คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #14 : ที่โต๊ะอาหาร
คยูฮยอนเดินตามฮันกยองลงมาหลังจากที่สงบจิตสงบใจได้แล้ว ครั้นลงมาก็เห็นเจ้านายของเขานั่งเสนอหน้ากับครอบครัวเขาอย่างชื่นมื่นราวกับว่าเป็นครอบครัวเดียวกัน
“ทำอะไรกันอยู่ครับ”คยูฮยอนส่งเสียงทักมาก่อนตัวเพื่อเป็นการขัดจังหวะเจ้านายที่น่าหมั่นไส้
“อ้าว คยู มานั่งนี่สิ เรากำลังคุยกันเรื่องของพี่เขาอยู่น่ะ”ป้าของเขาหรือแม่ของพี่อีทึกเรียกเขาให้ลงมาเพื่อเป็นส่วนหนึ่งของการสนทนา แต่ขอโทษที พี่งั้นเรอะ!!!
“เอ่อ ครับ”เข้าใจแล้วกับคำว่าไม่มีสิทธิ์โต้แย้ง เฮ้อ คยูได้สาวเท้าไปยังโต๊ะที่ตั้งอยู่ในห้องรับแขก ทุกคนในครอบครัวเขามักจะใช้เป็นที่สนทนากันประจำ แต่วันนี้เขารู้สึกไม่อยากร่วมด้วยเท่าไหร่ คงไม่ต้องถามเหตุผลล่ะมั้ง
“ไม่เห็นลูกบอกแม่เลย ว่าเจ้านายของลูกจะมาค้างที่นี่ด้วย”จะเอาเวลาที่ไหนบอกล่ะครับ คุณแม่
“เอ่อ เผอิญว่าเกิดเหตุกันนิดหน่อยน่ะครับ”คยูฮยอนเลือกที่จะหลบเลี่ยงคำถามของแม่ตัวเอง ไม่ใช่ว่าอยากจะช่วยเจ้านายหรอกนะ ไม่ใช่จริงจริ๊ง
“งั้นหรอ อืม เราไปทานข้าวเช้ากันดีกว่า ยังไงวันนี้ลูกก็คงไม่ไปทำงานแล้วใช่มั้ย ว่าไงจ๊ะ คยู”
“เอ่อ ครับ”จะให้ไปทำงานกับใครล่ะ ก็เจ้านายตัวดียังนั่งหัวเด่อยู่ที่นี่เลย
“ผมขอตัวสักครู่นะครับ”ฮันกยองบอกก่อนจะเดินเลี่ยงไปอีกฝั่งหนึ่งของบ้าน แล้วโทรศัพท์ คยูอดที่จะสงสัยไม่ได้ว่าทำไมต้องคุยโทรศัพท์แต่เช้า แต่คุยสั้นแป๊บเดียวอย่างนี้คงเป็นเรื่องด่วนล่ะมั้ง สักพักฮันกยองก็เดินตามมาที่ห้องรับประทานอาหาร ซึ่งทุกคนกำลังรอคอยเขาอยู่เพียงคนเดียว
“ขอโทษนะครับที่ให้คอย เผอิญโทรไปแจ้งกับฝ่ายบุคคลก่อนนะครับ ไม่อย่างนั้นแล้ว การปกครองอาจจะเสียดุลไป”ฮันกยองยิ้มเขินๆอธิบาย ก่อนจะเลือกลงนั่งข้างๆคยูฮยอน
“นี่ คุณเจ้านาย ที่อื่นก็มี ทำไมต้องมานั่งข้างผมด้วยนี่”คยูฮยอนพูดเบา เพราะกลัวคนอื่นที่ไม่รู้ความบาดหมางของเขาจะได้ยินเอา
“อ้าว คุณไม่ได้พอใจที่ผมอยู่ใกล้ๆคุณหรอเนี่ย”ฮันกยองทำหน้าเหรอหรา
“ไอ้บ้า”คยูฮยอนเลือกที่จะว่าเจ้านายของตน ยังไงวันนี้ก็ไม่ได้ทำงาน ก็นอกเวลางานชัดๆ
“ให้ตายสิ นี่ผมเข้าใจผิดมาตลอดเลยหรือนี่”ฮันกยองทำมือตีที่หน้าผากของตนเองเบาๆ แสร้งทำสีหน้าที่ผิดหวังมากมาย แต่คนอื่นๆในโต๊ะไม่ได้รู้เรื่องกับเขา ก็เลย...
