คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Chapter 1 : Part 2 เจ้านายหรอเนี่ย (100%)
Chapter 1
Part 2 เจ้านายหรอเนี่ย
“เชิญ คุณ โจว คยูฮยอน ที่ห้องท่านประธานเลยครับ”อะไรเนี่ย เขาต้องมาฝึกงานเป็นเลขานุการของท่านประธานใหญ่เลยรึเนี่ย ตายแน่ๆ คยูฮยอนค่อยๆสาวเท้าไปที่หน้าห้องที่มีป้ายบรรจงอักษรที่สวยงามว่า ห้องท่านประธาน
ก๊อก ๆ ๆ
“เชิญครับ”เสียงนุ่มทุ้มแต่สำเนียงที่แปร่งๆหูลอยเข้ามาในโสตประสาทเขา คยูฮยอนเอื้อมมือที่สั่นเล็กน้อยของเขาจับที่ลูกบิด ก่อนค่อยๆหมุนแล้วเปิดมันช้าๆ ภาพที่เห็นนะตรงหน้าเข้าคือ ผู้ชายคนนึง อายุราวยี่สิบต้นๆเท่านั้น กำลังขะมักเขม้นในการเซ็นเอกสารที่อยู่ตรงหน้าอย่างเคร่งเครียด คยูฮยอนพยายามลงฝีเท้าให้เบาที่สุดเพื่อไมให้เป็นการรบกวนคนที่นั่งอยู่ภายในห้อง
“เอ่อ สวัสดีครับ ผม โจว คยูฮยอนครับ”ตอนนี้เขายืนอยู่ตรงหน้าโต๊ะของท่านประธาน ผู้ชายตรงหน้าเขาค่อยๆขมวดคิ้ว นี่ ท่านประธานจะจำได้มั้ยเนี่ยว่ารับนักศึกษาฝึกงานเข้ามาเนี่ย ตอนนี้ใจของเขาเต้นระรัวจนอาจจะเกิดการระเบิดแบบบิ๊กแบงได้
“ไม่มีใครสอนรึไง ว่าอย่ายืนค้ำหัวผู้ใหญ่”เสียงนุ่มทุ้มที่แฝงแววกวนทีนเอ่ยออกมา
“...”เหวอ เขาเหวอจริงๆ ไม่คิดว่าจะได้เจอกับประโยคต้อนรับด้วยประโยคนี้ ปากกำลังจะอ้าตอกกลับตามสัญชาติญาณในแบบของเขาแต่ก็...
“ยังไม่รู้ตัวเองอีก นั่งสักทีสิ”คนตรงหน้าเขาเงยหน้าจากการเซ็นเอกสารที่ดูแสนจะวุ่นวาย สิ่งที่เขามองเห็นอย่างแรกคือ ความกวนทีนที่อยู่บนหน้าของบุคคลที่จะเป็นเจ้านายของเขา
“นี่ คุณ พูดดีๆก็ได้ มาพูดกันอย่างนี้ได้ยังไง มีเจ้านายที่ไหนเขาต้อนรับลูกน้องกันด้วยกิริยามารยาทอย่างนี้บ้าง ลองนึกดูสิ ถ้าคุณมาเจอแบบผม แบบมาวันแรกที่ทำงาน เจอเจ้านายตอกหน้าด้วยการพูดทำนองว่า คุณไม่มีมารยาทเอาเสียเลย หรือ ไม่มีใครสั่งสอนคุณรึไง คุณจะรู้สึกยังไง ถ้า...”
