คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : ตอนที่ี่่ 5
เปิดเทอมมาเป็นเวลากว่าเดือนครึ่ง นักศึกษาทั้งหลายก็วุ่นวายกับการเรียน รวมถึงกิจกรรมต่างๆของมหาลัย กันซึ่งพึ่งเลิกเรียนจากวิชาช่วงเช้าก็เดินมายังโรงอาหารกับเพื่อนๆ เพื่อทานข้าว ซึ่งโรงอาหารวันนี้เต็มไปด้วยผู้คน ระหว่างที่กําลังนั่งทานข้าวอยู่ณัฐเพื่อนของกันก็สะกิดกัน
"เฮ้ย กันๆ มรึงดูนั่นดิ นั่นใช่เดือนคณะแพทย์ป่าววะ โห...น่ารักสมคําร่ํารือจริงๆ ผู้หญิงเห็นยังอายเลย "ณัฐบอก ก่อนที่กันและกบจะหันไปตามที่ณัฐบอก
"เออ น่ารักจริงๆด้วยวะ มิน่าทั้งหนุ่มๆสาวๆในมหาลัยถึงได้เพ้อ "คราวนี้เป็นกบที่พูด
"น่ารักตรงไหนวะ แถมยังเตี้ยอีก " กันพูด
"อ้าวไอ้นี่ มรึงพูดอะไรแบบนั้นวะ ดูดิเค้าน่ารักจะตาย " กบพูด
"กบมรึง เป็นเกย์หรอ " อยู่ๆกันก็ถาม เลยโดนกบโบกหัวเข้าให้
"ไอ้บ้า มรึงนี่น๊า พูดไม่คิด กุแค่ชมเค้าเฉยๆ ก็เค้าน่ารักจริงๆ ขาว ตัวเล็กๆ หน้าก็หวานซะ ใครเห็นก็หลงเชื่อกุดิ " จบคํากบ กันคิดในใจ ' ใช่ริทมันน่ารัก '
หลังจากเหน็ดเหนื่อยจากการเรียนมาทั้งวัน ริทก็เตรียมตัวกลับหอ จึงเก็บข้าวของและเดินออกจากคณะ ขณะเดียวกันที่กันกําลังขับรถผ่านเพื่อกลับหอเช่นกัน กันเห็นริทิดินอยู่ริมฟุตบาทจึงชะลอรถและกดกระจกลง
"ริท!.....ริท..เตี้ย ! " กันเรียกแค่คําสุดท้ายเท่านั้นแหละริทจึงหันกลับไปหายังต้นเสียง แล้วก็เจอไอ้คนที่มันกล้าเรียกริทว่า 'เตี้ย'
"เรียกกุทําไมหรอครับ ไอดํา! " ริทตอบกลับ
"โห เรียกกุซะ มันน่านัก..." กันตอบ
"อ้าว ทีมึงยังเรียกกุเตี้ยเลย"
"ก็กันเรียกชื่อริท ตั้งหลายครั้งมรึงก็ไม่หันมา " กันตอบ
"แล้วมีไร " ริทถาม
"จะกลับหอใช่ป่าว งั้นขึ้นรถมา กลับด้วยกัน "กันตอบ ริทซึ่งทําท่าคิดอยู่จนกันทนไม่ไหว
"นี่ริทจะไปไม่ไป ไม่เห็นรถข้างหลังรึไง รีบๆขึ้นมาเดี๋ยวก็ได้โดนด่าหรอก" ริทซึ่งเห็นท่าไม่ดีจึงรีบเปิดประตูขึ้นรถอย่างรวดเร็ว
"แค่นี้ก็สิ้นเรื่อง" กันบ่น
"อะไรของมรึงเนี่ยกัน บ่นไร " ริทถาม
"เปล่า....แล้วนี่บรรดาหนุ่มแฟนคลับเค้าปล่อยมรึงให้เดินกลับแบบนี้ได้ไงเนี่ย "
"อะไรของมรึงวะกัน หนุ่มๆแฟนคลับอะไร " ริทไม่เข้าใจกับคําถามของกัน
"ไม่มีไร ก็เห็นหนุ่มๆในมหาลัยคลั่งมรึงอย่างกับอะไรดี ก็แปลกใจว่าเค้าปล่อยมรึงให้เดินกลับแบบนี้ได้ยังไง " กันร่ายยาว
"นึกว่าเรื่องอะไร มรึงนี่ไร้สาระขึ้นทุกวัน แล้วพวกนั้นเค้าจะมาเกี่ยวอะไรกับกุ เค้าไม่ได้มาจีบกุสักหน่อย อีกอย่างถึงเค้าจะมาจีบแต่มรึงอย่าลืมว่ากุเป็นผู้ชายนะเว้ย" ริทตอบรัว
