ตอนที่ 9 : ตอนที่ 9 : ความลับที่ถูกเปิดเผย1
ณ ห้องทำงานใหญ่ที่ตั้งอยู่บนตึกสูงใจกลางเมือง ซึ่งเป็นที่ตั้งของบริษัทไทเกอร์อีกสาขาหนึ่งที่มาเปิดตัวที่ไทยในอดีตชายหนุ่มเคยดำรงตำแน่งงานประจำอยู่ที่นี่ แต่ตอนนี้ชายหนุ่มกลับประจำอยู่ที่นิวยิร์กที่เป็นบริษัทตัวแม่ในตำแหน่งประธานษริษัทไทเกอร์ ประธานหนุ่มตอนนี้กำลังนั่งเคร่งเครียดกับเอกสารตรงหน้าเขาต้องการจะจัดการให้เสร็จก่อนจะถึงเวลาเดินทางกลับนิวยอร์ก ในขณะเดียวกันนั้นบอดี้การ์ดคนสนิทได้เดินถือเอกสารมาหยุดยืนหน้าห้องของประธานหนุ่มเพื่อทำการเคาะประตูรอคอยคำสั่งจากประธาน
“นายครับ ขออนุญาติครับ”
“เชิญ...รอน”เจ้านายหนุ่มจำเสียงลูกน้องคนสนิทได้เป็นอย่างดี จึงไม่รอช้าที่จะตอบรับให้คนที่อยู่หน้าห้องให้เข้ามา
“ผมนำเอกสารสำคัญที่นายต้องการมาให้ครับ”
“ตั้งไว้ เดี๋ยวฉันจัดการเอง”ชายหนุ่มสั่งการเสร็จก็เคร่งเครียดกับการที่วางอยู่ตรงหน้าต่อ
“ครับ”รอนหนุ่มนำเอกสารไปวางตำแหน่งที่โต๊ะของชายหนุ่ม แต่ก็ยังไม่เดินออกไปจากห้อง เขายืนอยู่ ณ ตำแหน่งเดิม เพื่อให้เจ้านายของตนทักขึ้นมาก่อน
“มีอะไร ทำไมยังไม่ออกไป”
นายหนุ่มเริ่มรำคาญสายตาของคนตรงหน้า เพราะในเวลาที่เขาทำงานอยู่นั้นหากมีใครมาจ้องมองเขา มันจะทำให้เขาไม่สบอารมณ์เป็นอย่างมาก ถึงแม้คนเหล่านั้นจะเป็นลูกน้องคนสนิทก็ตาม เขาจึงทักคนตรงหน้าไป
“นายครับ เมื่อวานในงานแต่งงานของคุณจีจี้ผมเจอผู้หญิงคนนึงครับ”เมื่อเห็นเจ้านายหนุ่มถามขึ้นมาจึงสบโอกาศที่จะเล่าเรื่องบางอย่างที่เขาได้ไปพบมาให้นายหนุ่มฟัง
“แล้วไง มันเกี่ยวอะไรกับงานไม่ทราบ”นายหนุ่มเริ่มไม่สบอารมณ์อีกครั้งกับคนตรงหน้า ที่มาพูดเรื่องไร้สาระที่เป็นประโยชน์กับงานของเขา
“มันไม่เกี่ยวหรอกครับ แต่ผู้หญิงคนนั้นเป็นคนที่นายเคยรู้จักเป็นอย่างดีเมื่อหกปีก่อน”
“หกปีก่อน...ใครกัน!”
เมื่อได้ยินคำว่าหกปีก่อนเขาก็เริ่มแปลกใจในคำบอกเล่าของคนตรงหน้า ใครกันที่ทำให้ลูกน้องคนสนิทถึงต้องเอยออกมา ทั้งๆที่เวลาก็ผ่านไปนานแล้ว ยังทำคนพวกนี้จำบุคคลนั้นได้
“คุณริสาครับ”รอนไม่รอช้าที่จะบอก
“ริสา!...”ชายหนุ่มอุทานออกมาทันทีที่ได้ยินชื่อของหญิงสาวในอดีต
“ครับ คุณริสา...ผมเห็นเธอมาร่วมงานในครั้งนี้ด้วย แต่ที่น่าแปลกใจก็คือ....เธอไม่ได้มาแค่คนเดียว”
“มากับใคร...”
