ฟุดๆฟิดๆ จากติด F อังกฤษ จนวันนี้เป็นนักแปล

คิดว่าหลายๆคนคงจะมีปัญหากับการเรียนภาษาอังกฤษที่ไม่ว่าจะเข็นแค่ไหนก็ไม่สำเร็จ ทั้งๆที่มีฝันที่อยากจะทำมากมายแต่ทักษะภาษาก็ไม่พอให้ไปถึงดวงดาว จะแก้ไขปัญหาด้วยการเรียนพิเศษ? ติวเข้ม? ย้ายไปเรียนอินเตอร์? หรือขอไปซัมเมอร์ที่เมืองนอก? อันไหนจะเป็นการแก้ไขที่ถูกต้อง?

ฬิญาร์ ออกตัวก่อนเลยว่าวิชาที่เกลียดที่สุดตอนเด็กคือภาษาอังกฤษค่ะ แถมเรียนมาในโรงเรียนที่เข้มภาษาอังกฤษด้วย เลยกลายเป็นความทุกข์ระทมอย่างยิ่ง แต่ความฝันวัยเด็กที่อยากไปเรียนทำภาพยนตร์ที่เมืองนอกที่เกิดกับเด็กสิบขวบทำให้กล้าท้าชนกับวิชาที่ห่วยที่สุด แต่นั่นไม่ใช่ความสำเร็จที่แท้จริง เพราะยังต้องมาพบกับความจริงว่า ที่เรา "เก่ง" มันยัง "เก่งไม่จริง" ตอนที่เข้าระดับมหาวิทยาลัยแล้ว ยังมีอะไรให้ต้องพัฒนามากมาย เสียทั้งน้ำตาไปหลายปี๊บ แต่วันนี้ น่าแปลกไหมที่วันนี้เอาภาษาอังกฤษมาหากินได้ และกลายเป็นสิ่งที่รัก ที่ชอบด้วย 

เรื่องนี้จะพยายามถ่ายทอดข้อคิด และแนวทางให้คนที่อยากปรับปรุงภาษาอังกฤษแบบเป็นธรรมชาติๆ นะคะ