คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ตอนที่ี่่ 4
ชีวิตใหม่ของการเป็นนักศึกษามีทั้งเรื่องตื่นเต้นและหน้าเบื่อไปตามๆกัน ไอ้ที่เบื่อก็ไม่ใช่อะไรหรอก นอกจากเรื่องเชียร์ที่รุ่นพี่จะคอยดักรอเพื่อพาน้องๆปีหนึ่งไปร้องเพลงเชียร์ กันเองพยายามจะหลบเลี่ยงหลายครั้งแต่ก็ไม่พ้น เอาวะเป็นไงเป็นกันแค่ชั่วโมงเดียวเอง
"เอาหล่ะๆ วันนี้พี่มีเรื่องที่จะแจ้งให้กับน้องๆทราบนะคะ เนื่องด้วยทุกปีทุกคณะจะมีการคัดเลือกดาวและเดือนของคณะ ซึ่งทางคณะเศรษฐศาสตร์เราก็จะทําการเลือกดาวและเดือนคณะขึ้นมาเพื่อที่จะเป็นตัวแทนในการทํากิจกรรมกับทางมหาลัยต่อไป เดี๋ยวพี่จะแจกกระดาษให้คนละ2แผ่นให้น้องๆเขียนชื่อคนที่คิดว่าเหมาะสมเป็นเดือน1แผ่นและอีกใบสําหรับดาวคณะนะคะ" เสียงประกาศของรุ่นพี่อแจงรายละเอียด
ทางฝากของคณะแพทย์ฯและนิเทศฯต่างก็มีการคัดเลือกดาวและเดือนคณะ เช่นกัน
"เอาหล่ะครับน้องๆ ตอนนี้ทางคณะแพทย์ได้รวบรวมผลคะแนนสําหรับเดือนและดาวคณะเรียบร้อยแล้ว เดี๋ยวพี่เก่งจะประกาศชื่อคนที่ได้เป็นดาวและเดือนนะครับ ใครถูกเรียกชื่อก็ให้เดอนออกมาข้างหน้านี้เลยนะครับ"
"เดือนคณะแพทย์ปีนี้ได้แก่..............น้อง "ริท " เรืองฤทธิ์ ศิริพานิช ครับ "เสียงเก่งประกาศจบลง
ทางด้านริทเองก็ได้แต่อึ้งอยู่ว่าเป็นตนไปได้ยังไง จึงหันไปมองเก่ง และชี้นิ้วถามว่า 'ผมเหรอ' เก่งจึงพยักหน้า ริทจึงเดินออกไป ท่ามกลางเสียงต่างๆรอบข้าง "น่ารักว่ะ ผู้ชายหรือว่ะเนี่ย" หรือไม่ก็ "โห
หน้าหวานยิ่งกว่าผู้หญิงอีก" และอีกสารพัด ริทเองพอได้ยินดังนั้นก็ไม่ได้สบายใจเลย
หลังจากกลับจากเรียนกันก็เจอเซนและโตโน่คุยกันอยู่ตรงชั้นล่างของหอ จึงเดินเข้าไปสมทบ
"ไงวะเสือ ทําไมทําหน้าบอกบุญไม่รับแบบนั้นอ่ะ " โตโน่ถาม
"นั่นดิกัน โดนทําโทษมาหรอ " เซนถาม
"เปล่าหรอก แค่เซ็งๆอ่ะ วันนี้ที่คณะมีการคัดเลือกเดือนของคณะไง " กันตอบ
"อย่าบอกนะว่าเอ็งเป็นเดือนคณะเศรษฐศาสตร์ " โตโน่ถาม กันจึงพยักหน้า โตโน่ถึงกับกลั้นหัวเราะเอาไว้ไม่อยู่
"หัวเราะไรพี่โน่ ใช่สิ ผมรู้ตัวหรอกว่าผมมันไม่หล่อดําก็ดํา " กันตอบแอบน้อยใจ
"เฮ้ย...ไม่ใช่ ที่กุขําเพราะไอ้เซนมันก็เป็นเดือนนิเทศฯแล้วมันก็ทําหน้าแบบเอ็งตอนรู้ผล ไมว่ะ เป็นเดือนมันไม่เท่ห์ตรงไหน สาวๆ ติดตรึมนะ ขอบอก "
"ประเด็นมันไม่ใช่ตรงนั่นไงพี่โน่ คือพี่โน่ก็น่าจะรู้ว่ากันไม่ชอบทํากิจกรรมอะไรแบบนี้ิื ถ้าแข่งกีฬาก็ว่าไปอย่าง "