เขาอดที่จะถามไม่ได้เมื่อได้ยินเรื่องราวของผู้หญิงที่เขาเคยผูกพันในอดีต แม้ว่าเวลาจะผ่านไปนานเท่าไหร่ เขาก็ยังจำคนชื่อนี้ได้ คนที่ตัวเขาเองยอมรับว่าหลงเธอได้นานมาก มากกว่าผู้หญิงคนอื่นๆที่เขาเคยควงมา แต่เมื่อได้ยินว่าเธอไม่ได้มาที่งานแค่คนเดียวก็อดที่จะสงสัยไม่ได้ว่าเธอมากับใคร
“เธอมากับเด็กผู้หญิงสองคนครับ”
“เด็ก!!...รอน แกรู้ได้ไงว่าเธอมากับเด็ก”นายหนุ่มเริ่มใส่อารมณ์คนตรงหน้าในความสอดรู้สอดเห็น
“เผอิญว่าผมเจอเธอ...ตอนที่เดินสวนมา ในตอนนั้นคุณลิต้าเข้าห้องน้ำ ดูเหมือนว่าเธอจะดูตื่นๆและเร่งรีบมาก จนไม่ทันสังเกตพวกผมที่ยืนอยู่แถวนั้น ผมก็เลย...ให้เจ้าเนสเดินตามเธอไปครับ”แม้จะอยากอธิบายเรื่องราวกับนายหนุ่มแต่เขาก็ยังเกรงๆว่าจะโดนนายหนุ่มติเขา ที่ทำหน้าที่เกินคำสั่งของผู้เป็นนาย
“นี่แก...ทำเรื่องนอกคำสั่งฉันหรอ”นายหนุ่มติคนตรงหน้าด้วยเหตุที่ทำงานเกินหน้าที่
“ขอโทษครับนาย...”
“แล้วเป็นไง...ตามไปแล้วเจออะไรบ้าง”เมื่อรู้ว่าลูกน้องของตนได้ตามหญิงสาวไปนั้น ยิ่งทำให้เขาอยากรู้ความเคลื่อนไหวของหญิงสาวมากขึ้น
“ตามที่ผมได้เรียนนายไปเมื้อกี้ครับ...เธอมาในงานกับเด็กฝาแฝด และดูเหมือนว่าเด็กสองคนนั้นจะเป็นลูกของเธอ”
“แฝดหรือ...หึ...สงสัยผัวใหม่ของเธอคงจะน้ำยาดีเกินละมั้ง ครั้งเดียวได้ลูกแฝด...ฮึ”อดหมั่นไส้แม่ของเด็กทั้งสองไม่ได้ ห่างกายเขาเพียงไม่นานก็หาคนใหม่ได้ คิดแล้วก็แค้นใจเมื่อนึกถึงหญิงสาวแม่ลูกสอง
“สามีใหม่ของคุณริสา...น่าจะเป็นชาวต่างชาตินะครับ เพราะเด็กทั้งสองหน้าตาเหมือนไปทางสามีของเธอมากกว่าตัวเธอครับ ผมสีทอง ตาก็คนละสีกับคุณริสา แล้วอีกอย่างลูกของเธอก็โตมากแล้วด้วย”
“ฮึ...ออกจากกรงทองของฉันไปได้ไม่นานริอาจจะจับผัวต่างชาติ...มันน่าสมเพชเหลือเกิน คิดจะจับผู้ชายรวยๆกินหรือไงถึงไม่มีปัญญาหาเลี้ยงตนเอง ความง่ายไม่เคยเปลี่ยน”
คิดแล้วก็แค้นอยู่เป็นนัยๆ หญิงสาวที่เคยเป็นของเขานั้นกลับเปลี่ยนใจได้ง่ายดาย ในวันที่เขาได้ตัดสินใจว่าจะปล่อยเธอไปนั้นเขาเองก็ไม่อยากเชื่อว่าจะปล่อยเธอไปได้เพราะในตอนนั้นเขาหลงเธอยิ่งกว่าอะไรดี เหตุการณ์ในครั้งนั้นมันทำให้เขาเองเจ็บปวดอยู่ไม่น้อย แต่ด้วยหน้าที่และความรับผิดชอบที่ได้รับแรงกดดันในตอนนั้น บังคับให้เขาต้องเดินหน้าต่อไป จึงต้องตัดทิ้งอะไรบางอย่างที่เป็นอุปสรรคออกไปจากชีวิต เพื่อเลือกสิ่งที่ดีที่สุดแค่เพียงสิ่งเดียว ถึงแม้ว่าในการตัดสินใจของเขาในคราวนั้นมันได้สร้างความเจ็บปวดให้กับคนทั้งสองเขาเองก็ยินดีที่จะทำ
“เอ่อ...นายครับ...ผมว่ามันอาจจะไม่เป็นแบบนั้นก็ได้ครับ ผมว่าคุณริสาไม่ได้...”อยากจะเถียงแทนหญิงสาวที่ถูกผู้เป็นนายกล่าวหาแต่ก็ถูกขัดขึ้นมาก่อน
“พอ!!...แกไม่รู้หรอกว่าผู้หญิงคนนี้เป็นยังไง เธอมันเจ้าเล่ห์เกินกว่าที่แกคิด”ไม่รู้จะสรรค์หาคำพูดใดมาตัดพ้อหญิงสาว
“แต่ผมไม่คิดแบบนั้นครับ...เพราะคำพูดแปลกๆที่เธอพูดกับลูกเหมือนต้องการจะหลบหนี้จากอะไรบางอย่างและอาการตื่นตัวของเธอ ผมว่าเรื่องนี้มันอาจจะเกินความคาดหมายของเราก็ได้ครับนาย”
เพราะสิ่งที่เขาเห็นนั้นมันช่างแตกต่างกับคำกล่าวหา เรื่องเด็กแฝดสองคนนั้นสิ่งที่เขาเห็นในโทรศัพท์ของคนสนิทที่ตามหญิงสาวไป มันมีอะไรที่บ่งบอกถึงคลายคลึงเหมือนกับคนตรงหน้า และถ้านับจากช่วงเวลาที่จากกันของคนทั้งสอง ลูกของหญิงสาวถ้าเขาจะมองไม่ผิดน่าจะอายุราวๆห้าปี ก็เท่ากับเวลาที่ทั้งสองได้ตัดความสสัมพันธ์กันพอดี
“อย่ามาทำเป็นรู้ดี...รอน”นายหนุ่มคาดโทษคนตรงหน้า
“ขอโทษครับนาย...”
