คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #36 : ตอน 36
“ะ อรับ พี่ให่” เหวยเฟิอวิ๋นสะุ้เสียพี่ายพลันพรวพราลุึ้น้วยอาารร้อนรนแล้วเินปรี่เ้าร่วมวสนทนา เาประสานมือำนับสอแม่ทัพเรียไร “ะ ำนับท่านลุทั้สออรับ” น้ำเสียสั่น ๆ ท่าทาย่นอเผยวามลาลัวออมา
“...” เหวยเฟิฮวา วนอ๋อหานว หานเสวี่ยฮอเฮา พามารแ่า วิหเพลิแ่อันหรือแม้ระทั่ผูุ้้มันเถียนหลัวที่เห็นท่าทาหหัวในระออุายรอเหวยเฟิอวิ๋น ่าถอนหายใอย่าลัลุ้ม ทุนล้วนผุวามิล้ายัน ‘่าไม่มีวามออาเหมือนบิาเลย’
เมื่อผู้เป็นลูลุไป ผู้เป็นแม่ที่นั่้า ๆ ลุามไปิ ๆ ้วยวามเป็นห่วเป็นใย อีท่านหิหานหรือนิษาแท้ ๆ อวนอ๋อหานวมีอาารลนลานหวาหวั่นมือสั่นลอเวลา “แม่ทัพา แม่ทัพอัน” นาหลุบามอ่ำไม่ล้าประสานสายาับเหล่าพี่น้อร่วมสาบานอสามีรหน้า
ท่าทาพรั่นพรึออาหิับน้อายทำให้เหวยเฟิฮวาหลับเปลือาแน่น ไม่อยามอหน้าสอแม่ลูู่นี้เลย ผู้อื่นทุ่มเทเรี่ยวแรทั้ายทั้ใเพื่อปป้อพวเา แู่ทำัวเป็นระ่ายาาวเ้าสิ หาประวัิราสุลหานไม่บันทึว่าสรีรหน้าือท่านหิแห่หลินือ เหวยเฟิฮวายาะเื่ออีฝ่ายมีสายเลือนัรบไหลเวียนในาย
ไหนะิริยาทะนุถนอมุายรอเหวยเฟิอวิ๋นเินเหุนั่นอี ทำให้เหวยเฟิฮวารู้สึผิหวัระนละเหี่ยใไม่น้อยเลยที่ปป้อำแหน่แม่ทัพอู่ใส่พานไว้รออีฝ่ายรับมอบรอบรอ
“เหวยฮูหยิน” พามาระวันับวิหเพลิะวันออทัทายอีท่านหิหานพอเป็นพิธี ในใรู้สึไม่่าาเหวยเฟิฮวาเท่าในั ลัวลูัวเอายแ่ลับไม่สนว่าลูนอื่นะายแทนหรือไม่ ทว่าุ่นเือหรือไม่อบใอย่าไรทั้สอำ้ออลั้นวามรู้สึที่มี่อนเอาไว้ภายใ้ใบหน้าเรียบเย
ฮวาเอ๋อร์เป็นโล่รับมหอมาบแทนุายรอเหวยเฟิอวิ๋นไม่รู้ั้ี่รั้ ผู้เป็นอาหิไม่เยอบุ หนำ้ำบาเวลายัรหาว่าท่านายเล็เฟิฮวาิแย่ราแม่ทัพอู่ไปาบุรายอน ทั้ที่นั่ร่วมฟัแผนารให่้วยันั้แ่้นเมื่อสิบว่าปี่อนแท้ ๆ แู่เหมือนเหวยฮูหยินนนี้โ่เลาไม่เ้าใลอุบายแยบยล เป็นนั้นสูที่ไ้รับารสั่สอนารารูผู้มาวามรู้ ทว่าสิ่ที่ร่ำเรียนไม่ฝัลึเ้าสู่สมอนาเลย
ราแม่ทัพอู่มีไว้ใหุ้ายรอเหวยเฟิอวิ๋นแ่แรแล้ว...