"เอาน่ากัน ไหนๆเราก็ชะตากรรมเดียวกันแล้ว " เซนปลอบผม ผมจึงพยักหน้า สักพักพี่เก่งและริทก็เดินมา
"ไงไอ้เสือน้องรัก ไมทําหน้าตูดแบบนั้น " เก่งถาม
"มันเซ็งที่มันได้เป็นชายงามของคณะ " โตโน่ตอบแทนก่อนหันไปเห็นริทที่ยืนขําอยู่ข้างๆเก่ง "หัวเราะไร เตี้ย " โตโน่ถาม ทําให้กัน เซนและเก่งหันไปมอง
"ก็อยากรู้ว่าคณะกันเค้าใช้อะไรมองถึงเลือกกันมาเป็นเดือนคณะอ่ะ5555" ริทตอบ
"แหมๆ ไปว่าน้องดําเค้าแบบนั้นได้ยังไงเตี้ย ดูไปมันก็หล่ออยู่นะ " โตโน่ผสมโรงต่อ แต่กันกลับทําหน้านิ่งมองจึงทําให้ทั้งโตโน่และริทหยุดหัวเราะ
"โถ...น้องรักพี่หยอกเล่นนะ จริงๆมรึงหล่อ ความสามารรอบตัวเยอะ กุไม่แปลกใจเลยว่าทําไมมรึงถึงได้รับเลือก" โตโน่พยายามแก้สถานการณ์ ทางด้านริทเองก็เริ่มรู้สึกหวั่นๆกลัวกันจะโกรธจึงพยายามพูดง้อ
"ใช่ๆ จริงๆแล้วกันหล่อจะตาย คนอะไรหล่อก็หล่อ เสียงก็ดี ความสามารถรอบตัวแถมยังเท่ห์อีก "ริทรีบบรรยายสรรพคุณ ก่อนและทุกคนหันไปมองริท
"แล้วริทรู้ได้ไงกันเสียงดี " กันถาม
"นั่นสิ " คราวนี้ทั้งเก่ง เซน โตโน่เอ่ยขึ้นพร้อมกัน
"ก..ก็. คือ...งี้ไง ริทเดาเอาอ่ะ จากเสียงพูดของกันที่ดูนุ่ม ถ้าร้องเพลงเสียงก็คงดีไง " ริทแถตอบกลับไป พลางนึกในใจเกือบไปแล้วมั้ยหล่ะ
"เออ จะบอกว่าไม่ใช่กันคนเดียวนะที่เป็นชายงามของคณะ.....นี่ครับเซนเป็นชายงามของคณะผม "โตโน่กล่าวพร้อมเผยมือชี้ไปทางเซน
"จริงมั้ยเซน" ริทถาม เซนจึงพยักหน้า
"สุดยอดไปเลยปีนี้มีเดือนคณะพักอยู่หอนี้ตั้ง3คนแหนะ" เก่งพูดขึ้นมา
"ใครอีกคนวะ" โตโน่ถาม
"ก็นี่ไงครับน้องริทเดือนคณะแพทย์ " เก่งชี้ไปทางริท ซึ่งยืนเกาหัวอายๆ
"โหริท เงียบเลยนะ ว่าแต่ใครเลือกริทเนี่ย555" เซนล้อ
"นั่นดิเลือกมาได้ไง เตี้ยแบบนี้ 555" โตโน่หัวเราะ ทําให้ทุกคนที่ฟังหัวเราะกันหมด
"โหงีิ้ดาวคณะไม่น้อยใจหรอพี่เก่งที่เดือนคณะน่ารัก หน้าหวานกว่าอ่ะ " กันพูดต่อ โดยที่ริทเองพอได้ยิน ถึงกับงอน หน้างอแถมน้ําตาคลอเลยทีเดียว โตโน่เห็นดังนั้นจึงรีบเดินเข้าไปกอดคอปลอบริท
"โอ๋ๆๆริท พวกกุล้อเล่น " โตโน่กอดปลอบส่วนเซนก็ลูบหัว เก่งก็ตบหลับปลอบริทเบาๆ ส่วนกันพยายามเข้ามาปลอบแต่ก็ไม่รู้จะเข้าไปยังเพราะทุกคนกําลังรุมอยู่จึงได้แต่ยืนดู
"เอาเป็นว่าวันนี้เรามาฉลองต้อนรับเดือนทั้ง3คนกันดีกว่า " เก่งเสนอ
"เออ ใช่ งั้นเอางี้ซื้อกับข้าวแล้วไปนั่งกินกันที่ห้องมรึงดีมั้ยเก่ง " โตโน่เสนอ
"พวกมรึงเอาไง " เก่งหันไปถามทั้ง3คน
