เอเลซินดา - เนเลเธีย

ความรักแม้นมีอำนาจบังตา หากรักก็อาจทำให้คนตาบอดมองเห็นได้


ความงาม....หาใช่สิ่งที่เห็นได้ด้วยตา หากพึงสัมผัสได้ด้วยใจ

เอเลซินดา สูงศักดิ์หากไร้หัวนอนปลายเท้า แม้นมองเห็นซึ้งถึงแก่นจิตใจมนุษย์และอนาคตที่ลี้ลับ หากมิเคยรู้จักซึ่งแสงตะวัน จันทรา ฤา แสงแห่งชวาลาใดๆ ชีวิต...ในมืดมิด ดำเนินไปตามบทบาทแห่งผู้นำคำทำนายมาสู่ราชสำนัก และมันสมองเคียงข้างราชบัลลังก์ หากเมื่อได้พานพบกับคุณหนูแห่งราซอว์...ผู้เป็นดั่งศิลาเย็นชืดดั่งที่ผู้คนเรียกขาน...ก็ได้รู้จักแสงสว่างและเรียนรู้ที่จะเดินนอกเส้นทางเดิมๆของตน

อ้อมแขนแห่งรัก....มิได้มีค่าเท่ามือที่กุมกันข้ามผ่านความมืดมิด ไปสู่แสงสว่างที่ปลายทาง


เนเลเธีย...เพราะบริบทแวดล้อมส่งให้ตระกูลของนาง และตัวนางอยู่บนยอดของอำนาจและสายสัมพันธ์ แต่ถึงจะมีกำเนิดเป็นคุณหนูผู้มิเคยรู้จักความทุกข์ร้อน เนเลเธียก็หาใช่ดรุณีผู้เปล่ากลวง ทว่านางจะจำยอมดำเนินตามสิ่งที่สังคมคาดหวังต่อนางหรือ แม้ตระกูลของนางจะยินยอมให้นางเลือกคู่ครองของตนตามปรารถนา แต่จักมีผู้ใดที่เขาใจดรุณีผู้นี้เล่า 

กระทั่งวันที่นางจ้องลงไปในดวงตาสีศิลาเขียวของโหรหลวง...ผู้ใช้ดวงตามืดบอดทอดมองเธอ....


----

จากใจผู้เขียน

ฬิญาร์ค่ะ เรียกว่าเป็นไรเตอร์น้องใหม่ค่ะ ขอฝากเรื่องนี้เอาไว้ด้วย เราเขียนเรื่องนี้ไว้นาน (แต่ขอไม่บอกว่านานแค่ไหน เอาเป็นว่าดองจนเค็มจัด) อย่างไรก็ติชมได้ค่ะ ยินดีรับฟัง

พระเอกเรื่องนี้ตาบอดค่ะ จึงไม่ได้มองเห็นนางเอกที่รูปโฉมเลย นางเอกก็เป็นคุณหนูที่ใสมากๆ แต่แค่ตอนต้นค่ะ ตอนต้นเท่านั้น!  

คำเตือน.....เรื่องนี้มีแพะที่ "เกรียนมาก" เป็นตัวประกอบอันดับหนึ่ง ค่ะ