คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #15 : เจาะใจคยูฮยอน
“นี่ คุณ
“ถ้าเจ้าของบ้านเขาไล่ ผมก็ควรจะไปใช่ไหม แต่ทำไมผมถึงสึกว่าผมควรจะอยู่ล่ะเนี่ย”ฮันกยองส่งเสียงยียวน แต่ไม่ทันจะได้ต่อล้อต่อถียงกับคยูฮยอนต่อ เสียงโทรศัพท์ก็กรีร้องแทรกออกมา ฮันกยองมองชื่อที่ขึ้นอยู่หน้าจอด้วยความแปลกใจ
-ฮีชอล-
ไม่น่าจะมีเหตุจำเป็นอะไรที่จะโทรมาหาเขานี่ ฮันกยองลังเลที่จะรับโทรศัพท์ เมื่อเสียงที่กรีดร้องดับไป ก็ดังขึ้นมาอีกรอบ ท่าทางของฮันกยองอยุ่ในสายตาของคยูฮยอนทั้งหมด
“ทำไมไม่รับโทรศัพท์ล่ะ”คยูฮยอนอดที่จะถามไม่ได้
“ไม่ใช่เรื่องของเด็กน่ะ”ฮันกยองพูดเบาๆแต่ก็ไม่ถึงกับตำหนิมากมาย ก่อนจะเดินแยกตัวไปรับโทรศัพท์ คยูฮยอนอดที่จะน้อยใจนิดๆไม่ได้ ในเมื่อเขาเป็นห่วงว่าจะมีเรื่องอะไรเกิดขึ้นรึเปล่า แต่ฮันกยองกลับตำหนิเขาในเรื่องนี่แทน เป็นห่วงบ้าง มันผิดรึไง
“สวัสดีครับ”
“ฮันหรอ เราเองน่ะ”เสียงของฮีชอลออกแนวสั่นเครือนิดๆอดที่จะทำให้ฮันกยองเป็นห่วงไม่ได้
“มีอะไรรึเปล่า ถึงโทรมา”แม้ว่าพอจะรู้ว่าโทรมาทำไม แต่ฮันกยองก็เลือกที่จะถามเหมือนเดิมมากกว่า มีไม่กี่เรื่องหรอกที่ฮีชอลจะโทรมาหาเขา
“ก็ชิวอนน่ะสิ มีเด็กคนนึงมาหาชิวอนบ่อยมาก ฉันเองก็ไม่รู้ว่ามาทำไม พอถามชิวอนก็บ่ายเบี่ยงตลอด ไม่รู้จะปิดบังเราทำไมอ่ะ”เสียงที่สะอึกสะอื้นปนกับการเล่าเรื่องของฮีชอลอดที่จะทำให้ฮันกยองถอนหายใจเบาๆไม่ได้
“อาจจะไม่มีอะไรก็ได้”ไม่รู้กี่ครั้งที่ต้องพูดคำเดิมๆแบบนี้ อดที่จะทำให้เหนื่อยหน่ายใจไม่ได้ นายจะรู้ไหมว่าคนที่ต้องตอบคำถามอย่างฉัน จะรู้สึกอย่างไร
“แต่ครั้งนี้มันไม่เหมือนเดิมนะฮัน ครั้งนี้เวลาถามเขาก็กระชากเสียงใส่เราด้วย เราเสียใจน่ะ ทำอย่างนี้กับเราอ่ะ”แล้วฮีชอลจะรู้ไหมว่าเขาก็เจ็บทุกครั้งที่มีเหตุการณ์แบบนี้เกิดขึ้น
“ฮันว่างไหมล่ะ มาหาเราหน่อยสิ”
“อยู่ไหนล่ะ”ฮันกยองส่งเสียงถามเรียบๆ
“เราอยู่ที่หน้าบ้านฮันแล้วล่ะ ฮันยุ่งรึเปล่า”
“ไม่เท่าไหร่หรอก แล้วจะไปหา”
“รีบมาหาเราหน่อยได้ไหม เราเครียดมากเลยอ่ะ เราจะรอฮันอยู่หน้าบ้านนะ”ฮีชอลพูดเพียงเท่านี้ก็ตัดสายทิ้งไปโดยไม่รอฟังคำตอบจากฮันกยอง ฮันกยองทำเพียงถอนหายใจเบาๆกับนิสัยที่เอาแต่ใจตัวเองของฮีชอล
“นี่ คุณ กุญแจรถผมอยู่กับคุณรึเปล่า”ฮันกยองถามเมื่อเดินกลับมาที่เดิม แล้วเห็นคยูยังคงรออยู่ที่เดิม
“ทำไม จะไปแล้วหรอ”คยูเพียงถามเบาๆ
“อืม เจ้าของบ้านไล่แล้วก็ไปสิ”
