ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : C.1
"คังอิน!" อีทึกรีบวิ่งเข้ามาดูคนที่เค้าเป็นห่วงมากที่สุด
"อ้าว กลับมาแล้วหรอพี่" ซองมินที่กำลังเฝ้าไข้คังอินอยู่นั่น ตื่นขึ้นมาจากการนอนหลับแล้วทักพี่ชาย
"คังอิน อาการเป็นยังไงบ้าง" อีทึกหันไปถามซองมิน
"ไข้ลดลงแล้วครับ แต่ตัวยังร้อนอยู่หน่อยๆ ดีกว่าเมื่อหลายชั่วโมงก่อนมาก" ซองมินขยี้ตา
"ขอโทดที่ต้องให้นายเฝ้าไข้นะ ฉันปลีกตัวกลับไม่ได้ ที่ร้านยุ่งมาก" อีทึกทำงานพิเศษอยู่ที่ร้านค็อฟฟี่ช้อปแห่งหนึ่ง
พวกเค้าทั้ง13คนอาศัยอยู่ที่คอนโดฯที่หนึ่ง คนที่ย้ายเข้ามาอยู่ที่นี่คนแรกคือ อีทึก อีทึกเป็นลูกชายคนรองของประธานบริษัทใหญ่แห่งหนึ่ง แต่เค้าต้องการที่จะเรียนรู้ชีวิต จึงขอย้ายออกมาจากบ้าน ทำงานและหาเงินด้วยตนเอง จึงมาเช่าคอนโดอยู่ และห้องมันกว้างเกินไป จึงทำให้อีทึกประกาศรับรูมเมทอีกหลายคน เพื่อแชร์ค่าเช่าห้อง(อารมทึกงก -*- ทั้งที่รวยอ่ะนะ) จึงค่อยย้ายมาอยู่กันที่ละคนสองคน และก็รวมกันเป็น13คน ความสนิทสนมของทั้ง13คน ยิ่งเพิ่มมากขึ้น ความผูกพันของพวกเค้า ความห่วงใยที่ทั้งหมดให้ต่อกัน มิตรภาพและ...ความรักของเค้าทั้ง13คน จะทำให้คุณอยากจะติดตามชีวิตของพวกเค้าต่อไป.....
--------
"พี่อีทึก" คังอินที่เพิ่งตื่นเจออีทึกอยู่ในครัว"
"อ้าว นายตื่นแล้วหรอ ฉันเพิ่งทำข้าวให้พวกนั้นเสร็จ นายจะกินอะไรมั้ย?"
"ผมหรอ? ก็กินกับพวกนั้นก็ได้" คังอินมองพี่งงๆ อีทึกที่ชอบเป็นห่วงเป็นใยเกินพี่น้อง บางครั้งก็ทำให้คังอินหวั่นไหวอยู่เล็กน้อย แต่ก็ไม่กล้าถามว่าทำไมถึงเป็นแบบนี้ จึงทำให้เค้าเก็บเงียบอยู่ตลอดมา
"ไม่ได้ นายไม่สบาย ต้องกินของที่ย่อยง่ายๆดิ"
"ทำไมพี่ถึงเป็นห่วงผมจังล่ะ" คังอินถามแบบนี้หลายรอบ อีทึกก็ได้แต่ทำหน้านิ่งไปสักครู่ แล้วเงยหน้ามายิ้ม
"เพราะฉันเป็นพี่นายไงล่ะ" เป็นแบบนี้ ทุกที และทุกครั้งที่คังอินตั้งคำถาม
"อืม ครับ" คังอินยิ้มเจื่อนๆ
"จะกินอะไรล่ะ?"
"ยังไม่หิวเลยครับ ขอบคุณมาก" คังอินเดินกลับไปในห้อง
"ฮีชอล นายทำอะไรน่ะ" ฮันกยองเดินมาถามฮีชอลที่กำลังแอบมองอีทึกเป็นห่วงคังอินจากประตูเงียบๆ
"อ๊ะ ปะ..เปล่า" ฮีชอลปฏิเสธไป
"ดูอะไรอยู่หรอ" ฮันกยองเลยมองที่ช่องประตู เห็นอีทึกกำลังเก็บครัวอยู่
"หึ อย่าสนใจฉันเลย" ฮีชอลกำลังจะเดินออกไป
"อีทึก อีกแล้ว" ฮันกยองบ่นกับตัวเองเบาๆ ทั้งที่เค้าชอบฮีชอลตั้งแต่เข้ามาอยู่ที่บ้านนี้แรกๆ ทำไมฮีชอลถึงไม่เคยมองเค้าเลยล่ะ แล้วทำไมเค้าต้องเป็นคนแบกรับความรู้สึกทั้งหมดของคนอื่น เค้าต้องรับรู้ว่าฮีชอลหลงรักอีทึก และซีวอน ก็กำลังรักฮีชอลอยู่เหมือนกัน ซ้ำ ตัวเองก็ยังแอบรักฮีชอลอีกด้วย เรื่องซีวอน เค้าไม่ได้ตั้งใจที่จะรู้ความลับของเพื่อน แต่ดันไปเจอไดอารี่ของซีวอนวันนั้น เค้ากำลังเดินแล้วทำมันตกพื้น เลยหยิบอ่านดดยไม่ได้ตั้งใจสักนิด ถ้าฮันกยองรู้ว่าอ่านไดอารี่ แล้วต้องรู้เรื่องแบบนี้ คงจะไม่อ่านดีกว่า...
"โอ๊ะ!!!" ฮันกยองรู้สึกเจ็บหน้าอกซ้าย เค้าจึงเดินไปนั่งพัก
"เป็นอะไรไปพี่" เยซองเดินผ่านเจอฮันกยองทำหน้าไม่สู้ดีอยู่
"ไม่เป็นอะไรๆ ไม่ต้องห่วง" ฮันกยองหยิบขวดยาจากกระเป๋าแล้วกิน โรคประจำตัวตั้งแต่เกิดของเค้าที่เป็นมาคือ ลิ้นหัวใจรั่ว เค้าหมั่นหาหมอมาตลอด และไม่เคยขาด จนกระทั่งย้ายมาที่นี่ เค้าแทบจะไม่ค่อยได้ออกไปโรงพยาบาลสักเท่าไหร่ แต่กินยาสม่ำเสมอ แล้วไปตรวจเมื่อยาหมดเท่านั้น
* * *
"ฮยอกกี้" ซองมินผู้น่ารักเดินไปหาฮยอกแจ
"หืม?" ฮยอกแจที่อ่านหนังสืออย่างใจจดใจจ่อไม่ได้เงยหน้าไปหาซองมิน
"ตัวเองไม่สนใจเค้าอีกแล้วววว" ซองมินโวยวาย
"เปล่านะๆ สนใจจ้ะ" ฮยอกแจยิ้มแล้วหอมแก้มซองมินไปทีนึง ทำให้ซองมินยิ้มร่า
"ไปดูหนังกันนะ"
"วันไหน?" ฮยอกแจถาม
"อื้มมมม พรุ่งนี้นะๆ"
"พรุ่งนี้ฉันไปเรียนอ่ะ ไว้รอกลับจากมหาลัยก่อนล่ะกัน"
"ก็ได้ นายเลี้ยงฉันด้วยน๊ะ อิอิ" และแล้วซองมินก็วิ่งออกไป
--------
ค่า รอตอนสองนะๆ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น