“หยุด นี่คือคำสั่ง”ก่อนที่เขาจะได้โวยวายอะไรไปมากกว่านี้ ตนตรงหน้าเขาก็พูดขึ้นมา เสียงเรียบมาก
“ถ้าคุณจะมาโวยวายด้วยเหตุผลอันงี่เง่า ก็เชิญคุณออกไปเลย ผมไม่มีเวลาพอมานั่งฟังคุณแหกปากหรอกนะ”คนตรงหน้าเขาสบตากับเขาก่อนที่จะเหยียดยิ้มมุมปากในแบบที่เขาเกลียด แต่ทำไมตรงหน้ามันทำแล้วดูดีวะ เขาทำได้แค่ฮึดฮัดแล้วนั่งลงตรงเก้าอี้ที่ตรงข้ามกับท่านประธานหญ่ายยยยยย ตรงข้างหน้า
“คุณเพิ่งจบปีสามใช่มั้ย”คนตรงหน้ามองเอกสารที่อยู่ตรงข้างหน้า
“ครับ”เขาฝืนใจ กลั้นใจ ใช้คำที่สุภาพกับคนตรงหน้าทั้งๆที่ใจจริงอยากจะกระทืบให้ตายคาทีน
“อืม... เป็นเลขาฯผมงานอาจจะหนักสักหน่อยนะ คุณคิดว่าคุณทำได้มั้ย ถ้าทำไม่ได้ก็เปลี่ยนใจ หาที่ฝึกงานที่สบายกว่านี้เถอะ”อ๊ากกกก มันจะดูถูกกันเกินไปแล้วนะ คิดว่าคนอย่างฉันจะทำไม่ได้รึไง
“ฉันมั่นใจว่าฉันทำได้”ด้วยความที่หมั่นไส้คนตรงหน้าอย่างเต็มทน ทำให้เขาเผลอเปลี่ยนสรรพนามตัวเองทันที
“ง้านหรอ”คนตรงหน้าเขาตอบรับด้วยเสียงยานคาง ออกแนวดูถูกเขาอย่างเต็มที่
“ใช่ ไม่มีเหตุผลอะไรที่ฉันจะทำไม่ได้”เขายืนขึ้นและยืดตัวเต็มความสูงพร้อมกับจ้องหน้าคนที่อยู่ตรงหน้าเขา
“งั้นก็ดี ผม ฮันกยอง ยินดีที่ได้ร่วมงานกับคุณ”คนตรงหน้ายื่นมือเพื่อแสดงความยินดี (ที่เสแสร้งน่ะสิ)
“ก็ดี คุณ ฮันกยอง”เขายื่นมือไปจับกับมือของคนตรงหน้า
วิ้งๆๆ ชิ้งๆๆๆ (เสียงสายตาที่ฟาดฟันกัน)
เขาปล่อยมือคนตรงข้างหน้าเมื่อภารกิจฟาดฟันทางสายตาหมดไป คนตรงหน้าเขาเดินไปหยิบเอกสารบางอย่างมา
“งั้นคุณก็... ไปศึกษางานกองนี้มาแล้วกัน อ้อ เริ่มงาน พรุ่งนี้ 8.00 น. ห้ามมาช้ากว่าผม ไม่งั้น....”คนตรงหน้าเขาเว้นคำพูดข้างหลังไว้ให้คิดเอง ก่อนจะส่งเอกสารกองมหึมามาตรงหน้าเขาแทน
“คุณจะบ้ารึเปล่า ให้ไปศึกษางานอะไรตั้งเยอะตั้งแยะขนาดนี้”เขาถึงกับหลุดปากออกมา ก็เอกสาร และสารพัดแฟ้มต่างๆตรงหน้านี้มันเยอะจริงๆ สิบกว่าเล่มได้
“เฮ้อ... แค่นี้ก็ท้อซะและ ผมว่าคุณไปเปลี่ยนงานเถอะ”ฮันกยองแกล้งถอนหายใจออกมา
“คิดว่าคนอย่างฉันจะทำไม่ได้รึไง แค่นี้ เบๆ”คยูฮยอนรีบเปลี่ยนคำพูดทันที เรื่องอะไรจะให้คนอย่างตาบ้านี่มาดูถูกกันได้ ชิ
“งั้นก็เอาไปสิ”ฮันกยองส่งเอกสารให้คนตรงหน้าเขา การแกล้งเลขาฯใหม่มันก็สนุกดีนี่หว่า คยูฮยอนเบ้หน้าก่อนจะรับเอกสารที่หนักอึ้งมา
“งั้นฉันก็ไปได้แล้วสินะ”คยูฮยอนถามไป
“อืม เชิญ”ฮันกยองเดินไปเปิดประตูให้ ส่งยิ้มให้อีกที ก่อนที่จะยกมือขึ้นโบกไปมาพร้อมกับส่งยิ้มที่ประทับใจให้กับคุณเลขาฯที่ทำหน้าอยากจะฆ่าเขาเสียเต็มประดา ท่าทาง 3 เดือนนี้ เขาคงวุ่นน่าดู
ความคิดเห็น