"ผมยังไงก็ได้ครับพี่เก่ง เนอะริทเนอะ " เซนบอก ริทพยักหน้า
"กันมรึงโอเคมั้ย " เก่งหันมาถามน้องชายตัวเอง
"จัดมาอย่าให้เสียพี่ " กันตอบ
"งั้นเอางี้ เดี๋ยวโน่มรึงไปซื้อของกับกุ " เก่งบอกโตโน่ ก่อนจะหันมาถามสามหนุ่ม"พี่ขอหนึ่งคนไปช่วยพวกพี่เลือกซื้อกับข้าว " เซนริทมองหน้ากัน ก่อนที่เซนจะเอ่ย "งั้นเซนไปด้วยครับ "
"โอเค งั้นริทกับกันอยู่เตรียมสถานที่ที่ห้องพี่นะ"เก่งบอกกันและริท
"เอ้ย เซนทิ้งริทให้อยู่คนเดียวได้ไงอ่ะ" ริทกล่าวท้วง
"อะไรริท ทิ้งที่ไหนก็อยู่กับกันไง" เซนตอบ
"นั่นดิริท ไอ้กันก็อยู่กลัวไร" โตโน่ถาม ริทจึงได้แต่ก้มหน้าและแอบมองดูกันซึ่งตอนนี้ทําหน้านิ่งมาก จนดูไม่ออกว่าคิดอะไรอยู่
"ไม่เป็นไรพี่เก่ง เดี๋ยวกันอยู่เตรียมสถานที่คนเดียวดีกว่า ให้เตี้ยมันไปกับพวกพี่นั่นแหละ"กันตอบแบบกวนๆ
"โห...ไอ้ดํา งั้นเชิญอยู่คนเดียวไปเถอะ! ไปพี่เก่ง พี่โน่ เซน " ริทบอกอย่างหัวเสีย ทางด้านเก่ง โตโน่ และเซนหันมามองกันด้วยความเป็นห่วง กันจึงส่งสายตาบอกไปว่า'ไม่เป็นไร' จึงแยกย้ายกันไป เมื่ออยู่ในรถโตโน่จึงอดสงสัยไม่ได้จึงถามริท
"ริทกุถามมรึงหน่อยดิ มรึงไม่ชอบไอ้กันมันหรอ กุเห็นมรึงสองคนทีไร ชอบกัดกันตลอด "
"ไม่ใช่อย่างนั่น พี่โน่ก็ดูไอ้กันมันดิ ชอบกวนทีนริทอ่ะ" ริทตอบ
"มรึงก็ใช่ย่อยริท" เซนตอบ
"อ้าวเซน ไหงมาเผากันแบบนี้หล่ะ ริทอยู่ของริทเฉยๆ แต่กันมันชอบมองริทแถมทําหน้ากวนๆใส่ จะให้ริทอยู่เฉยๆรึไง " ริทยังคงเถียง
"แล้วมรึงรู้ได้ไงว่ากันมันมองมรึง ถ้ามรึงไม่มองมันเหมือนกัน " โตโน่ถาม
"ก..ก็...นั่นแหละ เอาเป็นว่ามันชอบกวนทีนริทละกัน " ริทแถไม่ออก คนในรถจึงพากันหัวเราะ แก๊ก...แก๊ก...เสียงไขประตู ซึ่งกันไม่ได้ยินเพราะปิดประตูตรงระเบียงไว้ ทางด้านสี่หนุ่มที่ขนของเข้ามาที่ห้องก็ได้ยินเสียงกีตาร์และเสียงคนร้องเพลง ~ฉันเป็นคนโง่เหนือใครๆ มีรักแท้อยู่ดูแลไม่ได้ ก็รู้ค่ามันก็สายเกินไป ปวดร้าวคิดอยากย้อนเรื่องราว แค่ไหน....ได้แต่ฝัน~ "เพราะจริงๆวุ้ย" โตโน่บอกกัน "มานั่งทําอะไรอยู่ตรงนี้วะ ไม่เข้าไปนั่งข้างในห้องอ่ะ เดี๋ยวยุงกัดตายหรอกมรึง " "อ้าว กลับมากันแล้วหรอพี่โน่ ไม่ได้ยินเสียงเลย " กันถาม "เออ กลับมาทันได้ยินมรึงร้องเพลงนี่แหละ ป่ะเข้าไปข้างในกัน อาหารเพียบขอบอก" โตโน่และกันจึงเดินกลับเข้ามาภายในห้อง "กันนี่เสียงดีจริงๆอ่ะ ฟังแล้วเคลิ้มเลย สาวคนไหนฟังกันร้องเพลงนี้ ตกหลุมรักกันแน่นอนอ่ะ" เซนกล่าวชม "ปากมรึงนี่นะ แล้วก็ว่าแต่คนอื่น" โตโน่ทนไม่ได้จึงเอามือตบเบาๆไปที่หัวของริท ริทจึงทําหน้างอใส่ คนอื่นๆจึงหัวเราะกับท่าทางของริท หลังจากต่างคนต่างโซ้ยอาหารกันอย่างอร่อย จนอิ่มท้องจึงมานั่งดูหนังกันต่อ "มีหนังใหม่เรื่องไรบ้างวะเก่ง " โตโน่ถาม "ไม่แน่ใจวะมรึงลองค้นดูดิในลิ้นชักหน้าทีวีอ่ะ" "เอาเรื่องนี้ละกัน รับรองเด็ด!" โตโน่หลังจากเลือกหนังได้ก็จัดการใส่แผ่น "โห พี่โน่หนังผีเหรอเนี่ย" ริทร้องถาม "ใช่ รับรองเด็ด" โตโน่ตอบแต่ไม่ทันสังเกตว่าหน้าตาริทตอนนี้เป็นยังไง ทางด้านริทตามจริงก็กลัวแต่กลัวเสียฟอร์มมากกว่าจึงตอบกลับไปว่า "มั่วละ ใครกลัว กุอ่ะชอบดูหนังแนวนี้อยู่แล้วเหอะ" กันหลังจากได้คําตอบจึงอดขําไม่ได้ ทุกคนก็ตั้งใจดูหนังกันต่อไป ทั้งนักแสดง เนื้อหาของเรื่องว่าน่ากลัวแล้ว แต่ที่ทําให้ริทต้องตกใจและเผลอเอามือไปเกาะแขนกันนั่นก็คือ ซาวด์เอฟเฟ็คนั่นเอง "ไหนว่าไม่กลัวไง " กันถามริท พร้อมกับหันไปมองมือและหน้าของริท "ก็หนังมันน่ากลัวหนิ " ริทตอบเสียงอ่อยๆ ก่อนจะเอามือออกจากแขนกัน แต่ริทช้ากว่ากันเพราะกันเอามือกุมมือของริทที่เกาะแขนเขาไว้ ก่อนจะหันไปส่งสายตาบอกริทว่า 'ไม่ต้องเอาออกหรอก แบบนี้อ่ะ ดีแล้ว ' จากนั้นก็ส่งยิ้มหวานให้ริท ทางด้านริทพอเจอกันทําแบบนี้ก็รู้สึกว่าหน้าของตัวเองร้อนผ่าว เขินขึ้นมาซะงั้น 'ไอ้บ้ากันเอ้ย ' "เอ้ย จบซะที หนังเรื่องนี้เด็ดจริงไรจริง น่ากลัวสุดๆ " โตโน่บอก
หลังจากซื้ออาหารและเครื่องดื่มสําหรับเลี้ยงฉลองเรียบร้อยแล้วทั้งสี่หนุ่มก็ช่วยกันขนของขึ้นไปบนห้อง ซึ่งทางด้านกันก็จัดเตรียมสถานที่เรียบร้อยแล้ว จึงหยิบกีตาร์มานั่งดีดตรงระเบียงห้อง
"เสียงก็งั้นๆอ่ะ เซนก็ชมซะเว่อร์ " ริทบอก กันได้ยินก็ทําเฉย
กันซึ่งนั่งข้างๆริท จึงกระซิบถามยิ้มๆ"กลัวผีรึไง "
"งั้นเซนกับริทขอตัวกลับห้องก่อนนะครับ ขอบคุณสําหรับอาหารมื้อนี้อีกครั้ง " เซนบอกลาทุกๆคน
"เออ ๆ แยกย้ายกันไปพักผ่อนดีกว่า ฝันดีเว้ยทุกคน " เก่งกล่าว เซนกับริทซึ่งเดินออกไปก่อน กันพึ่งออกจากห้องน้ํามาเลยเดินมาที่หน้าประตูแล้วบอกลาเซน ที่ออกไปนอกประตูแล้ว
"ฝันดีนะครับ....เตี้ย" กันกระซิบบอกริทที่กําลังใส่ร้องเท้า ริทพอได้ยินดังนั้นจากที่เขินๆอยู่ก็ต้องดับวูบ พร้อมกับทําหน้างอใส่กัน กันเห็นอย่างนั้นก็ยิ้มหัวเราะชอบใจก่อนจะโดนริทต่อยมาที่ท้อง แล้วเดินจากไป
---------------------------
ความคิดเห็น