"เออๆ " กันหัวเราะตอบ เพราะเห็นท่าทางของริทตอนนี้หน้างี้งอซะ "กุล้อเล่น อย่าทําหน้าแบบนั้นดิริท " ก่อนจะยิ้มและเอื้อมมือไปหยิกแก้ม ทางด้านริทก็ตกใจไม่น้อยกับการกระทําของกัน 'ไอ้กันมรึงทําบ้าอะไรของมรึง ชอบทําให้กุรู้สึกแปลกแบบนี้อีกแล้วนะ' ริทแอบคิดในใจ
"5555 เขินกุหรอริท หน้าแดงเชียว " กันล้อริท
"ไอ้บ้า ใครจะเขินมรึง ขับรถไปเลยมรึง"
"555โอเคครับ" กันตอบก่อนจะตั้งใจขับรถ
"เปิดเพลงฟังดีมั้ย ในรถเงียบเกิน" ริทหันมาบอกกัน
"ได้เลยครับพี่ริท น้องกันจัดให้ " กันจึงเปิดเพลงเคล้ากับบบรยากาศยามเย็นบวกกับบบรรยากาศรถติด
"หิวข้าวมั้ยริท "กันถาม
"ก็นิดหน่อย เดี๋ยวค่อยกลับไปกินพร้อมเซนที่หออ่ะ" ริทตอบแต่สายตายังคงมองออกไปข้างนอก
เป็นเวลากว่า30นาทีกว่ากันและริทจะกลับมาถึงที่หอพัก ปกติแล้วทั้งกันและริทจะต้องเจอกับโตโน่ที่เค้าเตอร์แต่วันนี้กลับเป็นพี่ผู้หญิงพี่เก่งจ้างมาทํางานเวลาพี่โตโน่ไม่อยู่
"หวัดดีครับพี่กิ่ง วันนี้ทํางานแทนพี่โน่เหรอครับ " กันทักทายสาวนามว่ากิ่ง
"ใช่คะน้องกัน เห็นน้องโตโน่บอกว่ามีกิจกรรมที่มหาลัยเลยขอให้พี่มาทําแทน" กันพยักหน้าแล้วลากิ่งเพื่อขึ้นไปบนห้อง พอลิฟท์ถึงชั้น5ทั้งกันและริทจึงเดินออกมาด้วยกันโดยไม่พูดอะไร ริทจึงไขประตูห้อง ส่วนกันก็เดินผ่านไปยังห้องของตัวเอง
"ขอบใจที่ให้ติดรถมาด้วยนะกัน" จู่ๆริทก็กล่าวขอบคุณโดยไม่ได้หันมาบอกกันตรงๆ
"ไม่เป็นไรครับ สําหรับริทยินดีให้บริการเสมอ"กันพูดโดยที่ไม่ได้หันหลังกลับมา กันพอจะนึกภาพออกว่าหน้าตาริทตอนนี้คงแดง เขินอยู่แน่ๆ ทางด้านริทก็หน้าแดงร้อนผ่าว เนื่องจากอาการเขิน ก่อนจะเดินเข้าไปในห้อง ซึ่งต้องพบกับความว่างเปล่า
"อ้าว เซนยังไม่กลับมาอีกหรอ" ริทพูดกับตัวเอง ก่อนหยิบโทรศัพท์โทรหาเซน
"ฮัลโหล"เซนรับสาย
"เซนมรึงอยู่ไหนเนี่ย ทําไมยังไม่กลับหอ" ริทถามไปยังปลายสาย
"อ๋อ พอดีคณะเซนมีกิจกรรมต้องทําหน่ะ คงกลับดึกหน่อยนะ ไม่ต้องห่วง เดี๋ยวเซนกลับพร้อมพี่โน่ "
"อ้าวอยู่กับพี่โน่หรอ"
"ใช่ " เซนตอบ ก่อนที่จะได้ยินเสียงแทรกของโตโน่ "ไอ้เตี้ยหรอ ขอคุยหน่อยดิ " เซนจึงยื่นโทรศัพท์ให้โตโน่
"ไงครับคุณเตี้ย เหงาหรอถึงได้โทรหาเพื่อนหน่ะ" โตโน่ถาม
"เปล่าซะหน่อย ริทแค่แปลกใจที่กลับมาห้องแล้วเซนยังไม่กลับ"
"เออ ไม่ต้องห่วงไอ้เซนมันหรอก เดี๋ยวมันกลับพร้อมพี่นี่แหละแต่อาจจะดึกหน่อย"
"อืมๆ ไงฝากดูแลเซนด้วยพี่โน่ " วางสายจากเซนปุ๊บ ริทก็เปิดตู้เย็นเพื่อหาอะไรกิน แต่ก็ต้องพบแค่น้ําดื่ม เพราะทั้งริทและเซนยังไม่มีเวลาไปซื้อของกินมาไว้ในตู้เลย
"เห้อ ทําไงดีเนี่ย ไม่มีอะไรในตู้เลย " ริทพูดกับตัวเองก่อนจะนึกอะไรออกได้ ก็คว้าเอากระเป๋าเงิน มือถือและกุญแจห้องก่อนออกจากห้องไป
ก๊อก ก๊อก.....
