ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    เล่ห์ร้าย พยศรัก

    ลำดับตอนที่ #2 : พร้อมพุ่งชน

    • อัปเดตล่าสุด 30 ก.ค. 63




    LUCAS ANDERSON
    image: (IMRAN ABBAS)



    ก๊อกๆ เสียงเคาะประตูตามมารยาทจากเลขาคนสนิทของบุคคลที่กำลังคร่ำเครงกับการทำงานอย่างไม่คิดจะละสายตาจากเอกสารตรงหน้า

                    “นายครับ...ได้เวลาประชุมแล้ว” จอร์จบุคคลที่ขึ้นชื่อเป็นเลขาคู่ใจเขามาตลอด ไม่เคยมีครั้งไหนที่เขาเห็นคนตรงหน้าจะทำงานผิดพลาด เขาจึงละสายตาไปมองเวลาก่อนจะใช้ความคิด
                    “เดี๋ยวฉันตามไป...ขอเวลาอีกห้านาที”
                    “ครับนาย...”
                    “เดี๋ยว...จอร์จ นายไปจัดการเรื่องที่ฉันสั่งไว้ก่อนหน้านี้หรือยัง”เขามีสีหน้าที่เคร่งเครียดมากกว่างานตรงหน้าที่กองอยู่ มันเป็นเรื่องที่ละเอียดอ่อนเกินกว่าที่จะปล่อยไปง่ายๆ เพราะมันมีผลต่อเขาโดยตรง
                    “ครับนาย...”
                    “รายงานเรื่องทั้งหมด...หลังจากที่ฉันประชุมเสร็จด้วย” เขาย้ำเตือนเรื่องนี้กับจอร์จอีกรอบ
                    “รับทราบครับ”จอร์จทราบเป็นอย่างดีเรื่องนี้มันสำคัญมากแค่ไหน
     
                    ณ บริเวณหน้าตึกลัดฟ้ากลางใจเมืองหลวง ที่มีเหล่าพนักงานมากมายเดินเข้าออกหน้าตึก ที่นี้เป็นตึกสำนักงานใหญ่ที่มีพนักงานมากมายนับไม่ถ้วน แต่เนื่องจากเวลานี้เป็นเวลาเลิกงานของเหล่าพนักงานที่ทยอยเดินออกมาจากอาคาร และเพ่งมองด้วยความสนใจไปยังหญิงสาวลูกครึ่งสองคนที่มีหน้าตาเหมือนกันแทบแยกไม่ออก แต่ทั้งสองต่างมีสไตล์การแต่งตัวที่ต่างกันจึงทำให้ดูแปลกออกไป
                    “แก...จะเข้าไปจริงๆหรอ ที่นี้ไม่ได้เข้าไปง่ายๆนะ”แฝดผู้น้องพยายามห้ามพี่สาวฝาแฝด
                    “ถ้าแกกลัวก็รอฉันอยู่ที่นี่...เดี๋ยวฉันเข้าไปเอง”
                    “ได้ไงกัน...คนอย่างฉันไม่วันทิ้งให้แกไปเผชิญหน้ากับคนแบบนั้นคนเดียวหรอก”เธอกลัวใจพี่สาวของเธอจะลงมือทำอะไรไม่คิดหน้าคิดหลัง
                    “งั้น...เราไปกันเถอะ”ชีช่าไม่รอช้ารีบจูงมือน้องสาวฝาแฝดเดินเข้าไปในอาคาร
                    “เอาก็เอาว่ะ...เพื่อหลาน”เธอได้แต่พึมพำกับตัวเอง
                    “ไม่ทราบว่าต้องการติดต่อแผนกไหนค่ะ...”พนักงานประชาสัมพันธ์ที่ทำหน้าที่อยู่ต้องเคาเตอร์ต้อนรับของสำนักงานรีบสอบถามคนต้องหน้า เพราะเวลานี้เป็นเวลาที่พนักงงานอย่างเธอควรเลิกงานแล้ว
                    “เจ้านายของพวกคุณ...”ชีช่ายื่นหน้าและไหล่ตั้งตรง พร้อมทำสีหน้าจริงจัง
                    “เจ้านาย...ไม่ทราบว่าเจ้านายคนไหนคะ ช่วยแจ้งชื่อและฝ่ายด้วยค่ะ”
                    “ลูคัส แอนดิสัน ผู้บริหารสูงสุดของที่นี้”ชีช่าพูดเน้นชื่อชัดๆ เพื่อตรอกย้ำให้เธอฟังชัดเจนไม่ต้องถามซ้ำ
                    “ไม่ทราบได้นัดไว้ล่วงหน้าหรือเปล่าค่ะ ถ้าไม่ได้นัดทางเราต้องขอรับเรื่องไว้ก่อนนะคะ แล้วเราจะแจ้งให้เลขาของท่านทราบภายหลังค่ะ”
                    “ถ้างั้น...กรุณาช่วยแจ้งไปบอกเลขาของเขาด้วยนะคะ ว่าฉันต้องการพบเขาด่วน มีเรื่องที่ต้องการให้เขาจัดการและรับผิดชอบ”ชีช่าพยายามใช้คำพูดและเสียงที่ทำให้คนตรงหน้าฟังแล้ว ต้องคิดว่ามันคือเรื่องคอขาดบาดตาย
                    “งั้นรอสักครู่นะคะ ดิฉันจะประสานงานไปให้ค่ะ”
                    “แก...ฉันว่าเราไม่ได้เจอเขาได้ง่ายๆแน่ หาวิธีอื่นเถอะ”ลีน่ามองจากสถานการณ์ตรงหน้าแล้วคิดว่าการจะเจอคนใหญ่คนโตของที่นี้ได้ มันไม่ใช่เรื่องง่ายแน่ๆ
                    “เอาไงดีวะ...ในเมื่อมาถึงที่นี้แล้ว ให้ฉันถอยกลับไปละก็ ไม่มีทางอ่า”ชีช่าแค่คิดถึงเรื่องถอยออกมาก็รู้สึกหงุดหงิดแล้ว
                    “งั้น...ใช้วิธีนี้ละกัน”ลีน่าใช้เวลาคิดอยู่ห้าวินาที แล้วนึกแผนการออกจึงหันไปกระซิบบอกแผนการของเธอกับพี่สาว แม้ว่าแผนการครั้งนี้ของเธออาจจะดูเสี่ยงไปหน่อย แต่ถ้าหากทำให้หลานของเธอมีพ่อ เธอก็ยอม
     