“อยู่ทานข้าวกลางวันก่อนเปล่า”คยูไม่สบสายตากับฮันกยอง แถมถามคำถามที่ชวนให้ฮันกยองช็อคโลกได้อีกต่างหาก
“ไม่อ่ะ มีธุระ ขอกุญแจรถด้วย”ฮันกยองเลิกที่จะเล่นต่อล้อต่อถียง แม้จะสงสัยในท่าทางของคยูฮยอน
“อืม”คยูฮยอนส่งกุญแจรถให้ฮันกยองแล้วหันหลังเดินกลับไปเลย ฮันกยองได้แต่สงสัยในท่าทีแต่ก็ไม่มีเวลาที่จะถามถึงสิ่งที่คยูฮยอนเป็น
เมื่อรถสปอร์ตสีขาวแล่นมาจอดเทียบที่หน้าบ้าน ฮันกยองก็สอดส่องสายตาเจ้าของร่างบางที่โทรศัพท์มาหาเขาทันที
ก็อกๆ
เสียงเคาะกระจกฝั่งตรงข้ามกับฮันกยองก็ดังขึ้น ฮันกยองปลดล็อคเพื่อให้ฮีชอลขึ้นรถมา
“ร้องไห้อีกแล้ว มีอะไรให้เสียใจนักหนา”ฮันกยองถามกระเซ้าเบาๆแต่ในใจกลับรู้สึกคนละแบบกับคำถาม ฮีชอลไม่ตอบอะไรเพียงแค่เห็นหน้าเพื่อนสนิทอย่างฮันกยองน้ำตาที่อดทนเก็บกลั้นก็ไหลลงมาอย่างไร้สาเหตุ
“ไม่ร้องไห้น้า”ฮันกยองปลอบด้วยวิธีเดิมๆ จับศีรษะของฮีชอลมาพิงไหล่ของตนไว้ แล้วบรรยากาศในรถก็มีเพียงเสียงสะอื้นไห้ของฮีชอลแต่เพียงผู้เดียว
“ทำไมฉันต้องเศร้าด้วยเนี่ย ร่าเริงหน่อย คยูฮยอน”คยูฮยอนพูดกับตัวเองที่กระจกในห้อง เขาเองเกิดอาการไม่เข้าใจตัวเองเมื่อฮันกยองไปแล้ว เขาน่าจะดีใจน่ะสิ แล้วทำไมเขาต้องรู้สึกหวิวๆด้วยนะ
“เฮ้ คยู นายทำอะไรน่ะ”คิบอมส่งสียงทักพร้อมทั้งกับก้าวเข้ามาในห้องของคยูฮยอน
“แล้วนายเห็นฉันทำอะไรล่ะ ถามแปลกๆ”คยูที่เดินไปนอนแผ่หลากลางเตียงส่งเสียงตอบ คิบอมเดินมานั่งอยู่ข้างๆเตียงของคยูฮยอนพร้อมทั้งจับใบหน้าของคยูฮยอนเอียงซ้ายขวา เป็นที่น่ารำคาญของคยู
“นายจะทำไรเนี่ย เฮ้ย ปล่อย”คยูฮยอนเอาตัวรอดจากอุ้งมือมาร (คิบอม) ออกมาได้
“แค่สงสัย ทำไมหน้าตานายมันเหมือนเพื่อนฉันวะ”คิบอมทำหน้านิ่วคิ้วขมวด
“เหมือนใครวะ”คยูฮยอนอดสงสัยไม่ได้ ในเมื่อเพื่อนของคิบอมเขาก็รู้จักหมดทุกคน แต่ก็ไม่เห็นมีใครหน้าเหมือนเขาสักคน
“ไอ้ยุนโฮไง หน้าเหมือนแกเด๊ะเลยตอนที่มันอกหักน่ะ ฮ่าๆๆๆ”คิบอมส่งเสียงหัวเราะอย่างสะใจ ก่อนที่จะโดนคยูฮยอนประทานฝ่าเท้าให้กระเด็นออกจากเตียง
“โอ้ย ไอ้บ้า พูดความจริงแล้วโมโหทำไมวะ”คิบอมที่ตอนนี้นั่งอยู่ที่พื้นอดที่จะฉุนไม่ได้
“นายน่ะสิบ้า ใครอกหัก พูดให้มันดีๆนะเว้ย เดี๋ยวปั๊ดเหนี่ยวเลย”
“พูดแค่นี้ ร้อนตัวไมวะ ความจริง ยังไงก็เป็นความจริงวันยันค่ำนั่นแหละ ยอมับมาเหอะน่า ฉันจะได้ช่วยนายได้ไง”คิบอมเลือกใช้ไม้อ่อนโดยพูดให้คยูคล้อยตามอย่าง ไร้สติ!!!
