงปรบมือของใครคนหนึ่งดังมาจากฝั่งตรงข้ามที่ฉันยืนอยู่และปรากฎร่างของเจ้าของเสียงปรบมือนั้นออกมาจากมุมที่นั่งอยู่ อ๋อไอ้นี่ๆเองที่เป็นหัวหน้า

พอฉันเห็นหน้าไอ้หมอนี่ชัดๆนะเลือดกำเดาแทบพุ่งค่ะท่านผู้อ่าน หล่อม๊ากกกก

     ผิวสีแทนไม่ถึงดำสุขภาพดี สูง ผมซอยรากไทรยาวระต้นคอสีดำเสริมได้ดีกับดวงตาสีอัมพัน คิ้วก็เข้มขนตายาวเข้ากันได้ดีตาเรียวลับกับจมูกโด่งเป็นสัน ปากรูปกระจับสีชมพูน่าจูบ คนอะไรว่ะหล่อโครตตตตตตตต