คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ตอนที่ี่ 3
หลังจากอิ่มหนําสําราญกันไปแบบอิ่มจังตังค์อยู่ครบ เพราะพี่เก่งเป็นคนลี้ยงมื้อนี้ เก่งจึงถามทุกๆว่าอยากจะไปเดินย่อยอาหารหรือซื้อของใช้ก่อนกลับหอรึเปล่า ทั้งสี่คนจึงพยักหน้าและแยกย้ายกันไป ริทแยกไปกับเซน ส่วนโตโน่ เก่ง กัน ก็แยกไปอีกทางด้วยกัน
"พี่เก่งกับพี่โน่ไปรู้จักสนิทสนมกับสองคนนั่นได้ยังไงเนี่ย " กันถาม
"อ่อ ก็เมื่อวานท่อน้ําตรงอ่างล้างหน้าห้องริทกับเซนมันรั่ว พี่เลยไปซ่อมให้ แล้วเผอิญว่าต้องเปลี่ยนสายใหม่พี่เลยโทรบอกเก่งให้ซื้อของมาเปลี่ยนให้ พวกพี่ก็เลยได้มีโอกาสนั่งคุยกับทั้งสองคน " โตโน่ตอบ กันจึงหันมาทางเก่ง
"ตามนั้น คุยกันถูกคอ แล้วอีกอย่างริทมันเป็นรุ่นน้องที่คณะพี่ ส่วนเซนก็รุ่นน้องคณะไอ้โน่มันก็เลยคุยกันยาว " เก่งตอบ
"โห งี้กันก็โดดเดี่ยวดิ "
"ยังไงวะ" เก่งถาม
"ก็รุ่นพี่รุ่นน้องในคณะรู้จักกันแล้ว กันยังไม่รู้จักใครในคณะเลย " กันตอบ
ทางด้านริทกับเซนก็เดินย่อยอาหารดูของไปเรื่อยๆ จนได้เวลาที่นัดไว้กับเก่งว่าจะกลับหอ เซนจึงโทรหาเก่งว่าอยู่ที่ไหน จากนั้นจึงเดินไปหา
"ป่ะพี่เก่ง ได้เวลากลับหอกันแล้ว ริทง่วงมากมาย " ริทเมื่อมาถึงก็บอกเก่ง
"อะไรริท ง่วงนอกอีกแล้วเหรอ เซนได้ข่าวว่าริทพึ่งตื่นได้3ชั่วโมงเองนะ " เซนแซวริท ทําให้ริทหน้างอ กันที่ดูเหตุการณ์อยู่ก็แปลกใจ ผู้ชายอะไรทําหน้าเง้างอน่ารักเหมือนผู้หญิงเลย โดยที่เผลอยิ้มออกมา
"ยิ้มอะไร " อยู่ๆริทก็ถามขึ้นมา ทําให้กันซึ่งไม่รู้ตัวว่าริทถามตัวเองก็เอามือชี้มาที่ตัวเองเชิงถามกลับไปว่าถาม'กันเหรอ'
"เออ ถามกันนั่นแหละ เห็นยืนยิ้มอยู่ " ริทตอบ
"ออ ไม่มีอะไรหรอกกนแค่คิดอะไรตลกๆขึ้นมาได้ก็เลยขํา " กันตอบพร้อมกับทําหน้านิ่ง
"กันจอดรถไว้ตรงไหนเนี่ย " เก่งถาม
"ชั้น 3A อ่ะ พี่เก่ง " กันตอบ
"เอางี้นะ ริทกับเซนไปนั่งรถกัน นั่งไปเป็นเพื่อนมันหน่อย โอเคนะ " เก่งบอก
"อ้าว ไงทําแบบนี้อ่ะพี่เก่ง ไล่กันเห็นๆ " ริทบอกเก่ง ทางด้านเซนและโตโน่ได้แต่มองหน้ากันไปมา
"ไม่เป็นไรพี่เก่ง เดี๋ยวกันขับไปหอคนเดียวก็ได้ ไม่อยากรบกวนและบังคับใจใคร ไงไว้เจอกันที่หอนะพี่เก่งพี่โน่ " กันตอบพร้อมกับกําลังจะเดินไปยังที่จอดรถ
