คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : น่าสงสัย
ฮันกยองเดินเข้างานพร้อมกับคยูฮยอน สายตาคอยสอดส่องหาเพื่อนของเขา
“นี่ คุณเจ้านาย เพื่อนร่วมหุ้นของคุณ
“นี่ คุณเลขาฯ ผมก็มองหาอยู่นี่ไงล่ะ”ฮันกยองทำเสียงล้อเลียนนิดๆ แม้จะหงุดหงิดไม่หายกับทรงผมที่พ่อเลขาฯตัวดีทำให้ก็เหอะ แถมสายตาแขกผู้ร่วมงานก็มองเขาอย่างกับไม่ใช่คน
“ว้าว งานที่นี่เลี้ยงอาหารบุฟเฟ่ต์ชั้นหรูเลยนะเนี่ย หุหุหุ”คยูฮยอนหัวเราะนิดๆ ฮันกยองได้แต่สายหน้า พร้อมกับนึกในใจ เด็กหนอเด็ก
“เฮ้ ฮันกยอง”เสียงเรียกที่ทักมาทางด้านหลัง ทำให้คยูฮยอน และฮันกยองหันกลับไปมอง
“อ้าว ชิวอน ฉันมองหานายตั้งนาน”
“ฉันก็มองหานายอยู่ แต่... ทำไมนายถึงทำผมทรงนี้ซะล่ะ”ขิวอนถามเมื่อมันไม่ใช่ทรงผมที่ฮันกยองทำเป็นปกติ
“เอ่อ... อุบัติเหตุนิดหน่อย”ฮันกยองตอบเสียงอ้อมแอ้ม
“แล้ว...”ชิวอนส่งสายตาถามคนข้างกายของฮันกยอง
“”อ๋อ นี่ คยูฮยอน เลขาฯของฉันเอง”คยูฮยอนโค้งคำนับชิวอนที่ดูแล้วยังไงก็แก่กว่าเขา
“แล้วฮีชอลไม่ได้มาด้วยหรอ”ฮันกยองถามชิวอนด้วยความสงสัย
“มา คงไปเดินเล่นที่ไหนล่ะมั้ง”ชิวอนพูดพร้อมกับสอดส่องสายตามองหาร่างเล็กที่อยู่ข้างกายเสมอ
“งั้นหรอ”ฮันกยองทำเพียงเสียงตอบรับเบาๆในลำคอ แทบจะไม่มีใครได้ยิน
“แล้วงานชิ้นนี้ของนายเป็นไงบ้าง ลูกค้าเซ็นสัญญาร่วมรึเปล่า”ฮันกยองถามถึงงานที่ชิวอนทำ
“อืม เรียบร้อยดี ว่าแต่นายเหอะ ไม่เห็นงานชิ้นใหม่ๆบ้างเลย มัวแต่ไปคั่วสาวอยู่รึไง”ชิวอนถามเสียงกระเซ้า แหย่ฮันกยองเล่น ใครจะรู้เห็นหน้าขรึมๆ ตัวจริงคนละเรื่องกันเลยด้วยซ้ำ
“จะบ้ารึไง งานท่วมหัวจะตายอยู่แล้ว เอาเวลาไหนไป แคเจียดเวลามางานของนายได้ ก็เร่งงานแทบไม่ทัน”ฮันกยองเถียงราวกับคนร้อนตัว
“อ้อ ลืมไป ก็เห็นอยู่แล้วว่าเดี๋ยวนี้เล่นพกไว้ข้างกายเลยนี่หว่า”ชิวอนแซวฮันกยองโดยให้ได้ยินเพียงสองคน แต่ประโยคนั้นก็อาจจะทำให้ฮันกยองเป็นโรคความดันโลหิตสูงก็ได้
“ไม่ใช่ บอกแล้วว่าเลขาฯ”ฮันกยองส่งเสียงเถียงอุบอิบกับชิวอนเพียงสองคน ทำให้คยูฮยอนอดสงสัยไม่ได้ว่าเรื่องที่สองคนนั้นพูดถึงจะเกี่ยวข้องกับเขารึเปล่า
“มาโน่นแล้ว คนที่นายถามถึงน่ะ”ชิวอนบอกฮันกยอง ฮันกยองสอดส่องสายตาตามเพื่อน ก็เห็นร่างบางในชุดสูทเนื้อดี เดินด้วยมาดนางพญาหงส์ในแบบยั่วยวนเล็กน้อย ถึงจะผู้ชายก็เหอะ แต่เป็นใครมองก็เหลียวหลังกันทั้งนั้น
“อ้าว วันนี้ฮันกยองก็มาด้วย”ฮีชอลส่งเสียงทักแต่ไกลเมื่อเห็นเพื่อนสนิทของตนอีกคน
“ไปไหนมาห่ะเราน่ะ ทำโทษสักหน่อยไปไหนไม่บอก”พูดจบชิวอนก็คว้าเอวร่างเล็กมาประกบปากจูบอย่างดูดดื่ม คยูฮยอนมองเพียงด้วยสายตาตกตะลึง ครั้นมองสายตาของเจ้านายแล้ว ก็เห็นแววความเจ็บปวดรำไร แต่ก็เหมือนว่าปฏิเสธอย่างรวดเร็ว
“เบาๆหน่อยเหอะ พวกนายน่ะ นี่มันงานใหญ่อยู่นะ”ฮันกยองปรามเสียงเรียบ แต่ก็ทำให้คนทั้งคู่ค่อยๆผละออกจากกัน
