รักวุ่นวายเจ้าชายไอดอล

ลำดับตอนที่ #2 : จุดเริ่มต้นที 1

Beoting wildly this is out 1,000% love

Hey!! So.let's gol. Singing out all doit dceoms. Singing up to the sky.

How about you and i just.

Start A poge of love in this live for me and you.

In this revolution. Weve come so porl love will.

Surely chonge thr stors check it out you will olwoys be inside of my heort.

Oh baby.

My baby croves you even thaugh we're opcrt yechl.

Don't stress over your chcice my princess. Spinning quns it's going down our 1,000% love.

Tell me wing why hove l live follen for you. In my hecct it's a start a mysteclous live! 

It's love that you hove never seen. Not ceso inside you dreame give a kiss on the lipe it's wrung to burst out into a soing so.

Let's damcel. Dance owoy to out dreams.

Dance owry in to the sky shielding you from all the barm. I hold you closely inside my orms.

Tell me whot we'll become knowing that you're the one.

How ver hord you look it's not int books love will durely chonge the stbcsl check it out.

Hey!! Toninght. Let's do it right out 1,000% love...

.......................................................

หลังจากวันนั้นที่พวกเราไปออดิชั่นเพื่อเป็นไอดอลเต็มตัว การแสดงครั้งนั้น พวกเราก็มีแฟนคลับมากมาย ถึงจะได้เป็นไอดอลเต็มตัวแล้ว แต่พวกผมก็ยังได้เป็นแค่ไอดอลฝึกหัดมาฝึกที่ค่ายๆหนึ่ง ซึ่งเป็นค่ายที่ไอดอลแต่ล่ะวงของค่ายนี้ดังเป็นพลุแตกเกือบทุกวง 

...........................................................

-Syo-

ผมนั่งมองต้นไม้อยู่ข้างๆริมน้ำ ใบขอวต้นนั้นสั่นไหวไปตามแรงลมถ้าเป็นคนอื่นมองนั้นมันเหมือนจะแสนธรรมดา แต่สำหรับผมมันเหมือนลมกำลังร้องเพลงแล้วใบไม้ต่างๆก็ชอบในเสียงเพลงแล้วลุก!ขึ้นเต้นตามเสียงเพลง

🎼🎵🎼🎵🎼🎼🎼🎵

เอ๊ะ ผมหูเพี้ยนไปรึป่าว ผมจึงเดินไปตามเสียงแรงที่ล่องลอยมาตามลม พอเข้ามาใกล้ๆมันยิ่งคุ้น ใช่เลย! มันเป็นเสียงที่ตรึงหัวใจผมไว้ตั่งแต่ครั้งแรกที่ฟัง 

-----ย้อนกลับไปเมื่อตอนเรียนอยู่-----

"การร้องเพลงนั้นมันต้องให้มีชีวิตและจิตใจ#%#&*+(&##/'!:#&+@฿¥¢^£•=°®\¢££√Π"ระหว่างที่คุณครูอธิบายอยู่ผมก็รู้ปวดฉิ่งฉ่องขึ้นมาทันที (ทำไงดีอยากเรียนมันยิ่งสำคัญอยู่ด้วย แต่มันปวดมากๆเลย)

ระหว่างที่ผมนั่งหน้าเขียวหน้าแดงอยู่นั้น "อ้าว โชนายเป็นอะไร หน้าเขียวหน้าแดงเชียว" เร็น! ฉันปวดฉิ่งฉ่องอยากเข้าห้องน้ำอย่างแรง! อยากจะพูดออกไปนะ แต่มันไม่กล้าพูดเดี๋ยวเร็นหัวเราะเยาะเอา T_T

"เอาล่ะ คาบเช้าของวันนี้เรียนแค่นี้นะ แยกย้ายได้" โอ้ พระเจ้าทรงโปรด ผมซาบซึ้งในบุญคุณจิงๆ? แต่ตอนนี้พักบ้าไว้ก่อน ผมขอวิ่งป่าราบเพื่อไปเข้าห้องน้ำก่อน

.........................................................

เฮ้อ อย่างนี้ค่อยโล่งหน่อย ผมเดินอย่างสบายๆไม่เหมือนตอนแรกที่วิ่งป่าราบเมื่อกี้

🎼🎵🎼🎵🎵🎵🎵🎼🎼🎼

ผมกำลังเดินห้องเรียนของคราสเอ ก็ต้องทำให้ผมชะงักมีคนสองคนนั่งเล่นเปียโนอยู่ในห้อง มันช่างไพเราะมาก เหมือนกำลังวิ่งเล่นในสวนดอกไม้ อากาศที่สดใส ลมพัดเบาๆ 

"นี่ๆ นานามิเนื้ออย่างนี้ได้ไหม" ผมถึงกับสะดุ้งเมื่อได้ยินเสียงผู้ชาย 

"ได้ค่ะ มันเพราะมากเลยฉันชอบนะ " รอยยิ้มที่สดใสถูกแต่งแต้มเข้าไปในบนใบหน้าขาวเนียน

"เอ๊ะ!"

เธอหันมาหาผมพร้อมอุทานออกมา แล้วยิ้มให้

ตึกๆ ตึกๆ

"อะ เอ่ออออ คะ คืออออ ไปนะ" ผมรีบก้าวไปจากหน้าห้องให้เร็วที่สุด

-----ปัจจุบัน-----

"คุณโช คุณโช มายืนทำอะไรตรงนี้ค่ะ" ผมสะดุ้งรู้สึกตัวเมื่อสาวคนที่ผมมองเมื่อครู่มายืนอยู่ข้างๆผม

"คะ ครับ มีอะไรหรอครับ"

"คุณโชมายืนอะไนตรงนี่ค่ะ"มายืนมองเธอนั้นแหละ -_- 

"ป่าว นานามิผมบอกแล้วไงให้เรียกโชเฉยๆก็ได้ ตอนนี้เราลงเรือลำเดียวกันแล้วนะ" 

"โชจางงงงงงงงงงงงงงง" ไอมารขวางใจมาล่ะ -_- 

"ใจร้ายจังเลยนะโชจัง ไม่ไปประชุมให้พวกผมประชุมกันเองน่ะ (￣ε(#￣)" เฮ้ย ประชุมผมลืมไปเลยยยยยย 

"ผู้จัดการบอกว่าอะไรบ้างล่ะ?" ผมตีหน้านิ่ง ทันที

"เขาจะให้รุ่นพี่มาอยู่กับเราอ่ะ แล้วรุ่นพี่จะสอนเราทุกอย่างอ่ะ" ของพันนั้นไม่เห็นอยากได้เลย

...........................................................

ตอนแรกแค่น้ำจิ้มก่อนนร้าาาาาาาา