จิ้งจอกร้าย...มังกรรัก

ลำดับตอนที่ #4 : บุพเพเสเก

     “เก่งมากนะที่จัดการลูกน้องฉันกว่าสิบคนได้ในพริบตา เป็นแค่ผู้หญิงแท้ๆ” หมอนั่นพูดเสียงนุ่มที่ฟังดูมีอำนาจและเดินผ่านไอ้พวกนักเลงที่นอนจมกองเลือดแบบหมดสภาพมาทางฉัน สงบสติไว้ อย่าพุ่งนะจ้ะเลือดกำเดาจ๋า

     “นายหรอหัวหน้าไอ้พวกกระจอกนี่น่ะ” ฉันพูดแล้วเดินเข้าไปเผชิญหน้ากับเค้า สูงกว่าฉันโขเลยว่ะบ้านมันกินเสาไฟฟ้าเป็นอาหารรึไงว่ะ -_-;

     “ใช่ เธอมีปัญหารึไง” หล่อแต่รูป (จูบเป็นไงไม่รู้ไม่เคย=_=)

     “ไม่มีหรอกถ้าหมาของนายมันไม่อ้าปากจะกัดน้องฉัน” ป.ล.หมา>>ลูกน้อง

    “น้อง? ซันเป็นน้องเธองั้นหรอ*O*” ทำไมมันต้องทำหน้าตาตกใจหนักว่ะ

     “ใช่ ทำไม” หมอนี่จ้องหน้าฉันใหญ่เลยล่ะเหมือนสำรวจอะไรสักอย่าง

     “ซันเป็นลูกชายของหัวหน้าแก๊ง Fox Holocaust ซึ่งฉันรู้จัก แต่เธอ...”

     “ฉันไม่จำเป็นต้องให้ใครรู้จัก เพราะฉันเกิดมาบนโลกนี้ได้โดยไม่หนักหัวใคร”

คำพูดของฉันทำเอาหมอนั่นอึ้งไปเลยค่ะ คงไม่คิดอ่ะดิว่าฉันจะกล้า

     “ปากสวยน่าจูบแล้วยังปากดีอีกด้วยนะเธอ” ทำหน้าเจ้าเล่ห์แล้วก็เดินมาหาฉันซึ่งยืนอยู่

     “แล้วไงหนักหัวใคร” ฉันยังคงท้าทายอยู่ คนอย่างฉันไม่จำเป็นต้องกลัวใคร

    “นี่ น่าตาโครตดี หุ่นโครตสวย หน้าอกโครตอึ๋ม แต่ปาก (ดี) ไม่ได้ด้อยไปกว่าส่วนอื่นเลยนะ เป็นผู้หญิงน่ะหัดพูดจาดีๆหน่อยสิเดี๋ยวไม่มีใครเอานะ” ไอ้นี่วอนซะแล้ว

     “ไม่สนคนอย่างฉันไม่ชอบเสแสร้ง คิดอะไรพูดอย่างนั้น อยากเตะก็เตะอยากต่อยก็ต่อยอยากตีก็ตีอยาก...” ฉันยังพูดไม่จบไอ้นี่ก็พูดแทรกขึ้น

     “แล้วอยากมีอะไรกับฉันมั้ยล่ะ ฉันนะอย๊ากอยากมีอะไรกับเธอจริงๆเลย^^” และคำพูดของไอ้บ้านี่ก็ทำให้คนข้างๆฉันเดือดทันที

    ผลัวะ!!

     ซันนั่นเองที่ประเคนหมัดใส่หน้าหล่อๆของหมอนี่จนล้มไปกองกับพื้นทันที ฉันลืมบอกไปว่าซันมันสู้ไม่เก่งแต่หมัดหนักและหวงพี่ม๊ากกกกกกกก

     “อย่ามาพูดจาต่ำๆแบบนี้ใส่พี่ฉันอีกนะ!! ถึงนายจะเป็นลูกชายของหัวหน้าแก๊ง DragonHill ก็เถอะ” ซันชี้หน้าใส่หมอนี่อย่างอาฆาต