“ว่าไง ฮันกยอง ไม่เจอกันนาน ตอนนี้แอบไปมีสาวที่ไหนรึเปล่าเนี่ย”ฮีชอลถามพร้อมใบหน้าที่ยิ้มแย้มชวนติดตรึงใจ แม้จะขึ้นรอดเลือดฝาดเป็นริ้วๆ แต่ก็มองออกว่าชายผู้นี้มีใบหน้าสวยชวนตะลึงไม่น้อย
“ไม่หรอก นายสองคนนี่ ใจตรงกันดีนะ ถามคำถามเดียวกันเลย”ฮันกยองพยายามปั้นยิ้มออกมาอย่างยากเย็น
“บ้าหรอ ไม่หรอกน่า”ฮีชอลหัวเราะออกมาเล็กน้อยกับคำแซวของฮันกยอง
“เอ่อ ขอโทษทีนะ เผอิญฉันมีงานเลี้ยงต้อนรับลูกค้าน่ะ คงจะต้องไปแล้ว ไม่ว่ากันใช่มั้ย”
ฮันกยองถามยิ้มๆ
“ไม่หรอก ฉันเข้าใจ นายไปเหอะนักธุรกิจที่ดี ควรตรงต่อเวลา”ชิวอนยืมคำที่ฮันกยองใช้บ่อยๆมาใช้บ้าง ทำให้ฮันกยองอดหัวเราะไม่ได้ที่โดนยอกย้อนเข้า
“งั้นฉันไปล่ะ โชคดีแล้วกัน มีอะไรก็โทรหานะ ไปละ”ฮันกยองบอกลาอย่างรวดเร็ว ก่อนจะออกมาอย่างเร่งด่วน ทำให้คยูฮยอนเร่งฝีเท้าตามแทบไม่ทัน
ครั้นเมื่อถึงรถของฮันกยอง คยูฮยอนก็อดปากถามอย่างสงสัยไม่ได้
“เอ่อ เราต้องไปงานเลี้ยงอีกหรอครับ”
“ไม่ต้องหรอก นาย
“ไม่อ่ะครับ”คยูฮยอนพูดพร้อมกับสอดตัวเองเข้าไปนั่งในรถ
“งั้นฉันจะไปส่งนายที่บ้านเลยล่ะกัน”ฮันกยองพูดพร้อมกับสตาร์ทรถ และเร่งเครื่องยนต์ออกไปอย่างรวดเร็ว
เสียงเพลงคลอเบาๆจากเครื่องเสียงชั้นหรูเป็นเครื่องทำลายความเงียบชั้นยอด เพราะตอนนี้ บุคคลที่นั่งในรถทั้งสองคนพากันปล่อยความเงียบออกแผ่คลุมภายในรถยนต์กันเต็มที่ จนในที่สุด
คยูฮยอนทนไม่ไหวตัดสินใจทำลายความเงียบนั้นซะ
“แล้วที่คุณบอกว่าต้องไปงานเลี้ยงอะไรนั่น คุณจะอธิบายให้ผมฟังได้มั้ย”คยูฮยอนถามถึงสิ่งที่ค้างคาใจ
“เรื่องของเด็กรึไง”
“คุณหลอกพวกเขางั้นหรอ”คยูฮยอนยังคงซักต่อไป (ผู้แต่ง: เอาให้ขาวเลยนะ คยู)
“บอกว่าไม่ใช่เรื่องของเด็ก ฉันก็แค่...เหนื่อย”
“ง้านหรอ”คยูลากเสียงยานคาง
“ใช่ แล้วพรุ่งนี้นายก็ต้องไปทำงานนะ แต่แค่ครึ่งวัน แล้วฉันจะไปเลี้ยงอาหารตอบแทนที่นายมาเป็นเพื่อนในวันนี้”ฮันกยองพยายามเปลี่ยนประเด็นอย่างรวดเร็ว
“ไม่ต้องหรอก ผมทำเพราะหน้าที่”คยูฮยอนเลือกที่จะปฏิเสธ ไม่นานรถยนต์ก็เคลื่อนที่มาจอดหน้าบ้าน แต่คยูกลับรู้สึกเหมือนเวลาเดินผ่านอย่างรวดเร็วเพราะทุกที แถวบ้านเขารถติดอย่างกับอะไรดี
“ขอบคุณที่มาส่ง”คยูฮยอนกล่าวเสียงเบาๆก่อนที่จะเปิดประตูรถออกไป ฮันกยองไม่ได้พูดอะไร แต่เมื่อเห็นคยูฮยอนเข้าบ้านเรียบร้อยแล้วก็เคลื่อนรถออกอย่างรวดเร็วทันที คยูอดสงสัยไม่ได้ว่าวันนี้เจ้านายของเขาเป็นอะไรไป แล้วทำไมวันนี้ต้องมีแต่คนทำหน้าเซ็งใส่เขาเรื่อย ตั้งแต่คิบอมแล้ว ท่าทางของเจ้านายอาจจะทำให้เขานอนไม่หลับได้เลยนะเนี่ย
“เฮ้อ...”
***************************
กลับมาอีกครั้งกับการอัพเดตจ้ะ หวังว่าคงไม่หนีหายไปไหนกันนะ
หลายๆคนสงสัยว่า ใกล้สอบแล้วอีนี่ยังมาอัพนิยายได้อีก
สาเหตุมันเป็นเพราะ...ขี้เกียจอ่านหนังสือนั่งเอง โฮะๆๆ
ยังไงก็ติชมกันด้วยเน้อ คนอ่านหน้าตาดี คนเม้นหน้าตาอย่างเทพ!!!
ความคิดเห็น