ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [SJ HanKyu] เลขาตัวแสบ กับ เจ้านายมาดขรึม

    ลำดับตอนที่ #18 : ล่อลวง หึงหวง

    • อัปเดตล่าสุด 24 เม.ย. 53




    ไอ้คิบอม หายไปไหนวะเนี่ยคยูฮยอนบ่นออกมาหลังจากที่ต้องนั่งรอเจ้าลูกพี่ลูกน้องอย่างคิบอมมานาน อากาศที่เริ่มจะเย็นเพราะดวงอาทิตย์ใกล้จะลับขอบฟ้า ไหนไอ้บริษัทไซต์ไลน์นั่นก็จะปิดแล้วด้วย แผนการที่วางไว้ก็ไม่สมบูรณ์น่ะสิ

                    เอาว่ะ ฉันไม่รอแกแล้ว ไอ้คิบอมคยูฮยอนพูดกับตัวเองก่อนจะสาวเท้าก้าวเข้าไปในบริษัท

     

                    สวัสดีค่า มีอะไรให้ฉันช่วยไหมค่ะเมื่อเห็นลูกค้าหน้าหล่อ ท่าทางเงินดีอย่างคยูฮยอน ฝ่ายต้อนรับก็แทบจะถลามากอดขาเขาเลยทีเดียว

                    เอ่อ คือผมได้คำแนะนำมาจากเพื่อนน่ะครับ พอจะอธิบายการใช้บริการให้ผมได้ไหมครับคยูฮยอนแส้รงทำสีหน้ารู้กันกับพนักงานต้อนรับ ทั้งๆที่ตัวเขาเองไม่รู้เรื่องอะไรด้วยเลย

                    ได้เลยค่ะ ตามมาเลยค่ะว่าแล้วสาวเจ้าก็พาเขาไปนั่งรอในห้องที่ดูเป็นส่วนตัวพอดู ก่อนจะค้นหาเอกสารบางอย่าง

                    นี่ค่ะ รายชื่อทั้งหมด ในนี้มีรูปภาพให้ดูค่ะ ถูกใจคนไหน พี่จะเรียกให้เลยนะค่ะ แล้วก็รายละเอียดอื่นๆทั้งหมดก็อยู่ในนี้แล้วค่ะพนักงานสาวยื่นแฟ้มขนาดที่ค่อนข้างหนามาให้เขาสองเล่ม ท่าทางจะมีผู้หญิงที่มาทำงานในลักษณะนี้ค่อนข้างเยอะเลยทีเดียว

                    คยูฮยอนพลิกรายชื่อที่พร้อมรูปภาพดูจนหมดแฟ้มทั้งสองแฟ้มแล้วก็นึกได้ว่า คนที่พี่อีทึกให้ช่วยกัน มันเป็นผู้ชาย!!!

                    จะให้บอกว่าเขาเป็นเกย์น่ะหรอ ไม่ๆๆ

                    จะขอดูเฉยๆ ยัยพนักงานคนนี้ต้องสงสัยเขาแน่ๆ

                    เขาไม่ได้เป็นเกย์น้า . . . (ไม่เป็นไรหนูคยู หนูไม่ได้เป็นเกย์ หนูเป็นแค่ผู้ชายที่ชอบผู้ชายเฉยๆ)

                    และแล้วสมองอันบรรเจิดก็หาข้ออ้างมาได้

     

                    ไหนว่าไอ้คยูมันจะรอตรงนี้ไง นี่ฉันต้อลงทุนมาเสียเปล่าหรอเนี่ยคิบอมบ่นกระฟัดกระเฟียดเมื่อเห็นคยูฮยอนไม่ได้ยืนอยู่ตรงที่นัดหมาย

                    นั่น คิบอมรึเปล่าครับเสียงเรียกที่ทักเขามา แต่ขอร้อง อย่าให้มีใครจำเขาได้เลย สาธุ

                    เอ่อ คิบอมรึเปล่าครับเสียงที่ดังขึ้นใกล้พร้อมกับนิ้วที่สะกิดทางด้านหลังทำให้คิบอมสะดุ้งทันที

                    เอ่อ ไม่ใช่ค่ะคิบอมหันมาพูด ฮันกยองที่เข้ามาทักถึงกับผงะเลยทีเดียว ก็คนตรงหน้าเขาหน้าตาเหมือนคิบอมก็จริง แต่ดันแต่งหญิงมาเนี่ยนะ ให้ตายดิ เขาทักคนผิดหรอ ก็ว่าทำไมผมถึงได้ยาวผิดปกติ ต้องโทษความมืดด้วยนั่นแหละ

                    เอ่อ ขอโทษครับฮันกยองเอ่ยขอโทษ กำลังจะก้าวเท้าจากไปแต่เสียงโทรศัพท์ของคิบอมก็ดังขึ้นทันที

                    ~ It's your eyes, it's your hand it's your heart. it's your love คือ คยอ เท มอ มุล เกท ซอ อี เจน ยอง วอน ฮี ฮัม เก เฮ ~