     “หึๆ คิดหรอว่าทำอย่างนี้แล้วฉันจะปล่อยไปง่ายๆน่ะ” เค้าลุกขึ้นพูดแล้วก็เอามือเช็ดเลือดที่มุมปากออกเล็กน้อย แล้วมองหน้าซันอย่างอาฆาต

     “แล้วจะทำอะไรน้องฉัน” ฉันพูดขัดขึ้นก่อน

     “น้องเธอฉันจะปล่อยไปแต่เธอต้องรับผิดชอบที่บุกรุกเข้ามาในหัวใจฉัน^^” ยังกวนตีนในหม้ออีก ฉันยังไม่ทันได้พูดอะไรแต่ซันรีบพาฉันเดินมาจากตรงนั้น

     ตอนนี้เรามาหยุดอยู่ที่หน้าห้องวิชาการ มันพามาทำไมว่ะ

     “เค้าไม่ชอบหน้าไอ้นั่นเลยจริงๆ” ซันพูดอย่างโมโห

     “เพราะเค้าหล่อกว่าตัวเองอ่ะดิ กิ้วๆ” ฉันล้อ

     “บ้าสิ เพราะมันมาพูดจาหม้อๆใส่พี่ต่างหากเล่า” อ๋อหวงพี่นี่เอง

     “ทำไงได้ มีพี่สาวสวยๆอย่างฉันต้องทำใจแล้วล่ะไอ้น้อง” ฉันว่าแล้วก็ตบไหล่เหมือนเป็นการให้กำลังใจที่เกิดมามีพี่สวย อิๆ (นางเอกโครตหลงตัวเองเลยว่ะ)

     “พี่รู้มั้ยเค้าดีใจมากเลยนะที่เกิดมาหน้าตาดีแล้วมีพี่สวยครอบครัวรวย แต่เค้าก็เสียใจเหมือนกันนะที่เกิดมามีพี่หลงตัวขนาดหนักอ่ะ” ดูมันพูด =_= จะดีใจหรือเสียใจดีว่ะเนี่ย

     “แกไม่หลงตัวเองตายล่ะ ‘เกิดมาหน้าตาดีครอบครัวรวย’ โธ่เอ๊ย แล้วแกมาห้องวิชาการทำไมอ่ะ” ฉันทำเสียงล้อแล้วถาม

     “มาเอาใบสมัครไง^^” ซันพูดแล้วยิ้มร่า

     “ไอ้น้องเวรนี่โดนไปเมื่อกี้ยังไม่เข็ดใช่มั้ย ถึงได้มาเรียนที่เดียวกับไอ้พวกลูกจิ้งจกนั่นน่ะ”

     “จิ้งจก? พี่หมายถึงดราก้อนลูกชายของหัวหน้าแก๊ง DragonHill น่ะหรอ”

     “เออไอ้จิ้งจกภูเขานั่นแหละ” ฉันว่าแล้วก็กอดคอซันเข้าไปในห้องวิชาการทันที สรุปว่าฉันจะเรียนโรงเรียนนี้แหละ หึๆ

    

     บนรถ...

     ฉันกับซันออกมาจากโรงเรียนหลังจากกรอกใบสมัครเสร็จแล้ว และตอนนี้ก็เวลาประมาณ 10 โมงเช้าแล้วแหละ ฉันกำลังขับรถมองหาที่พักอยู่ก็เกิดไปสะดุดตาเข้ากับคอนโดหนึ่งเข้า ฉันเลี้ยวรถเข้าไปจอดที่ลานจอดรถหน้าคอนโดทันที

     “พี่มาทำอะไรที่นี่อ่ะ” คงไม่ต้องบอกนะว่าใครพูด

     “ที่พักฉันไงไกล้โรงเรียนดีออกแล้วก็ใกล้ย่านการค้าด้วย” ฉันบอกและเดินเข้ามาข้างในทันที คอนโดแบบนี้คงไม่ค่อยมีนักเรียนมาพักหรอกมั้งหรูซะ

