คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Anlasterpertencial I
Anlasterpertencial...
Anlasterpertencial...
Anlasterpertencial...
Anlasterpertencial...
Anlasterpertencial...
Anlasterpertencial...
Anlasterpertencial...
Anlasterpertencial...
Anlasterpertencial...
Anlasterpertencial...
ข้อความบางอย่างปรากฏขึ้นบนหน้าจอคอมพิวเตอร์ มันเป็นอักษรสีแดงท่ามกลางหน้าจอสีดำทะมึน โซเฟียกำลังขมวดคิ้วอย่างครุ่นคิดอยู่หน้าคอมนั้น เขาคือบุรุษที่ออกจะมีชื่อแปลกไปซักหน่อย นิสัยเพี้ยนๆไปนิด สันดานเย่อหยิ่งไปหน่อย แต่หน้าตาก็จัดว่าอยู่ในเกณฑ์ที่ใช้ได้ถ้าไม่นับสิวที่ขึ้นเต็มหน้าและคราบมันที่มีกระจายอยู่ทั่วไป...ชายหนุ่มอายุ 18 ปีกำลังจดจ้องอยู่ที่หน้าคอมพิวเตอร์ส่วนตัวที่เขาสุดแสนรักเนื่องจากทุ่มทุมซื้อมาอย่างลับๆด้วยตัวเองแถมยังต้องมานั่งรื้อหน้ากากข้างหน้าให้กลายเป็นเหมือนเครื่องที่ท่านพ่อและท่านแม่สุดประหยัดซื้อให้อีกด้วย แม้จะลำบากไปนิดแต่เขาก็ต้องยอมเพื่อแลกกับการมีคอมพิวเตอร์ดีๆเร็วๆเจ๋งๆมาไว้ใช้งาน...ส่วนถ้าใครจะถามว่าแล้วเอาเครื่องเก่าที่เคยมีไปไว้ไหน ก็คงจะขอบอกไว้เลยว่ามันโดนโยนทิ้งลงกองขยะที่ไหนซักแห่งตั้งแต่ถอดหน้ากากออกมาแล้ว
โซเฟียกลืนนำลายลงคออย่างยากลำบาก นี่ก็สิบกว่านาทีแล้วหลังจากที่หน้าจอกลายมาเป็นแบบนี้โดยที่เขาแม้จะกดปุ่มอะไรแม้แต่ปิดเครื่องหรือรีเซทใหม่ก็ไม่สามารถทำให้มันเป็นอะไรได้เลย เหงื่อบนหน้าผากของเขาเริ่มไหลย้อยลงมาตามใบหน้ามันแผล็บ เขาแลบลิ้นเลียริมฝีปากอย่างครุ่นคิดก่อนที่จะเบิกตากว้างเลิกคิ้วขึ้นอย่างประหลาดใจเมื่อหน้าจอนั้นเปลี่ยนไป
Click...
Click...
Click...
Click...
Click...
Click...
Click...
Click...
Click...
Click...
คลิกก็คลิกวะ...เขาคิดก่อนที่จะกดเมาทส์ซ้ายทีหนึ่ง และทันใดนั้นหน้าจอก็เปลี่ยนไปเป้นโฮมเพจของเว็บหนึ่งให้เขาต้องประหลาดใจเล่นอีกครา...มันเป็นโฮมเพจสีแดงดำดูลึกลับน่าหวาดกลัวและก็ออกแนวลาวๆอย่างเห็นได้ชัด โซเฟียถอนหายใจอย่างเหนื่อยหน่าย ที่แท้ไอ้เว็บเพจบ้านี้ก็เล่นเอาเขาที่ไม่เคยเป็นโรคหัวใจ หัวใจแทบวายตาย ก็เมื่อกี้เขากำลังค้นหางานบางอย่างอยู่ก็ดันไปเจอเว็บๆหนึ่ง พอคลิกเข้าไปหน้าจอก็กลายเป็นสีดำมีตัวอักษรสีแดงแบบเมื่อกี้ไปซะได้ มันน่าโมโหไอ้คนสร้างจริงๆ นี่แหละนะที่เขาว่า อย่าไว้ใจทาง อย่าวางใจคน จะจนใจเองน่ะ
โซเฟียเริ่มเลื่อนเว็บเพจดูว่ามันมีอะไรนักหนาถึงต้องได้ตั้งการเข้าไว้แบบนั้นด้วย เขาใช้สายตาเบื้องหลังกรอบแว่นสอดส่ายไปมาอย่างรวดเร็วและแล้วก็ต้องพบว่าเว็บเพจนี้นั้นเป็นเว็บเพจเกี่ยวกับภูติ ผี วิญญาณ เทพเจ้า นรก สวรรค์ คำทำนาย ซึ่งล้วนเป็นสิ่งเร้นลับที่เขาไม่เคยเชื่อ วิวัฒนาการและเทคโนโลยีสมัยนี้ของมนุษย์นั้นมีมากเกินกว่าที่จะมาเชื่อเรื่องราวพวกนี้แล้ว เขาส่ายหน้าไปมาอย่างเบื่อๆและในขณะที่กำลังจะปิดเว็บเพจนั่นเอง...