"เดี๋ยว!" ริทเรียกกัน กันจึงหยุดเดินและหันมา "ไว้เจอกันที่หอนะพี่เก่งพี่โน่ ขอบคุณสําหรับอาหารมื้อนี้นะครับ " ริทตอบ ก่อนจะลากเซนเดินไปหากัน
กันเดินนําหน้าริทและเซนมายังลานจอดรถ ก่อนจะกดรีโมทปลดล๊อครถคันหรูของตน ริทจึงรีบเดินไปยังประตูและเข้าไปนั่งเบาะหลัง เซนซึ่งกําลังงงๆจึงมองหน้ากันและยิ้ม กันจึงยิ้มตอบและเปิดประตูนั่งที่คนขับ และมีเซนนั่งด้านหน้าข้างคนขับ บรรยากาศภายในรถค่อนข้างเงียบ กันจึงชวนเซนคุย โดยที่สายตามองกระจกหลังก็เห็นคนหน้าหวานนั่งหน้างออยู่
"เซนเรียนจบที่ไหนมาหรอ " กันถาม
"เซนจบจากเชียงใหม่หน่ะ "
"อ้าวหรอ อย่างนี้ก็ไกลบ้านเลยเนอะ แล้วริทหล่ะ " กันถามริทพร้อมมองผ่านกระจกส่องหลัง
"ที่เดียวกับเซน " ริทตอบห้วนๆ กันจึงได้แต่พยักหน้า
"แล้วกันเรียนคณะอะไรหรอ " เซนถามเพื่อทําลายบรรยากาศ
"กันเรียนเศรษฐศาสตร์หน่ะ แต่ไม่รู้ว่าจะรอดรึเปล่านะ555" กันตอบพร้อมกับยิ้มให้เซน
"เอ้ย รอดอยู่แล้วหล่ะ ว่าแต่กันกับพี่เก่งสนิทกันมากป่ะ " เซนถาม
"อืม...ก็มากนะ สนิทกันมาตั้งแต่เด็ก พี่เก่งอ่ะเก่งสมชื่อ กันงี้เทียบไม่ติดเลย"
"ก็แหงหล่ะ "ริทโพล่งออกมาเบาๆ โดยที่ไม่รู้ว่ากันและเซนได้ยิน เซนจึงรีบหันไปมองหน้ากันแล้วยิ้ม ขอโทษแทนเพื่อน
ก็ไม่รู้ว่ารถมันจะติดอะไรกันมากมาย ออกจากห้างมาตั้งนานแล้วยังไปได้ไม่ถึงไหนเลย จนทําให้ริทเบื่อเอามากๆ นั่งเล่นเกมส์ในมือถือก็แล้ว
"เฮ้อ...." ริทถอนหายใจ
"เป็นไรเบื่อเหรอริท" เซนหันมาถาม
"อืม...รถติดมากมายอ่ะ แล้วงี้เมื่อไหร่จะถึงเนี่ย " ริทบ่น
"เดี๋ยวพ้นแยกนี้ไปได้ก็ขึ้นทางด่วนแล้ว อดทนหน่อยละกัน ช่วงคนเลิกงานพอดี รถเลยติด" กันตอบพร้อมกับหาCDเพลง
"เซนชอบฟังเพลงแนวไหน" กันถามพร้อมกับหาCD
"อะไรก็ได้ เซนฟังได้หมด" กันจึงเลือกแผ่นเพลงขึ้นมาก่อนและเปิด
"ฟังเพลงแก้เซ็งไปพลางๆก่อนก็แล้วกัน อารมณ์จะได้ดีขึ้น "กันพูดลอยๆโดยที่ไม่ได้ระบุ ริทก็ได้แต่หน้างอเพราะรู้ว่ากันหมายถึงใครซึ่งกิริยาต่างๆที่ริทแสดงออกมากันรับรู้หมดเพราะแอบมองจากกระจก
~เจ็บและจริงๆ ก็พร้อมจะไป
แต่วันนี้เธอเป็นคนที่ขอให้รอ
อีกครั้งที่จะยอมเธอแม้ใจมันจะท้อ
กับการต้องรอให้เธอนั้นเคลียร์เรื่องเขา
หลบอยู่ลําพังเพราะหวังลมๆ
กับเหตุผลที่เธอเป็นคนพูดให้ดีใจ
กับเขาที่คบทุกวัน มันเหมือนทนกันไป