รอนเป็นคนที่ชอบสร้างข้อสันนิฐานในทุกๆเรื่อง เพราะเขาเป็นคนที่มีรอบคอบ ช่างสังเกตในทุกๆอย่าง จึงทำให้แบร์รี่ไว้วางใจในฝีมือบอดี้การ์ดมือขวาคนนี้เป็นที่สุด
“รอน...นายว่าเด็กสองคนนั้นเป็นลูกครึ่งใช่มั้ย”
คำบอกเล่าของลูกน้องทำให้เขาอดสงสัยในการกระทำของหญิงสาวไม่ได้ หากเป็นอย่างที่เล่าจริง เธอจะหลบหน้าเขาทำไมแล้วทำไมต้องรีบนำเด็กสองคนนั้นกลับด้วยทั้งๆที่งานก็ยังไม่เลิก และให้เขาเดาไม่ผิดเด็กสองนั้นน่าจะเป็นคนเดียวกับเด็กแฝดที่เป็นเพื่อนกับลูกชายเพื่อนรักเขา
“ครับ อายุก็น่าจะประมาณราวๆห้าขวบได้ครับ”
“5ขวบนั้นหรอ มันคงไม่บังเอิญขนาดนั้นใช่มั้ย...”เมื่อถามด้วยความแน่ใจเขาเองก็เริ่มก็อดใจไม่ได้ที่จะพูดกับตอนเองที่เดาอะไรไว้ไม่เคยผิดพลาด
“เอ่อ..ผมเกือบลืมครับ...ว่านายเองก็เคยเห็นเด็กสองคนนั้นแล้วละครับ”
“ตอนไหน”เขายิ่งถามเพื่อความแน่ใจอีกรอบ ทั้งๆที่เขาเองเป็นคนที่มั่นใจในทุกๆเรื่องแต่กับเรื่องนี้มันทำให้เขามีความมั่นใจที่ลดน้อยลง
“ก็เด็กแฝดที่เดินตามหลังลูกชายคุณวิลเลี่ยมไงครับ”
“ใช่สองคนนั้นจริงๆด้วยซินะ”เขาบ่นกับตนเองเมื่อความคิดที่เขาคิดไว้นั้นมันถูกต้อง
“ครับ”
“รอน...ไปตามสืบเรื่องของเธอมาให้ฉันด่วนที่สุด ร่วมไปถึงพ่อของเด็กสองคนนั้นด้วย”
“ครับนาย”
ไม่รอช้า รอนรีบเดินออกจากห้องเพื่อไปทำหน้าที่ใหม่ที่รับหมอบหมาย เขาเองอดใจไม่ไหวอยากจะรู้เรื่องนี้เหมือนกัน เขาสงสัยว่าเด็กสองคนนั้นอาจจะเป็นลูกของเจ้านายเขาก็ได้
“ริสา...คุณเล่นตลกอะไรกับผม” เมื่อลับร่างของลูกน้องคนสนิท ตนก็ละเมอพูดกับตัวเองออกมา มันยิ่งทำให้เขาอยากรู้เรื่องของหญิงสาวมากขึ้น
“ผมต้องรู้ให้ได้ เจ็ดปีที่ผ่านมาคุณทำอะไรไว้...ริสา” พร้อมกับกำมือตนเองด้วยความคับแค้นใจ หากเกิดว่าสิ่งที่เขาเองก็เริ่มสงสัยในตัวเด็กสองคนนั้นเป็นความจริงขึ้นมา เรื่องคงไม่จบง่ายๆแน่
................................................................100%....................................................................
(เอาภาพพระนางทั้งสองมาฝากกันก่อนจร้า)
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
แต่ตัวเองมีเงินมากมาย สาวข้างกายก็ไม่ว่างเว้น