สิบเหมันต์มั่นรัก

"หานเต๋อนะหานเต๋อ รักใครไม่รัก เป็นถึงรัชทายาทมีแต่สตรีใฝ่ฝันถึง ดันไปเห็นขุนพลหญิงเป็นนางฟ้า ถ้าขืนทำผิดต่อนางนิดเดียวถ้านางไม่ฟันหัวแบะก็ก่อขบถ"

"..ก็ดีกว่าเจ้าล่ะ เว่ยอิ่น ที่ต้องรอเจ้าสาวโตเป็นสาวไปอีกสิบปี!"

สวัสดีค่ะ ลี่หยา หรือ ฬิญาร์ กลางวันเขียนวิจัย กลางคืนเพ้อนิยายหนีความจริง

ที่มาของเรื่องนี้จริงๆเกิดจากนิยายวายชั่ววูบที่เคยแต่งไว้นานแล้ว (ถ้าชาตินี้มีโอกาสเขียนต่อเนื่องก็คงได้อ่านกัน) แต่เรื่องนี้ไม่วายค่ะ เอาตรงๆเป็นเรื่องรุ่นพ่อรุ่นแม่โน่น แต่เพราะรู้สึกว่าน่าสนใจกว่ารุ่นลูกเลยเอามาเขียนก่อนดีกว่า เรื่องนี้มีสองคู่หลัก คู่แรกเป็นคู่ที่ต้องลุ้นให้องค์ชายสามไม่หัวแบะ หรือโดนนางในดวงใจเอาม้าไล่เหยียบ  ส่วนคู่สองเป็นรักต่างวัยที่ถ้ายึดตามบริบทสังคมโบราณมันก็ไม่ได้แปลกอะไร แต่ถ้าเอาบริบทสังคมเราๆมามองก็อาจจะพิกลๆ 

แนะนำตัวละคร

หานเต๋อ 

อายุ 25 องค์ชายสามผู้คลั่งไคล้ม้า หายใจเข้าออกก็เป็นม้า ตื่นก็ม้า นอนก็ม้า กินก็ม้า อยากใช้ชีวิตเลี้ยงม้าไปวันๆแต่ดันจับได้ไม้สั้น โดนพี่น้องพร้อมใจยกตำแหน่งรัชทายาทให้โดยดุษฎี ...ก็ไม่มีองค์ชายองค์ไหนยอมทิ้งชีวิตส่วนตัวสุดแสนจะประเทืองปัญญามารับตำแหน่งรัชทายาท องค์ชายใหญ่ถึงกับหนีไปบวชเรียบร้อย!! นอกจากเรื่องม้าที่พอจะเรียกว่าเป็นหนึ่ง ความสามารถอื่นๆก็ไม่ได้โดดเด่น รบเป็นแต่ในทางทฤษฎี อย่ากระนั้นเลย หาเมียที่รบเก่ง มาจากตระกูลทรงอิทธิพล แล้วก็ไม่บ่นเรื่องเขาเอาแต่เลี้ยงม้าเสียก็สิ้นเรื่อง!

เว่ยอิ่น 

อายุ 25 แก่เดือนกว่าองค์ชายสามเล็กน้อย หนอนหนังสือ เป็นจอมถอนหายใจ เป็นลูกพี่ลูกน้องของจ้าวเหมียนหยา มีน้องสาวแท้ๆคือเว่ยผิง ซึ่งทั้งสองได้ช่วยกันสร้างจุดอ่อนให้เขาแพ้ลูกอ้อนของเด็กผู้หญิง เกิดในตระกูลเสนาบดี ถ้าเกิดเป็นหญิงคงได้เป็นว่าที่ชายารัชทายาท แต่เกิดเป็นชายจึงได้รับตำแหน่ง "สติ" ขององค์รัชทายาท คอยให้คำแนะนำชี้ผิดถูก และตบหัวเวลารัชทายาทออกนอกลู่นอกทางด้วยอาญาสิทธิ์พิเศษ เป็นมนุษย์บ้างานของแท้ที่จริงจังไปเสียทุกเรื่อง หมายมั่นปั้นมือว่าจะช่วยค้ำจุนองค์ชายสามให้เป็นมหาราช เขาจะได้มีชื่อในประวัติศาสตร์บ้าง แต่ดูเหมือนหนทางจะริบหรี่ ได้แต่หวังว่าองค์ชายอภิเษกแล้วจะทำตัวสมเป็นว่าที่ต้าหวาง...ไม่ใช่แค่พ่อบ้านใจกล้าผู้เพียบพร้อมของเหมียนหยา!