     “สวัสดีครับ ติดต่อเรื่องอะไรครับ” พนักชายคนหนึ่งเดินเข้ามาต้อนรับเรา

     “เรื่องห้องพักน่ะค่ะ” ฉันตอบอย่างสุภาพ

     “เชิญด้านนนี้เลยครับ” ตอนนี้เรามาหยุดอยู่หน้าห้องๆหนึ่งในชั้น 9 ของคอนโด

     “ห้อง 901 เป็นห้องเดียวที่ว่างครับเดี๋ยวเชิญเดินดูตามสบายนะครับและถ้าถูกใจก็ทำเรื่องซื้อได้เลย” พนักงานคนนั้นบอกก็รูดการ์ดแล้วไขกุญแจห้องให้ฉันกับซัน เข้าไปดู

     “ขอบคุณค่ะ” ฉันพูดขอบคุณก่อนจะเดินเข้าไปดูข้างใน

     “เป็นไงมั้ง” ฉันหันไปถามซันหลังจากเดินดูเสร็จแล้ว

     “ก็ดีนะมีหนึ่งห้องนอนหนึ่งห้องน้ำหนึ่งห้องครัวห้องนั่งเล่นก็กว้าง วิวก็ใช้ได้” ซันว่าอย่างพอใจ งั้นซื้อห้องนี้ล่ะกัน

     “ตกลงฉันซื้อห้องนี้ค่ะ” ฉันหันไปพูดกับพนักงานชายคนนั้นหลังจากที่ตัดสินใจได้แล้ว

     “ครับ แต่คอนโดนี้มีกฎว่าผู้ซื้อต้องอยู่เองอย่างน้อย 6 เดือนนะครับถึงจะขายหรือให้คนอื่นเช่าได้” ฉันจะอยู่เป็นปีเลยค่ะบอกให้นั้นคือความคิดส่วนความจริง

     “ค่ะ ไม่มีปัญหา” ฉันเดินออกมาจากห้องนั้นพร้อมกับซันและพนักงานคนนั้นหลังจากที่จัดการเรื่องซื้อห้องเสร็จแล้ว แต่พอออกมาพ้นประตูห้องเท่านั้นแหละ

     “อ้าวสวัสดีครับคุณดราก้อน” พนักงานคนนั้นหันไปพูดกับผู้ชายคนหนึ่ง ทำไมชื่อมันคุ้นๆว่ะ ดราก้อน? คงไม่ใช่...

     “เจอกันอีกแล้วนะ สงสัยว่าบุพเพจะอยากให้ฉันกับเธอมีเจอกันจริงๆมั้งเนี่ย ฮ่าๆๆ” นั้นไง ดราก้อนไม่สนใจพนักงานกลับหันหน้ามาพูดกับฉัน

     “ฉันไม่ได้ต่อยนายได้แค่ครั้งเดียวหรอกนะ นายมาทำอะไรที่นี่” ซันนั้นเอง

     “ฉันพักอยู่ที่นี่ห้อง 911 นี่ไงแล้วเธอล่ะ” เฮ้ย!! ห้องตรงข้ามนี่หว่า เวรแล้วไง

     “เธอพักอยู่ห้อง 901 ครับห้องตรงข้ามคุณดราก้อนนั่นแหละ” ฉันกับซันหันหน้าไปส่งสายตาอาฆาตให้ไอ้พนักงานแสนเสือกคนนั้นจนมันหงอ

     “ว้าว!! งั้นฉันก็ยิ่งอะไรๆกับเธอง่ายขึ้นน่ะสิเนี่ยดีจัง^^” ไอ้บ้านี่คิดเป็นเรื่องเดียวรึไงว่ะ และแน่นอนว่าซันอีกแล้ว

     “เสียใจพอดีว่าฉันนอนด้วย” ซันพูดแล้วก็ทำหน้าตาเยอะเย้ยใส่เค้า

    “ก็ดีสิเวลาฉันมีอะไรกับพี่นายเสร็จแล้วจะได้มีพยาน ฮ่าๆๆ” หาละอายไม่ มันหัวเราะแล้วก็เดินเข้าห้องไป ทิ้งให้ฉันอยู่กับซันยืนกำมือแน่นม๊ากกก

     “กลับเถอะพี่ ออกมานานแล้วเดี๋ยวพรุ่งนี้ค่อยย้ายเข้ามา” ซันว่า

     “อือ ไปเหอะ”