...สายตาของเขาก็ไปสะดุดกันกรอบข้อความเล็กๆอันหนึ่ง...
รับสมัครพนักงาน!!บริษัท Anlasterpertencial ด่วน!!จำนวนจำกัด ไม่จำกัดเพศ ไม่จำกัดอายุ ขอเพียงคุณมีความรู้ความสามารถมากกว่าเด็กป.4 เรายินดีรับคุณเข้าทำงาน เรื่องเงินเดือนจะแปรผันตรงกับงานที่เข้ามาในแต่ละเดือน สนใจติดต่อที่เบอร์ AB-AAAAMJIK
โซเฟียอ่านกรอบประกาศนั้นซำไปซำมาหลายรอบ อ้การลองเสี่ยงสมัครอะไรเล่นๆดูนี่มันใช่ของที่เขาชอบน้อยเสียเมื่อไหร่ ชายหนุ่มแย้มรอยยิ้มเผยให้เห็นฟันขาวที่ทำได้อย่างไรก็ไม่ทราบเนื่องจากว่าไม่ได้แปรงฟันมาสามสี่วันแล้วที่เรียงกันอยู่อย่างเป็นระเบียบเรียบร้อยสวยงามมิได้เข้ากับใบหน้า เขาคว้าโทรศัพท์มือถือเครื่องสีเงินขึ้นมาจากกองเอกสารที่กระจัดกระจายอยู่อย่างระเกะระกะบนโต๊ะหนังสือก่อนที่จะกดเบอร์แล้วโทรออก
เขารออยู่นานกว่าปลายสายจะโผล่หัวออกมา "สาหวัดเดค่า บารีษาท แอนลาสเตอร์เพอร์อารายเชี่ยนๆนี่แหละค่า" นำเสียงยานคางที่ไม่สามารถบ่งบอกได้ว่าผู้รับเพิ่งตื่นนอนหรือเด็กสามขวบเพิ่งหัดพูดรับกันแน่ ชายหนุ่มขมวดคิ้วก่อนกรอกเสียงที่เริ่มขุ่นมัวลงไปในโทรศัพท์
"ขอโทษนะครับ ที่นั่นบริษัท Anlasterpertencial ใช่มั้ยครับ"
อีกฝ่ายหยุดคิดไปเล็กน้อยก่อนตอบด้วยนำเสียงยานคางเช่นเคย "ช่ายค่า ม่ายทราบว่าเมธู๊ร้าอารายหรอค้า"
"คือผมต้องการจะมาสมัครงานน่ะครับ ขอโทษนะครับถ้าคุยกันไม่รู้เรื่องแบบนี้ผมคงต้องขอวางสายแล้ว" โซเฟียว่าและในขณะที่เขากำลังจะกดวางสายนั่นเอง
"อะไรนะคะ!คุณโทรมาสมัครงานหรือคะ" ลักษณะการพูดเปลี่ยนไปในทันใด ทำให้ชายหนุ่มเริ่มงงนิดๆ "ใช่ครับผมโทรมาสมัครงานตามที่เขียนประกาศไว้ในเว็ไซต์น่ะครับ"
"ค่ะๆ ไม่ทราบว่าวันพรุ่งนี้ว่างหรือเปล่าคะ"
"พรุ่งนี้วันอะไร วันที่เท่าไหร่หรือครับ" เพราะเขาก็จำไม่ได้แล้วว่าตั้งแต่ปิดเทอมมานี่เขาไม่ได้โผล่หน้าออกไปเห็นเดือนเห็นตะวันกี่วันแล้ว ปฏิทินมันก็ไม่รู้ว่าหายหัวไปไหน...
อีกฝ่ายมีเสียงขลุกๆขลักๆเหมือนกำลังค้นอะไรอยู่ครู่หนึ่ง "อ๋อค่ะ วันพุธที่ 28 ค่ะ ว่างหรือเปล่าคะ"
"ครับว่างครับ มีอะไรหรือเปล่าครับ"
"ค่ะ สำหรับการสมัครพนักงานจะต้องมายืนยันด้วยตัวเองค่ะ ให้มาตามที่อยู่ที่ดิฉันจะส่งข้อความไปหาคุณในวันพรุ่งนี้เวลา 10 โมงเช้านะคะ เราจะมาตกลงกันในวันนั้น...ยังมีปัญหาอะไรสงสัยอีกมั้ยคะ"
"ครับ ไม่มีแล้วครับ"
บทสนทนาระหว่างโซเฟียกับหญิงสาวผู้นั้นจบลงเพียงแค่นั้นก่อนที่ไม่กี่นาทีต่อมาจะมีข้อความส่งมาจริงๆ มันบ่งบอกถึงรายละเอียดของสถานที่และที่ตั้งของสถานที่ที่พวกเขานัดเจอกันเพื่อตกลงเรื่องการเข้าทำงาน...ชายหนุ่มแย้มรอยยิ้มอีกครั้ง เขามีความรู้สึกว่าเรื่องนี้มันต้องมีอะไรสนุกแน่นอน...
ความคิดเห็น