    จอร์จได้รับสายจากเลขาหน้าห้องของเจ้านายของเขา ว่ามีผู้หญิงฝาแฝดไม่ทราบชื่อของติดต่อท่านประธานโดยด่วน แม้จะนึกไม่ออกว่าท่านประธานได้ไปมีเรื่องกับผู้หญิงฝาแฝดที่ไหน เพราะเขาเองก็ติดตามเจ้านายตลอดเวลา ยกเว้นแต่เรื่องนั้นที่เขาตามสืบอยู่
                    “ทราบแล้ว...บอกให้เขารอไปก่อน บอกเขาว่าคุณลูคัสกำลังติดประชุม ถ้ามีอะไรให้รอก่อน”เขาตอบกลับไปและรีบวางสายทันทีโดยไม่รอฟังปลายสาย ลูคัสเดินเข้ามาได้ยินเสียงการสนทนาของลูกหน้าคนสนิทจึงรีบถามว่าใครต้องการจะพบเขาในเวลานี้
                    “ว่าไงจอร์จ...ใครต้องการพบฉัน”
                    “ไม่มีอะไรสำคัญครับ”เขาตอบอย่างใจเย็น
                    “แล้วเรื่องที่ฉันให้จัดการ...ได้เรื่องหรือยัง”ลูคัสรีบทวงถามเรื่องที่ทำให้ต้องร้อนใจตอนนี้
                    “อยู่บนโต๊ะแล้วครับ”จอร์จได้รวบรวมเอกสารสำคัญทั้งหมดในแฟ้มลับของเขาแล้ว
                    “ดีมาก”ลูคัสยิ้มที่มุมปาก แล้วรีบเดินตรงดิ่งไปยังโต๊ะทำงานของเขาทันที เขาคว้าเอกสารมาเปิดดู มันคือภาพจากกล้องวงจรปิดที่เห็นใบหน้าที่ชัดเจน และข้อมูลอีกหลายอย่างที่ตามมา เขาเริ่มอ่านมัน เมื่อยิ่งอ่านก็ยิ่งขมวดคิ้วเข้าหาหันจนเป็นปม
                    “นี่มัน...”
    “ใช่ครับนาย...จากกล้องวงจรปิด ผู้หญิงคนนั้นไม่ได้เป็นผู้หญิงให้บริการแบบที่เราเข้าใจกัน แต่น่าจะเกิดความเข้าใจผิดกัน”
                    “แล้วนายจะบอกว่า...ผู้หญิงคนนั้นเป็นใคร ”เขาไม่อยากจะเชื่อว่าครั้งนี้ลูกน้องคนสนิทอย่างจอร์จจะทำงานพลาด แต่เขาไม่อยากจะโทษลูกน้องอย่างเดียว หากว่าคืนนั้นไม่เป็นเพราะยานรกนั้น เขาคงไม่พลาดท่าเสียทีให้กับสิ่งที่เกิดขึ้นครั้งนี้
                    “ผมกำลังตามสืบต่อไปอยู่ครับ...แต่ที่แน่ๆเธอไม่ใช่สาวไซไลน์”
    “ให้ตายเหอะ...นายอย่าย้ำคำว่าไซไลน์ได้ไหม มันฟังเหมือนฉันเป็นพวกใช้บริการอะไรแบบนั้น แต่แค่ครั้งนั้นฉันพลาด...แต่ก็ดีในเมื่อผู้หญิงคนนั้นไม่ได้เป็นผู้หญิงอย่างว่า ไม่อย่างนั้น...”
                    “ไม่อย่างนั้นอะไรครับ...”
                    “ช่างมันเถอะ...นายอย่ารู้เลย ไปทำหน้าที่นายให้ดีก็พอ ตามสืบเรื่องนี้จนกว่าจะเจอตัวเธอและไปจัดการไอคนที่คิดจะเล่นแง่กับฉัน สั่งสอนมันจนกว่ามันจะจำว่าอย่าคิดใช้วิธีสกปรกแบบนี้อีก”
    “ครับนาย”จอร์จตอบด้วยเสียงหนักแน่น