จ้าวเหมียนหยา 

อายุ 17 ปี ขุนพลหญิง ฉายา "พยัคฆ์น้อย" ธิดาคนเล็กและคนเดียวของแม่ทัพจ้าวเหลียน งามประหนึ่งเทพธิดาที่โดนสาดด้วยขี้ม้ากับโลหิต ยามขี่อาชางดงามระหง ยามกวัดแกว่งอาวุธก็ดุร้ายสมฉายาพยัคฆ์น้อย มักศักดิ์เป็นลูกพี่ลูกน้องกับเว่ยอิ่น มักทำให้เว่ยฮูหยินผู้เป็นน้าต้องอกสั่นพรั่นพรึงกลัวนนางไม่ได้ออกเรือน มีม้าคู่ใจชื่อโฉมงามเหยียบไพรี ที่ม้าเหยียบหมอกขององค์ชายรัชทายาทมาเกาะแกะ นี่ถือว่ายังไว้ไมตรีเห็นแก่ท่านพี่เว่ยอิ่นหรอกนะถึงไม่ได้แบกทวนไปฟาดทั้งคนทั้งม้าให้ตายตกไปด้วยกัน ถึงจะดูแข็งๆผิดแผกขนบสตรีชั้นสูง แต่ก็มีความอ่อนโยนนุ่มนวลยามอยู่กับน้องเว่ยผิงที่น่ารัก 

เว่ยผิง 

อายุ 15 ปี น้องสาวคนเดียวที่เว่ยอิ่นทั้งรัก ทั้งหวง อุปนิสัยตรงข้ามกับเหมียนหยาราวฟ้ากับเหว เพราะทั้งเป็นกุลสตรี อ่อนหวาน นุ่มนวล ปราดเปรื่องในศิลปะกุลสตรีทุกแขนง เป็นธิดาที่ตระกูลเว่ยภาคภูมิใจ ถึงจะเป็นท่านหญิงในห้องหอตามขนบแต่ก็ได้รับอิทธิพลความเด็ดเดี่ยวจากเหมียนหยา ติดพี่เหมียนหยาอย่างที่สุดจนหลายคนเผลอถอนหายใจว่า คนหนึ่งก็งามดุดันสมสง่า อีกคนก็งามอ่อนโยนราวนางฟ้านางสวรรค์ ยามเคียงคู่กันดั่งคู่สร้างคู่สม...น่าเสียดาย

หรงเยว่ชิง 

อายุ 5 ปี คุณหนูหัวแก้วหัวแหวนแห่งตระกูลหรง มีศักดิ์เป็นหลานของอัครมเหสีและเป็นลูกพี่ลูกน้องทางแม่ของหานเต๋อ ได้รับการเลี้ยงดูอย่างดี เอาแต่ใจบ้างตามประสาเด็ก และดูจะมีความคิดเกินวัยเพราะอยู่ท่ามกลางผู้ใหญ่ มีแววเติบโตเป็นสาวงาม

       หรงเยว่ชิง วัย 15 กาลเวลาได้สร้างความสุขุม และปัญญาที่เพิ่มพูน ท่านหญิงน้อยผู้มากด้วยอารมณ์ขัน และจินตนาการ หนึ่งยิ้มก็เพียงพอให้ล่มบ้านล่มเมือง แต่เธอกลับมุ่งหมายจะเจริญรอยตามท่านอาเว่ยอิ่นสร้างชื่อในฐานะบัณฑิตหญิง