"ครับ " เสียงตอบรับจากคนในห้อง
"อ้าวริท มีอะไรรึเปล่า " กันถามแปลกใจไม่น้อยที่เห็นริทยืนอยู่หน้าประตู
"ทําไม ไม่มีเรื่องอะไรมาไม่ได้รึไง " ริทตอบกวนกลับไป
"กวนทีนละมรึงริท กุแค่แปลกใจที่อยู่ๆมรึงมาเคาะประตูห้องกุ " กันตอบ ก่อนจะมองหน้าริท ที่เหมือนจะพูดอะไรบางอย่างแต่ก็ไม่ยอมพูด
"เอ้า!ตกลงว่าไง....ไม่พูดใช่มั้ย กุจะได้ไปทําธุระของกุต่อ" กันตอบไปงั้น ทั้งๆที่ไม่ได้มีธุระอะไรสําคัญที่จะต้องทําหรอก
"มรึงยุ่งอยู่หรอ เออ งั้นขอโทษ กุไม่กวนละกัน" ริทตอบเสียงเบาก่อนจะหันหลังกลับ แต่กันรู้ทันจึงรีบคว้าแขนริทไว้
"เดี๋ยวก่อนริท! มีเรื่องอะไรให้กันช่วยรึเปล่า บอกได้นะ" กันถามกลับเสียงนุ่ม
"ไม่มีอะไรหรอก ไปทําธุระของกันต่อเถอะ" ริทยังคงปากแข็ง และแอบน้อยใจ
"เงยหน้าขึ้นมาพูดกันดีๆริท กันแค่พูดแกล้งริทเฉยๆ ไม่มีธุระอะไรหรอก ว่าไงครับ"
ริทเงยหน้าขึ้นมาก่อนจะพูดว่า "ริทแค่จะชวนกันออกไปซื้อของเป็นเพื่อนหน่อย เพราะตู้เย็นที่ห้องริท ไม่มีอะไรกินเลย " ริทตอบแถมก้มหน้างุดอีก
"โถ่.... นึกว่าเรื่องอะไร ทําไมไม่บอกตั้งแต่แรกหล่ะ งั้นเดี๋ยวกันไปหยิบกระเป๋าตังค์กับกุญแจรถก่อน " ว่าจบกันขยี้หัวริทและเดินเข้าไปในห้องพร้อมกับจัดการปิดไฟ ก่อนจะพากันเดินลงมายังลานจอดรถ ริทที่เงียบมาตั้งแต่ก่อนออกจากหอพัก กันจึงเอ่ยถามอีกครั้ง
"ว่าไงครับริท ทําไมไม่ยอมบอกตั้งแต่แรกว่าจะขอให้กันพาไปซื้อของ"
"ก็ริทเกรงใจไง ไม่รู้จะเริ่มยังไงดี กลัวไปรบกวนเวลากันไง"
"วันหลังมีอะไรก็บอกมาเลยนะริท ไม่ต้องเกรงใจ เข้าใจมั้ย......เตี้ย " กันบอกพร้อมหยิกแก้มริท
"โอย! เจ็บนะไอดํา" ริททําหน้างอใส่กัน
"โห...แรงอ่ะริท ใช่สิ! กันมันดําหนิ "กันพูดพร้อมแกล้งทำเสียงน้อยใจ
"ก็ทีมรึงอ่ะชอบเรียกกุเตี้ยอยู่ได้ "
"เออๆ ช่างเถอะ ว่าแต่มรึงหิวป่ะริท หาอะไรทานก่อนไปซื้อของดีมั้ย"
"ก็หิวนะ แต่ขอซื้อของก่อนดีกว่า แล้วค่อยแวะกินตอนกลับ"
หลังจากนั้นทั้งสองหนุ่มก็มาถึงซุปเปอร์มาร์เกตเพื่อซื้อของ กันจึงรับหน้าที่เข็นรถเข็น ส่วนริทก็เลือกซื้อของอย่างสนุกสนาน