อยู่ในระยะทําใจในการเลิกรา
อีกนานไหม เธอจะทําใจได้หรือเปล่า
หากว่ามันยืดยาว แล้วฉันต้องทําเช่นไร
ที่มันท้อไม่ใช่ต้องรอถึงเมื่อไร แต่กลัวเธอไม่ตัดใจ
สุดท้ายคนรอไม่เหลืออะไร
ยิ่งซ้ําเติมความเสียใจ ให้คนที่มันรักเธอ
เสี่ยงอยู่กับรักที่ต้องทนรอ แต่เธอขอ
ก็พร้อมจะรอ แม้นานเพียงไร
ก็รู้ลึกๆ แล้วเธอยังรักเขาเต็มใจ
ความหวังที่รอในใจ มันอาจไม่มี
อีกนานไหม เธอจะทําใจได้หรือเปล่า
หากว่ามันยืดยาว แล้วฉันต้องทําเช่นไร
ที่มันท้อไม่ใช่ต้องรอถึงเมื่อไร แต่กลัวเธอไม่ตัดใจ
สุดท้ายคนรอไม่เหลืออะไร
ยิ่งซ้ําเติมความเสียใจให้คนที่มันรักเธอ
สุดท้ายคนรอไม่เหลืออะไร
ยิ่งซ้ําเติมความเสียใจ ให้คนที่มันรักเธอ ~
"กันชอบเพลงแนวเศร้าๆหรอ" หลังจากเพลงจบเซนจึงเอ่ยถาม
"อืม....กันชอบฟังเพลงของศิลปินคนนี้อ่ะ เพลงเพราะดี " กันตอบ
"ชอบเพลงเศร้าๆนี่มีความหลังอะไรรึเปล่า " เซนแซวกัน
"555ไม่มีหรอกเซน แค่ชอบทํานองและเสียงร้องหน่ะ ฟังแล้วสบายหูดี "
"ริทก็ชอบเพลงนี้ไม่ใช่เหรอ.....ริท " เซนเรียกถามริทแต่ไม่เห็นริทตอบกลับจึงหันมา"อ้าว...หลับไปแล้ว " ด้านริทจริงๆยังไม่ได้หลับหรอกแค่พักสายตาเฉยๆ
"ริทชอบเพลงนี้เหรอเซน " อยู่ๆกันก็ถามขึ้นมา
"ใช่ ชอบมากๆๆเลยแหละ ศิลปินในดวงใจเลย ริทบอกว่าฟังแล้วทําให้อารมณ์ดี " เซนตอบ ส่วนริทก็แอบฟังบทสนทนา
"ตอนนี้กันชอบเพลงนี้มาก ชื่อเพลง ข้างๆหัวใจ ไม่รู้เซนเคยฟังรึยัง เพราะนะว่างๆลองเปิดให้ริทฟังสิริทน่าจะชอบ " กันแนะนําก่อนจะกดเปลี่ยนเพลง
~พยายามทําความเข้าใจ สายตาเวลาที่เธอมองฉัน
ไม่อยากคิดอะไร เกินเลยจนพลาดพลั้ง
ก็มันเห็นว่าความห่วงใย ที่เคยดีใจเมื่อเธอให้กัน
ไม่ได้พิเศษกว่า ที่เธอให้กับเขา
ห้ามให้คิดนั้นลําบาก หากยังใกล้ชิดกัน
แต่เธอรู้ไหมว่าใจของฉัน สับสนมากเหลือเกิน~
กันซึ่งขับรถอยู่พอถึงท่อนฮุคก็ร้องขึ้นมา
"แล้วฉันนั้นสําคัญแค่ไหน คิดฝันไปได้ไกล เท่าไร
มีโอกาสได้ยืน ในหัวใจเธอบ้างไหม
ถอนตัวและถอนใจไม่ทัน แม้เธอจะมองกันเช่นไร
หากเธอไม่ได้รักเลย แค่ขอข้างๆหัวใจ
ให้ฉันได้ยืนต่อไป เพื่อรักเธอ"
"โห....กันเสียงดีมากๆ ร้องคล้ายต้นฉบับเลย " เซนบอก กันจึงยิ้มตอบ ส่วนคนตัวเล็กซึ่งแอบฟังมาตลอดก็เห็นด้วยกับที่เซนบอก กันร้องเพลงเพราะมากจริงๆ ไม่น่าเชื่อเลยนะเนี่ย ว่าแล้วตัวเล็กก็แอบอมยิ้ม