“เออ เฮ้ย ไม่ใช่ นายหมายถึงใครวะ ฉันไม่ได้ขอบใครสักหน่อย”
“อ๋อหรอ”คิบอมส่งเสียงล้อเลียน
“แล้วนายร้อนตัวทำไม ชอบเจ้านายตัวเองก็บอกมาเหอะ อย่ามาเนียน รู้เช่นเห็นชาติกันมาตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้ว”คยูฮยอนไม่ตอบอะไร กลับทำเพียงพลิกตัวหนีหน้าคิบอมแล้วก็ออกปากไล่
“เฮ้ย คุยกันให้จบก่อนดิ”
“ไม่มีอะไรต้องคุยนายออกไปจากห้องฉันได้แล้ว”
“งั้นเอาจริงๆนะ หันหน้ามา แล้วตอบฉันซะ แกคิดอะไรกับเจ้านายแกรึเปล่า มองตาฉันแล้วตอบมาเลย”คิบอมเริ่มเข้าสู่โหมดจริงจัง
“ก็ไม่ได้คิดอะไร”คยูฮยอนทอดสายตาลงต่ำ พยายามไม่สบตากับคิบอม
“ได้ ฉันจะจำไว้ว่าวันนี้นายไม่เห็นฉันเป็นพี่น้องอีกแล้ว”คิบอมแสร้งทำเป็นโมโห แล้วกำลังจะก้าวเท้าออกจากห้อง แต่มือของคยูก็ฉุดไว้ คิบอมแอบยิ้มเพราะเป็นไปตามที่ใจหมาย (นาย
“เดี๋ยวก่อน ไม่ใช่ว่าไม่เห็นนายเป็นพี่น้อง แต่ก็...แบบว่า ไม่ได้คิดอะไรจริงๆ ที่รู้สึกตอนนี้ก็แบบว่า...คนเรารู้จักกัน สนิทกันในระดับหนึ่งมันก็เป็นห่วงบ้าง อะไรบ้าง อย่างเงี๊ยะ เข้าใจป่ะ”คยูฮยอนพยายามอธิบายให้อ้อมค้อม แต่ข้าใจมากที่สุด (งงๆแฮะ)
“สรุปว่าเป็นห่วง แล้วเรื่องไรล่ะ ที่เป็นห่วง”
“ก็แบบว่าเรื่องมันยาวอ่ะ ไม่เล่าได้ไหม”คยูพยายามส่งสายตาที่น่าสงสารมาให้คิบอม
“เรื่องมันยาว หรือจะให้ฉันถามเขาเอง”คิบอมพูดเสียงเรียบ ในใจตกลับเต็มเปี่ยมไปด้วยความมั่นใจ วันนี้กรูเชือดหมาป่าได้แล้ว ว่ะฮ่ะๆๆๆ
“เฮ้ย ถามได้ไง เออๆๆๆ ฉันเล่าก็ได้ ก็เจ้านายมีเพื่อนสนิทคนนึง สมมติชื่อ S แล้วนาย S ก็เป็นแฟนกับนาย C ทั้งสามคนนี้เป็นเพื่อนกัน แล้ว...”
“เดี๋ยวๆๆๆ นายกับนาย เกย์งั้นหรอว่ะ”คิบอมถามขัดจังหวะขึ้นบ้า
“ไอ้บ้า เขาไม่เรียกเกย์กันเว้ย เขาเรียกว่า ความรักในรูปแบบที่สาม อย่าลืม นั่นเป็นสิ่งที่นายพยายามยัดเยียดให้ฉันเป็นอยู่ด้วย”คยูฮยอนพยายามอดใจไม่ให้ส่งฝ่ามือตัวเองไปปะทะกับหน้าคิบอม
“เออว่ะ นั่นดิ แล้วไงต่อ”
“ก็แบบว่าเจ้านายก็ชอบนาย C เหมือนกันไง แต่แบบว่า นั่นก็เพื่อน คนที่ชอบก็แฟนเพื่อน เลยวางตัวลำบาก แล้วก็เป็นเพื่อนสนิทกันทั้งสามคนด้วย มันก็ต้องมีใกล้ชิดสนิทสนมกันเป็นธรรมดา มันก็อึดอัด อะไรประมาณเนี๊ยะ”
“น้ำเน่าว่ะ รักสามเศร้า เขาสามคน”
“นั่นดิ”คยูฮยอนอดที่จะคล้อยตามไม่ได้
“งันสรุปแล้ว แกแค่เป็นห่วงงั้นดิ”
“เออ รู้ไว้ก็ดี หยุดกระจายข่าวเสียหายได้แล้ว”
“งั้นขอถามใหม่ คิดว่ามีโอกาสพัฒนาความสัมพันธ์ไหมครับ คุณคยูฮยอน”คิบอมทำเลียนแบบนักข่าวเวลาสัมภาษณ์ดารา
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ไม่ได้ทักทายกันนานเลยอ่ะ
เราไม่เคยได้แนะนำตัวเลยเนอะ ชื่อ หลิว นะจร้า
ชอบไม่ชอบติชมกันได้นะ
สงสัยว่าทำไมตอนนี้ยังไม่ได้อัพนิยายอีกเรื่องมันเป็นเพราะ ตัน นั่นเอง
จะพยายามอัพบ่อยๆน้า
ไปเที่ยวทะเลมา ดำเลย ไม่ได้เล่นน้ำหรอก แต่ไปเหล่หนุ่มเลยดำ ฮ่าๆๆๆ
ทักทายกันได้ที่ไอดีนะจ้ะ
ความคิดเห็น