“ฮันกยอง เป็นอะไรรึเปล่าลูก”คุณป้าของคยู
“ฮันกยอง ปวดหัวรึลูก”คุณอาของคยูฮยอน
“ฮันกยอง มีงานด่วนอะไรรึเปล่าลูก เดี๋ยวแม่ให้คยูพาไปส่งเดี๋ยวนี้เลยลูก”แม่ของคยูฮยอน
“เอ่อ ไม่มีอะไรหรอกครับ เจ้านายแค่ลืมถามเรื่องรถของเขาน่ะครับ เผอิญมันเป็นป้ายแดงด้วย”คยูฮยอนแก้ต่างแทนทันที แต่ที่ข้องใจที่สุด เจ้านายไปสนิทกับคนทั้งบ้านของเขาได้อย่างไร อีกทั้ง แม่ของเขาก็มีลูกแค่คนเดียว แต่กับแทนตัวเองว่า แม่ และใช้คำว่า ลูก กับฮันกยองเลยเรอะ
“อ๋อ ครับ เผอิญผมลืมซะสนิทเลย ต้องขอบคุณทุกๆคนนะครับ โดยเฉพาะ คุณแม่”ฮันกยองเลือกที่จะแกล้งคยูฮยอน ดูจากท่าทางก็พอเดาได้แล้ว ที่แท้ก็เด็กหวงแม่นี่เอง
“ใครแม่นาย นี่แม่ฉันต่างหาก ห้ามนายเรียกแม่ฉันว่าแม่”คยูฮยอนเมื่อโดนกระตุ้นต่อมอารมณ์ก็ใส่ออกมาเกินที่ฮันกยองคาด ไหนจะเสียงที่ดัง แล้วยังท่าผุดลุกขึ้นมาต่อว่าเขาอีก
“คยู ทำไมทำนิสัยอย่างนั้นล่ะลูก ไม่น่ารักเลย ขอโทษพี่เขาเดี๋ยวนี้”แม่ของคยูฮยอนว่ากล่าว คยูฮยอนที่แสดงท่าทางไม่ดี
“เอ่อ ไม่เป็นไรครับ ผมไม่ถือหรอก เรื่องเล็กน้อย เขาก็เป็นเหมือนน้องชายของผมคนนึงน่ะครับ”ฮันกยองรีบพูดเพื่อไม่ให้เกิดเรื่องบานปลาย แต่ไม่วายกลับทิ้งทวนหยอดท้ายให้คยูอารมณ์เสียอีกต่างหาก
“ใครเขาเป็นน้องนายห๊ะ ฉันไม่เคยนับนายเป็นพี่”คยูส่งเสียงฉุนๆ ไม่สนแม้ว่าตัวเองจะแสดงท่าทีที่ไม่ดีออกไป
“ไม่เป็นไรครับทุกๆคน อันที่จริงผมก็เล่นอย่างนี้กับเขาประจำน่ะครับ ไม่เป็นไรครับ ใช่มั้ย คยูกี้”ฮันกยองพูดเมื่อเห็นสีหน้ากังวลของคนอื่นๆ พูดไม่พูดเปล่า แขนตัวเองไปกอดคอคยูฮยอนไว้ แถมคำเรียกขานกลับเปลี่ยนเป็น คยูกี้ ชวนให้คนอื่นเข้าใจผิดไปตามๆกัน
“เอ่อ ครับ”คยูจำต้องรับปากเมื่อสบสายตากับเจ้านายของตน ตอนนี้เขาพอจะรู้แล้วว่าคนที่ยืนกอดคอเขานั้นเป็นประธานใหญ่ได้อย่างไร ก็ดูสายตาที่บ่งบอกถึงอำนาจที่ตนเองมีเต็มเปี่ยม จะไม่ให้คนอื่นเกรงได้อย่างไรกัน
