คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : Chapter 1 : Part 4 ภารกิจของคิบอม 2 (100%)
Chapter 1
Part 4 ภารกิจของคิบอม 2
หลังจากที่คิบอมได้รับภารกิจสุดลึกลับจากพี่ชายต่างมารดาแล้ว เขาก็ทำได้แต่นั่งมองรูปที่อีทึกให้ เพราะตอนนี้คยูฮยอนได้ขึ้นห้องไปเรียบร้อยแล้ว
“ให้ตายเหอะ ให้ผมกันเด็กผู้ชายคนนี้นี่นะ ดงแฮ”คิบอมอ่านทวนชื่อที่เขียนไว้ข้างหลังรูปภาพครั้งแล้วครั้งเล่าทั้งๆที่ก็ยังแปลกใจหน่อยเมื่อเห็นรูปเด็กผู้ชายที่อยู่ตรงหน้า ก็ภาพที่อยู่ตรงหน้ามันคือผู้ชายที่หน้าตาออกแนวหวาน น่ารัก ไม่น่าจะเป็นคนมาตามจีบพี่อีทึกสักเท่าไหร่ ให้ตายเหอะ แล้วเขาต้องทำยังไงกับคนในรูปดี
“พี่อีทึกนะพี่อีทึก ให้ผมกันเขา แต่ดันไม่บอกประวัติของเด็กคนนี้เลย แล้วผมจะทำไงเนี่ย”คิบอมซึ่งตอนนี้คงทำได้แค่นั่งคร่ำครวญอยู่กับตัวเองเบาๆ
วันต่อมา...
“คุณเลขาฯ เชิญที่ห้องผมด้วย”เสียงเรียกของเจ้านายที่ผ่านโทรศัพท์ออกมา ทำให้คยูฮยอนถึงกับสะดุ้งจากอาการสะลึมสะลือ แต่เขาก็คงทำได้แค่แสดงอาการฟึดฟัดต่อหน้าโทรศัพท์เท่านั้น แล้วลุกขึ้นเดินไปยังหน้าห้องท่านประธาน
“ก๊อกๆๆ ขออนุญาตครับ”คยูฮยอนเคาะประตูเสร็จก็เปิดประตูเข้าไปเลย ส่งผลให้ท่านประธานที่ตอนนี้นั่งอยู่ในห้องส่งสายตาดุๆมายังที่คยูฮยอน
“ทีหลังเคาะประตูเสร็จแล้วก็รอให้ผมอนุญาตเสียก่อนแล้วค่อยเปิดประตูเข้ามา อ้อ แล้วงวดนี้ผมมีสิทธิ์ตักเตือนคุณได้แล้วสินะ เพราะคราวที่แล้วผมก็รู้จักกับคุณแล้ว”ฮันกยองว่าพร้อมยิ้มมุมปากนิดๆ สายตาที่เป็นประกายวิบวับออกมาแสดงถึงการล้อเลียนคุณเลขาฯที่ยืนอยู่ตรงข้างหน้านิดหน่อย ก่อนจะผายมือเพื่อเป็นการแสดงถึงเชิญนั่งให้กับคยูฮยอน
“คุณมีธุระอะไร”คยูฮยอนพยายามอย่างมากในการไม่ให้เกิดการกระชากเสียงกับคนตรงหน้า
“รอบตาคุณคล้ำๆนะ ไปทำอะไรมานะ”แทนที่คนตรงหน้าเขาจะบอกจุดประสงค์ที่เรียกกลับถามถึงสิ่งที่เขาเป็นแทน
“ไม่มีอะไร ก็แค่นอนดึกนิดหน่อย ว่าแต่คุณเรียกผมเข้ามามีธุระอะไรรึเปล่า”คยูฮยอนตอบสั้นๆแล้วถามถึงธุระของคนตรงหน้าทันทีเพื่อเป็นการตัดบท
“ก็แค่วันศุกร์นี้มีงานเลี้ยงของบริษัทที่ร่วมหุ้นนิดหน่อย คุณต้องตามผมไปด้วย ไม่มีสิทธิ์โต้แย้ง อ้อ แล้วตาน่ะ หาลูกประคบมาจัดการรอยรอบดวงตาซะล่ะ ให้แม่บ้านที่นี้หาให้ก็ได้ หมดธุระแล้ว เชิญ”ฮันกยองกล่าวรวบรัด เพื่อไม่ให้คยูฮยอนสามารถกล้าปฏิเสธได้เลย
“ครับ”คยูฮยอนทำได้แค่ส่งความไม่พอใจออกมาทางสายตาเท่านั้น แล้วเดินออกไปทันที แน่ล่ะ เจ้านายกับเลขาฯ แค่นี้ก็เห็นถึงความแตกต่างแล้วนี่
~ It's your eyes, it's your hand it's your heart. it's your love คือ คยอ เท มอ มุล เกท ซอ อี เจน ยอง วอน ฮี ฮัม เก เฮ ~
“สวัสดีครับ คิบอมครับ”คิบอมกรอกเสียงลงไปกับโทรศัพท์หลังจากมองดูว่าใครโทรมา
“คิบอม นี่พี่เองนะ”อีทึกกรอกเสียงระรื่นทักทายไป
“มีอะไรครับ”
“อ้อ ธุระที่พี่ฝากไว้น่ะ ข้อมูลพี่ส่งให้ทางเมลแล้วนะ ว่างๆนายก็ไปเช็คดูเอา จัดการธุระของพี่ให้เรียบร้อยทีนะ”อีทึกส่งเสียงออดอ้อนนิดๆตามนิสัย
“ครับ ผมจะพยายามจัดการให้ดีที่สุด แค่นี้นะครับ สวัสดีครับ”คิบอมรอจนอีกฝ่ายหนึ่งตัดสายไป จึงกดตัดสายตาม แล้วเดินไปที่แล็บท็อปเพื่อตรวจเช็คข้อมูลที่พี่ชายส่งมาให้
“อืม... ลีดงแฮ เรียนอยู่ปีสอง มหาวิทยาลัยเดียวกับพี่อีทึก คณะบริหาร อืม... หน้าตาอย่างนี้ดั้นมาตามจีบพี่อีทึกซะงั้น ไม่น่าเลย หลงผิด เฮ้อ”คิบอมถอนหายใจออกมาหลังจากนั่งจ้องหน้าจอแล็บท็อป พลางนึกกับตัวเองว่า เขาคงต้องไปเช็คเวลาเรียนของตัวเองและเจ้าเด็กนี่ซะแล้ว สงสัยโปรแกรมที่จะหาที่ฝึกงานคงงดไว้ซักพักล่ะ พี่อีทึกนะพี่อีทึก ชีวิตผมจะสงบสุขอีกมั้ยเนี่ย ท่าทางเจ้าเด็กนั่นก็แสบใช่ย่อย พี่อีทึกเล่นตัดช่องน้อยแต่พอตัว คนที่ลำบากก็คงไม่พ้นผมสินะ
ความคิดเห็น