นิยาย Dek-D
พบกับประสบการณ์อ่านที่ดียิ่งขึ้น
แบบไม่มีโฆษณา ที่แอปนิยาย Dek-D
แบบไม่มีโฆษณา ที่แอปนิยาย Dek-D
ผู้เข้าชมรวม
1,985
ผู้เข้าชมเดือนนี้
4
ผู้เข้าชมรวม
1.98K
หมวด : แฟนฟิคเกาหลี
อัปเดตล่าสุด : 22 ต.ค. 56 / 17:52 น.
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
เนื้อเรื่อง
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
Baekhyun’s story
“ึ ึ ึ”
สวัสีรับ ผมพยอน แบฮยอน ายหนุ่มรูปหล่อ (?) อนนี้ผมำลัยื่นอยู่หน้าบ้านผู้หิที่ผมรัรับ อย่าถามว่าผมมายืนทำไม ผมอบไ้ำเียว ‘ิถึ’ รับ ฮ่าๆๆ ็ผมไม่ไ้เอเธอมานานแล้วนิ รั้ล่าสุที่เอ็….านแ่านพี่ายอผมและวันนั้น็เป็นวันแรที่ผมเอเธอ เธอเป็นเ็ผู้หิน่ารั อบถือุ๊าิัว เธออ่อนว่าผมประมา 5 ปี ฮ่าๆ ั้นผมะเล่าเรื่อที่ผมไ้พบับเธอน่ะ ถึุไม่อยาฟั็เถอะ ฮ่าๆ
--ย้อนลับไปเมื่อปีที่แล้ว—
านแ่านอพี่ายผม
“แม่รับ ผมอออไปเินเล่นน่ะรับ”
ผมเินออาาน เพื่อไปสูอาาศ้านอ ระหว่าทาผม็ไ้ยินเสียเล็ๆใสๆ ผมึามเสียนั้นไปนพบเ้าับเ็ผู้หิใสุ่เรสสีาว หน้าาน่ารัำลันั่เล็ุ๊าหมีอยู่…. “ทำไมน่ารัันะ” ….ผมยื่นมอเธออยู่นานึัสินใเินเ้าไปทัเธอ
“สวัสี สาวน้อย” ผมย่อัวลนั่้าๆพร้อมับส่ยิ้มไปให้เธอ
“สวัสี นหน้าแปล” เธออบลับ้วยสีหน้าวนโอ๊ย
“แปลหน้า ? เป็นอย่าั้น” ผมพูออมาเสียเบา เบานเธอ้อถาม..
“อะไรน่ะ” เธอมอหน้าผมอย่าสสัย
“เปล่ารับ ^^ ว่าแ่ไม่ทราบว่า สาวน้อยื่อไรเอย?” ผมยิ้มล้าส่ไปให้เธอ
“หึหึหึ น้อหมีมีนแปลหน้ามาถามื่อ ันวรอบไปีมั้ย?” เธอถามุ๊าหมีอเธอ
“อ-เออ…”
“ัน (ื่อุ) แล้วนแปลหน้าละ ไม่ทราบว่าื่ออะไร?”
“ผมพยอน แบฮยอน”
“อ่อ ยินีที่ไ้รู้ัุแบฮยอน ^______^ ”
“อะ 0//0” อึ่รับ เธอยิ้มให้ผมรั้แร เฮือ!! ผมละอยาะับเธอเ้ามาูบั นอะไร็ไม่รู้ ยิ้มที่โลละลาย (เวอร์)
“เป็นอะไร ุแบฮยอน? หน้าแ ไม่สบายหรอ? ” เธอยื่นมื่อเล็ๆอเธอมาทาบับหน้าผาผม
“มะ ไม่ไ้เป็นอะไรรับ ^^” ทำไมหน้าผม้อแ้วยนะ แ่หน้าอย่าเียว็ไม่ไ้อะไรหรอ แ่ทำไมหัวใผมมัน้อเ้นแร้วยนะ ผมละลัวเธอส่สัยว่าผมะเป็นโรหัวใั T^T
ระหว่านั้น ผมับเธอ็ไม่ไุ้ยไรันอีเลย นเวลาผ่านมาเนินนาน็มีเสียเรียอนัวเล็ึ้นมา
“แบฮยอน” เธอโน้มหน้าเ้ามาูบผมโยไม่ทันั้ัว ผมูบเธออบ มันเป็นูบที่หอมหวานและบริสุทธิ์ ผมเลิ้มน้อเอื้อมมือไปเล่นผมอเธอ
“ุแบฮยอน ยินีที่ไ้รู้ัอีรอบน่ะ ^_____^” เธอพูเสร็ เธอ็ลุึ้นวิ่หนีไปาผม ในะที่ผมยัเลิ้มับรสูบอเธอ
และหลัานั้น ผม็ามหาประวัิอเธอ สรุปว่าเธอเป็นน้อสาวอแฟนพี่ายผม ผมับเธอที่ไม่ไ้เอันเพราะ หลัาานแ่พี่ายอผม ผม็ไปเรียน่อที่เยอรมัน เลยทำให้ผมไม่ไ้เอเธอ….แ่วันนี้ผมะไ้เอเธออีรั้
“น้อหมี มีนแปลหน้ามายื่นอยู่หน้าบ้านเราอ่า” ผมหันไปหาเสียเล็ๆที่ผมำไ้ ้วยร้อยยิ้ม….. ทำไี ใผมมันเ้นแรั ผมรัเธอนนี้มาๆสิน่ะ ผมเินเ้าไปหาเธอพร้อมสวมอเธอ้วยวามิถึ “ผมรัุ (ื่อุ)” ……..
The end
# เนื้อเรื่อ่อน้า - -' ไรเอร์้อออภัย้วย #โ้90อศา
ผลงานอื่นๆ ของ สเมิฟ ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ สเมิฟ
กำลังโหลด...
ความคิดเห็น