ทำไมอีเว่ยฮ่อเ้ับวนอ๋อให้เหวยฮูหยินืนานันรศัิ์็เพื่อหลบเลี่ยสายาศัรู เพราะวาให้อีท่านหิเป็นหมา้อนหมาเผื่อวัน้าหน้านเลวไหวัวทันและั้รับารู่โม อย่าน้อยแผนผลัเปลี่ยนแผ่นิน็ยัเหลือเหวยฮูหยินเป็นหมาลับสาน่อ แ่บันีู้ไปแล้ว นาไร้ฝีมือมีลูไม้ใ้ไ้แ่บ่าวไพร่ ลอุบายแยบยลยาเินไปสำหรับนา ทำอะไรไม่ไ้ไม่พอยัลายเป็นัวถ่วในแผนารอี
ทำไมแม่ทัพอู่เหวยไหลฝูเปิเผย่อาวเมืออวิ๋นเิว่าฮูหยินอนเป็นหิาวบ้านธรรมาร่ำเรียนมาน้อยเ้าร่วมานสัมไม่ไ้ ็เพื่อปป้อเหวยฮูหยินาเภทภัยแอบแฝมาในรูปแบบ่า ๆ
หามีหบีพ่อ้าวาิย์หรือฮูหยินุนนาท้อถิ่นมาีสนิทมอบอวัแ่เหวยฮูหยิน ้วยนิสัยนาแล้ว สอมือรับไว้ทันวัน แ่นั่นเท่าับิสินบนแม่ทัพแนเหนือ
เิเหวยฮูหยินร่วมรับน้ำายัวนุนนาท้อถิ่น อีท่านหิอบรับเทียบเิแน่ ๆ แ่นั่นเท่าับเ้า่ายวามผิสุมหัววาแผน่อบ
พวนั่วที่เมือหลวย่อมวาอุบายุหลุมพราล่อเหยื่อ็เพื่อเ้ายึรอายแนเหนือ เหวยฮูหยินสมอทื่อื่อบื้อเยี่ยนี้ รู้ไม่เท่าทันลูไม้แอบแฝ็เสมือนลาวนแม่ทัพอู่ลนรทั้ระูล
ทำไมแม่ทัพอู่เหวยไหลฝูลบันทึุายรอเหวยเฟิอวิ๋นเป็นลูนอสมรส็้วยอทะเบียนในรมารพระลัแห่ราสำนัะบันทึแ่รายื่อทายาทสายหลัอระูลุนนาท้อถิ่นเท่านั้น ส่วนทายาทสายรอ บุรนอสมรสไม่อยู่ในสารระบบ เพื่อเบี่ยเบนภัยร้ายไปลทีุ่ายให่เหวยเฟิฮวา ผู้เป็นโล่มนุษย์เ่าเลิศทุศาสร์แนให้่วยัปัเป่าทุเภทภัยนั่นเอ
ระเบียบารนี้ส่ผลใหุ้ายรอเหวยเฟิอวิ๋นึถูันออาระานอำนา วิถีีวิเฝ้าฝึฝนวิาลศึระูลเหวยเียบ ๆ เทียวไปเทียวมาระหว่าเมือหลินือับายแนเหนือ รอวันเวลาึ้นรับำแหน่แม่ทัพอู่อย่าราบรื่น
ทุนเ้นสมอวาแผนและลมือทำเพื่อทายาทนเียวอแม่ทัพเหวยไหลฝูอย่าสุวามสามารถ แ่เหวยฮูหยินนิ่วหน้าแสท่าทีไม่พึพอใ หวาลัวุายให่เหวยเฟิฮวาะแย่ิราแม่ทัพอู่ไป เอะอะโวยวายอยู่หลายรั้หลายรา สร้าวามุ่นเือแ่พามารแ่าับวิหเพลิแ่อันไม่น้อยเลย
ะาเหวยเฟิฮวาือพยั์้ำบัลลั์มัร ราแม่ทัพายแนเหนือะนับเป็นอะไรสำหรับเา
หานฮอเฮาแ่นเสียเฮอะในลำอ ลอามอเพานวิหารอารามหานเยียนอย่าเหยียหยาม หาไม่เป็นาิันพระนาสาวาาเสียสีให้อาหิหน้าหายสัสอสามประโย “เห็นแ่ัว! น่าสมเพ!” พระนาบ่นพึมพำออมาอย่าเบื่อหน่ายเมื่อเห็นอาหิวิ่ไปยืนนาบ้าเหวยเฟิอวิ๋นราวับหวาลัวว่าเหวยเฟิฮวาะทำร้าย สรีสมอทึบนนี้อธิบายเท่าไหร่็ไม่รู้ัรับฟั
“หลัเฟิอวิ๋นรับำแหน่แม่ทัพอู่ พวเราะไม่ยุ่เี่ยวับทั้สอนอี” วนอ๋อถึั้นเอ่ยถ้อยำนี้ออาปา นั่นแปลว่าที่ผ่านมาพระอ์อทนอลั้นับนิษามามาเินพอแล้ว
“อให้เส็พ่อรัษาำพูนี้้วยเพะ หาวันใอาหิวิ่ร้อห่มร้อไห้มาุเ่าอวามเมา่วยเหลือ เส็พ่อไ้โปรระลึถึเภทภัยที่น้อเล็้อแบรับแทนบุรอนา้วย” น้ำเสียหานฮอเฮาเย็นยะเยือ “ทำุับนไม่ึ้น ็ไม่สมวรทำอี เลี้ยสุนัยัไ้ประโยน์ว่า” ฟัแล้วูเหมือนพระนาไม่อบใอาหิับาิผู้น้อเฟิอวิ๋นเอามา ๆ ้ำร้ายในประโยที่เปล่ออมาเือวามิัอยู่หลายส่วน
“อือ พ่อเ้าใแล้ว” วนอ๋อรับำรานี้เสียหนัแน่นว่ารั้ไหน ๆ เาเสียสละมามาเินไปแล้ว ถ้านิษายัทำัวเ่นนี้ ท่านอ๋ออัสะบั้นสายเลือีว่า
ความคิดเห็น