                    “หมดธุระแล้ว...ออกไปได้”เมื่อเขาสั่งการลูกน้องคนสนิทเสร็จ เขาก็หันหน้าเข้าเอกสารที่ต้องจัดการต่อให้เสร็จ แต่ไม่ทันทีจอร์จจะเดินออกไปนอกประตู จอร์จก็นึกขึ้นได้ว่าก่อนหน้านี้มีคนที่พยายามจะพบเจ้านายของเขา
                    “นายครับ...ตอนนี้มีผู้หญิงคนหนึ่งมารอนายอยู่ด้านล่าง”
                    “แล้วเธอได้บอกไหม...ว่าต้องการพบฉันเรื่องอะไร ถ้าไม่ใช่เรื่องสำคัญอะไร บอกให้เธอติดต่อกลับมาใหม่ ตอนนี้ฉันไม่ว่าง...หรือไม่ก็แจ้งเรื่องไว้ก่อน”เขาแทบไม่เสียเวลาคิดถึงว่าใครจะรอเขาด้วยสาเหตุอันใด ตัดบทคำพูดทั้งหมดให้ลูกน้องไปจัดการ
                    “ครับ”
                    เมื่อสายจากเบื้องบนโทรกลับลงมาคนด้านล่างต่างฝ่ายต่างมองหน้าลุ้นกันสุดๆกับคำตอบของปลายสาย แต่เมื่อวางสายไปเท่านั้นแหละ ฝ่ายประชาสัมพันธ์บอกไม่สามารถพบได้ตอนนี้ หากมีเรื่องด่วนอันใดให้ทิ้งเรื่องไว้กับเจ้าหล่อนก่อน พร้อมสะบัดบั้นท้ายของเธอเก็บข้าวของสะพายกระเป๋าใบงามเดินออกไปโดยไม่รอให้คนทั้งสองได้ถามอะไรต่อ
                    “เห็นไหมละแก...คนแบบนั้นไม่ใช่จะเจอกันง่ายๆ เขาเป็นเจ้าของบริษัทยักษ์ใหญ่แบบนี้ ไม่ว่างพอจะเจอใครได้ง่ายๆหรอก”ลีน่าคิดไว้อยู่แล้วว่าเรื่องนี้มันไม่ใช่เรื่องง่ายๆ
    “จะเล่นตัวอะไรนักหนา...”ชีช่าคิดแล้วก็หมั่นไส้
                    “ตกลงแกจะเอาไง...จะมาใหม่หรือจะทำตามแผนที่ฉันบอกไว้”ลีน่าลองหยั่งเชิงพี่สาวฝาแฝดของเธอดู เผื่อเธอจะเปลี่ยนใจถอยออกมาตั้งหลักใหม่
                    “ทำตามแผนแกเลย...ในเมื่อเจอกันยากนัก เอาวิธีนี้เลยละกัน”ชีช่าไม่คิดอะไรอีกแล้ว เพราะตอนนี้เธอพร้อมพุ่งชนอย่างเดียว ถอยไม่ได้

                    ลีน่าได้แต่พยักหน้าพร้อมกับรับยอมรับชะตากรรมกับแผนที่ตัวเองคิดไว้  เธอรู้ดีว่าตอนที่พี่สาวฝาแฝดของเธอห้ามไปก็ไม่ฟังใครแล้ว มีทางเดียวต้องคอยดูราดราวอยู่ข้างเธอเท่านั้น เป็นการดีที่สุด


    เรื่องนี้ต่อจาก เล่ห์ร้าย สายใยรัก
    http://my.dek-d.com/letter-anger/writer/view.php?id=1012884
    อาจจะดูงงๆว่าเกิดอะไรขึ้นกับใคร
    อันนี้ต้องคอยติดตามละกันนะคะ
    ช่วยกันคอมเม้นหน่อยปละให้กำลังใจด้วยนะคะ
    ขอบคุณคนที่เข้ามาอ่านผลงานของไรเตอร์นะคะ

    ปล.ทุกกำลังใจของคนอ่านจะทำให้ไรเตอร์มีแรงบันดาลใจในการสร้างงานเรื่อยๆค่ะ

    ขอบคุณคนอ่านทุกคนนะคะ

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×