"โห..ริท ทําไมซื้อแต่ขนมอ่ะ" กันร้องถามด้วยความแปลกใจ
"เอ้าไอนี่ถามไม่คิด ก็กุชอบของกุอ่ะ"
"กวนทีนละ กุถามดีๆ แต่ละอย่างมีประโยชน์ทั้งนั้น ไม่แปลกใจเลยที่สูงได้เท่านี้ "
"ไอ้กัน มรึงนี่นะ ชอบล้อกุเรื่องความสูงอีกแล้ว " ริทว่าจบก็รีบเดินจากไป กันจึงเข็นรถตาม
"โอ๋ๆ ล้อเล่นหน่ะ กันก็แค่เป็นห่วง อยากให้หาอะไรที่เป็นประโยชน์กินด้วย ไม่ใช่กินแต่ขนม เข้าใจป่าว" ริทจึงพยักหน้าตอบ
"แล้วจะเอาอะไรเพิ่มอีกมั้ย " กันถามต่อ ริทจึงส่ายหน้าและเดินนําไปยังที่ชําระเงิน
"ทั้งหมด 638บาทคะ" แคชเชียร์สาวบอกยอดรวม
"เดี๋ยวกันจ่ายเอง " กันหันไปบอกริท ก่อนจะยื่นบัตรเครดิตให้แคชเชียร์
"ขอบใจ วันหลังไม่ต้อง! " ริทตอบ กันพอได้ยินดังนั้นก็รู้ทันทีว่าริทงอนชัวร์ๆ
พอคิดเงินเสร็จทั้งกันและริทก็เดินออกมายังลานจอดรถ กันปลดล๊อครถก่อนที่จะเอาของไปเก็บข้างหลัง ส่วนริทก็ขึ้นไปนั่งรอบนรถเรียบร้อยแล้ว กันจึงขึ้นมานั่งตําแหน่งคนขับ
"กันไม่รู้ว่าริทโกรธกันเรื่องอะไรนะ แต่ถ้าเป็นเรื่องที่กันว่าริทเรื่องขนมและเรื่องส่วนสูง กันขอโทษนะริท กันก็แค่บอกด้วยความหวังดี " กันพูดก่อนจะเคลื่อนรถออกไป บรรยากาศภายในรถยังคงอึมครึม กันที่ไม่รู้จะทํายังไงดีจึงร้องเพลงขึ้นมา
"เฮ้อ....ทําไงเธอจึงจะยอมคืนดี ง้อเสียจนมันเหนื่อยใจเต็มที สํานึกแล้วว่าทําตัวไม่ดี อยากจะขอเธออภัยให้ฉันแก้ตัวอีกที...." พร้อมกับเอามือขยี้หัวริท "หายโกรธกันนะครับริท" ริทพอฟังจบก็แอบยิ้ม และะคิดในใจว่า 'ไอ้บ้ากัน ร้องเพลงง้อริทซะเหมือนกับริทเป็นแฟนอย่างงั้นแหละ เขินวุ้ย '
"พูดเพ้อเจ้ออะไรคนเดียวอ่ะ เพี้ยนรึเปล่ามรึงอ่ะ" ริทตอบทั้งที่ใจเต้นถี่ด้วยความเขิน
"เขินเค้าอ่ะดี๊ " กันล้อริทอีกครั้ง แต่พอหันไปเห็นหน้าริทแล้วก็ต้องหยุดล้อเพราะตอนนี้ริททําหน้าโหดมาก แต่น่ารักวุ้ย แกล้งริทนี่มันสนุกจริงๆ
"ชะอุ้ย! ว่าแต่ริทอยากทานอะไรอ่ะ"
"อืม....ก๋วยเตี๋ยวข้างทางง่ายๆก็ได้ "
"โอเค จัดไปครับ"
กันจึงจอดรถตรงร้านก๋วยเตี๋ยวในตลาดใกล้หอพัก
"บะหมี่เกี๊ยวหมูแดง 1 ที่ครับ" กันสั่งก่อนจะหันมาถามริท "ริทเอาอะไร "