                    เออ เฮ้ยไอ้คยูแกอยู่ไหนเนี่ยคิบอมที่คิดว่าฮันกยองเดินจากไปแล้ว พูดใส่โทรศัพท์ด้วยเสียงที่แมนเต็มที่

                    เออ เดี๋ยวแก...เฮ้ยคิบอมที่กำลังพูดโทรศัพท์กับคยูฮยอนก็เกิดอาการตกใจเมื่อโทรศัพท์ของเขาหายออกไปจากมือเฉยเลย

                    อ๊ะ...คิบอมถึงกับมองตาค้างเมื่อเห็นหน้าคนที่แย่งมือถือไป คนที่เขาคิดว่าเดินจากไปแล้ว ที่ไหนได้...มันมาคว้ามือถือเขาเฉยเลย

                    (ไอ้คิบอมๆ เป็นไรเนี่ย ฮัลโหล แกยังได้ยินฉันไหม)

                    เดี๋ยวผมคุยเองฮันกยองพูดพร้อมกับส่งสายตาดุๆไปให้คิบอม คิบอมเลือกที่จะไม่โต้แย้งและไว้อาลัยให้แก่คยูฮยอนเรียบร้อย

                    ว่าไงครับ คุณคยูฮยอนฮักยองทักทายด้วยเสียงที่เย็นชา

                    (เฮ้ย คุณเป็นใครน่ะ แล้วคิบอมไปไหน ผมมีธุระด่วนต้องคุยกับคิบอม จะกวนก็กวนกันทีหลัง)

                    เอางั้นหรอ ได้ หลังจากเสร็จธุระของคุณแล้ว คุณกับผมมีเรื่องคุยกันยาวแน่ฮันกยองขู่ทิ้งท้ายโดยที่ปลายสายยังไม่รู้ว่าเป็นใครด้วยซ้ำ ฮันกยองส่งโทรศัพท์คืนแก่คิบอมเช่นเดิม คิบอมคุยอะไรเพียงนิดหน่อยกับคยูก่อนจะตัดสายทิ้งไป

                    นี่ ช่วยบอกผมหน่อยว่าพวกคุณกำลังทำอะไรกันฮันกยองเริ่มหงุดหงิด ไม่รู้ว่าเป็นเพราะเขายังไม่รู้เรื่องอะไรเลย หรือเป็นเพราะเลขาฯตัวแสบหายหน้าไป

                    เอางี้แล้วกันครับ เดี๋ยวขึ้นรถผมไปก่อน แล้วผมจะอธิบายให้ฟังคิบอมบอกพร้อมกับก้าวเดินนำไปยังรถของตนเอง

     

                    คือพี่ครับ อันที่จริง ผมอยากจะเซอร์ไพรซ์เพื่อนผม แบบว่าเพื่อนผมเป็นพวก...เอ่อ...พวกสาวทึนทึกอะไรประมาณนั้นนะครับ อยากจะให้ของขวัญเขา ก็แหม...พี่พอจะเดาได้ใช่มั้ยล่ะคยูฮยอนพยายามอธิบายข้ออ้างที่หามาได้

                    ขอโทษนะค่ะน้อง น้องต้องการจะสื่ออะไรค่ะพนักงานสาวยังคงไม่เข้าใจกับประโยคไม่สมบูรณ์

                    ก็เพื่อนผมเขาไม่เคยมีแฟน ผมก็อยากจะหาของขวัญไปเซอร์ไพรซ์เขาน่ะครับคยูฮยอนเริ่มหงุดหงิด ก็คำพูดแค่นี้ก็น่าจะเข้าใจเขาแล้วนี่

                    แล้วทำไมน้องไม่ไปร้านกิฟท์ช็อปล่ะคะความไม่เข้าใจยังคงดำเนินต่อไป ในที่สุดคยูฮยอนก็หมดความอดทน

                    ผมต้องการหาผู้ชายไปให้เพื่อนผม เข้าใจรึยังครับเมื่อไม่เข้าใจ ก็พูดมันตรงๆเลยนี่แหละ

                    อ๋อ เข้าใจแล้วค่ะ ว่าแต่น้องจะเลือกด้วยรึเปล่าคะพนักงานสาวยังคงสงสัย

                    ไว้คราวหน้าแล้วกันครับ ตอนนี้ผมรีบคยูฮยอนพูดสั้นๆ พนักงานเลยหยิบแฟ้มอีกแฟ้มหนึ่งในเขา แฟ้มที่ค่อนข้างบางกว่า

                    คยูฮยอนทำท่าทีสำรวจรูปถ่ายที่ติดไว้ แต่ว่าเมื่อดูจนจบแฟ้มก็ไม่เห็นใบหน้าของดงแฮเลยสักภาพ คยูฮยอนชักไม่แน่ใจว่าที่นี่มีระบบบริการอย่างลับๆไว้รึเปล่า คยูฮยอนแสร้งทำหน้าคิดหนัก

                    เอ่อ เป็นไงบ้างค่ะพนักงานสาวถามเมื่อเห็นคยูฮยอนดูจนหมดแฟ้มแต่ก็ไม่ได้เลือกใครมาสักคน