“งั้นก็ทานข้าวกันต่อเถอะลูก”คุณแม่ของคยูหันกลับมากู้สถานการณ์ตรงหน้าไม่ให้คนอื่นๆที่เหลือเกิดอาการเบื่ออาหารขึ้นมา
“ครับ”คยูได้แต่รับคำเบาๆก่อนจะสะบัดตัวเองจากการกอดคอของเจ้านายตน แล้วกระแทกตัวลงนั่งอย่างไม่สงสารกระดูกก้นกบเลยสักนิด ส่วนฮันกยองก็ได้แต่มองการกระทำที่แสดงออกของคยูฮยอนแล้วแอบอมยิ้มก่อนจะนั่งลงข้างคยูฮยอนดั่งเดิม
“ทานให้อร่อยนะจ้ะ งานนี้ แม่ทำอาหารเต็มที่เลยจ้ะ”แม่ของคยูฮยอนพูดพร้อมรอยยิ้มที่ดูอ่อนโยน
“ขอบคุณมากครับ”ฮันกยองส่งรอยยิ้มตอบก่อนจะก้มหน้าก้มตาทานอาหาร แต่เหตุการณ์ที่ไม่น่าเชื่อก็เกิดขึ้น
“นี่ พี่ฮันกยอง ทานปลาสิ มีโอเมก้าด้วยนะ จะได้ฉลาดๆไง”คยูฮยอนลงทุนเรียกฮันกยองว่าพี่ แถมยังตักอาหารใส่จานให้ด้วย เพื่อแลกกับการหลอกด่าสักที
“ขอบคุณมากนะ งั้นอันนี้ พี่ให้คยูกี้น้อยเลย แครอทมีเบต้าแคโรทีน ช่วยชะลอความแก่นะ”ฮันกยองไม่ยอมแพ้ ตักแครอทใส่จานให้คยูฮยอนทันที
“ฮึ่ย นาย!”คยูฮยอนชักเสียงใส่ทันที ก่อนที่ฮันกยองจะปรามด้วยการส่งเสียงเบาๆ
“จุ๊ๆๆ อย่าเสียงดังสิ ใครให้คุณเริ่มก่อนล่ะ”ฮันกยองเถียงก่อนที่คยูจะพูดอะไรหรอกมา แต่คนที่นั่งร่วมโต๊ะกลับไม่ได้รู้อะไรกับทั้งคู่เลย
“คุณพี่คะ คู่นี้เป็นเจ้านายกับลูกน้องที่รักกันจังนะค่ะ”แม่ของคยูหันไปพูดแซวกับคุณป้าของคยูอย่างสนุกสนาน
“นั่นสิ คุณน้อง”ป้าของคยูก็เห็นด้วยกับประโยค แม้แต่คุณอาของคยูก็พยักหน้าเห็นด้วย คยูได้แต่กระอักกระอ่วนกับสถานการณ์ที่เผอิญอยู่ตรงหน้า
“เอ่อ ทานข้าวต่อเถอะครับ”คยูพูดได้แค่งั้น แล้วก็นั่งเงียบตลอดการทานข้าว ฮันกยองทำเพียงอมยิ้มนิดๆกับท่าทางของคนที่นั่งข้างๆ มีเพียงคนเดียวเท่านั้นที่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับฮันกยอง และคยูฮยอน
ไอ้เจ้านายบ้า งวดนี้มีเอาคืนแน่ ชิส์
ความคิดเห็น