"เอาเส้นเล็กเย็นตาโฟไม่ใส่ผักครับ " ริทบอก
"แล้วก็โค้ก2ครับ" กันสั่งต่อ "แค่นี้ครับ " แล้วหามามองหน้าริท
"มองไร ไม่เคยเห็นคนน่ารักเหรอ" ริทถาม
"อืม...ไม่เคยไงถึงได้มอง" กันตอบพร้อมจ้องตาริท เป็นริทเองที่เป็นฝ่ายหลบตา
"ไอนี่ก็บ้าจี้ตามกุอีก"
"โตมาได้ไงเนี่ย ผักก็ไม่กิน" อยู่ๆกันก็ถามขึ้นมา
"แล้วมันหนักส่วนไหนของมรึงมิทราบครับกัน ก็ในเมื่อกุไม่ชอบ"
"โอเคๆ ไม่เถียง ไม่ถามก็ได้ "
หลังจากทานข้าวเสร็จกันและริทก็กลับมายังหอและเจอกับโตโน่และเซนพอดี
"ว้าวๆ ไปแอบช้อปกันที่ไหนมาเนี่ย กลับมาซะดึกเชียวนะพวกมรึง " โตโน่แซว
"แถวๆนี้แหละพี่โน่ เลยแวะกินข้าวก่อนกลับ" กันตอบ
"แหมๆ กุเห็นมรึงทะเลาะกัน กัดกันตลอดไหงวันนี้ไปด้วยกันได้วะเนี่ย " โตโน่ถาม
"นั่นดิพี่โน่เซนก็สงสัยอยู่ "
"โอ๊ะ.....มาสงสัยอะไรกันหนิ ริทแค่วานไอกันมันไปซื้อของเป็นเพื่อนริทเฉยๆ ก็ในห้องมันไม่มีของกินเลยไง " ริทตอบด้วยความเขิน
"แหม ตอบซะยาวเลยนะคุณเตี้ย ป่ะๆขึ้นห้องพักผ่อนกันดีกว่า วันนี้กุอย่างเหนื่อย " โตโน่ว่าพร้อมเดินนําไปยังลิฟท์
"เออ กันวันนี้เก่งไม่กลับหรอ กุไม่เห็นรถมันจอด"
"ไม่รู้เหมือนกันพี่โน่ พี่เก่งไม่ได้บอกอะไรไว้อ่ะ คงไม่กลับมั้ง"
พอลิฟท์ถึงชั้น5เซนและโตโน่ก็เดินนําออกไปก่อนตามด้วยกันและริท
"ฝันดีเว้ยเซน วันนี้เหนื่อยหน่อยนะ"
"ครับพี่โตโน่ รับรองหลับเป็นตาย 555"
"เออ ฝันดีเว้ยกันริท กุขอตัวก่อน คิดถึงเตียงนุ่มๆวะ" โตโน่กล่าวลาพร้อมโบกมือ ทางด้านเซนก็ไขกุญแจเดินเข้าไปในห้องเรียบร้อยแล้ว
"พรุ่งนี้มีเรียนกี่โมง"กันถามริท
"บ่ายสอง" ริทตอบ
"งั้นพรุ่งนี้ติดรถกุไปเรียนพร้อมกันก็ได้นะ พรุ่งนี้กุเรียนบ่ายเหมือนกัน"กันบอก
"อืมๆ ไงก็มาเรียกละกัน......ขอบใจสําหรับวันนี้ " ริทพูดบอกกัน
"ครับ ฝันดีครับ" กันกล่าวก่อนเดินไปยังห้องของตัวเอง
'เห้อวันนี้มีความสุขจัง ทั้งกันและริทคิด'
-------------------------------
ป.ล. ตอนนี้สองหนุ่มเค้าเริ่มมีงอนมีง้อกันแล้วสิ ไงก็ฝากเรื่องนี้ด้วยนะคะ
ความคิดเห็น