[SJ HanKyu] เลขาตัวแสบ กับ เจ้านายมาดขรึม

ลำดับตอนที่ #7 : Chapter 2 : Part 3 เริ่มภารกิจของคิบอม (100%)

Chapter 2

Part 3 เริ่มภารกิจของคิบอม


             คิบอมตัดสินใจที่จะแอบไปดูดงแฮในวันที่ตางรางเรียนของเขาและดงแฮตรงกันพอดี คาดว่าวันนี้น่าจะเรื่องเที่ยง อาจจะออกเลท ไม่น่าเกินบ่ายครึ่ง แต่ถึงอย่างไรคิบอมก็ตัดสินใจไปก่อนเวลาเล็กน้อยอยู่ดี มหาวิทยาลัยเดียวกันกับพี่อีทึกงั้นหรอ อืม... คณะบริหาร เรียนก็ดี ทำไมคนหน้าตาดีเดี๋ยวนี้ชอบหลงผิดไปชอบคนหน้าตาอย่างนั้นได้นะ ไม่เข้าใจจริงๆ

              คิบอมมองนาฬิกาอีกทีหลังจากจอดรถไว้สักพัก 12.09 น. เลขกำลังสวย ไปกันได้ ภารกิจของคิบอมจะเริ่มขึ้นนะบัด Now
              หลังจากเดินหาอาคารที่นักศึกษาบริหารเรียนสักพัก คิบอมตัดสินใจว่า เขาควรจะถามใครสักคนในมหาวิทยาลัยนี้เสียแล้ว ก่อนที่จะหงุดหงิดกับสายตาของสาวๆมหาวิทยาลัยนี้ไปมากกวาเดิม คนมันหล่อช่วยไม่ได้ นี่หว่า...

         “เอ่อ... ขอโทษนะค่ะ ไม่ทราบว่ามีอะไรให้ดิฉันช่วยได้บ้างรึเปล่าค่ะ”หญิงสาวคนนึงเดินเข้ามาถามเขาหลังจากที่คงสังเกตเห็นเขายืนระล้าระลังอยู่นานสองนาน

         “ไม่ทราบว่าตึกบริหารอยู่ทางไหนหรอครับ”คิบอมถามราบเรียบ ไม่สนใจกับสายตาที่หญิงสาวส่งมาแม้แต่น้อย (ท่าทางจะรักเดียวใจเดียว)

                “เอ่อถึงทางแยกข้างหน้าแล้วเลี้ยวขวาค่ะ ตึกสีเทาจางๆนั่นแหละค่ะ คณะบริหาร”หญิงสาวตอบด้วยสีหน้าเจื่อนลงนิดนึง

                “ขอบคุณมากครับ”กล่าวขอบคุณพร้อมกับก้มศีรษะเล็กน้อยแล้วเดินจากไปทันที ผู้หญิงสมัยนี้ไวไฟกันจริงๆ ไม่รู้รึงัยว่าผู้ชายเขาไม่เห็นค่าผู้หญิงแบบนี้หรอก

                คิบอมเดินไปตามทางที่ถามมา ไม่นานก็พบตึกที่ว่า

          “เอาไงต่อดีวะเนี่ย...”

                คิบอมหันรีหันขวางก่อนจะไปเจอเด็กกลุ่มนึงนั่งอยู่บริเวณใกล้เคียงกับอาคาร ตัดสินใจเดินเข้าไปถามทันที

                “เอ่อ ไม่ทราบว่ารู้จักคนในภาพนี้มั้ยครับ”คิบอมพูดพร้อมกับยื่นรูปที่ถืออยู่ในมือในเด็กกลุ่มนั้นดู

                “ใช่ ลีดงแฮรึเปล่าว่ะ”เด็กคนนั้นถามเพื่อนในกลุ่มหลังจากที่มองดูรูปในมือคิบอม

                “ใช่เว้ยๆ มองยังไงๆก็ใช่ว่ะ”

                “ไม่ทราบว่าทำไมหรอครับ”เด็กคนนั้นหันกลับมาถามคิบอม

                “อยากจะรู้ว่าเขาออกมาจากตึกเรียนรึยังน่ะครับ ผมเป็นญาติเขาน่ะครับ พอดีมีธุระ”คิบอม

กล่าวอ้างตัวเอง (อย่างหน้าด้านๆ)

          “ออกไปแล้วนี่ครับ สักครู่นี่เอง”เด็กวัยรุ่นกลุ่มนั้นตอบคำถามทันที่หลังจากที่ฟังคิบอม กล่าวอ้างถึงตัวเอง (อย่างหน้าด้านๆ อีกเช่นเคย กร๊าก...)

                “ขอบคุณมากๆครับ”สงสัยพรุ่งนี้ต้องมาใหม่อีกแล้วล่ะสิเนี่ย เซ็งจริงๆ รอหน่อยก็ไม่ได้นะ นายลีดงแฮ (เขารู้มั้ยเนี่ยว่าแกจะมา)