                    เอ่อ เพื่อนผมเขาค่อนข้างวางสเป็คไว้สูงอ่ะครับ แบบว่า อืม... ผมก็อธิบายไม่ถูกเหมือนกันน่ะครับ เอาเป็นว่าโฮสต์อันดับ 1 ของที่นี่คือใครหรอครับคยูฮยอนทำหน้าหนักใจ ราวกับว่าในแฟ้มไม่มีใครคนไหนที่หน้าตาเข้าขั้นเลยสักคน

                    อ๋อ ต้องคนนี้เลยค่ะ ลีมินโฮ ค่ะ สูง ยาว เข่า ดี หน้าตาหล่อเข้าขั้น แถมอายุยังน้อยอยู่เลยค่ะฟังจากเสียงของพนักงานสาว คยูฮยอนนึกอะไรไม่ออกนอกจากผู้หญิงคนนี้ต้องเป็นแฟนคลับโฮสต์อันดับหนึ่งคนนี้ด้วยแน่ๆ

                    เอ่อ หรอครับ แต่เท่าที่ผมได้ยินมา เคยมีคนบอกไว้ว่าชื่อ ลีดงแฮ ไม่ใช่หรอครับ

                    ไม่ทราบว่าน้องไปได้ยินมาจากไหนค่ะ ที่นี่ไม่มีโฮสต์ที่ชื่อ ลีดงแฮหรอกค่ะ ถ้าคนที่ชื่อลีดงแฮที่มี เป็นพนักงานทำความสะอาดค่ะแป่ว... นี่สรุปว่า ไอ้คิบอมเข้าใจผิดสินะ (นายด้วย คยู แหม ทำเนียน)

                    เสียงโทรศัพท์ดังผ่าความเงียบที่ทิ้งไว้ คยูเห็นทีได้โอกาสขอตัวออกไปรับสายด้านนอกทันที พนักงานสาวก็ไม่พูดอะไร แถมบอกว่าถ้ายังไม่ถูกใจ ไว้งวดหน้าก็ได้ งั้นก็... เข้าทางเขาสิ (หมายถึงหนีอ่ะนะ ไม่ได้มาใช้บริการใหม่)

                    ว่าไงวะ ไอ้คิบอม แกหายหัวไปไหนเนี่ยเมื่อเดินออกมานอกอาคารก็เห็นคิบอมในชุดผู้หญิงยืนรออยู่ตรงที่ที่นัดไว้ เห็นมันใส่ชุดนี้แล้วอดจะขำไม่ได้ อนาถว่ะ... ญาติตู

                    ไม่ต้องมาหัวเราะ ไอ้คยู วันนี้ไม่ใช่วันของแกคนเดียวแน่

                    พูดไรวะ ไม่รู้เรื่อง

                    เดินออกมาอย่างนี้ แปลว่าแกคงได้เรื่องมาแล้วดิคิบอมเปลี่ยนเรื่องทันที ปล่อยให้คยูงงกับที่เขาพูดไว้

                    แน่นอน มือชั้นนี้แล้ว สรุปแล้วว่า นายลีดงแฮนั่นน่ะ เป็นแค่พนักงานทำความสะอาดเฟ้ย

                    งั้นหรอ ใครจะไปรู้วะ เห็นเดินเข้าสถานที่ที่อย่างนั้นคิบอมบอกแก้ตัว

                    ว่าแต่แกก็ยังจะกันนายคนนี้ให้พี่อีทึกต่อใช่มั้ยคยูฮยอนถามกลับ

                    คงต้องเป็นงั้น ไม่มีอะไรต้องกังวลแล้วนิคิบอมตอบอย่างไม่ใส่ใจก่อนจะเดินไปที่รถตัวเอง ในใจกระหยิ่มยิ้มย่องไม่น้อยเมื่อนึกถึงหน้าของคยูเมื่อต้องเจอกับใครในรถ คยูฮยอนไม่เอะใจอะไรกลับเดินตามคิบอมเงียบๆ คิบอมกดรีโมทคอนโทรลปลดล็อกรถ คยูฮยอนก็สอดตัวเข้าไปในรถทันทีเพื่อหลบจากอากาศหนาว ทันใดนั้นก็มีบางอย่างปรากฏตัวที่กระจก

                    เฮ้ย มาได้ไงวะปากหลุดคำไม่สุภาพออกไปทันที

                    ไม่จำเป็นต้องรู้ คิบอม รบกวนไปส่งผมที่เดิมหน่อยฮันกยองพูดกับคิบอมที่แอหัวเราะอยู่คนเดียว คิบอมพยักหน้าก่อนจะสตาร์ทรถ ขับยังที่ๆเจอฮันกยองเมื่อสักครู่

                    บอกนายแล้ว คยูฮยอน วันนี้ไม่ใช่วันของนายคนเดียวคิบอมส่งเสียงหัวเราะคิกคัก ส่วนคยูฮยอนก็มองหน้าเจ้านายผ่านกระจกหลัง เกิดอาการเสียวสันหลังวาบทันที ลางสังหรณ์เริ่มคืบคลาน เหมือนกับว่าวนนี้จะเป็นวันตายของเขา อ๊า... ออมม่า... อัปป้า...

     

    ++++++++

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×