~ก็วันนี้เธอมาเจอกัน ทั้งที่วันนั้นเธอไปกับเขา
เลยไม่กล้าจะเดา ว่าเรานั้นลึกซึ้ง
ก็ไม่รู้มันคืออะไร หรือไม่มีใจเลยสักนิดนึง
มันค้างค้างคาคา กับฐานะอย่างนี้
ห้ามให้คิดนั้นลําบาก หากยังใกล้ชิดกัน
แต่เธอรู้ไหมว่าใจของฉัน สับสนมากเหลือเกิน
แล้วฉันนั้นสําคัญแค่ไหน คิดฝันไปได้ไกล เท่าไร
มีโอกาสได้ยืน ในหัวใจเธอบ้างไหม
ถอนตัวและถอนใจไม่ทัน แม้เธอจะมองกันเช่นไร
หากเธอไม่ได้รักเลย แค่ขอข้างๆหัวใจ
ให้ฉันได้ยืนต่อไป เพื่อรักเธอ~
และแล้วตอนนี้รถของกันก็เครื่องมาจอดยังที่จอดรถของหอพัก เมื่อมาถึงเซนจึงปลุกริทให้ตื่น ริทเองซึ่งแกล้งหลับก็ทําเป็นงัวเงียเหมือนคนพึ่งตื่นจริงๆ เดินลงมาเข้ามายังหอพักก็พบกับเก่งและโตโน่
"ไงวะ หลงทางรึไงพึ่งมาถึงเนี่ย " โตโน่ถาม
"รถติดอ่ะพี่โน่ " กันตอบ "แล้วไมพี่เก่งมาถึงเร็วจัง "
"กุมาทางลัด ไม่งั้นคงเจอรถติดแหง ป่ะกัน...เดี๋ยวพาไปดูห้อง " เก่งตอบ
เก่งจึงพากันมาดูห้อง โดยที่เซนและริทเดินตามมาที่ลิฟท์เพื่อจะขึ้นไปยังห้องของตน เมื่อมาถึงชั้น5ทั้งสี่หนุ่มจึงออกมาจากลิฟท์พร้อมกัน ทําให้กันแปลกใจ
"อยู่ชั้นนี้เหมือนกันเหรอ " กันถามริท ที่เดินมาคู่กัน
"อืม..." ริทตอบ กันจึงพยักหน้าพลางคิดตอบสั้นจริงนะ 'กวนจริงๆ'
"ขอบคุณพี่เก่งอีกครังนะครับสําหรับอาหารมื้อนี้ "เซนเมื่อเดินมาถึงห้องก็เอ่ยขอบคุนเก่ง
"แต่ถ้าวันหลังจะเป็นเจ้ามืออีกริทก็ไม่ขัดนะพี่เก่ง " ริทพูดบอกเก่งทั้งยังทําหน้าตาทะเล้น กันเห็นดังนั้นจึงแปลกใจว่าทําไมกับคนอื่นริทถึงคุยดี แต่กับเค้าถามคําตอบคํา ด้านเก่งพอริทพูดมาแบบนั้นจึงขยี้หัวริทพร้อมกับบอกว่าไว้ว่างๆจะเป็นเจ้ามือเลี้ยงข้าวอีก
"พี่เก่งแล้วกันอยู่ห้องไหนเนี่ย "กันเอ่ยถามเก่ง
"เนี่ยเยื้องห้องนี้อีก2ห้อง ห้อง538" เก่งตอบ
"โห เลขห้องคล้ายกันมากอ่ะ ห้องเซนกับริท 583 ห้องกัน 538 แปลกดี " เซนเอ่ย
"เออ จริงเว้ย " เก่งบอก "งั้นไปพักผ่อนกันได้แล้ว ฝันดีนะ " เก่งบอกริทและเซน
"ครับ ฝันดีครับพี่เก่ง " ริทและเซนบอก หลังจากนั้นเก่งจึงพากันมายังห้องพัก
--------------------------------
ป.ล. เพลงระยะทำใจและข้างๆหัวใจ by กัน the star
จบไปแล้วอีกหนึ่งตอน หวังว่าทุกคนจะชอบนะคะ
ความคิดเห็น